Οι παλαιότεροι τον θυμούνται σκυμμένο να γράφει στο γραφειάκι του,στο αλήστου μνήμης βιβλιοπωλείο του , γωνία Εγνατία και Αγίας Σοφίας,
που ουσιαστικά διεύθυνε η εξαίρετη μητέρα του,
για να είναι ο γιος της αφοσιωμένος στα γραφτά του.
Αργότερα , όταν μπήκε στο εκδοτικό μεϊντάνι, δε θέλησε
να βγάλει λεφτά , αλλά να κάνει το μεράκι του.
Ποιος δε θυμάται τα θρυλικά Τραμάκια του, που έδωσαν
την ευκαιρία σε καταξιωμένους σήμερα πεζογράφους και ποιητές
να κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στη λογοτεχνική πιάτσα;
Ο Γιώργος Κάτος έγραψε και ο ίδιος αρκετά βιβλία.
Θυμίζω εκ του προχείρου : 'Άπνοια" (1970), "Τα καλά παιδιά" (1980),
"Το παράπονο του Οδυσσέα" (1996). "Η μοιραία γυναίκα στη ζωή του
κυρίου Ιωάννη" .
Ο θάνατός του έθλιψε τους φίλους του βιβλίου, γιατί στο
πρόσωπό του δεν αναγνώριζαν μόνο ένα μερακλή εκδότη,
αλλά και έναν καλό λογοτέχνη και έναν έντιμο άνθρωπο.
2 σχόλια:
gerontako, από σένα μαθαίνω ότι έφυγε ο Κάτος - ας πάει στο καλό. Τον γνώριζα, τον έχω μνημονεύσει πολλές φορές - επ' αγαθώ. Ήταν καλός λογοτέχνης και οι εκδόσεις του εξαιρετικές. Τα Τραμάκια του...
Μόλις είχε τελειώσει ο άνθρωπος το τελευταίο του μυθιστόρημα καθώς και το "Λεξικό της Αργκό". Στα 64 του!
Θλίψη...
Δημοσίευση σχολίου