Πόσο πιθανή είναι η αποκαθήλωση του Ζελένσκι;
«Ο ασθενέστερος πρέπει να δεχθεί την πρώτη συμφωνία που του προτείνεται γιατί οι επόμενες θα είναι χειρότερες».
«Το μυστικό της διεθνούς πολιτικής είναι να κλείσεις μια καλή συμφωνία με τη Ρωσία».
Otto von Bismarck, 1815-1898
Γερμανός καγκελάριος
‘Ολοι οι πόλεμοι αργά ή γρήγορα τελειώνουν και τότε γίνεται ο απολογισμός από τους συμμετέχοντες. Αν ο Ζελένσκι με τη βοήθεια της Δύσης κατορθώσει να ταπεινώσει τη Ρωσία, τότε θα επιβιώσει πολιτικά. Αυτή η πιθανότητα φαντάζει πολύ μικρή. Η περίπτωση ειρηνευτικής συμφωνίας, με την οποία θα παραχωρείται ουκρανικό έδαφος θα ήταν το πολιτικό τέλος του Ζελένσκι. Υπογράφοντας ως Πρόεδρος της Ουκρανίας, μετά από όλο το αίμα που έχει χυθεί από το λαό του, την απώλεια εδαφών, είτε είναι η Κριμαία είτε το Ντονμπάς, η πολιτική του επιβίωση θα εξαρτιόταν από τη στήριξη της Ουάσιγκτον, η οποία και δεν φημίζεται για την γενναιοδωρία της σ’ αυτούς που χρησιμοποιεί, βλ. Κούρδους. Στην πιθανότερη περίπτωση της συνέχισης του πολέμου, παρά τις τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και υλικές καταστροφές, ο Ζελένσκι θα επιβίωνε, υπό την αίρεση των αποτελεσμάτων από την αναμενόμενη κλιμάκωση του πολέμου. Επειδή όμως, πέρα από τον πατριωτισμό υπάρχει και η λογική, αν οι επιχειρήσεις, παρά τη βοήθεια της Δύσης δεν είχαν θετικά αποτελέσματα, βλέποντας οι Ουκρανοί την εξελισσόμενη πλήρη καταστροφή της χώρας τους, θα υπέμεναν στωικά έναν «αέναο» πόλεμο, δίχως αντίδραση; Τότε η μη τήρηση των συμφωνιών του Μίνσκ, θα χρέωνε στον Ζελένσκι τη λαθεμένη πολιτική με τα τραγικά αποτελέσματα και ίσως άρχιζε η αποκαθήλωση του ειδώλου που κατασκεύασαν τα δυτικά Μ.Μ.Ε.
Όσοι διακηρύσσουν τη νίκη της Ουκρανίας φαίνεται να ξεχνούν ότι όσο χειρότερα πάνε τα πράγματα για τη Ρωσία στον συμβατικό πόλεμο, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα ο Πούτιν να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα ή κάποιο μικρό πυρηνικό όπλο. Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται το πόσο αδίστακτη μπορεί να γίνει μία μεγάλη δύναμη όταν πιστεύει, ότι έχει έρθει σε δεινή θέση. Ο Πούτιν πιθανότατα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς να επιτύχει μια ρωσική «νίκη».
Εάν η Δύση όχι μόνο εγκλωβίσει τη Μόσχα στα πεδία μάχης της Ουκρανίας αλλά κάνει επίσης σοβαρή και μόνιμη ζημιά στη ρωσική οικονομία, στην πραγματικότητα είναι σαν να ωθεί μια μεγάλη δύναμη στο χείλος του γκρεμού. Και τότε ο Πούτιν μπορεί να στραφεί και στα πυρηνικά όπλα. Ο πρώην υποδιευθυντής του Γενικού Επιτελείου Αμερικανικού Στρατού των ΗΠΑ είπε στο Fox News: “Στόχος είναι να παραμείνει στην εξουσία. Αυτό είναι το κίνητρό του. Θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Η εναλλακτική, ξέρει πολύ καλά, θα μπορούσε να σημαίνει το τέλος του, τον θάνατό του από τον διάδοχό του”, δήλωσε ο Jack Kean. Η Δύση στον παροξυσμό της, κωφεύει στη φωνή της λογικής, με την συνθηκολόγηση να μοιάζει δύσκολη, μακρινή.
Ποιος πραγματικά είναι
Γεννήθηκε το 1978 σε μία μη θρησκευόμενη εβραϊκή οικογένεια στην πόλη Κριβί Ριχ, μια βιομηχανική ρωσόφωνη πόλη στο κέντρο της Ουκρανίας. Ο παππούς του, από τη μεριά του πατέρα του, πολέμησε με τον Κόκκινο Στρατό, κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα τρία αδέλφια του παππού του, θανατώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.
Η οικογένειά του ήταν αστική. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στην Μογγολία, καθώς εκεί είχε μετατεθεί ο πατέρας του (επί ΕΣΣΔ) ως επικεφαλής ενός ακαδημαϊκού τμήματος στην περιοχή. Επέστρεψαν στην Ουκρανία, όπου πέρασε χαρούμενα παιδικά χρόνια.
Ο πατέρας του εκτός από καθηγητής, ανέλαβε και το τμήμα επιστημών στο Οικονομικό Ινστιτούτο της πόλης. Η μητέρα του Ρίμα εργαζόταν ως μηχανικός. Ο Βολοντίμιρ ήταν άριστος μαθητής εξασφαλίζοντας υποτροφία για σπουδές στο Ισραήλ. Ο πατέρας του τον συμβούλευσε να παραμείνει στην Ουκρανία και τον ώθησε προς τη Νομική. Πήρε το πτυχίο, αλλά ποτέ δεν άσκησε το επάγγελμα. Είχε ήδη ανακαλύψει το πάθος του στην υποκριτική και κυρίως στην κωμωδία.
Ο Ηθοποιός που γίνεται πολιτικός
Ως ηθοποιός συνεργάστηκε πολύ στενά με τη Ρωσία. Τα γραφεία της εταιρείας του ήταν στη Μόσχα, ενώ τα περισσότερα έργα του είναι γραμμένα στα ρωσικά. Μάλιστα το Αύγουστο του 2014, τάχθηκε σθεναρά κατά της απόφασης του Ουκρανικού υπουργείου Πολιτισμού να απαγορεύσει τους Ρώσους καλλιτέχνες και τον Ρωσικό πολιτισμό, στην Ουκρανία.
Με τη στροφή του στην πολιτική στην προεκλογική περίοδο ακολούθησε μία πρωτόγνωρη συμπεριφορά για πολιτικό, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί η δημοφιλία του. Ο Ζελένσκι κυκλοφορούσε χωρίς να έχει σωματοφύλακες. Οδηγούσε το ποδήλατό του στους δρόμους του Κιέβου, φορώντας ένα κομψό κοστούμι. Αρνήθηκε να πληρώσει τηλεοπτικές διαφημίσεις. Αναρτούσε βίντεο στο Διαδίκτυο και απαντούσε ο ίδιος στα μηνύματα που του έστελναν στα σόσιαλ μίντια. Επισκεπτόταν μπάρ και καφετέριες, έμπαινε στα πανεπιστήμια, στο μετρό, έκανε αστεία, χαιρετούσε, αγκάλιαζε τον κόσμο.
Κατέλαβε δημοκρατικά την προεδρία της χώρας το 2019, λαμβάνοντας το 73% των ψήφων των Ουκρανών που τον πίστεψαν και τον ψήφισαν για να απαλλάξει την χώρα από τη διαφθορά. Από προσωπική πληροφόρηση που έχω, τον ψήφισαν λόγω του ότι είχαν απαυδήσει από τη διαφθορά των προηγούμενων και λόγω των υποσχέσεων, ότι θα σταματήσουν οι εχθροπραξίες στο Ντονμπάς. Στη σύντομη ιστορία της χώρας (έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1991) έχουν περάσει ηγέτες που απογοήτευσαν οικτρά τον κόσμο, ανοίγοντας τον δρόμο για τον Ζελένσκι. «Καμία υπόσχεση, καμία απογοήτευση» ήταν το σύνθημά του.
Εκείνη τη χρονιά, σε συνέντευξη στο Der Spiegel, ο Ζελένσκι δήλωσε ότι μπήκε στην πολιτική για να καθαρίσει για πάντα τη διαφθορά, υποσχέθηκε ‘ότι θα έφερνε ειρήνη στα ανατολικά της χώρας, θα ξημέρωνε για τους Ουκρανούς μια νέα μέρα και οι ολιγάρχες επιτέλους θα λογοδοτούσαν για την προέλευση του αδιανόητου πλούτου τους. Το αποτέλεσμα δεν τον δικαιώνει.
Το όνομά του, αν και ο ίδιος αρνείται οποιαδήποτε συμμετοχή, βρέθηκε τον Οκτώβριο του 2021 στη λίστα των ηγετών των panama papers. Όχι μόνο ο ίδιος αλλά και ο στενός κύκλος συνεργατών και πολιτικών συμβούλων του, που προέρχονται κατά κύριο λόγο από το χώρο των επιχειρήσεων, υποστηρίχθηκε ότι είχαν πολλά χρήματα εκτός Ουκρανίας, σε δεκάδες offshore εταιρίες.
Πως ξεκίνησε η πρόθεση της ένταξης του ΝΑΤΟ
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, ο Ζελένσκι εξέφρασε τη θέση, ότι θα ήθελε η Ουκρανία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά ήθελε οι Ουκρανοί ψηφοφόροι να αποφασίσουν γι’ αυτό. Παρότι υποσχέθηκε ότι η απόφαση αυτή θα ληφθεί μόνο μέσα από δημοψήφισμα δεν προχώρησε ποτέ σε κανένα, ακόμη σε συνέντευξη του τον Δεκέμβριο του 2018, δήλωσε ότι ως Πρόεδρος θα προσπαθήσει να σταματήσει τον συνεχιζόμενο πόλεμο στο Ντονμπάς μέσω διαπραγμάτευσης με τη Ρωσία. Σε αντίθεση όξυνε τη σχέση του με το Κρεμλίνο εκδηλώνοντας την πρόθεση της ένταξης στο ΝΑΤΟ, μία από τις κύριες αφορμές για την ρωσική εισβολή.
Λίγους μήνες μετά τις εκλογές, σε δημοσκόπηση οι μισοί ερωτηθέντες απάντησαν ότι ο νέος πρόεδρος Ζελένσκι ήταν κατώτερος των προσδοκιών τους. Το συντριπτικό 71,3% δήλωσε ότι η χώρα είναι προς λάθος κατεύθυνση. Τον μέμφονταν καθώς δεν τήρησε τη δέσμευσή να βάλλει τέλος οριστικά στις συνεχείς εντάσεις με τη Ρωσία, ακόμη ο κόσμος δήλωσε απογοητευμένος και από την πορεία της οικονομίας. Όταν άρχισε ο πόλεμος, ο Ζελένσκι δεν ήταν πλέον δημοφιλής στην Ουκρανία. Δεν είχε καταφέρει να βρει μια ειρηνική λύση στη σκληρή σύγκρουση στην περιοχή του Ντονμπάς και είχε αρχίσει να διώκει τους αντιπάλους του.
Το Μαϊντάν. Οι ευθύνες
Μετά από το Μαϊντάν παρεισφρήσανε στην πολιτική ζωή της χώρας Δυτικοί θεσμοί. Το Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, το Κέντρο για τις σχέσεις ΗΠΑ-Ουκρανίας, το Επιχειρηματικό Συμβούλιο ΗΠΑ-Ουκρανίας, η Ευρωπαϊκή Επιχειρηματική Ένωση, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, ο ΠΟΕ, η ΕΕ — όλοι αυτοί οι θεσμοί έχουν συμβάλλει σε σημαντικές πολιτικές αποφάσεις της Ουκρανίας. Επιπρόσθετα, ποτέ στην ιστορία της Ουκρανίας πριν από το Μαϊντάν, η χώρα δεν διόρισε ξένους πολίτες σε κορυφαίες υπουργικές θέσεις, όπως έγινε μετά.
Το 2014, η Natalie Jaresko, πολίτης των ΗΠΑ, διορίστηκε υπουργός Οικονομικών της Ουκρανίας.
Ο Aivaras Abromavicius, πολίτης της Λιθουανίας, έγινε υπουργός Οικονομίας και Εμπορίου της Ουκρανίας.
Ο Alexander Kvitashvili, πολίτης της Γεωργίας, υπουργός Υγείας. Το 2016,
η Ulana Suprun, πολίτης των ΗΠΑ, διορίστηκε υπηρεσιακή υπουργός Υγείας.
Άλλοι αλλοδαποί ανέλαβαν αξιώματα χαμηλότερων βαθμών. Περιττό να πούμε ότι όλοι αυτοί οι διορισμοί δεν προέκυψαν από τη βούληση των Ουκρανών, αλλά από τις συστάσεις των παγκόσμιων θεσμών, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένου ότι το ίδιο το Μαϊντάν δεν υποστηρίχθηκε από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ουκρανίας.
Με την ανάληψη της εξουσίας, ο Ζελένσκι προχώρησε σε αντιδημοκρατικές ενέργειες. Στις αρχές Φεβρουαρίου 2021, τα πρώτα τρία αντιπολιτευόμενα τηλεοπτικά κανάλια έκλεισαν. Ένα άλλο αντιπολιτευτικό κανάλι το Nash απαγορεύτηκε στις αρχές του 2022, πριν από την έναρξη του πολέμου. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου, τον Μάρτιο 2022, συνελήφθησαν δεκάδες ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, μπλόγκερ και αναλυτές. Τον Απρίλιο, τα τηλεοπτικά κανάλια της δεξιάς — Channel 5 και Pryamiy — έκλεισαν επίσης. Στις 19 Μαΐου 2021, η κυβέρνησή του είχε εν τω μεταξύ εγκρίνει ένα σχέδιο δράσης για την προώθηση της ουκρανικής γλώσσας σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, αυστηρά σύμφωνα με τον γλωσσικό νόμο του Ποροσένκο, προς τέρψη των εθνικιστών και απογοήτευση των Ρωσόφωνων.
Αυτές είναι οι πολιτικές πρακτικές στην ανεξάρτητη Ουκρανία. Οι υποστηρικτές του Ζελένσκι αναφέρουν, ότι όλες οι συλλήψεις και οι απαγορεύσεις των μέσων ενημέρωσης συνδέονται με τον πόλεμο, αγνοώντας το γεγονός ότι το πρώτο κλείσιμο των μέσων ενημέρωσης έγινε ένα χρόνο πριν από τη ρωσική εισβολή. Η περίπτωση του Anatoliy Shariy — ενός από τους πιο δημοφιλείς bloggers στην Ουκρανία που ζει στην εξορία — είναι ένα καλό παράδειγμα για να καταδειχθεί η αλήθεια. Όχι μόνο αυτός, αλλά και τα μέλη της οικογένειάς του, δέχονται απειλές για τη ζωή τους,
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας
χρησιμοποιήθηκε από τον Ζελένσκι το 2021 για να επιβάλει κυρώσεις σε
ορισμένα άτομα – κυρίως πολιτικούς αντιπάλους. Οι κυρώσεις αυτές
αφορούσαν την κατάσχεση περιουσίας, χωρίς στοιχεία για παράνομες
δραστηριότητες των φυσικών και νομικών προσώπων. Μεταξύ των πρώτων
στους οποίους επιβλήθηκαν κυρώσεις, ήταν δύο κοινοβουλευτικοί βουλευτές
από την Πλατφόρμα της Αντιπολίτευσης For Life, ο Victor Medvedchuk
(αργότερα συνελήφθη και προβλήθηκε στην τηλεόραση με το πρόσωπό του
χτυπημένο μετά την ανάκριση) και ο Taras Kozak (ο οποίος κατάφερε να
δραπετεύσει από την Ουκρανία). Το Μάρτιο του 2022, συνολικά 11
αντιπολιτευόμενα κόμματα τέθηκαν εκτός λειτουργίας, ο Ζελένσκι τα
απαγόρευσε να λειτουργούν. Ουσιαστικά έθεσε εκτός νόμου οτιδήποτε
προοδευτικό υπήρχε στη χώρα ή έκανε κριτική στην πολιτική του. Νόμιμα
παραμένουν μόνο τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα που τον στηρίζουν και
συγκυβερνούν κατέχοντας καίριες θέσεις στον κρατικό-κυβερνητικό
μηχανισμό.
Εν αντιθέσει ο Ζελένσκι, δεν έχει κάνει τίποτα για να διώξει τους
ακροδεξιούς για όλα τα εγκλήματα τους εναντίον πολιτικών αντιπάλων και
του λαού του Ντονμπάς. Όπως πιστεύουν πολλοί αναλυτές, αυτό συμβαίνει
επειδή οι ριζοσπάστες, αν και αντιπροσωπεύουν τη μειονότητα του
ουκρανικού πληθυσμού, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν βία εναντίον
πολιτικών, δικαστηρίων, υπηρεσιών επιβολής του νόμου, εργαζομένων στα
μέσα ενημέρωσης, με άλλα λόγια εκφοβίζουν την κοινωνία. Εν τω μεταξύ το
φθινόπωρο του 2014, η Αζόφ, η οποία κατηγορείται για παραβιάσεις των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων, από το
Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τα Ηνωμένα Έθνη, ενσωματώθηκε
στην Εθνοφρουρά της Ουκρανίας.
Για να είμαστε βέβαια ακριβοδίκαιοι και η Ρωσία από την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, έχει επιταχύνει την εκστρατεία της για να καταπνίξει τις φωνές της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της χώρας. Δημοσιογράφοι και άλλα άτομα βρίσκονται αντιμέτωποι με ποινές κάθειρξης έως και 15 έτη για τη δημοσίευση όσων η Ρωσία θεωρεί «ψευδείς ειδήσεις», σχετικά με τη «στρατιωτική εκστρατεία» της.
Η υποκρισία της Ουκρανίας
Η Μολδαβία απέρριψε την πρόταση της Ουκρανίας να καταλάβει την αποσχισθείσα περιφέρεια της Υπερδνειστερίας με τη βία.
«Η διευθέτηση του ζητήματος της Υπερδνειστερίας μπορεί να επιτευχθεί
με πολιτικά μέσα και μόνο στη βάση μιας ειρηνικής λύσης, εξαιρουμένων
των στρατιωτικών και άλλων βίαιων ενεργειών» ανέφερε η Μολδαβία.
Ποια ήταν η Ουκρανική πρόταση; Σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου. πρότεινε η Ουκρανία να «καταλάβει» την Υπερδνειστερία στρατιωτικά, εάν η Μολδαβία ζητήσει επίσημα τη στρατιωτική βοήθεια της Ουκρανίας, ώστε να την απελευθερώσει. Οι Ουκρανοί πρότειναν στην Μολδαβία την ίδια λύση – τακτική που ακολουθούν οι Ρώσοι στην Ανατολική Ουκρανία. Όμως κανείς στην Δύση δεν σχολιάζει αυτή την ωμή τακτική. Οι Ρώσοι είναι οι κακοί που επιτέθηκαν στην Ανατολική Ουκρανία και προφανώς οι Ουκρανοί θα ήταν οι καλοί εάν επιτίθεντο στην Υπερδνειστερία, όπως ήταν στη καλή πλευρά της ιστορίας οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, η εισβολή στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και αλλού, υποκρισία χωρίς όρια!
Η αποφυγή της σύγκρουσης
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήθελε να βάλει τέλος στο «δυτικό σχέδιο μετατροπής της Ουκρανίας σε μια εθνικιστική “αντιρωσική” χώρα». Υπολόγιζε στις συμφωνίες του Μινσκ, που υπογράφηκαν τον Σεπτέμβριο του 2014, για να αποκτήσει πρόσβαση στην ουκρανική πολιτική μέσω των δημοκρατιών του Ντονμπάς. Συνέβη το αντίθετο, όχι μόνο η εφαρμογή τους είχε παγώσει, αλλά ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η εκλογή του οποίου τον Απρίλιο του 2019 είχε γεννήσει στο Κρεμλίνο την ελπίδα ανανέωσης των δεσμών με το Κίεβο, ενίσχυσε την πολιτική της ρήξης με τον «ρωσικό κόσμο» που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός του. Ακόμη χειρότερα, η στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία μεταξύ της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ συνέχιζε να εντείνεται, ενώ η Τουρκία, είχε παραδώσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης, που έκαναν το Κρεμλίνο να φοβάται, ότι το Κίεβο μπορεί να μπει στον πειρασμό μιας στρατιωτικής ανακατάληψης του Ντονμπάς.
Σύμφωνα με τις συμφωνίες του Μίνσκ, το Ντονμπάς έπρεπε να λάβει μια πολιτική αυτονομία εντός της Ουκρανίας – μια εξέλιξη μη αποδεκτή από τους ακροδεξιούς. Αντί να εφαρμόσει τις συμφωνίες, που επικυρώθηκαν από τον ΟΗΕ, η Ουκρανία μαχόταν με το Ντονμπάς κατά μήκος της γραμμής οριοθέτησης για 8 χρόνια. Η ζωή των Ουκρανών που ζουν σε αυτά τα εδάφη είχε μετατραπεί σε εφιάλτη. Ο πόλεμος του 2022 είναι μια παράταση του πολέμου του 2014, ο οποίος ξεκίνησε όταν η Ουκρανία έστειλε στρατεύματα στο Ντονμπάς για να καταστείλει την εξέγερση κατά του Μαϊντάν, υπό την επικάλυψη της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης».
Ο Ζελένσκι είχε την υποχρέωση να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μίνσκ. Αν είχε ώριμη πολιτική σκέψη και ικανότητα και δρούσε άνευ έξωθεν επηρεασμούς, θα επιδίωκε μία εγγύηση της ακεραιότητας της Ουκρανίας στα πλαίσια μίας διεθνούς διάσκεψης που θα καθόριζε μία αρχιτεκτονική ασφαλείας αποδεκτή από όλους τους εμπλεκόμενους. Αντ’ αυτού σύμφωνα με πληροφορίες οι Ουκρανοί σχεδίαζαν γενική επίθεση – τον προηγούμενο Μάρτιο – κατά του «αυτόνομου» Ντονμπάς, όπως απεδείχθη με έγγραφα του Γενικού Επιτελείου Στρατού Ουκρανίας.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν θεωρούσε τις Συμφωνίες του Μίνσκ, την ελπίδα για την αποφυγή σύγκρουσης, λέγοντας ότι είναι ο μόνος τρόπος που μας επιτρέπει να οικοδομήσουμε ειρήνη και να οικοδομήσουμε μια βιώσιμη πολιτική λύση. Εν κατακλείδι, η εισβολή έγινε γιατί ο Ζελένσκι επιδίωκε την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και αρνήθηκε να εφαρμόσει τις Συμφωνίες του Μινσκ, κάτω και από την πίεση των ακροδεξιών και ενδεχομένως από πιθανή εισήγηση της Ουάσιγκτον. Τώρα δηλώνει ότι το θέμα του ΝΑΤΟ δεν τίθεται, υπαναχωρεί δηλαδή σε ένα από τα δύο ζητούμενα για την αποφυγή του πολέμου. Παράλληλα και μη αποδεχόμενος την αυτονομία στις περιοχές της ανατολικής περιοχής Ντονμπάς, οδήγησε τη χώρα του σε έναν καταστροφικό πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια πρόσφυγες, στην καταστροφή των υποδομών της Ουκρανίας και στην πιθανή απώλεια εδαφών. Ο Σαίξπηρ έλεγε «πολύ κακό για το τίποτε». Ένας πολιτικός διαβλέπει πραγματιστικά τη συμφερότερη λύση ενός προβλήματος και προχωρά σε συμφωνία που θα αποσοβήσει δεινά για τη χώρα του. Επί πλέον το κρουστικό κύμα που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, αποσταθεροποιεί ολόκληρο τον πλανήτη, με σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία (υπό την απειλή κατάρρευσης οι αδύναμες εθνικές οικονομίες), στην ανατίμηση των ενεργειακών προϊόντων που κατά κανόνα ευθύνονται για την φτωχοποίηση και εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Εν τούτοις, ο πρώην κωμικός απαντώντας σε ερώτηση ενός Γάλλου ρεπόρτερ στις 5 Μαρτίου 2022 δεν προσπαθεί να κρύψει την ικανοποίησή του. – τη 10η ημέρα της ρωσικής εισβολής – για το πώς άλλαξε η ζωή του με την έναρξη του πολέμου. Ο Ζελένσκι απάντησε με ένα χαμόγελο απόλαυσης: «Σήμερα, η ζωή μου είναι όμορφη. Νιώθω ότι είναι το πιο σημαντικό νόημα στη ζωή – το να είσαι απαραίτητος» Έλλειψη ενσυναίσθησης μπροστά στη δραματική κατάσταση στη χώρα του για την οποία φέρει ευθύνη. Ενώ η παγκόσμια κοινότητα συγκλονίζεται από τις εικόνες του πολέμου που αντικρύζει, ο πρόεδρος της χώρας νοιώθει τη ζωή του να ομορφαίνει, γιατί όπως ισχυρίζεται είναι χρήσιμος!
Υπήρξε ακόμη, μία Γερμανική πρόταση που υποβλήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου, που καλούσε την Ουκρανία να αποκηρύξει τις φιλοδοξίες της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να δηλώσει ουδετερότητα. Σύμφωνα με το Γερμανικό σχέδιο, ο Ρώσος και ο Αμερικανός πρόεδρος θα υπέγραφαν συμφωνία που θα περιλάμβανε την ουδετερότητα της Ουκρανίας, αλλά και την εδαφική της ασφάλεια. Ο Ζελένσκι απέρριψε το σχέδιο ασφαλείας με το αιτιολογικό, ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν θα τηρούσε την συμφωνία. Η Wall Street Journal, η οποία αποκάλυψε αρχικά την πρόταση, ανέφερε ότι η απόρριψη της πρότασης από τον Ζελένσκι «έπεισε τους Γερμανούς αξιωματούχους, ότι οι πιθανότητες για πόλεμο αυξάνονται».
Ο Ζελένσκι λόγω απειρίας ή ανικανότητας ή τελικά λόγω επηρεασμού του από εξωγενείς παράγοντες, χειρίστηκε λανθασμένα αυτή την κρίση Τα κόστος των επιλογών του είναι τραγικό η ωμή πραγματικότητα είναι ότι η Ουκρανία πέρα από την οικονομική καταστροφή κινδυνεύει να χάσει όλη την Ανατολική της πλευρά εκεί όπου βρίσκεται η βαριά βιομηχανία. Πριν τον πόλεμο η Ουκρανία κατείχε το 60% του Ντονμπάς που είναι η βιομηχανική περιοχή της Ουκρανίας και με τη εισβολή οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν το 80% της Ανατολικής Ουκρανίας, ακόμη έχασε το 70% των ακτών της. Ανάλογα με την εξέλιξη στο πεδίο των μαχών, ενδεχομένως να υπάρξει μια μεγάλη εδαφική ανατροπή στην Ουκρανία.
Και οι δύο πλευρές φαίνεται να συμβιβάζονται σε μια μακρά μάχη
Μετά την έναρξη των εχθροπραξιών ο Ζελένσκι υπαναχωρώντας, διατύπωνε την ιδέα μιας ουδέτερης Ουκρανίας, που δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και πρότεινε να αναγνωριστούν οι αυτονομιστικές δυνάμεις στην ανατολική Ουκρανία. Όμως αργότερα άλλαξε θέση, είπε στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ότι υπό το φως των ρωσικών θηριωδιών, η ουκρανική κοινή γνώμη ήταν κατά των διαπραγματεύσεων και ευνοούσε τη συνέχιση του πολέμου.
Όσον αφορά τη Μόσχα εάν υποχωρούσε δίχως να επιτύχει τους στόχους της, η επόμενη κίνηση της Δύσης θα ήταν η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και πιθανόν η άτυπη μετατροπή της σε πυρηνική δύναμη, όπως είχε με δήλωσή του προαναγγείλει ο Ζελένσκι Από τη συμπεριφορά του ανυποχώρητου, παρά τις καταστροφές της χώρας του και το δράμα των απλών συμπολιτών του Ουκρανού προέδρου, είναι πλέον φανερό πως η ειρήνη δεν ήταν ίσως πραγματικά το ζητούμενο. Ποτέ ο Ζελένσκι δεν ζήτησε φάρμακα, γιατρούς, τρόφιμα. “Όπλα, όπλα, όπλα”, φωνάζει συνεχώς! Κατά τον Jacques Baud, πρώην αξιωματικό πληροφοριών της Ελβετίας και σύμβουλο του ΝΑΤΟ, το σχέδιο της Δύσης εξαρχής ήταν ο μακροχρόνιος πόλεμος, για να «αφαιμάξουν» την Ρωσία.
Τα συμφέροντα των αμερικανών είναι ξεκάθαρα, όσο μαίνεται ο πόλεμος οι πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ παράγουν όπλα και πουλάνε το πανάκριβο υγροποιημένο φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Η πλήρης καταστροφή των ουκρανικών υποδομών και ο θάνατος χιλιάδων ακόμη, αθώων θυμάτων δεν θα αποτρέψει την επιδίωξη των γεωπολιτικών επιδιώξεων. Οπότε γεννάται το ερώτημα, τι επιζητεί η «φιλεύσπλαχνη» Δύση; Την εξεύρεση διπλωματικής λύσης για να λυτρωθεί ο δύσμοιρος ουκρανικός λαός, που είναι έρμαιο γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, ή τη συνέχιση του πολέμου με απώτερο σκοπό την εξουθένωση της Ρωσίας και την εδραίωση της αμερικανικής παρουσίας στην Ευρώπη. Όπως ευθέως δήλωσε της προηγούμενες ημέρες ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας απώτερος σκοπός του πολέμου είναι η ανάσχεση της Ρωσίας και για την ακρίβεια η αποδυνάμωσή της.
Επικοινωνιακά λάθη
Ο Ζελένσκι από έλλειψη πολιτικής εμπειρίας του ιδίου και των συνεργατών του, υπέπεσε σε πολλά επικοινωνιακά λάθη.
[......................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου