κάτι που η Τουρκία είχε πετύχει με τον ίδιο τρόπο το 1939 όταν με
τις ευλογίες/ ανοχή των Γάλλων είχε προσαρτήσει την Αλεξανδρέττα της
Συρίας.
Αν λοιπόν συμβεί κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι η Ελλάδα, πέραν των
λεκτικών “σκληρών ανακοινώσεων ” περί παραβίασης του διεθνούς δικαίου,
δεν θα κάνει τίποτα.
Όπως , δεν έκανε μετά τα τετελεσμένα του 1974.
Το 1996 με τα Ίμια, που πλέον είναι γκρίζα ζώνη .
Το 2020 με την Αγιά Σοφιά , που μείναμε μόνο στα δάκρυα κ.ά.
Αξιέπαινη και ουσιαστική, μόνο η προσφυγή Ρωμιών στο Τουρκικό ΣτΕ (
Danıştay) με τη νομική συνδρομή του καθηγ.Ι. Κτιστάκη.
Εξάλλου η Ελλάδα έχει αποποιηθεί το ρόλο της εγγυήτριας της Κύπρου
που της έδιναν οι συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου ( 1959) , λέγοντας πως από
01.05.2004 η Κύπρος ανήκει στην ΕΕ και δεν χρειάζεται εγγυήτριες
δυνάμεις, ούτε ενιαίο αμυντικό δόγμα με την Ελλάδα.
Επομένως δεν πέφτει λόγος στην Ελλάδα, αν επισυμβεί αυτό που διαχέεται ;
Ας κάνει η Κύπρος μόνη της ό,τι νομίζει ;
Και άν Ναι , τι ;
Και τελικά είμαστε σίγουροι πως δεν “βολεύονται ” τα γεωπολιτικά
συμφέροντα των “μεγάλων τρίτων ” , δηλ. οι παλιές παθογενείς πολυετείς
καταστάσεις , με τα όσα απεργάζεται ή Τουρκία ;
* Σημ.: αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν προϋποθέτει πολεμική εμπλοκή.
Νομικό είναι το θέμα . Οποιαδήποτε ένοπλη αντίδραση της Κύπρου, αν και
ηθικά νόμιμη, θα θεωρηθεί επίθεση στην Τουρκία, κάτι που δυσχεραίνει
τυχόν εμπλοκή της Ελλάδας ή/και του συμμάχου της Κύπρου Ισραήλ.
Άρα , με την “χρησικτησία ” εδαφών επί 48 χρόνια και ένα de facto
πολιτικό μόρφωμα ” δημοκρατία της Β. Κύπρου” που διοικεί τα παρανόμως
κατεχόμενα , το οποίο θα προκαλέσει το δημοψήφισμα ή θα συναινέσει στην
προσάρτηση, κλείνει αναίμακτα το θέμα και οι ιστορικοί ιδιοκτήτες δηλαδή
ο Ελληνισμός θα μείνει με τους τίτλους ιδιοκτησίας να τους κάνει
κορνίζα, να τους κοιτάει, όταν ο καταπατητής θα νέμεται με διανοία
κυρίου (=χρησικτησία) τα πατρογονικά εδάφη, ζητώντας με θράσος και επικύρωση παράνομων
“τίτλων ” από τον ΟΗΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου