provoles.gr
Ιράν, Γαλλία, 2012, Εγχρωμο Σκηνοθεσία: Μασούντ Μπακσί Σενάριο: Μασούντ Μπακσί Φωτογραφία: Μεχντί Τζαφαρί Μοντάζ: Ζακ Κομέ Πρωταγωνιστούν: Μπαμπάκ Χαμιντιάν, Μερντάντ Σεντιγκιάν, Μεχράν Αχμαντί, Αχού Κεραντμάντ Διάρκεια: 90'
Μια ολοζώντανη, προσωπική ταινία από το Ιράν αναδεικνύεται στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάννες κι έρχεται στην Ελλάδα, αναζητώντας κοινά μονοπάτια στους ανθρώπους που βλέπουν τη χώρα τους ν’ αλλάζει
«Μια αξιοπρεπής οικογένεια», έρχεται από το Ιράν επιβεβαιώνοντας την ακμή μιας ώριμης κινηματογραφίας με κυρίαρχο χαρακτηριστικό της την εξωστρέφεια: πραγματεύεται με συναρπαστικό κινηματογραφικά τρόπο ένα θέμα καθαρά ιρανικό, κάνοντάς το οικείο στο διεθνές κοινό. Ο Μασούντ Μπαχσί, καταξιωμένος ήδη διεθνώς ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, υπογράφει την πρώτη του μυθοπλασία ισορροπώντας σαν εξαιρετικός ακροβάτης ανάμεσα στο οικογενειακό δράμα και το πολιτικό θρίλερ.
Ο Αράς, ένας πανεπιστημιακός καθηγητής που ζει στη Δύση κατά τα τελευταία 22 χρόνια, προσκαλείται από το πανεπιστήμιο της Σιράζ για έναν κύκλο σεμιναρίων που διαρκεί μερικούς μήνες. Στη Σιράζ ζει η μητέρα του, η οποία έχει χωρίσει από τον πατέρα του από την εποχή που αυτός ήταν έφηβος.
Μία εβδομάδα πριν από την αναχώρησή του για τη Δύση, ο Αράς έρχεται αντιμέτωπος με μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι αρχές δεν του επιτρέπουν την έξοδο από τη χώρα - τον θεωρούν ανυπότακτο και υπόχρεο στρατιωτικής θητείας. Παράλληλα, οι πρυτανικές αρχές διακόπτουν τα σεμινάριά του προσβάλλοντας βάναυσα την ελευθερία του λόγου. Η εμφάνιση ενός δικηγόρου του ετοιμοθάνατου πατέρα του Αράς, ο οποίος αφήνει στον γιο του και στην πρώην σύζυγό του ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, περιπλέκει κι άλλο τα πράγματα. Η μητέρα του Αράς αρνείται τα χρήματα λέγοντας ότι είναι βρώμικα. Λίγο μετά, ο Αράς θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας συνωμοσίας. Τα νήματά της κινεί ο ετεροθαλής αδελφός του, εκπρόσωπος μιας διεφθαρμένης μεσαίας τάξης που διαπλέκεται ποικιλοτρόπως με την επίσημη εξουσία.
Η ιστορία αρχίζει με την απαγωγή του Αράς. Συνεχίζεται σε φλας μπακ με ό,τι
συνέβη κατά την τελευταία εβδομάδα της παραμονής του στο Ιράν. Η αμφισημία
παίρνει τη θέση του μυστηρίου τροφοδοτώντας το σασπένς, δημιουργώντας ταυτόχρονα
ρήγματα στην εικόνα μιας καθημερινότητας όπου η βία (για ψύλλου πήδημα στους
δρόμους) και η αίσθηση ενός αόρατου κλοιού δίνουν διαρκώς το «παρών».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Δεσμά εξ αίματος
«Στο Ιράν δεν έχουμε κάποια λέξη για τη λογοκρισία. Έχουμε την επιτήρηση», δηλώνει ο Ιρανός σκηνοθέτης - που έχει βραβευτεί στο παρελθόν για τα ντοκιμαντέρ του- Massoud Bakhshi παρουσιάζει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας με τον δηκτικό τίτλο «Μια Αξιοπρεπής Οικογένεια». Ως γνήσιος εκπρόσωπος της ιδιαίτερης και δημοφιλούς, στα διεθνή φεστιβάλ, κινηματογραφικής σκηνής του Ιράν, ο Bakhshi εμπνέεται από τη θεσμοθετημένη διαφθορά της πατρίδας του και διηγείται μια πραγματική, προσωπική ιστορία. Μπορεί η πλοκή της ταινίας να διαδραματίζεται σε διάστημα μερικών ημερών, η ιστορία της όμως ξεκινά από την επανάσταση του 1977, συνεχίζει κατά τη διάρκεια του πολέμου και καταλήγει στο σήμερα, στην τωρινή εμπειρία της πολυτάραχης Τεχεράνης. Εγκιβωτίζοντας στη ροή της ιστορίας μνήμες της τραυματικής παιδικής του ηλικίας, αρχειακό υλικό και πλάνα μέσα από μισάνοιχτες πόρτες, αντανακλάσεις και καθρέφτες ο σκηνοθέτης στήνει έναν λεπτομερή καμβά της οικογένειας του ως μια κλειστοφοβική μικρογραφία της πατρίδας του. Με όχημα τη θητεία του στο ντοκιμαντέρ, ο Bakhshi δεν καταφεύγει ποτέ σε περίτεχνα πλάνα, αλλά αφήνει την ιστορία να αναβλύσει από διαφορετικές πηγές με τη φυσικότητα και τον αυθορμητισμό μίας πραγματικής ιστορίας. Η ταινία συμμετείχε το 2012 στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» των Καννών, το πιο ανανεωτικό τμήμα του διεθνούς κινηματογραφικού φεστιβάλ που επιδιώκει σταθερά την αποκάλυψη νέων ταλέντων.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ MASSOUD BAKHSHI 
-Σε ποιο είδος θα λέγατε ότι ανήκει η Αξιοπρεπής Οικογένεια;
-Σ’ αυτήν την ταινία συνυπάρχουν διάφορες αφηγηματικές προσεγγίσεις γιατί αγαπώ ιδιαίτερα την ικανότητα του σύγχρονου κινηματογράφου να παντρεύει διαφορετικά είδη. Η Αξιοπρεπής Οικογένεια ακολουθεί τη δομή μιας ταινίας εγκλήματος, ενός θρίλερ. Μου αρέσει πολύ το γαλλικό και το αμερικάνικο φιλμ νουάρ. Έχω δεχθεί επιρροές και αντλώ έμπνευση από ταινίες όπως αυτές του Jean-Pierre Melville ή το Νέο Κύμα. Η ίντριγκα που ορίζει την πορεία του Arash, του κεντρικού ήρωα, είναι το προοδευτικό ξεδίπλωμα μιας σειράς μυστικών και δολοπλοκιών. Μια άλλη γραμμή της αφήγησης είναι εμπνευσμένη από τις ταινίες που πραγματεύονται «οικογενειακά δράματα» και κυρίως από τον ιταλικό Νέο-ρεαλισμό. Το δράμα λαμβάνει χώρα μέσα στην οικογένεια. Αυτές οι γραμμές μπλέκονται, αλληλοσυμπληρώνονται, διασταυρώνονται. Σε αυτές προστίθενται, όταν ανακαλείται το παρελθόν που έζησε ο Arash, κινηματογραφικά αρχεία από τον πόλεμο. Αυτό με παθιάζει ακόμα περισσότερο μιας και προέρχομαι από το ντοκιμαντέρ. Εξάλλου, όταν ξεκίνησα την ταινία, είπα στο συνεργείο και στους ηθοποιούς ότι θα γυρίζαμε ντοκιμαντέρ. Έμειναν έκπληκτοι με τη λέξη «ντοκιμαντέρ» -̶ ειδικά οι ηθοποιοί: «Μα, εμείς δουλεύουμε στη μυθοπλασία». Τους απάντησα ότι δεν μπορώ να δω τον κινηματογράφο αλλιώς. Όταν κάνεις ένα ντοκιμαντέρ πιστεύεις την Ιστορία. Κατά τη συγγραφή του σεναρίου, έψαχνα αδιάλειπτα, για κάθε χαρακτήρα, κάθε λεπτομέρεια, κάθε άγνωστη πτυχή, μια σύνδεση με την πραγματικότητα. Έψαχνα στη ζωή μου, στους φίλους μου, στην οικογένειά μου… Συνέδεσα κάθε χαρακτήρα και κάθε γεγονός με κάποιο πραγματικό πρόσωπο. Πρώτος εγώ οφείλω να πιστέψω τη δική μου ιστορία.[..................................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου