Ευτυχώς η Δεξιά δεν ξεχνά
Και πάλι καλά, γιατί αν μείνουμε στο «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» μάλλον θα απογοητευτούμε διότι όπως δείχνει η ιστορία και ξεχνά και την ξαναψηφίζει για να καταριέται στη συνέχεια το… αχάριστο το ριζικό του. Ευτυχώς όμως η Δεξιά και ιδιαίτερα η σκληρή, η άτεγκτη, αυτή που ακλόνητα και με διαχρονική συνέπεια έχει ως μοναδικό της εχθρό το λαό, φροντίζει ανελλιπώς να μας θυμίζει ποια είναι και τι σημαίνει για το με φτωχή και αδύναμη μνήμη πόπολο.
Έτσι πιστή σε αυτούς για τους οποίους υπάρχει και για των οποίων τα συμφέροντα μάχεται αδιαπραγμάτευτα, πορεύεται με ήσυχη την ταξική της συνείδηση, υιοθετώντας απροκάλυπτα ένα πολιτικό Αρμαγεδώννα, που σαρώνει θεσμούς και λαϊκές κατακτήσεις σε όλους τους τομείς της δημόσιας σφαίρας, περιθωριοποιώντας έτσι και νέα κοινωνικά τμήματα. Αμείλικτη σε ότι είναι καταχωρημένο ως δημόσιο αγαθό που εξυπηρετεί λαϊκές ανάγκες, νομοθετεί και πορεύεται σαν να μην υπάρχουν κάτοικοι άλλοι σε αυτή τη χώρα , πέραν εκείνων της κοινωνικής και οικονομικής ολιγαρχίας, των οποίων τα συμφέροντα απερίφραστα και με υπερηφάνεια υπηρετεί η κυβέρνηση του Κυριάκου.
Μια κυβέρνηση που εν είδη μαύρης πλάκας από το καλοκαίρι του 2019 και εντεύθεν, βάλθηκε να πείσει ντόπιους και ξένους πως η χειρότερη δεξιά της μετεμφυλιακής περιόδου δεν είναι μια μακρινή ανάμνηση , μια άσχημη και πικρή περίοδος για την πατρίδα μας, για την οποία υπήρξαν στο παρελθόν και αυτοκριτικές εξομολογήσεις στελεχών της. Η δεξιά του Κυρ. Μητσοτάκη αναβιώνει όλη την πολιτική ασχήμια, όχι με λόγια αλλά με πράξεις και πολιτικές, ότι τίποτα δεν άλλαξε σε αυτό το τόπο και πως η πολιτική νοοτροπία, οι απόψεις και οι πρακτικές της είναι παρακολούθημα και ταυτόσημες, εκείνης των δίσεκτων πολιτικά καιρών. Τότε που πίσω από κάθε πολίτη δημοκράτη και αριστερό υπήρχε και ένας χωροφύλακας, τότε που όποιος δεν έπαιρνε από λόγια και νουθεσίες και συνέχιζε να ενοχλεί με λόγια και έργα την εθνικοφροσύνη, φρόντιζαν να τον …συνεφέρουν στα κρατητήρια προπόνησης για την απόκτηση και καλής φυσικής κατάστασης.
Αυτά τότε. Σήμερα στην Τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα η νεοακροδεξιά κυβέρνηση δεν καταφεύγει σε αρχέγονες και ξεπερασμένες μεθόδους, αλλά αγοράζει λογισμικά συστήματα παρακολούθησης Predator, τελευταίας τεχνολογίας, διασφαλίζοντας έτσι τα… εθνικής σημασίας ζητήματα, παρακολουθώντας και τους…υποπτους δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, καθηγητές και λοιπούς που επιμένουν να σκέφτονται και να ενεργούν…αντεθνικά. Πυροδοτούν την κοινωνική ένταση και καταφεύγουν στην ωμή βία, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και πιθανή ανθρώπινη απώλεια, όπως έδειξαν και τα θλιβερά γεγονότα των τελευταίων ημερών στο ΑΠΘ. Αδιαφορεί πλήρως για το υπό κατάρρευση ΕΣΥ, μάχεται το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης διαλύοντας και υποχρηματοδοτώντας σχολές και τμήματα.
Επιμένει να ανέχεται την αισχροκέρδεια, την ώρα που νοικοκυριά και οικογένειες, ασθμαίνοντας στην κυριολεξία οικονομικά, προσπαθούν να βγάλουν τον μήνα. Εκεί όμως που οι σημερινοί πολιτικοί απόγονοι της μετεμφυλιακής δεξιάς δεν συγκρίνονται με τίποτα με εκείνους του παρελθόντος , είναι το …ήθος το πολιτικό μα και το προσωπικό με το οποίο απαντούν σε όσους τους ασκούν κριτική των πεπραγμένων τους. Η απάντηση τους είναι η μη απάντηση γιατί έτσι θέλουν και έτσι κάνουν και λογαριασμό δεν έχουν να δώσουν σε κανένα, με ύφος και απαρέσκεια, ανάλογης μάγκα των καταγωγίων περασμένων δεκαετιών.
Και έτσι πορεύονται προς τις κάλπες οι πολιτικά άθλιοι της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, ευελπιστώντας πως για μια ακόμη φορά θα ξεγελάσουν τον κόσμο και θα κλέψουν την ψήφο του, βομβαρδίζοντας από κανάλια , ραδιόφωνα και εφημερίδες με οχετούς μαύρης προπαγάνδας, ψεύδους και απάτης. Αλλά αυτοί είναι , αυτό που είναι και δεν το κρύβουν πλέον. Το ζητούμενο είναι αν ο λαός μας, θα θυμηθεί την ύστατη στιγμή, ποιοι και γιατί του ζητούν την ψήφο.
Ίσως ήρθε η ώρα που όντας θα κατανοηθεί οριστικά πια, το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά».
ΥΓ.
«Αν εγώ και ο εργάτης μου, πηγαίνουνε στην ίδια κάλπη, τότε σίγουρα
υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Ένας από τους δύο μας είναι ηλίθιος. Εγώ πάντως
σας διαβεβαιώνω πως δεν είμαι.»
Κυνική, αλλά γεμάτη αλήθεια η φράση του μεγαλοεπιχειρηματία και εφοπλιστή Μποδοσάκη, πριν πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου