Το όνειρο της Παλαιστίνιας βιολονίστα Λούμπνα
«Για εμάς το να ονειρευόμαστε είναι ένα όνειρο», λέει το 16 λεπτών τραγούδι των Marillion «Gaza». Γραμμένο πριν από μια δεκαετία, πριν γίνει δηλαδή η Γάζα συνώνυμο της σύγχρονης εθνοκάθαρσης ενός λαού από έναν άλλο λαό, μοιάζει το τραγούδι σαν να γράφτηκε χθες. Αυτή όμως είναι η αλήθεια των παιδιών που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν στη Γάζα και στα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης τα τελευταία 36 χρόνια.
Αυτή είναι η αλήθεια για τα παιδιά της Παλαιστίνης με τα σπασμένα χεράκια της Πρώτης Ιντιφάντα του 1987. Η διαταγή του ισραηλινού στρατού, τότε, ήταν ακριβώς αυτή. Όποιο παιδί κρατάει σφεντόνα να συλλαμβάνεται και να τιμωρείται με σπάσιμο των χεριών. «Σπάστε τους τα χέρια!» ήταν η διαταγή του Ράμπιν, αρχηγού τότε του ισραηλινού στρατού.
Και αυτοί οι άθλιοι της κατοχικής δύναμης τούς έσπαγαν τα χέρια.
(Ο Ράμπιν, μετά, θα μαλάκωνε και θα υπέγραφε, μαζί με τον Αραφάτ, τις Συμφωνίες του Όσλο, το 1993, για να δολοφονηθεί, δύο χρόνια μετά, ως προδότης από φανατικό θρησκευόμενο Εβραίο Ισραηλινό.)
Los Angeles Times (June 22, 1990):"Colonel Says Rabin Ordered Breaking of Palestinians' Bones"
Βρέθηκα στα Ιεροσόλυμα το 1986 και έχω φέρει στο μυαλό μου πολλές φορές εκείνα τα δεκαπεντάχρονα της Παλαιστίνης, που με ρωτούσαν «με ποιους είσαι;». Άραγε, σήμερα ζουν ή έπεσαν θύματα της μεθοδευμένης εθνοκάθαρσης εκ μέρους του ισραηλινού κράτους; («Μάρτυρες» τους λέει, σε τέτοια περίπτωση, η θρησκεία τους που, όπως κάθε φανατική θρησκεία ή πίστη, κοσμική ή μη κοσμική, θέλει τα νεκρά παιδιά μάρτυρες!) Αν ζουν, σκέφτομαι, θα είναι τώρα πενηνταπεντάρηδες, και τότε σκέφτομαι αν τα παιδιά τους επέζησαν της Δεύτερης Ιντιφάντα του 2000. Κι αν επέζησαν τα παιδιά τους, τότε αυτοί θα είναι ίσως παππούδες και τότε σκέφτομαι τα όνειρα των εγγονών τους σήμερα. Και επειδή δεν είναι στο χέρι των παιδιών να μην κάνουν όνειρα, σκέφτομαι ποια είναι, αλήθεια, αυτά τα όνειρα μέσα σ’ αυτά τα ατελείωτα ερείπια της βομβαρδισμένης, ισοπεδωμένης σήμερα Γάζας. Ονειρεύονται λοιπόν –αυτό λέει το τραγούδι– ότι κάποια μέρα θα κάνουν όνειρα, κι αυτό είναι το πιο αισιόδοξο όνειρο που μπορούν να κάνουν. Ονειρεύονται ότι κάποτε θα ονειρευτούν.
Αυγή του 2024 και σύμπασα η ανθρωπότητα παρακολουθεί αμέτοχη την εθνοκάθαρση που παίρνει τη μορφή γενοκτονίας. Οι διεθνείς συστάσεις «να προσέχετε τους αμάχους όταν πυροβολείτε τη Χαμάς» είναι, βεβαίως, υποκριτικές. Στη φυλακή που λέγεται Γάζα, εκτάσεως σαν τη μισή Κέρκυρα, ζουν, αν ζουν, 2 με 2,5 εκατ. κάτοικοι. Δεν είναι δυνατόν να διακριθούν οι μαχητές από τους αμάχους όπως και οι στρατιωτικοί στόχοι από τους μη στρατιωτικούς. Αυτό το ξέρουν όλοι οι διεθνείς ανησυχούντες για την εξελισσόμενη σφαγή. Ο αδελφός που φώναζε χθες πάνω από τη νεκρή αδελφή «θα εκδικηθώ εγώ για σένα!» είναι η επόμενη Χαμάς. Η τυφλή οργάνωση που δεν διακρίνει τον απελευθερωτικό αγώνα από τον φανατισμό της εξόντωσης του αντιπάλου με κάθε μέσο. Κι αυτό το ξέρουν και το Ισραήλ και οι διεθνείς ανησυχούντες.
Νέα από την Παλαιστίνη
Μετά την επένδυση στον επόμενο πόλεμο και στην επόμενη σφαγή, υπάρχει άραγε ελπίδα; Είναι παιδιά του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, στα 20 και στα 30, που έχουν φτιάξει μια κοινή οργάνωση. Αυτή είναι η ελπίδα. Υπάρχουν και άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες. Τη λένε Standing Together («Στεκόμαστε Μαζί») αυτή την οργάνωση.
About Us | standing-together
Αυτές τις δύσκολες στιγμές βρίσκονται μαζί αποφασισμένοι, αποφασισμένες, παρότι έσχατη μειοψηφία και στις δύο πλευρές, να ζήσουν μαζί ειρηνικά. Κάπου, κάπως, με βρήκαν και μένα, όπως βρήκαν και άλλους, περίπου χίλιους από όλο τον κόσμο, και παρακολουθώ πλέον τακτικά τις διαδικτυακές συζητήσεις τους. Χάιφα, Ιεροσόλυμα, Τελ Αβίβ, Μπερσίβα, Χεβρώνα, Ραμάλα, ο καθένας, η καθεμία προσπαθούν να δείξουν σε αλλήλους ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα για την ειρήνη. Σβήνουν συνθήματα βίας στους τοίχους και γράφουν τα δικά τους.Η Λούμπνα Αλιάν (Lubna Alyaan), σπουδαία βιολονίστα στα 14, τολμούσε να ονειρεύεται περισσότερο από τα άλλα παιδιά της Γάζας. «Ονειρευόταν να γίνει μια από τις κορυφαίες βιολονίστες του κόσμου», όπως λέει ο δάσκαλός της (Μahmoud Αbuwarda) ότι του είχε εξομολογηθεί η ίδια στο Εθνικό Κονσερβατόριο Μουσικής Εντουαρντ Σαΐντ, παράρτημα Γάζας. (Ο Παλαιστίνιος συγκριτικός φιλόλογος Σαΐντ και ο Εβραίος μαέστρος Μπαρενμπόιμ είχαν δημιουργήσει περί το 2000 μια κλασική ορχήστρα Παλαιστινίων και Ισραηλινών νέων. Από το 2016, η ορχήστρα έχει έδρα το Βερολίνο.)
Το όνειρο της Λούμπνα σταμάτησε το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 2023, όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι του θείου της, στην πόλη Νισράτ, στη νότια Γάζα, όπου είχε βρει καταφύγιο η οικογένειά της, ακολουθώντας τις οδηγίες του ισραηλινού στρατού περί ασφαλείας των αμάχων. Εκείνο το πρωινό, η 50μελής οικογένεια της Λούμπνα ξεκληρίστηκε όλη, μαζί με το γεμάτο νότες όνειρό της...
«Mawtini»/«Η Πατρίδα μου»,
Edward Said National Conservatory of Music
& Qattan CFC, November 6, 2015, Gaza, Palestine
Mawtini
Οι χορωδίες του Εθνικού Ωδείου Έντουαρντ Σάιντ και του Κέντρου Παιδιών
του Κατάν παρουσίασαν το «Mawtani»/«Η Πατρίδα μου»στις 6 Νοεμβρίου 2015, στο πλαίσιο
της εκδήλωσης «Ας Τραγουδήσουμε Μαζί το «Mawtani».
Words: Ibrahim Toukan
Composed by: The Fleifel Brothers
Implemented by: Edward Said National Conservatory of Music - Gaza Branch
Arrangement: Musician Anas Al-Najjar
Solo: Oud Ismail Daoud
Guitars: Khamis Abu Shaaban
Performed by: The Edward Said National Conservatory of Music Choir - Gaza Branch and the Qattan Children’s Center Toural
Coordinated by: Children’s movements and performances by Natalia Abu Obaid
Photography: Rizq Al-Madhoun, Muhammad Al-Majdalawi, Tariq Ramadan
Editing: Muhammad Al-Sousi
Special thanks: Nisreen Fares, Blue Beach Resort
Recording and technical operations took place at: Asayel Studios
Production: Asayel Studios - Media Town
Directed by: Muhammad Al-Sousi
ncm.birzeit.edu
Μεταγραφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου