« Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ» , ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΡΙΖΙΤ ΜΠΑΡΝΤΟ 
ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ3 ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΜΕΣ
Λουί Μαλ*, « Η ιδιωτική μου ζωή» (έγχρωμο Γαλλία- Ιταλία 1962, διάρκεια 103´) με την Μπριζίτ Μπαρντό και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι.
- Η Μπριζίτ Μπαρντό ως Τζιλ
- Marcello Mastroianni ως Fabio Rinaldi
- Ο Nicolas Bataille ως Edmond
- Jaqueline Doyen ως Juliette
- Η Eléonore Hirt ως Cécile
- Η Ursula Kubler ως Carla
- Gregor von Rezzori ως Gricha
- Ο Ντιρκ Σάντερς ως Ντικ
- Paul Sorèze ως Maxime
- Gloria France ως Άννα
- Antoine Roblot ως Alain, φωτογράφος
Κριτική: Αλέξης Δερμεντζόγλου
kemes.wordpress.com/2019/04/30
Ουσιαστικά έχουμε μια αφοπλιστική και σκληρή αυτοβιογραφία της Μπριζίτ Μπαρντό , που παίζει τον ρόλο μιας σταρ ,που από τότε που γίνεται διάσημη χάνει την ιδιωτική της ζωή.΄Οσο κι αν προσπαθεί να την προστατεύσει ο πρώην εραστής της, τα πράγματα εξελίσσονται αρνητικά.
Σπουδαίο και σχετικά άγνωστο αριστούργημα του Μαλ, ένα πολλαπλό σχόλιο για την κοινωνία του θεάματος, την άνοδο και την πτώση .Πέραν των σπουδαίων ρόλων ,να αναφερθούν οι υψηλές κατασκευαστικές αξίες στην φωτογραφία(Ανρί Ντεκαέ),μουσική και ντεκόρ που όλα συγκλίνουν στο να αναδείξουν μια αλληγορία.
«Η Ζιλ (Μπριζίτ Μπαρντό), από τότε που γίνεται διάσημη σταρ, χάνει την ιδιωτική της ζωή, με δεκάδες θαυμαστές να μην την αφήνουν σε χλωρό κλαρί. Ο πρώην εραστής της μητέρας της επιχειρεί να την προστατεύσει, αλλά τα πράγματα μπλέκονται και χειροτερεύουν. Ακολουθούν δραματικές εξελίξεις.
Σπουδαίο και παραγνωρισμένο φιλμ του μεγάλου στυλίστα της νουβέλ βαγκ Λουί Μαλ, που πετυχαίνει ταυτόχρονα πολλά πράγματα: Να σχολιάσει την κοινωνία του θεάματος (cinema on cinema), να προχωρήσει σε μια αλληγορία για τη σχέση «παράδεισος – κόλαση», να αναφερθεί στην άνοδο και την πτώση (και κυριολεκτικά) και να σχολιάσει την ίδια τη Μπαρντό.
Τέτοιο θέμα απαιτεί και ειδική κινηματογράφηση. Έτσι, ο διάσημος Ανρί Ντεκαέ αξιοποιεί τα χρώματα του ροζ και του κίτρινου (τεχνητό γκλάμουρ, αλλά και μίσος). Η μουσική του Φιορέντσο Κάρπι σημειώνει μελωδικά τις επιταχύνσεις, ενώ τα ντεκόρ του Μπερνάρ Εβέν είναι «αφράτα», εκκεντρικά, υποδηλώνουν ψεύδος. Ο Μαλ αφηγείται με «νευρικό» τρόπο, συνεχείς «γκαζιές» και ιλιγγιώδεις κινήσεις της κάμερας. Μια ζωή σπαταλημένη ως άψυχο σελιλόιντ, που η «εμψύχωσή» του φανερώνει το εφιαλτικό υλικό των ονείρων».
Ταινίες που πλησιάζουν την προβληματική της Ιδιωτικής μου ζωής είναι: «Γυμνό μοντέλο»του Μπόμπ Φοσσέ,«Behind the cadelubra» του Στήβεν Σόντερμπεργκ , «Η κρυφή ζωή ενός μανεκέν» του Τζέρι Σάτσμπεργκ , « Φεντόρα» και «Η λεωφόρος της Δύσεως» του Μπίλυ Γουάιλντερ
*Λουί Μαλ (1932-1995) - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου