Ρομαντική κωμωδία του Ρόμπερτ Μάλιγκαν
Παίζουν: Νάταλι Γουντ, Στιβ ΜακΚουίν, Έντι Άνταμς, Χέρσελ Μπερνάρντι.
Υπόθεση:
Η Άντζι Ροσίνι (Νάταλι Γουντ) είναι μια ιταλικής καταγωγής νέα και
όμορφη πωλήτρια σε πολυκατάστημα της Νέας Υόρκης , που ανακαλύπτει πως
είναι άθελά της έγκυος, από έναν άστατο μουσικό, τον Ρόκι Παπασάνο
(Στιβ ΜακΚουίν), ο οποίος ίσα που την θυμάται. Θα τον βρει και θα του πει πως
θέλει να κάνει έκτρωση. Ο Ρόκι θα βρει γιατρό και θα προσπαθήσουν να
μαζέψουν τα χρήματα που χρειάζονται. Υπάρχει, άραγε, περίπτωση αυτοί οι
δύο ξένοι να βρουν μέσα τους την αγάπη πριν γίνει το μοιραίο;
Η ρομαντική κωμωδία «Αγάπησα έναν ξένο» από την κινηματογραφική λέσχη των Εργαζομένων της ΕΡΤ – 3
06/12/2018
Ανάλυση της ταινίας από τον Αλέξη Δερμεντζόγλου
[..............................]
«Η Άντζι, νέα και όμορφη εργαζόμενη γυναίκα ιταλικής καταγωγής, πηγαίνει να συναντήσει τον άστατο και χαβαλετζή Ρόκι, που δεν τη θυμάται. Τελικά, του υπενθυμίζει πως, κατά τη διάρκεια της μίας και μοναδικής ερωτικής τους συνεύρεσης, έχει μείνει έγκυος, και του ζητάει χρήματα για να κάνει έκτρωση. Εκείνος εκπλήσσεται μεν, νοιάζεται δε, αρχίζει η επανασύνδεση και μαζεύονται τα χρήματα.
Καταπληκτικό και υποδειγματικό φιλμ του New American Cinema (ΝΑC), που υπήρξε η νουβέλ βαγκ της Αμερικής στις αρχές της δεκαετίας του ’60, με σκηνοθέτες όπως οι Ρόμπερτ Μάλιγκαν, Φρανκ Πέρι, Νόελ Μπλακ, Λάρι Πιρς κ.α.
Το «Αγάπησα έναν ξένο» θυμίζει πολύ αισθητική και θεματολογία της νουβέλ βαγκ, με τα αυτοσχεδιαστικά πλάνα του Γκοντάρ και την τρυφερότητα του Τρυφό. Το σενάριο απλό μεν, αλλά καίριο, με κρυφά χάπενινγκ και κλείσιμο ματιών στο θεατή, ενώ η κινηματογράφηση είναι σύνθετη.
Κάποιες φορές επιλέγονται κλειστοί χώροι, πολύς διάλογος και πλάνα αμερικέν, και άλλες γενναιόδωρα γενικά πλάνα. Τι θα ήταν, όμως, αυτή η έξοχη ταινία χωρίς τους Στιβ ΜακΚουίν και Νάταλι Γουντ, που με την εκπληκτική χημεία τους παίζουν ουσιαστικά τους εαυτούς τους, αποδεσμευμένοι από τις συμβάσεις των ρόλων.
Κοντά στη λογική του βρετανικού Free Cinema, κι ακόμα πλησιέστερα στις ταινίες του Ρομέρ με θέμα Μύθοι περί ηθικής, τούτο το μικρό αριστούργημα είναι κι ένα πολύ διεισδυτικό, κοινωνιολογικό, ηθογραφικό δοκίμιο για τις σχέσεις στη δεκαετία του 1960. Μεταξύ διακριτικής ρομαντικής κομεντί και υπόγειας κωμωδίας, είναι ένα κομψοτέχνημα που μας οδηγεί στην απλόχερη ψυχαγωγία μέσα στο κολύμπι στα ανανεωτικά κινηματογραφικά ρεύματα της δεκαετίας του ’60.
_________________________________
Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της Κινηματογραφικής Λέσχης των εργαζομένων της ΕΡΤ – 3 υφίστανται 10 λόγοι για να μη χάσουν οι σινεφίλ να δουν το φιλμ «Αγάπησα έναν ξένο»:
1. Για τη μεγάλη έκπληξη, που θα νιώσουν, διαπιστώνοντας τις μεγάλες επιρροές του Μάλιγκαν από τη νουβελ βαγκ και το Free Cinema.
2. Για τη φανταστική – στην κυριολεξία – χημεία των Στιβ ΜακΚουίν και Νάταλι Γουντ.
3. Για το ελαφρά αυτοσχεδιαστικό αφηγηματικό στυλ που παραπέμπει σε ντοκιμαντέρ.
4. Για την εξαιρετική σκηνοθετική αντίληψη του Μάλιγκαν που είναι γενναιόδωρη, απλόχερη και πέρα καρδιά.
5. Για τον λιτό και μοντέρνο τρόπο που καταγράφει την πορεία της μετάβασης και ωρίμανσης στη σχέση του ζεύγους.
6. Για την εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία του Μίλτον Κράσνερ που επιτείνει τον χαρακτήρα του δραματοποιημένου χάπενινγκ.
7. Για το φανταστικό τρόπο που ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης οργανώνουν λειτουργικά τη γεωγραφία των κάδρων: Έχουμε πολλά μεσαία πλάνα, πολλά αμερικέν, και όταν ο Μάλιγκαν επιθυμεί να δείξει κάθαρση, ελαφρά πλονζέ γεμάτα ανακούφιση, καθώς και ελπίδα.
8. Γιατί η ταινία συμβαδίζει με την εποχή της, δηλαδή αναδίδει έναν αναρχικό, αντικομφορμιστικό, φιλελεύθερο αέρα πριμοδοτώντας τις αντιδράσεις των νέων.
9. Γιατί ενώ είναι ένα από τα άρτια αμερικανικά φιλμ του 1960 παραμένει ελάχιστα γνωστό.
10. Γιατί συνδυάζει επιδέξια πολλά κινηματογραφικά είδη: Δράμα, κομεντί, κοινωνιολογική έρευνα και ηθογραφία.
[....................................].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου