Το τέρας βρυχάται. Ακούς;
Κώστας ΑργυρόςΑκροδεξιές φωνές βγαίνουν πλέον ανοιχτά στη δημόσια σφαίρα, ζητούν φυλακίσεις, απελάσεις, ακόμα και εκτελέσεις
Οι θυελλώδεις άνεμοι εκφασισμού που σαρώνουν το τελευταίο διάστημα τη χώρα απέκτησαν μορφή τυφώνα τις ημέρες αυτές, με αφορμή τις πυρκαγιές. Ακροδεξιές φωνές βγαίνουν πλέον ανοιχτά στη δημόσια σφαίρα, ζητούν φυλακίσεις, απελάσεις, ακόμα και εκτελέσεις. Θεωρίες για σύσταση εθνοφυλακής ή τη χρησιμότητα της πολιτοφυλακής βγαίνουν από το χρονοντούλαπο.
Αν αυτό δεν είναι καμπανάκι για τους δημοκράτες πολίτες και τα προοδευτικά κόμματα, τότε τι παραπάνω θα πρέπει να συμβεί; Να δούμε τάγματα εφόδου να βγαίνουν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων και να καίνε σπίτια και μαγαζιά «ξένων»;
Δεν μπορεί μπροστά σε αυτή την παράκρουση εθνικισμού, που η κυβέρνηση ανέχεται και ένα κομμάτι της την υποδαυλίζει, να περιορίζεται η Αριστερά σε... γενναίες αναρτήσεις τύπου «Σιγά μην κλάψω» στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι ντροπή να αφήνεται ανοιχτό το πεδίο δράσης σε μαύρες πολιτικές δυνάμεις που εκμεταλλεύονται την κρατική διάλυση και την κυβερνητική αδιαφορία για να ρίξουν τα δίχτυα τους σε απεγνωσμένα ακροατήρια πουλώντας αντισυστημισμό.
Αυτό το σημείο αξίζει να προσεχθεί από τις δυνάμεις της Αριστεράς, που εδώ και χρόνια πλέον αποφεύγει να μιλήσει για «αλλαγή συστήματος», για να μην κακοχαρακτηριστεί.
Σε μια φρέσκια μελέτη του (συντηρητικού) Ινστιτούτου Μετρήσεων των Τάσεων της κοινής γνώμης Άλενσμπαχ από τη Γερμανία με κεντρικό ζητούμενο τις αιτίες της ραγδαίας ενίσχυσης της ακροδεξιάς AfD (Eναλλακτική για τη Γερμανία) προκύπτει το εξής ενδιαφέρον στοιχείο.
Στο ερώτημα «Οδηγούμαστε σε μια μεγάλη κρίση, που μπορεί να λυθεί μόνο με αλλαγή συστήματος;» καταφατικά απαντούν οι ψηφοφόροι της Ακροδεξιάς κατά 62%, ενώ της Αριστεράς κατά 24%. Το εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και οι ψηφοφόροι της Χριστιανοδημοκρατίας (29% Ναι) και της Σοσιαλδημοκρατίας (25%) δείχνουν πιο... αντισυστημικοί από τους αριστερούς.
Εννοείται ότι την αλλαγή του συστήματος την κατανοεί διαφορετικά κάθε πολιτικός χώρος. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να προβληματίσει είναι ότι υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας καθόλου αμελητέο που βλέπει ότι αυτό το σύστημα έχει «μπουκώσει», παράγει ανισότητες, αδικίες, κρίσεις. Όμως η Αριστερά δεν πείθει ότι έχει εναλλακτική. Αυτό έγινε πασιφανές και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την εποχή της ηγεμονίας του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος της ΤΙΝΑ (Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική) κινδυνεύουμε να αιχμαλωτιστούμε στον αιώνα του ακροδεξιού αντισυστημισμού. Μόνο που αυτός ο αιώνας θα είναι κατάμαυρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου