Dido And Aeneas/Διδώ και Αινείας: η δημοφιλέστερη ίσως όπερα του κλασικού λυρικού ρεπερτορίου

Διδώ και Αινείας

Πηγή:Εγκυκλοπαίδεια AlegsaOnline.com - Greek (18311 articles)

Η Διδώ και ο Αινείας (/ˈdaɪdoʊ/ "Dy-doh and eh-Nee-us") είναι μια αγγλική όπερα τριών πράξεων. Η ιστορία και οι στίχοι γράφτηκαν από τον Nahum Tate. Η μουσική γράφτηκε από τον Henry Purcell. Η όπερα γράφτηκε πιθανότατα γύρω στα 1684-1685. Η Διδώ είναι η μοναδική πραγματική όπερα του Purcell. Πιθανόν να είχε ως πρότυπο την "Αφροδίτη και Άδωνις" του John Blow. Το έργο του Blow γράφτηκε και ανέβηκε περίπου την ίδια εποχή. Οι μικρές γαλλικές όπερες του Marc-Antoine Charpentier μπορεί επίσης να χρησίμευσαν ως πρότυπα. Η γαλλική μουσική εκτιμήθηκε στην αγγλική αυλή.

Η όπερα προοριζόταν για παράσταση στην αυλή. Ωστόσο, ο θάνατος του Καρόλου Β' μπορεί να προκάλεσε την αναβολή της. Η πρώτη παράσταση έγινε σε ένα σχολείο κοριτσιών του Τσέλσι, το οποίο διηύθυνε ο Josias Priest (ο δάσκαλος χορού στην αυλή) το 1689. Η τραγωδία και η κωμωδία συνδυάζονται επιδέξια στη Διδώ. Οι σκηνές των εραστών είναι γεμάτες ένταση και συγκίνηση. Οι σκηνές των μαγισσών είναι γεμάτες με κωμικά κακαρίσματα και σκανταλιές.

Η ιστορία της όπερας προέρχεται από την Αινειάδα του Βιργιλίου. Αφηγείται τον τραγικό έρωτα του Τρώα Αινεία για τη Διδώ, τη βασίλισσα της Καρχηδόνας. Το χειρόγραφο της όπερας έχει χαθεί ή καταστραφεί. Η έρευνα και η εκτέλεση βασίζονται στα πρώτα τυπωμένα αντίγραφα. Πιστεύεται ότι κάποια μουσική λείπει από αυτά τα πρώτα αντίγραφα. Η μουσική αυτή συντέθηκε εκ νέου από σύγχρονους συνθέτες στο ύφος του Purcell. Μερικές φορές η μουσική που συνέθεσε ο Περσέλ γύρω στο 1685 εισάγεται στην παρτιτούρα για να αναπληρώσει την έλλειψη της αρχικής μουσικής. Η Διδώ και ο Αινείας είναι το πιο γνωστό έργο του Purcell.

Ιστορικό

Οι στίχοι και η ιστορία (το λιμπρέτο) του έργου "Διδώ και Αινείας" γράφτηκαν από τον Nahum Tate. Η μουσική γράφτηκε από τον Henry Purcell. Ως ημερομηνία σύνθεσης της όπερας αναφέρεται συνήθως το 1689. Αυτό έχει αμφισβητηθεί. Το έργο είναι πιο κοντά στη μουσική που συνέθεσε ο Purcell το 1684-1685. Η πραγματική ημερομηνία σύνθεσης εμπίπτει μάλλον στα μέσα της δεκαετίας του 1680 και όχι στο 1689. Στα μέσα της δεκαετίας, το οικοτροφείο για νεαρές κοπέλες του Josias Priest στο Τσέλσι παρουσίασε το έργο του John Blow "Venus and Adonis" (Αφροδίτη και Άδωνις). Αυτή η μικρή όπερα αποτέλεσε ενδεχομένως το πρότυπο για το έργο του Purcell.

Η όπερα προοριζόταν μάλλον για παράσταση στην αυλή. Ο θάνατος του Καρόλου Β' τον Φεβρουάριο του 1685 μπορεί να αποτέλεσε λόγο αναβολής της παράστασης. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η όπερα παρουσιάστηκε στην αυλή εκείνη την εποχή. Η όπερα παίχτηκε για πρώτη φορά το 1689 στο σχολείο θηλέων του Priest στο Τσέλσι και όχι στην αυλή. Η θεματολογία, το μυθολογικό θέμα, οι άφθονοι χοροί, το ποιμενικό σκηνικό, η τυπική συνοχή είναι όλα ενδεικτικά ότι προοριζόταν για ένα ευγενές κοινό και όχι για τον απλό άνθρωπο. Είναι πιο πιθανό αυτές οι σύντομες μορφές όπερας να απευθύνονταν στους Άγγλους. Προτιμούσαν το τραγούδι και τον προφορικό διάλογο.

Η Διδώ μπορεί να έχει ως πρότυπο τις μικρές γαλλικές όπερες του Marc-Antoine Charpentier. Μπορεί επίσης να είχε ως πρότυπο την Αφροδίτη και τον Άδωνι του John Blow. Η Αφροδίτη συντέθηκε και ανέβηκε περίπου την ίδια εποχή με τη Διδώ. Στη Διδώ η δράση προωθείται με αριοζικά αποσπάσματα. Χορωδίες και χοροί χρησιμοποιούνται για να πλαισιώσουν τις διάφορες σκηνές. Η ένταση των συναισθημάτων στις σκηνές των εραστών έρχεται σε αντίθεση με την αλλόκοτη διάθεση των σκηνών των μαγισσών. Η κωμωδία και η τραγωδία εξισορροπούνται προσεκτικά στη Διδώ. Αυτή η ισορροπία αποκαλύπτει την αίσθηση του Purcell για το δράμα.

Μετά το 1705, η όπερα εξαφανίστηκε από τη σκηνή. Περιστασιακά γίνονταν συναυλίες. Το 1895, η πρώτη σκηνοθετημένη εκδοχή στη σύγχρονη εποχή παρουσιάστηκε από σπουδαστές του Royal College of Music με αφορμή τη διακοσιοστή επέτειο από το θάνατο του Purcell.

Ρόλοι

Ρόλος	Φωνητικό εύρος
Διδώ (επίσης γνωστή ως Ελίσσα), βασίλισσα της Καρχηδόνας	σοπράνο ή υψηλή μέτζο-σοπράνο
Μπελίντα, αδελφή και υπηρέτρια της Διδώς	ελαφριά σοπράνο
Δεύτερη γυναίκα, άλλη υπηρέτρια	σοπράνο ή μέτζο σοπράνο
Αινείας, Τρώας πρίγκιπας	τενόρος ή ψηλός βαρύτονος
Μάγισσα/Μάγος	μέτζο-σοπράνο, κοντράλτο, κοντέρνο ή μπάσο
Πρώτη μάγισσα/μάγισσα	mezzo-soprano
Δεύτερη μάγισσα/μάγισσα	mezzo-soprano
Πνεύμα, με τη μορφή του Ερμή	σοπράνο ή κόντρατενορ
Πρώτος ναυτικός	τενόρος
Χορωδία, SATB: όλα τα μέλη σε κάποιο σημείο αντιπροσωπεύουν αυλικούς, μάγισσες, αλεπούδες και ναύτες.

Ιστορία

Η ιστορία της όπερας προέρχεται από την Αινειάδα του Ρωμαίου ποιητή Βιργίλιου. Ο Βιργίλιος προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα εθνικό έπος για τους Ρωμαίους, όπως έκανε ο Όμηρος με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια για τους Έλληνες. Ο Αινείας είναι ο γιος της Αφροδίτης και του Άνχεση της Τροίας. Φεύγει από την πατρίδα του αφού αυτή λεηλατείται από τους Έλληνες. Τον περιμένει ένα επταετές ταξίδι προς την Ιταλία. Η μοίρα έχει αποφασίσει ότι θα ιδρύσει ένα νέο έθνος. Ο Αινείας φτάνει στην Καρχηδόνα. Η βασίλισσα Διδώ θρηνεί τον νεκρό σύζυγό της, έναν άνδρα στον οποίο ορκίστηκε αιώνια πίστη. Έχει ερωτευτεί τον Αινεία και αυτός την ίδια.

Πράξη 1. Η Μπελίντα προσπαθεί να εμψυχώσει τη Διδώ. Η Μπελίντα υποθέτει ότι η Διδώ ανησυχεί για τον Αινεία, "τον Τρώα επισκέπτη". Έτσι είναι. Η Διδώ είναι προφανώς ερωτευμένη μαζί του. Ο Αινείας είναι ερωτευμένος μαζί της. Ο χορός τούς προτρέπει να απολαύσουν τον έρωτά τους. Ο "Χορός του θριάμβου" κλείνει την πράξη.

Πράξη 2. Σκηνή 1:[.................................................]

Διδώ και Αινείας - AlegsaOnline.com

Δείτε =>Dido and Aeneas: An Opera by Henry Purcell 

( University of Oklahoma School of Music-2007)

First published in 1689, the libretto of Dido & Aeneas was adapted from the Fourth Book of Virgil’s Aenead. The opera presents the tragic story of Dido, the doomed Queen of Carthage, and her lover Aeneas, the Trojan warrior. An evil sorceress and a team of witches conspire to destroy Queen Dido and her love of Aeneas.

This award-winning production features the talents of the OU School of Music’s Opera Theatre, the OU School of Dance and the OU Independent Film Project. The production is designed with authentic baroque-style staging and dance. Julie Davies stars as Dido, Jeffrey Ambrosini as Aeneas and Rebekah Ambrosini as the Sorceress, and features the Accademia Filarmonica orchestra and the OU Chorale.

Joanna M. Champlin, Producer; Shawnee Brittan, Producer/Director; Jonathan Shames, Artistic Director and Conductor; William Ferrara, Stage Director, Austin Hartel, Choreographer and Kasey Allee-Forman, Costume Designer.

Produced by Eugene Enrico
DVD, 58:30