Ρουίτσι Σακαμότο (1952-2023) - Βικιπαίδεια
Ριουίτσι Σακαμότο: Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας
Η σπαρακτική εμφάνιση του Ριουίτσι Σακαμότο στο «Καλά Χριστούγεννα, Κύριε Λόρενς» του Ναγκίσα Οσιμα, στο ρόλο ενός νεαρού διοικητή ενός στρατοπέδου αιχμαλώτων που κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θα δει όλες τις σιγουριές του να καταρρέουν κάτω από την πίεση του καθήκοντος και της καταπιεσμένης ερωτικής επιθυμίας για τον Βρετανό ταγματάρχη Τζακ Σέλερς του Ντέιβιντ Μπόουι, παραμένει η σημαντικότερη από τις ελάχιστες χαρακτηριστικές του εμφανίσεις ως.ηθοποιού στο σινεμά.
Βρισκόμαστε στο 1983 και ο «άγνωστος» ηθοποιός που κλέβει την παράσταση στην ταινία δεν ήταν παρά ένας ήδη μουσικός και τραγουδιστής σε πορεία καταξίωσης, εδώ όχι μόνο στον πρώτο του ρόλο στο σινεμά, αλλά και στην παρθενική του υπογραφή ως συνθέτης ενός θρυλικού soundtrack που έγινε και σήμα κατατεθέν της μετέπειτας μουσικής του: ένα σπουδαίο μείγμα ανατολικών και δυτικών επιρροών που ήρθε να συναντήσει στο βασικό θέμα της ταινίας τα φωνητικά του Ντέιβιντ Σίλβιαν (είχε συνεργαστεί με τους θρυλικούς Japan στις αρχές του '80) στο εμβληματικό και - κάθε φορά που το ακούς - βαθιά συγκινητικό «Forbidden Colours».
Ο Σακαμότο με το θρυλικό γκρουπ των Yellow Magic Orchestra
Με τον Ντέιβιντ Σίλβιαν και τον Στιβ Τζάνσεν των Japan
Στην πραγματικόητα, μετά το «Καλά Χριστούγεννα, Κύριε Λόρενς», ο Ριουίτσι Σακαμότο θα εμφανιζόταν ως ηθοποιός σε δύο μόνο ακόμη ταινίες, στον «Τελευταίο Αυτοκράτορα», του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι που του χάρισε και το δικαιωματικό Οσκαρ Καλύτερης Μουσικής και στο «New Rose Hotel» του Εϊμπελ Φεράρα το 1998. Θα έγραφε μουσική σε μερικές ακόμη, με σημαντικότερες το «Τσάι στη Σαχάρα» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, τα «Ψηλά Τακούνια» του Πέδρο Αλμοδόβαρ, το «Femme Fatale» του Μπράιαν Ντε Πάλμα, το «Taboo» του Ναγκίσα Οσιμα, το «The Revenant» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου, ένα επεισόδιο («Smithereens») του «Black Mirror».
Η κινηματογραφική μουσική όμως για τον Ριουίτσι Σακαμότο δεν ήταν ποτέ μόνο κάτι που φτιάχνεις για συγκεκριμένες ταινίες. Το έργο του, ποτισμένο από αναφορές στους σκηνοθέτες που αγαπάει (τον Αντρέι Ταρκόφσκι, τον Ρομπέρ Μπρεσόν, τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, τον Γιασουζίρο Οζου που μετά το θάνατο του σκηνοθέτη εγκατέλειψε το πρότζεκτ να ξαναγράψει μουσική για όλες τις ταινίες του σε ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια της ζωής του...) θα συνέχιζε ακόμη και όταν δεν ήταν ένα επίσημο soundtrack να συνοδεύει έναν ολόκληρο κόσμο φτιαγμένο από τις εικόνες ενός κόσμου στα όρια.
Ανανεωτής της ηλεκτρονικής μουσικής από τα πρώτα χρόνια, όταν ξεκινούσε με τους Yellow Magic Orchestra πίσω στα τέλη των 70s, επιδραστικός όσο λίγοι σε διαφορετικές γενιές και είδη μουσικής, o Σακαμότο θα έφτιαχνε σύνθεση με τη σύνθεση ένα σύμπαν προορισμένο, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος, να τιθασεύσει το χρόνο.
Με τον Ντέιβιντ Μπόουι στα γυρίσματα του «Καλά Χριστούγεννα, Κύριε Λόρενς»
Το 2021 ο καρκίνος επανήλθε, αυτή τη φορά στο έντερο και πιο επιθετικός, βάζοντας τον μεγάλο δημιουργό σε μια τροχιά προς το μεγάλο φινάλε. Μεγάλος θιασώτης της μετενσάρκωσης, είχε δηλώσει πως τον διασκεδάζει η ιδέα να ταφεί στο χώμα για να γίνει τροφή για κάτι ζωντανό.
Με ανακοίνωση που κυκλοφόρησε την Κυριακή 2 Απριλίου, έγινε γνωστό πως ο Ριουίτσι Σακαμότο πέθανε την Τρίτη 28 Μαρτίου. Μέχρι και το τέλος της ζωής του, ο Ριουίτσι Σακαμότο μάζευε ήχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου