Ο τρισυπόστατος Άγιος

Ο νεαρός και ως εκ τούτου πολλά κέρδη
υποσχόμενος Άγιος Παύλος.

Η άρση της εμπιστοσύνης προς το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
από την Ιορδανική κυβέρνηση έφερε ξανά στην επιφάνεια
το μέγα ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας
και του ανεξέλεγκτου τρόπου με τον οποίο οι ταγοί
όλων των Εκκλησιών διαχειρίζονται μυθώδη ποσά αγνοώντας
στην πράξη τις κυβερνήσεις κυρίαρχων κρατών.
Η συμπεριφορά των Εκκλησιών γενικώς μοιάζει με τα καρκινικά κύταρα:
είναι άκρως επιθετική και εξαπλώνεται ταχύτατα , πνίγοντας
όλους τους άλλους υγιείς οργανισμούς.
Από καταβολής, λόγου χάρη, του Ρωμέϊκου ελάχιστες είναι
οι δημεύσεις γης από τη μεριά του κράτους
υπέρ των ακτημόνων και των λαϊκών στρωμάτων,
επειδή η ελλαδική Εκκλησία, κράτος ούσα εν κράτει, ανεβάζει
ή ρίχνει κυβερνήσεις και όταν οργίζεται
βροντάει κι αστράφτει ο Όλυμπος και λαμπαδιάζει η Όσσα.
Οι αντιδράσεις των ταγών της ελλαδικής Εκκλησίας
και των κοινωνικών εκείνων στρωμάτων, που είτε από άδολη
αγάπη είτε από συμφέρον ανακατεύονται στα εκκλησιαστικά
πράγματα, νοθεύουν την έννοια του κοσμικού κράτους
και παραλύουν τους θεσμούς που στηρίζουν τη Δημοκρατία.
Έτσι όχι μόνο μένουν αλώβητες οι (Κύριος οίδεν πώς
αποκτηθείσες) εκκλησιαστικές και μοναστηριακές γαίες αλλά
και αυγατίζουν συνεχώς τα ακίνητά της Εκκλησίας , αφού οι πιστοί
που ενδιαφέρονται για ένα τραπεζάκι στην πίστα
του Παραδείσου διαγκωνίζονται σε προσφορές και τάματα
προς αυτήν.
Η Εκκλησία είναι τύποις ένας λαϊκοδημοκρατικός θεσμός,
στην ουσία όμως διοικείται από ένα πυρήνα φανατικών ατόμων
που συμπεριφέρονται σαν να είναι τσιφλίκι τους.
Η ιδιοκτησιακή αντίληψη και η στενοκεφαλιά που διακρίνει τα άτομα αυτά,
σε συνδυασμό με τη λογική του στενού ατομικού συμφέροντος,
στο όνομα της ταύτισης της εκκλησίας με το γενικό καλό,
δημιουργούν συχνά εκκρηκτικές καταστάσεις στις τοπικές
κοινωνίες. Και να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Οι κάτοικοι του Αγίου Παύλου, του Λιλιπούτειου Δήμου που βρίσκεται
σε μία κούρμπα του Σέιχ Σου κάτω από το Επταπύργιο, έχουν
κάθε λόγο να πιστεύουν ότι ζουν σε μία από τις πιο
υποβαθμισμένες περιοχές του πολεοδομικού συγκροτήματος
της Θεσσαλονίκης.
Όσοι έχουν κάποιο δικό τους άνθρωπο που ζει εκεί ή έχουν περάσει
με το αυτοκίνητό τους από τους κατσικόδρομούς της,
γνωρίζουν ότι ο παραπάνω χαρακτηρισμός για την περιοχή
δεν είναι καθόλου υπερβολικός .
Πυκνότατη μέχρις ασφυξίας δόμηση, δαιδαλώδης ρυμοτομία,
ανύπαρκτη πεζοδρόμηση, απουσία σε τραγικό βαθμό
ελεύθερων χώρων, μη ολοκληρωμένο δίκτυο αποχέτευσης,
μόνιμη κυκλοφοριακή συμφόρηση, με τα αμάξια παρκαρισμένα
στα πιο απίθανα σημεία, απουσία πρασίνου, πλην ενός
κομματιού του Σέιχ Σου που έχει αφεθεί (σκοπίμως άραγε;)
στην τύχη του και καταρρέει μέχρι τελικής πτώσεως,
κάθε είδους ρύπανση από τα χιλιάδες διερχόμενα αυτοκίνητα,
που αναζητούν τρόπους διαφυγής προς την Περιφερειακή,
ιδού μία χλομή εικόνα, του μικρού αυτού Δήμου των 7.000
ταλαίπωρων δημοτών.
Πριν από μερικά χρόνια είχε προκύψει διένεξη του Δήμου
με τους ανθρώπους της εκκλησίας του Αγίου
Παύλου, σχετικά με την τύχη της παλαιάς εκκλησίας,
που εγκαταλείφθηκε, ύστερα από την ανέγερση
της κολοσσιαίας (να σε λένε Βοϊβοντίνα κι ας πεθαίνεις
από την πείνα) συνονόματης αδελφής της σε ένα "φιλέτο" γης
που δεσπόζει επί της Θεσσαλονίκης , διακόσια μέτρα
παραπέρα από την πρώτη.
Ο Δήμος πρότεινε τότε , με το δίκιο του , μία σειρά ισχυρότατων λόγων
για τους οποίους επιβαλλόταν η άμεση κατεδάφιση της παλαιάς
εκκλησίας, που σημειωτέον είναι ένα τρισάθλιο υπόστεγο
με τοίχους , το οποίο χτίστηκε πάνω από τον κεντρικό
αγωγό της αποχέτευσης στις αρχές της δεκαετίας του 1950
από τους πρώτους αυθαιρετούχους που ήρθαν μετά τον εμφύλιο,
για να στήσουν τη δική τους παράγκα στα νταμάρια της περιοχής.
Οι άνθρωποι όμως της εκκλησίας, ενώ στην αρχή είχαν συναινέσει,
ξαφνικά κατσικοπόδιασαν και αντί... "αφαιρέσως" προτίμησαν
να το ρίξουν στον "πολλαπλασιασμό", προβάλλοντας τη γνωστή
δικαιολογία ότι "εκκλησία δεν γκρεμίζεται αλλά μετατοπίζεται".
Φώναξαν λοιπόν οι θεοφοβούμενοι κάποια μαστόρια και
άρχισαν να χτίζουν πρόσθετους τοίχους στο τρισάθλιο κτίσμα,
με την προοπτική του τεμαχισμού ενός μέρους του παλαιού
και της απελευθέρωσης λίγων μέτρων γης έτσι, ώστε να μη
βρίσκεται η "αναπαλαιωμένη" πια εκκλησία πάνω ακριβώς
στη στροφή του δρόμου και χαλάει το image της.
Βέβαια, το πράγμα σταμάτησε εκεί , γιατί ο Δήμος προσέφυγε
σε ασφαλιστικά μέτρα και πάγωσε τις εργασίες, αλλά είναι
σίγουρο ότι στους σκοτεινούς καιρούς που περνάμε
ο λόγος του θεού είναι ισχυρότερος από τη λογική του ανθρώπου.
Έτσι , φίλες και φίλοι, οι δημότες του Αγίου Παύλου μπορεί
να μην έχουν μεν τη δυνατότητα να απαλλαγούν από έναν
τερατώδη όγκο που τους φράζει τη θέα προς την πόλη ,
στη θέση του οποίου θα μπορούσε να γίνει ένα υπέροχο "μπαλκόνι"
με πέντε-έξι παγκάκια για τους γέροντες και τις μαμάδες
με τα παιδάκια, θα έχουν όμως ...δύο εκκλησίες
συνονόματες (το γηραλέο Παύλο και το νεαρό Παυλάκη),
για να ανάβουν τα κεράκια τους προς ανάπαυσιν των
κεκοιμημένων και τη σωτηρία της ψυχής τους.

Ο γέρων και ρικνός Άγιος Παύλος,
με τα σημάδια του ημιτελούς λίφτινγκ επάνω του,
ελπίζων εις καλύτερας ημέρας.

Κατά τα άλλα, η ζωή θα συνεχίζεται, οι επίτροποι του
δίδυμου Αγίου Παύλου θα τρίβουν τα χέρια τους μετρώντας
τις εισπράξεις από τα παγκάρια και το κυκλοφοριακό
πρόβλημα στο σημείο συνάντησης του Θεού και των ανθρώπων
θα παίρνει όλο και πιο εφιαλτικές διαστάσεις.Το να διασχίσει πεζός το σημείο αυτό ( αριστερά πηγαίνεις
για τα κάστρα και δεξιά για τον Κεδρηνό Λόφο)
και να φτάσει σώος στο απέναντι σημείο επιτυγχάνεται
μόνο με την παρέμβαση Αγίου.
Και επειδή ο Άγιος χρειάζεται το κερί του , όπως οι θεοί των
αρχαίων προγόνων μας την τσίκνα από τα σφάγια, γι' αυτό ίσως
επιμένουν μερικοί στη διατήρηση της παλαιάς εκκλησίας.


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Ξέχασα να σας πω ότι στην πραγματικότητα
οι εκκλησίες του Αγίου Παύλου
δεν είναι δύο αλλά...τρεις, μια και υπάρχει και
το εικονιζόμενο ναΐδριο της Φιλοπτώχου Αδελφότητος ,
που βρίσκεται λίγα μέτρα πριν από το νεαρό Παυλάκη
και φέρει τα ονόματα των Αγίων Πέτρου και...Παύλου.
Αν δε με πιστεύετε, περάστε να το θαυμάσετε ιδίοις όμμασι.
Τότε είμαι σίγουρος ότι θα αναφωνήσετε θαυμαστικώς
"Είναι τρελοί είναι τρελοί του Άγιου Παύλου οι πιστοί!"

Τοις ισαποστόλοις Πέτρωι και Παύλωι,
(μεγάλη των η χάρις) συνεταιρικόν
το καλλιστον φιλέτον γης
τη φροντίδι της Φιλοπτώχου Αδελφότητος.