Ποιοι φοβούνται και αρνούνται τον καθημερινό φασισμό;

 

Καθημερινός φασισμός

Του Τάκη Ψαρίδη 

anoixtoparathyro.gr

Δεν είναι περίεργο που ο κος Στάθης Καλύβας επιμένει πως το να θεωρεί κανείς φασιστική μια οργάνωση οπαδών, όπως τους Κροάτες νεοναζί, «ευτελίζει ένα φαινόμενο με τεράστια πολιτική και ιστορική βαρύτητα όπως ο φασισμός» και ότι αυτό οδηγεί σε «προσβολή του Ολοκαυτώματος»..

Η θέση αυτή θα μπορούσε να είναι πραγματολογικά σωστή και επιστημονική, αν αποδειχτεί ότι ο φασισμός έχει μία μόνο μορφή, εκείνη την πολιτική που ορίζεται από την πολιτική επιστήμη, όπως των Ναζί του Χίτλερ, ή των φασιστών του Μουσολίνι, του Φράνκο κ.λπ. Αν επίσης αποδειχτεί ότι ο φασισμός εξαντλείται μόνο στην πιο απάνθρωπη βαρβαρότητα και ακρότητα του ολοκαυτώματος..

Όμως, δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθηγητής για να γνωρίζει ότι ο φασισμός δεν είναι μόνος ο πολιτικός και δεν έχει μόνο μία μορφή. Έχει πολλές πλευρές τι οποίες μάλιστα τις νιώθουμε και στην καθημερινότητα μας. Μάλλον ο κος Καλύβας και η κα  Βάσω Κιντή θα πρέπει να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους βλέποντας το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Μιχαήλ Ρόμ «ο καθημερινός φασισμός».

Ούτε και χρειάζεται ένα γεγονός να έχει την «τεράστια πολιτική και ιστορική βαρύτητα» του πολιτικού φασισμού για να χαρακτηριστεί ως φασιστικό. Για παράδειγμα η συμπεριφορά των χούλιγκανς οπαδών στην θεσ/νίκη που με τα ρόπαλα κυκλοφορούν στον δρόμο και ρωτούν «τι ομάδα είσαι» για να χτυπήσουν ακόμα και έως θανάτου (δολοφονία Αλκη) τους φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας, είναι άκρως φασιστική.

Αρνούνται λοιπόν ο κος Καλύβας και η κα Κιντή ότι εν γένει η βίαιη επιβολή και κατίσχυση επί του άλλου, επί της ελευθερίας του, επί των δικαιωμάτων του, του σώματος του, αλλά και επί των απόψεων του είναι φασισμός;

Οι πάντες γνωρίζουν ότι οι χούλιγκανς είναι πολλών ειδών. Νεοναζί και φασίστες όπως οι ορδές των Κροατών που εισέβαλαν στη χώρα, διάφοροι ακροδεξιοί, αλλά και «μπαχαλάκηδες» καθώς και οπαδοί με τα «μυαλά στα κάγκελα» χωρίς πολιτική ετικέτα. Όλοι αυτοί επιβεβαιώνονται ως υπάρξεις με την ιδεολογία τους αλλά και με την ταυτότητα της ομάδας και της ιδιαίτερης «θύρας» τους.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι σοβαροί επιστήμονες όπως ο κος Καλύβας και η κα Κιντή να μην περιορίζουν τον φασισμό μόνο στην πολιτική του πλευρά αρνούμενοι έτσι τις άλλες πλευρές του και τον καθημερινό φασισμό.

Βεβαίως η προσέγγιση αυτή δεν είναι τυχαία. Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι κυριαρχεί και μηρυκάζεται στον χώρο των ακροκεντρώων με κατακλείδα να χαρακτηρίζεται ως «λαϊκισμός» οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τον μητσοτακισμό.

Τι φοβούνται λοιπόν και αρνούνται τον καθημερινό φασισμό;

Μήπως η επιστημονική σκέψη τους είναι τυφλωμένη από την ιδεολογία και ιδεοληψία  τους; (το φαινόμενο αυτό είναι σύνηθες στον επιστημονικό χώρο}.

Μήπως προσπαθούν να συγκαλύψουν γνωστές φασιστικές μεθόδους,  όπως η παρακολούθηση από τον «άριστο» πρωθυπουργό, δημοσιογράφων, υπουργών και της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων; Αρνούνται ότι αυτοί οι τρόποι διακυβέρνησης είναι φασιστικοί;

Τελικά, μήπως κατά βάθος φοβούνται για το πού μπορεί να φτάσει σε μία ακόμα τετραετία ο «άριστος» πρωθυπουργός και τον υπερασπίζονται «επιστημονικά» ισχυριζόμενοι πως ό,τι και να κάνει, ειδικά αυτός, ακόμα και φασιστικές μεθόδους να χρησιμοποιεί, πάντα θα είναι «φιλελεύθερος» και «κεντρώος»; Κατάντια της «επιστήμης» λέγεται αυτό, ή απλώς ιδεοληψία;