Sita Sings the Blues is a 2008 American animated musical film directed by Nina Paley.
Nina Paley(1968)
The movie is about Sita, the Hindu Goddess from the epic "The Ramayana", who accompanies Lord Rama on a 14 year exile in forest. Sita is abducted by Ravana, the ruler of Lanka. This movie tells the story of Rama and Sita, along-with a biographical account of the director's relationship with her husband.
Starring:
Reena Shah as Sita (Speaking) (voice)
Annette Hanshaw as Sita (Singing) (voice)
Sanjiv Jhaveri as Dave, Dasharatha, Dhobi, Ravana, & Valmiki (voice)
Nina Paley as Nina (voice)
Deepti Gupta as Kaikeyi (voice)
Debargo Sanyal as Rama (voice)
Pooja Kumar as Shurpanakha (voice)
Aladdin Ullah as Maricha & Hanuman (voice)
Nitya Vidyasagar as Lava & Kusha (voice)
ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΝΙΜΕΪΣΙΟΝ
Η "Sita Sings the Blues" είναι μια πραγματικά μοναδική και γεμάτη ευρηματικά στοιχεία ταινία. Είναι δύσκολο να την ταξινομήσεις σε ένα συγκεκριμένο είδος, αλλά αν πρέπει να το ορίσουμε, είναι:
Μια πολυσχιδής κινηματογραφική αφήγηση (animated feature film) που συνδυάζει:
Ανεξάρτητο / Δημιουργικό κινούμενο σχέδιο (Independent / Artist-driven Animation): Η Nina Paley δημιούργησε σχεδόν ολόκληρη την ταινία μόνη της στον προσωπικό της υπολογιστή, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές κινουμένων σχεδίων (vector animation, παλαιότεροι χρωματισμοί κ.ά.).
Μυθολογική Δραματική Κωμωδία (Mythological Dramedy): Αφηγείται παράλληλα δύο ιστορίες:
Την αρχαία ινδική επική ποίηση του Ραμαγιάνα από την προοπτική της Σίτα, της συζύγου του ήρωα Ραμα.
Την προσωπική ιστορία της δημιουργού, Nina Paley, και του χωρισμού της από τον σύζυγό της, ο οποίος μετακόμισε για δουλειά στην Ινδία.
Μιούζικαλ (Musical): Η ταινία είναι γεμάτη με τραγούδια από τις ηχογραφήσεις της Τζαζ τραγουδίστριας Annette Hanshaw από τη δεκαετία του 1920 και του 1930. Οι ρόλοι της Σίτα και του Ραμα "εμηνεύονται" μέσα από αυτά τα τραγούδια, τα οποία σχολιάζουν ειρωνικά και συναισθηματικά τη σχέση τους.
Δοκιμιακό-Ντοκιμαντερίστικο/Δocumentary-style (Essay Film): Τρεις σκιώδεις αφηγητές Ινδοί (φτιαγμένοι σε στιλ σκιών Wayang) συζητούν και θυμούνται την ιστορία του Ραμαγιάνα, μερικές φορές διαφωνώντας για τις λεπτομέρειες, προσθέτοντας μια χιουμοριστική και ανθρώπινη διάσταση στη μυθολογική αφήγηση.
Στοιχεία που κάνουν την ταινία τόσο ιδιαίτερη:
Προοπτική Φύλου (Feminist Retelling): Είναι μια σύγχρονη, φεμινιστική επανεξέταση του αρχαίου έπους, εστιάζοντας το ενδιαφέρον της στα δικαιώματα και στα πάθη της Σίτα αντί για τις ηρωικές πράξεις του Ράμα.
Προσωπική Τέχνη (Personal Art): Είναι ένα εξαιρετικά προσωπικό και ευάλωτο έργο, όπου η δημιουργός εκφράζει παράλληλα τη δική της συναισθηματική θλίψης και την ιστορία της Σίτα.
Οπτική Πανδαισία (Visual Feast): Χρησιμοποιεί μια εκθαμβωτική ποικιλία οπτικών στιλ (από παραδοσιακές ινδικές μινιατούρες μέχρι pop-art) για να ξεχωρίσει τις διαφορετικές γραμμές αφήγησης.
Μουσική Ατμόσφαιρα: Τα βιντεάκια των τραγουδιών τζαζ της
μιας από τις πιο δημοφιλείς σταρ του ραδιοφώνου στα τέλη της "χρυσής" δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, είναι από τα πιο ευχάριστα και ευφάνταστα μέρη της ταινίας.Annette Hanshaw(1901-1985),
Συμπέρασμα: Η ταινία "Sita Sings the Blues" είναι πρωτίστως μια προσωπική, φεμινιστική και πολυσχιδής αφήγηση που χρησιμοποιεί το κινούμενο σχέδιο, τη μυθολογία και την τζαζ μουσική για να εξερευνήσει θέματα αγάπης, απώλειας, προδοσίας αλλά και την ανθεκτικότητα των γυναικών στο πλαίσιο της ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Είναι ένα αριστούργημα του ανεξάρτητου κινηματογράφου.
Συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όσους/ες αρέσουν πειραματικές, προσωπικές ταινίες με βαθιά νοήματα κάτω από ένα φαινομενικά πολύχρωμο και διασκεδαστικό πρώτο επίπεδο .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου