Jaques Brel - Mijn vlakke land/ Η επίπεδη χώρα μου

Όταν η Βόρεια Θάλασσα σπάει με πείσμα στους ψηλούς αμμόλοφους
Wanneer de Noordzee koppig breekt aan hoge duinen

Και λευκές νιφάδες αφρού σκορπίζονται στις κορώνες
En witte vlokken schuim uiteenslaan op de kruinen

Όταν η βροχερή πλημμύρα χτυπά τον μαύρο βασάλτη
Wanneer de norse vloed beukt aan het zwart basalt

Και πάνω από ανάχωμα και αμμόλοφο πέφτει η γκρίζα ομίχλη
En over dijk en duin de grijze nevel valt

Όταν σε άμπωτη η παραλία είναι άγρια ​​σαν έρημος
Wanneer bij eb het strand woest is als een woestijn

Και οι υγροί δυτικοί άνεμοι ουρλιάζουν με δηλητήριο
En natte westenwinden gieren van venijn

Τότε η χώρα μου πολεμά
Dan vecht mijn land

η επίπεδη χώρα μου
Mijn vlakke land
Όταν η βροχή πέφτει σε δρόμους, πλατείες, παρτέρια
Wanneer de regen daalt op straten, pleinen, perken

Στην οροφή και το κωδωνοστάσιο των ουρανών εκκλησιών
Op dak en torenspits van hemelhoge kerken

Που σε αυτή την επίπεδη γη είναι τα μόνα βουνά
Die in dit vlakke land de enige bergen zijn

Όταν κάτω από τα σύννεφα οι άνθρωποι είναι νάνοι
Wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn

Όταν οι μέρες περνούν με ηλίθια κανονικότητα
Wanneer de dagen gaan in domme regelmaat

Και ο στρογγυλός ανατολικός άνεμος χτυπά τη στεριά ακόμη πιο επίπεδη
En bolle oostenwind het land nog vlakker slaat

Τότε η χώρα μου περιμένει
Dan wacht mijn land

η επίπεδη χώρα μου
Mijn vlakke land
Όταν ο χαμηλός αέρας πέφτει στο νερό
Wanneer de lage lucht vlak over het water scheert

Όταν ο χαμηλός ουρανός μας διδάσκει ταπείνωση
Wanneer de lage lucht ons nederigheid leert

Όταν ο χαμηλός ουρανός είναι γκρίζος σαν σχιστόλιθος
Wanneer de lage lucht er grijs als leisteen is

Όταν ο χαμηλός ουρανός είναι χλωμός σαν αργιλόπηλος
Wanneer de lage lucht er vaal als kleileem is

Όταν ο βόρειος άνεμος πλησιάζει την πεδιάδα
Wanneer de noordewind de vlakte vierendeelt

Όταν ο βοριάς μας κλέβει την ανάσα
Wanneer de noordewind er onze adem steelt

Τότε η χώρα μου θα ραγίσει
Dan kraakt mijn land

η επίπεδη χώρα μου
Mijn vlakke land
Όταν το Scheldt λάμπει στον ήλιο του νότου
Wanneer de Schelde blinkt in zuidelijke zon

Και κάθε Φλαμανδή κάνει βόλτες με ένα σαλαμάκι
En elke Vlaamse vrouw flaneert in zonjapon

Όταν η πρώτη αράχνη υφαίνει τους ανοιξιάτικους ιστούς της
Wanneer de eerste spin z'n lente-webben weeft

Ή το άτμισμα του χωραφιού τον Ιούλιο έχει ηλιακό φως
Of dampende het veld in juli zonlicht heeft

Όταν ο νότιος άνεμος βρυχάται μέσα από τα σιτηρά
Wanneer de zuidenwind er schatert door het graan

Όταν ο νότιος άνεμος είναι χαρούμενος κατά μήκος της διαδρομής
Wanneer de zuidenwind er jubelt langs de baan

Τότε θα χαρεί η χώρα μου
Dan juicht mijn land

η επίπεδη χώρα μου
Mijn vlakke land