Τετάρτη, Μαΐου 19, 2021

Μητσοτάκης και ξερό ψωμί. Έτσι έχει χτιστεί η μεταπολιτευτική Ελλάδα, έτσι θα βαδίζουμε παντοτινά...

 


Μητσοτάκης και ξερό ψωμί

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΒΟΜΒΟΛΑΚΗΣ

Μητσοτάκης και ξερό ψωμί

Πολλές συζητήσεις γίνονται αυτό τον καιρό στην κοινωνία, στις παρέες και στα οικογενειακά τραπέζια. Οι περισσότεροι που ψήφισαν Κυριάκο Μητσοτάκη το 2019 ψάχνουν να βρουν το κομμένο τους χέρι, αλλά από την άλλη -προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά- βλέπουν ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που έδιωξαν δύο χρόνια πριν, οπότε «δεν»... προς τα εκεί. Πολλές φορές στις συζητήσεις αυτές με ρωτούν “πώς βλέπεις τα πράγματα;”. Η απάντησή μου είναι σαφώς μικρότερη από αυτή που θα παραθέσω εδώ.

Μητσοτάκης και ξερό ψωμί

Όπως οι περισσότεροι, πιστεύω, από τους δημοκράτες και ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες, έτσι κι εγώ, θέλω φυσικά να φύγει αυτό το απέραντο τσίρκο φρίκης και ανικανότητας που κυβερνά.
Σε καμία περίπτωση όμως ΔΕΝ ΘΕΛΩ να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ποτέ. Δεν αντέχεται, δεν το αντέχουν τα κύτταρά μου, καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα στον άνεμο.

Και δεν αντέχεται, γιατί αν υπήρχε σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, εκτός από την ανικανότητα πολλών στελεχών του, θα συνέβαιναν και τα εξής:

  • Οι στατιστικοί αριθμοί θανάτων («καλά τα πήγαμε σήμερα, είχαμε 50 λιγότερους» κ.λπ.) θα γίνονταν αυτομάτως -όπως και θα έπρεπε- θάνατοι ΑΛΗΘΙΝΩΝ ανθρώπων, με ονοματεπώνυμο, οικογένειες, παιδιά, χήρες και χήρους, τόπους καταγωγής, λαλίστατους γείτονες και βαρυπενθούντες Δημάρχους, Περιφερειάρχες και Βουλευτές.
  • Η βαθιά οικονομική ύφεση που βιώνει η χώρα, δεν θα είναι πια απλά ένας αριθμός που δεν αναγράφεται πουθενά και όλοι αγνοούν το μέγεθος και την έκτασή του (αλήθεια, εσύ ξέρεις πόση ύφεση έχουμε αυτή τη στιγμή, καθώς διαβάζεις; Όχι. Το ξέρω), αλλά θα έβγαινε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στα μανταλάκια απο τα δεκάδες ΜΜΕ ενός τερατώδους μηχανισμού προπαγάνδας, ως: «Έρχεται μεγάλη φτώχια: πανευρωπαϊκά πρωτόγνωρη, βαριά ύφεση επιπέδου Β´ Παγκοσμίου Πολέμου» που «θα κάνουμε δεκαετίες να ξεπεράσουμε εξαιτίας μιας ανίκανης κυβέρνησης που αδυνατεί να αντιμετωπίσει μία πανδημία». Και φυσικά «στην Ε.Ε. βρέχει λεφτά κι εμείς κρατάμε ομπρέλα».
  • Οι σχεδόν 12.000 νεκροί του κορονοϊού στην Ελλάδα δεν θα ήταν πλέον «σε όλο τον κόσμο έτσι είναι, πάλι καλά να λέτε» και «άγιο είχαμε», αλλά «ανείπωτη τραγωδία και φριχτή παγκόσμια πρωτιά για τη χώρα μας-αποδεκατίζονται οικογένειες» (με συνεντεύξεις και των 12.000 οικογενειών που έχασαν τον άνθρωπό τους, από κάθε γωνιά της Ελλάδας).
  • Όπως οι 100 νεκροί στο Μάτι δεν ήταν «αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής», αλλά «κυβερνητικό έγκλημα - τραγωδία δίχως τέλος», που συνοδεύτηκαν από μαύρα πρωτοσέλιδα γεμάτα ονοματεπώνυμα. Τι και αν γνώρισε δυστυχώς ο πλανήτης κι άλλες τέτοιες άπειρες τραγωδίες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής; Μόνο στην Ελλάδα χρεώθηκε με τον τρόπο που χρεώθηκε.
  • Το «γειτονικό κράτος» που είναι κάπου εκεί προς τα βόρεια της χώρας μας, δεν θα ξαναλεγόταν έτσι, θα ξαναγινόταν «Βόρεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» με πηχιαίους τίτλους και φουλ έξτρα συλλαλητήρια με γραφικούς τραμπικούς Γαλάτες (;) με ελληνικές σημαίες και έξτρα κώλους έξω “ελάτε να τα πάρετεεε”. Τώρα, παρόλη την τιτάνια νεοδημοκρατική κυβίστηση πλήρους αποδοχής της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν αναφέρεται πουθενά η χώρα καν και ξεμπερδεύουμε. Όπως κάναμε επί 27 χρόνια, όταν ο πλανήτης όλος την είχε αναγνωρίσει ως Μακεδονία (σκέτο) και εμείς την λέγαμε «Που Γου Δου Μου» (ασχέτως αν το «Μου» δεν σήμαινε «μπουγάτσα» αλλά «Μακεδονία») ή τη φωνάζαμε με το όνομα της πρωτεύουσάς της «τα Σκόπια». Τέλειος και βολικότατος στρουθοκαμηλισμός. Χαρούμενοι όλοι/λήξη λαϊκής εξωτερικής πολιτικής/πάμε στην Πάολα.
  • Οι μετακλητοί της Κυβέρνησης θα ξαναγίνονταν πρώτο θέμα συζήτησης. Μάλιστα θα επιλεγόταν ποιοί από αυτούς θα "δολοφονούνταν" ως προσωπικότητες. Ενώ τώρα οι μετακλητοί έχουν σπάσει ρεκόρ δεκαετίας, έχει αυξηθεί ο μισθός τους κατακόρυφα και ούτε μονόστηλο δεν γεμίζουν. Δεν ενδιαφέρουν κανέναν, γιατί πολύ απλά όλοι είναι εξοικειωμένοι με αυτό στις κυβερνήσεις της ΝΔ.
  • Θα ξαναερχόταν ο περιβόητος «αθεϊστικός κίνδυνος» να καταργηθούν τα Χριστούγεννα με... κυβερνητική εντολή. Κάθε Χριστούγεννα αυτό. Και μαζί μ´ αυτόν τον κίνδυνο, θα επέστρεφε η φήμη ότι καταργούνται τα φωνήεντα από το ελληνικό αλφάβητο, θα έπρεπε να βγει ο σταυρός απ’ την ελληνική σημαία, οι θρησκευτικές εικόνες απ´ τα δικαστήρια, θα ξαναδάκρυζαν αίμα οι εικόνες αγίων, θα αναβόσβηνε η ζωή ενός αστυνομικού, θα γεμίζαμε ξανά ομοφυλόφιλους, η Κοινωνιολογία θα ξανάβγαζε αριστερούς.
  • Η κατάργηση του 8ωρου που μόλις θεσπίστηκε φυσικά θα έριχνε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα βράδυ. Ενώ τώρα είναι Δευτερούλα.

Γι αυτό σας λέω. Αφήστε τα παλαβά:

Μητσοτάκης και ξερό ψωμί. Έτσι έχει χτιστεί η μεταπολιτευτική Ελλάδα, έτσι θα βαδίζουμε παντοτινά. 

Με άρχοντες και υπηρέτες. Με τσιφλικάδες και σκλάβους. Ναι, θα πεινάμε άσχημα, θα ξαναγονατίσουμε απ´ την εκτόξευση του Χρέους (ήδη το Χρέος ξεπέρασε το 200% του ΑΕΠ-ψιλά γράμματα), απ´ την εκτόξευση της ανεργίας που συμβαίνει ήδη και τα χιλιάδες λουκέτα, ναι, δεν θα ανακάμψουμε ΠΟΤΕ, αλλά δεν θα τα μάθουμε όλα αυτά και ποτέ και έτσι δεν θα "βγάλουμε τον καρκίνο" στο άνθος της ηλικίας μας. 

Επιπλέον, με Μητσοτάκη θα παίρνουμε μόνο τεράστια χρήσιμα Μνημόνια (και όχι μικρά και αχρείαστα και όχι Μνημόνια -κάπως αλλιώς θα τα λέμε). 

Δημοψήφισμα δεν θα μας ακυρώσει τιμωρητικά ποτέ η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί δεν θα ξαναγίνει ποτέ

Επίσης δεν θα ξαναχρειαστεί ποτέ να μετρήσουμε συμμάχους στην εξωτερική μας πολιτική, έχουμε μόνο δύο, τον Ούγγρο Όρμπαν και τον Γερμανό Βέμπερ, οπότε δεν θα πολυσκοτιζόμαστε, αλλά και δεν θα ζητάει ο αντίπαλος εκλογές ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ εμμονικά επί 4 χρόνια.

Μην ασχολείστε λοιπόν. Αποδεχτείτε το ότι στη νέα επόχη της κανονικότητας πρέπει να είστε ή απολιτίκ ή ισαποστάκηδες ή “τους βρίζω, αλλά αυτούς θα ψηφίσω”, να έχετε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης λατρεύοντας τον βιαστή σας και ταυτόχρονα να αποθεώνετε αυτόν που σας κλέβει, γιατί σας αφήνει να γλείψετε ένα κόκκαλο γιατί αυτό ξέρετε - αυτό εμπιστεύεστε. 

Χαλαρώστε λοιπόν, ξεχάστε τα πολλά πολλά και απολαύστε υπεύθυνα: Mitsotakis forever and ever, amen.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Παγίδα (1966): η ζωή στην άγρια φύση χωρίς φιοριτούρες άλλοτε

Η ΠΑΓΙΔΑ/THE TRAP (1966) Περιπέτεια Αγγλικής παραγωγής με φόντο το άγριο τοπίο της Βρετανικής Κολούμπια.  Σκηνοθεσία: Sidney Hayers.  Φωτογ...