ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΣΑΜΟ ή «Πώς το κράτος μετατρέπει κομμάτια απείρου φυσικού κάλλους, κομμάτια «Natura», σε κρανίου τόπο; Εύκολα. Πανεύκολα. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Τον τρόπο που λειτουργεί η περιβόητη κρατική μηχανή.»

 

ΑΠΟΨΕΙΣ

Για τη φωτιά στη Σάμο

Μαρίνα Πετρούτσου 

 

Πώς το κράτος μετατρέπει κομμάτια απείρου φυσικού κάλλους, κομμάτια «Natura», σε κρανίου τόπο; Εύκολα. Πανεύκολα. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Τον τρόπο που λειτουργεί η περιβόητη κρατική μηχανή.

Η μεγάλη φωτιά που ξεκίνησε κοντά στο Παλαιοχώρι Σάμου την περασμένη Τετάρτη το μεσημέρι ήταν αρχικά πολύ μικρή σε έκταση, θα μπορούσε να έχει σβηστεί αμέσως καθώς απείχε ούτε 500 μέτρα από φυλάκιο της Πυροσβεστικής το οποίο διαθέτει και όχημα πυρόσβεσης.

Θα μπορούσε, αν οι πυροσβέστες την έπαιρναν χαμπάρι. Που δεν την πήραν γιατί προφανώς κάτι άλλο έκαναν. Τι; Δεν διαθέτω κληρονομικό χάρισμα. Αυτό σκεφτήκαμε όταν είδαμε τον καπνό και καλέσαμε το 112. Κι εδώ αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Το 112 ξέρει πού βρίσκεται το στίγμα του κινητού σου και σου στέλνει μήνυμα. Αμ δε! Η κυρία που απάντησε ζητούσε να της εξηγήσουμε πού είναι η φωτιά. Της εξηγούσαμε αλλά συνεννόηση τσιμέντο. Κλείνει λέγοντάς μας ότι θα ενημερώσει την Πυροσβεστική. Μετά από δύο λεπτά μας καλεί πίσω για να ρωτήσει το επίθετό μας. Μπορεί να κάναμε πλάκα! Σε μερικά λεπτά μας καλεί το Συντονιστικό της Πυροσβεστικής Σάμου για να ρωτήσει αν ο καπνός είναι πυκνός και -άκουσον άκουσον- αν φυσάει στην περιοχή. Η Πυροσβεστική ρωτά αν φυσά τη στιγμή που η μισή Ελλάδα είναι στο κόκκινο λόγω των μελτεμιών. Παράλογο; Δεν απαντά, άρα λογικό. Εμείς στημένοι παρακολουθούμε τη φωτιά και είμαστε πεπεισμένοι ότι οι πυροσβέστες του φυλακίου θα τη σβήσουν. Η πεποίθηση μας έφαγε. Στο μεταξύ πρώτα φτάνουν οι εθελοντές πυροσβέστες της περιοχής και μετά η Πυροσβεστική.

Η φωτιά αρχίζει να φουντώνει, ο αέρας δυναμώνει και της αλλάζει πορεία. Ο Γιάννης, ντόπιος και με εμπειρία στις φωτιές, τρέχει με το αυτοκίνητο να τους ενημερώσει. Υπάρχει αμαξωτός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν για να την κόψουν, διαφορετικά θα ξεφύγει. Η απάντηση που παίρνει; Δεν έχουμε τέτοια εντολή. Κι άμα δεν έχουν εντολή, στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Ζητά να κατέβουν δύο πυροσβεστικά που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι και είναι αραγμένα προς τα κάτω όπου υπάρχουν σπίτι και το μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη του Ελεήμονα το οποίο χρονολογείται από το 1800. Καθώς και οκτώ άτομα. Το κυριότερο όμως να βρέξουν, διότι έτσι και η φωτιά έμπαινε στη ρεματιά θα έσβηνε στη θάλασσα. Πυροσβεστικά γιοκ, διότι όπως είπε πάλι κάποιος από τους ανευθυνο-υπεύθυνους δεν είχε εντολή.

Περιμένοντας ξανακαλούμε το 112 που αυτή τη φορά μας συνδέει με το Συντονιστικό της Λέσβου. Τι είπαμε; Παράλογο; Δεν απαντά, άρα λογικό. Ο αέρας δυναμώνει και η φωτιά γίνεται ανεξέλεγκτη. Εθελοντές ενημερώνουν ότι πρέπει να κατέβουν να μας πάρουν διότι θα μας κλείσει η φωτιά. Δεν ιδρώνει αυτί. Είπαμε, δεν έχουν εντολή. Με πυροσβεστικό των εθελοντών έρχονται να γεμίσουν νερό από την πισίνα σπιτιού και μας παίρνουν σηκωτούς μαζί με τα σκυλιά. Μέσα από άλλο δρόμο, κατσάβραχα, κατορθώνουμε να ξεφύγουμε από την πύρινη λαίλαπα. Και, δόξα τω Θεώ, τα καταφέρνουμε.

Η φωτιά πλέον χορεύει τον εφιαλτικό χορό της αφήνοντας αποκαΐδια. Όταν αποκαμωμένοι καταλήγουμε σε ασφαλές σημείο, χτυπά το κινητό. «Σας τηλεφωνούμε από το Α.Τ. Μαραθόκαμπου. Πόσοι πολίτες είστε να έρθουμε να σας πάρουμε;». Και αν ξέρουμε πόσους μοναχούς έχει το μοναστήρι. Το μοναστήρι δεν έχει μοναχούς τα τελευταία τουλάχιστον 100 χρόνια. Όλοι οι ντόπιοι το γνωρίζουν αλλά και οι τουρίστες, καθώς αναφέρεται στους τουριστικούς οδηγούς.

Βάζω τις φωνές καθώς δεν πιστεύω αυτά που ακούω. Να έρθουν να μας απεγκλωβίσουν την ώρα που η πρόσβαση είχε γίνει αδύνατη. Αν περιμέναμε, θα μας έβρισκαν φλαμπέ. Και η τελευταία τραγική πράξη, ο θάνατος των δύο παλικαριών του πληρώματος του πυροσβεστικού ΜI 8 που επιχειρούσε στην κατάσβεση. Κι όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί αν οι πυροσβέστες του φυλακίου έκαναν αυτό για το οποίο πληρώνονται από τους Έλληνες, αν οι αρμόδιες υπηρεσίες μπορούσαν να συντονιστούν, αν, αν, αν... Ποιος ακριβώς είναι ο αρμόδιος υπουργός; Ο εισαγόμενος κ. Στυλιανίδης; Μάλιστα. Καλά κρασιά. Ή μάλλον καλές ζιβανίες...

ΥΓ.1: Την επομένη ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος των αναζωπυρώσεων. Όπερ και εγένετο. Οι άνθρωποι προσπαθούν με ίδια μέσα να σώσουν ό,τι μπορούν. Καταφτάνει πυροσβεστικό, απλώνει τη μάνικα και οι πυροσβέστες συνειδητοποιούν ότι δεν έχει νερό. Άντε πίσω, Γιάννη, τα καράβια...

Ειλικρινά, θα ήθελα να ξέρω αν ποτέ ιδρώσει κάποιο αυτί. Αν έστω ένας από τα μπουμπούκια που απαρτίζουν τον υπουργικό θίασο και στελεχώνουν την κρατική μηχανή διαθέτει στοιχειώδη τσίπα.

ΥΓ.2: Καλά τα Rafal, καλά τα F-35, αλλά πρέπει να έχει μείνει και τίποτε όρθιο σε αυτή τη χώρα για να υπερασπιστούν.