Την μπόχα που ανέδυε την είχαμε ξεχάσει η νύφη του Θερμαϊκού κακά είχε γεράσει. Και να η στιγμή που γέμισε, με μακεδονομάχους τον φασισμό που έκρυβε τον έβγαλε με πάθος. Νομάρχη είχε γίγαντα που έσκαβε στην φάρμα Παππάδες του μεσαίωνα στης εκκλησιάς το άρμα. Φασισταριά στα γήπεδο σκοτώνουν για την μπάλα νταήδες πλουσιόπαιδα βιάζουνε για πλάκα. Η πόλη ξεπουλήθηκε σε κάποιους νταβατζήδες που τριγυρνούσαν άρχοντες με φουσκωτούς γορίλες.

 

Δημήτρης Μυστακίδης: Η βρομιά απ' τα παλιά ήταν απλώς κρυμμένη

parallaximag.gr 

 

22-27 λεπτά

---

Είναι άλλο πράγμα ένα δημοσιογραφικό κείμενο να περιγράφει τη σκοτεινή στιγμή της Ιστορίας μιας πόλης και άλλο πράγμα όλο αυτό το κατάμαυρο σύννεφο που απλώθηκε πάνω από την πόλη να γίνεται ένα γενναίο τραγούδι. Με όλα τα ρίσκα ενός τραγουδιού που μπορεί να προκαλέσει έντονα συναισθήματα και πολλούς εχθρούς.

Ο Δημήτρης Μυστακίδης κυκλοφόρησε στις 18/2 ένα τραγούδι-γροθιά για τη Θεσσαλονίκη που λέει στα μούτρα μας πράγματα που προκαλούν ανατριχίλα. Αλήθειες είναι, πικρές, δύσκολες στη διαχείριση αλλά αλήθειες. Πριν συνεχίσουμε πατήστε το play και ακούστε το.

Ο ρυθμός αλλά και οι στίχοι και ο τρόπος ο καινούριος να πεις μουσικά μια ιστορία, που ο Μυστακίδης ξεκίνησε με το Μίλα δημιουργούν το τέλειο κοκτέιλ άβολης αλήθειας.

Ξαναδιάβασε το στίχο:

Γεννήθηκα στον Εύοσμο τον Μάρτη του ’70 στην Σαλονίκη δυτικά το πρώτο φως μου είδα. Στην φάμπρικα ο γέρος μου και η μάνα μου στο σπίτι και η μόνη αγωνία τους να μην με πουν αλήτη. Ο κόσμος και η γειτονιά την είχανε στημένη στο πρώτο παραστράτημα την είχαμε βαμμένη. Πατριαρχία και σεξισμός ήταν δεδομένα και η αγία η οικογένεια καλά τα ‘χε κρυμμένα. Ρημάδια τα σχολεία μας, οι δρόμοι μες τις λάσπες μα Κυριακή στην εκκλησιά μας στέλνανε οι μανάδες. Η χούντα είχε πέσει μα δεν ήξερα για αυτό για αυτά δεν μας μιλούσανε στο κατηχητικό. Το μόνο που σας ένοιαζε, τι θα πει ο κόσμος μην νοιάζεσαι κι ας καίγεται του δίπλα σου ο κώλος. Δεν μου φτανε η αλάνα, ούτε η μπάλα και το κρυφτό πάντα κάτι μου ‘λειπε δεν το βρίσκω σωστό. Μα βρέθηκε ένας άγγελος με ακούμπησε στον ώμο και μου δείξε της μουσικής τον φωτεινό τον δρόμο. Και όλα πήραν νόημα πραγματική ουσία δεν ένιωσα ποτέ ξανά, ανθρώπων απουσία. Η πόλη παντού έβραζε παντού δημιουργία γεμάτη ρεμπετάδικα, ταβέρνες καφενεία. Και μεις με τα οργανάκια μας γουστάραμε την φάση και όλη μέρα θέλαμε μονάχα να βραδιάσει. Ο Αγάθωνας ρεμπέτικα με το συγκρότημα του και ο Χουλιάρας μαγικά, να κάνει τα δικά του. Στην Τούμπα ο Παπάζης και στις Συκιές οι Τρύπες, σε κάναν να τρομάζεις. Και όλα δείχναν ζόρικα και η πόλη λατρεμένη μα η βρομιά απ’τα παλιά ήταν απλώς κρυμμένη. Την μπόχα που ανέδυε την είχαμε ξεχάσει η νύφη του Θερμαϊκού κακά είχε γεράσει. Και να η στιγμή που γέμισε, με μακεδονομάχους τον φασισμό που έκρυβε τον έβγαλε με πάθος. Νομάρχη είχε γίγαντα που έσκαβε στην φάρμα Παππάδες του μεσαίωνα στης εκκλησιάς το άρμα. Φασισταριά στα γήπεδο σκοτώνουν για την μπάλα νταήδες πλουσιόπαιδα βιάζουνε για πλάκα. Η πόλη ξεπουλήθηκε σε κάποιους νταβατζήδες που τριγυρνούσαν άρχοντες με φουσκωτούς γορίλες. Διώχνει προσφυγόπουλα μέσα απ’ τα σχολεία η πόλη που στα σπλάχνα της φυλάει την ιστορία. Μια ιστορία που αν την δεις θα μάθεις και θα νιώσεις πως δεν αξίζει φίλε μου να την σκορπάς σε δόσεις. Δεν είσαι φτωχομανα Φτωχή, λεπρή ζητιάνα Θεσσαλονίκη δυστυχώς δεν είσαι φτωχομάνα Είσαι πόλη μίζερη, φτωχή, λεπρή, ζητιάνα Στα σκοτάδια σέρνεσαι και διώχνεις τα παιδιά σου Αυτά που είναι η ελπίδα σου, μοναδική δικιά σου.

Η βρομιά από τα παλιά ήταν απλά κρυμμένη λέει με γενναιότητα ο Δημήτρης. Δεν θέλει να μιλά για αυτό το τραγούδι πιστεύει πως ότι είχε να πει για την πόλη το είπε στους στίχους του και στην ανάρτηση του όταν ο παρουσίασε:

Η δολοφονία του Άλκη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Σκέψεις που έγιναν τραγούδι.

Δεν βρήκα άλλο τρόπο να εκφράσω τον θυμό μου.

Η νεότερη ιστορία της πόλης δεν τιμάει κανέναν μας.

Θωμά λυπάμαι που δεν σε πίστευα όταν εδώ και χρόνια τα έλεγες.

Τον βρήκα σε μια δημιουργική φάση. Διδάσκει στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου και στο μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ετοιμάζει έναν εξαιρετικό ιστότοπο για το δημοτικό τραγούδι και παίρνει όπως πάντα θέση σε όσα συμβαίνουν με γενναιότητα.

– Σε τι φάση σε βρίσκουμε;

Κοίταξε, δεν παίζω λάιβ, αν με ρωτάς αυτό, δεν πρόκειται να παίξω τώρα μέχρι να καλοκαιριάσει, γιατί ασχολούμαι με μια εκπαιδευτική πλατφόρμα, μια δουλειά που έχω ξεκινήσει μέσα στην καραντίνα, η οποία με απασχολεί πάρα πολύ. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλό πρότζεκτ και θέλει πάρα πολύ δουλειά από εμένα. Είναι μια ψηφιακή πλατφόρμα για το ρεμπέτικο.

-Αυτό είναι πολύ σπουδαίο αν είναι προσβάσιμο και για ανθρώπους που στο παρελθόν δεν θα είχαν τη δυνατότητα να μελετήσουν όλο αυτό το μουσικό πολιτισμό μας.

[........................]

Δημήτρης Μυστακίδης: Η βρομιά απ' τα παλιά ήταν απλώς κρυμμένη...