Το Πέρασμα του Μίλερ(1990). Καλογραμμένο νουάρ της παλιάς σχολής, με τους αδερφούς Κοέν να παραδίδουν μαθήματα ευφυούς στιλ.

 

Το Πέρασμα του Μίλερ

 Κριτική: Χρήστος Μήτσης

athinorama.gr 

3-4 λεπτά

---

Ένας χρεωμένος τζογαδόρος, ο οποίος δουλεύει την εποχή της ποτοαπαγόρευσης για έναν μεγαλο-μαφιόζο, εκμεταλλεύεται τη σύγκρουσή του με μια αντίπαλη συμμορία για να υπονομεύσει τους πάντες με ένα μακιαβελικό σχέδιο. Καλογραμμένο νουάρ της παλιάς σχολής, με τους αδερφούς Κοέν να παραδίδουν μαθήματα ευφυούς στιλ.

Μετά το «Μόνο Αίμα» και το «Arizona Junior», οι αδερφοί Κοέν μεταφέρουν τον απολαυστικά μηδενιστικό μικρόκοσμό τους στο στιλάτο σύμπαν του φιλμ νουάρ, αφηγούμενοι μια μακρινά συγγενική ιστορία με αυτήν του «Υπηρέτη δυο αφεντάδων» του Γκολντόνι. Ήρωάς της ο χρεωμένος τζογαδόρος Τομ Ρέγκαν, ο οποίος δουλεύει την εποχή της ποτοαπαγόρευσης για έναν μεγαλο-μαφιόζο κι εκμεταλλεύεται τη σύγκρουση του τελευταίου με μια αντίπαλη συμμορία για να υπονομεύσει τους πάντες με ένα μακια­βελικό σχέδιο.

 Μπορεί ο Γκάμπριελ Μπερν να αποδεικνύεται λίγος για τον ύπουλα παθητικό και μεθοδευμένα διφορούμενο ρόλο του κυνικού Ρέγκαν (ειδικά δίπλα στον Λίο του Άλμπερτ Φίνεϊ), οι Κοέν όμως κεντούν ψιλοβελονιά ένα υψηλής ακρίβειας σενάριο, το οποίο ποτίζει με τσαντλερικό χιούμορ τα γραφικά βίαια ξεσπάσματα, και σκηνοθετούν με θανατηφόρα κομψότητα, διασκεδάζοντας με τους κανόνες αυτού του τόσο γοητευτικού, cool κινηματογραφικού είδους. 

Πίσω από τη γυαλιστερή επιφάνεια, οι εμμονές τους με την ανόητα τραγική (και κυκλική) μοίρα των πραγμάτων, το offbeat κωμικό ύφος και ο βαθύς υπαρξιακός σαρκασμός τους αναδεικνύονται ξεκάθαρα.

ΗΠΑ. 1990. Διάρκεια: 115΄.