“SUDDENLY” (1954) Οι τρομοκράτες: Μια «καταραμένη» ταινία | του Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου
Αναδημοσίευση από τη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 22/09/2013
γράφει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου
Υπάρχουν άραγε «καταραμένα» φιλμ; Στο σινεμά λειτουργούν διαφορετικά τα πράγματα. Δεν είναι μόνον η διανομή ή το ανεπιθύμητο των σεναρίων αλλά και συνδέσεις με γεγονότα ή προβλέψεις δυσοίωνες. Αυτό ακριβώς συνέβη το 1954, όταν ο Λιούις Άλεν γύρισε το πολιτικό νουάρ Οι τρομοκράτες (Suddenly, από το όνομα μιας μικρής πόλης των ΗΠΑ) με τους Φρανκ Σινάτρα, Στέρλινγκ Χέιντεν. Αφορούσε στην προετοιμασία απόπειρας δολοφονίας του Αμερικανού προέδρου, που θα περνούσε με τρένο από εκεί. Σ’ ένα βασικό ρόλο, αυτού του σερίφη, έπαιζε ο Στέρλινγκ Χέντεν, που είχε κάποια προβλήματα με την επιτροπή Μακάρθι. Σύντομο, αγωνιακό φιλμ 75 λεπτών, με ένταση, καλούς ηθοποιούς, είχε μια πρώτη ατυχία, όταν θα επανεκδιδόταν, αλλά χάθηκαν τα δικαιώματα και τότε θεωρήθηκε «ορφανό» (τα λεγόμενα public domain films).Στην ελληνική τηλεόραση είδαμε πάρα πολλές φορές τους Τρομοκράτες, που έγιναν καλτ.
Μια άλλη μεγάλη ατυχία της ταινίας ήταν ότι συνδέθηκε με τη δολοφονία του Τζον Κένεντι το Νοέμβριο του `63 στο Ντάλας. Ακούστηκε πως ο υποτιθέμενος δολοφόνος του Λι Όσβαλντ είχε δει το φιλμ και μάλιστα δύο φορές ένα μήνα πριν από τη δολοφονία. Δεν ήταν αλήθεια, μια και στην πραγματικότητα είχε δει στην τηλεόραση μια άλλη ταινία με δολοφονία προέδρου. Ήταν το Στις φλόγες της συμφοράς του Τζον Χιούστον. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι Τρομοκράτες παίζονταν την περίοδο 1954- 1955 για δύο μήνες στις αίθουσες της Νέας Ορλεάνης. Ο Όσβαλντ ήταν τότε 15 χρονών και περιθωριακός και λογικά θα επηρεάστηκε από τη βία και το στιλ του φιλμ. Όταν μετά τη δολοφονία του Κένεντι ο Φρανκ Σινάτρα άκουσε τις φήμες για τη σχέση Όσβαλντ και ταινίας, κατάφερε ώστε να αποσυρθεί από κάθε διανομή. Επιτράπηκε μόνον μετά από πολλά χρόνια.
Τρεις
σκληροί τύποι εισβάλλουν στο σπίτι της χήρας πολέμου Έλεν και από εκεί
από κάποιο παράθυρο θα παραφυλάγουν με ειδικό όπλο για να σκοτώσουν τον
πρόεδρο.
Στο σπίτι
μένει και ο μικρός γιος και ο παππούς, ενώ ο σερίφης διατηρούσε μια
διακριτική σχέση με τη χήρα. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως ο Φρανκ
Σινάτρα παίζει το ρόλο ενός περιθωριακού στοιχείου, που έχει πάρει πολλά
χρήματα για τη δολοφονία του προέδρου, αλλά έχει και διεκδικήσεις.
Αναφέρει συνεχώς πως είναι αδικημένος κοινωνικά, διεκδικώντας κάτι από
το αμερικανικό «όνειρο». Στο τέλος τον πυροβολεί στο στήθος η Έλεν και
τον αποτελειώνει ο σερίφης. Δίνεται, λοιπόν, η πολιτικά ορθή άποψη της
τελικής ενότητας και επικράτησης κατά των έξωθεν εισβολέων, αλλά
καταγράφεται ένα απαισιόδοξο κλίμα μοναξιάς και πλήξης. Το Suddenly ως
πόλη σκιαγραφείται μεν ως ένας ήρεμος τόπος, αλλά τα τεφρά χρώματα
προσφέρουν μια αίσθηση της αμερικανικής επαρχίας που προσμένει πάντα το
άλλο, αλλά εκείνο δεν έρχεται ή, όταν φθάνει, δεν είναι το ζητούμενο.
Βρισκόμαστε στη μεταπολεμική Αμερική και η ευημερία υπάρχει μεν, αλλά οι
επιθυμίες είναι διαφορετικές, ενώ φυσικά ο «ψυχρός» πόλεμος μαίνεται.
Υπάρχει
και ένα άλλο παράξενο γεγονός: Στις 8 Αυγούστου εξήλθε μια καναδική
ταινία του Ουβέ Μπολ, το έγχρωμο Suddenly, που πήρε κακές κριτικές. Δεν
αναφέρεται πουθενά η διανομή του σε άλλες χώρες και φυσικά και στην
Ελλάδα. Ήδη κυκλοφορεί ταυτόχρονα σε Internet και Bluray, αλλά δυστυχώς
είναι τελείως άστοχο. Αρχικά το χρώμα διαλύει πλήρως την ατμόσφαιρα.
Πάντως, να σας δώσω την πληροφορία πως και το κλασικό φιλμ το
εγχρωμάτισαν και μάλιστα καλά, αλλά κατέστρεψαν το αρχικό κλίμα.
Η ατυχία,
λοιπόν, για το Suddenly είναι πως δεν έγινε ριμέικ από ένα σπουδαίο
δημιουργό. Παράλληλα, είναι μια ταινία εκτός εποχής, τόπου και χρόνου. Ο
Μάικλ Παρέ σε βασικό ρόλο είναι αρκετά καλός , αλλά η όλη ταινία κακή
και ιδίως καθόλου πειστική. Εξάλλου, στις ΗΠΑ δεν έχουν και ιδιαίτερη
επιθυμία για τέτοια φιλμ. Ας δούμε τη σχετική εμπορική αποτυχία του
Λευκός Οίκος: Η πτώση.
Οι
Τρομοκράτες είναι από τα φιλμ που δεν επαναλαμβάνονται. Φαντάζεστε ένα
πιθανό ριμέικ του Τρίτου ανθρώπου; Σε επανακατασκευές πολύκροτες,
κλασικές ταινίες απέτυχαν παταγωδώς. Την έπαθε ο Φρίντκιν με το
Μεροκάματο του τρόμου του Κλουζό. Μέγα λάθος και το έγχρωμο ριμέικ στις
Διαβολογυναίκες. Όσο για το Κάτω από ξένο ήλιο, μόλις και μετά βίας η
επανακατασκευή του έλεγε κάτι.
Το
καναδέζικο Suddenly είναι κακό, χωρίς ατμόσφαιρα, και ένταση, με κακούς
ηθοποιούς και με την πλήρη αίσθηση της προκατασκευής. Αγνοώ γιατί
γυρίστηκε, θα τρίζουν τα κόκαλα του Άλεν, ενώ προστίθεται άλλη μια
ταινία στα αζήτητα. Ίσως σε μερικές εβδομάδες κυκλοφορήσει σε DVD και
στην Ελλάδα, για να την «πατήσουν» όσοι τη νοικιάσουν, πιστεύοντας πως
θα δουν μια καλή περιπέτεια.
Αρχική πηγή =>https://kemes.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου