Paul
Valéry*
Ma vie était comme une maison que je connaissais dans ses moindres parties. Et
tant je la connaissais que je ne la voyais presque plus — Ses formes
régulières, ses avantages, ses inconvénients me semblaient ceux de mon corps
même et de mon temps.
Je ne concevais pas d'autres demeures. Mon âme était là, et si habituellement
là qu'elle n'était, en somme, nulle part.
Un jour, j'ai touché par hasard je ne sais quel ressort et voici qu'une porte
secrète s'est ouverte. Je suis entré dans des appartements étranges et infinis.
J'étais bouleversé pas à pas par mes découvertes. Je sentais en me mouvant dans
ces chambres inconnues et si mystérieuses qu'elles étaient la vraie demeure de
mon âme."
Paul Valéry, Poésie perdue (Les
poèmes en prose des Cahiers), Poésie / Gallimard, 2000, p. 161.
[Η ζωή μου ήταν σαν ένα σπίτι…]
—Πωλ Βαλερύ—
Μετάφραση: Gerontakos
"Η ζωή μου ήταν σαν ένα σπίτι που ήξερα όλα τα μέρη του. Και τόσο πολύ το γνώριζα που δεν το έβλεπα σχεδόν καθόλου - οι κανονικές του γραμμές, τα πλεονεκτήματά του, τα μειονεκτήματά του φαίνονταν σε μένα πως ανήκαν στο σώμα μου και στην εποχή μου.
Δεν διανοήθηκα άλλα σπιτικά. Η ψυχή μου ήταν εκεί που συνήθιζε να βρίσκεται. Με δυο λόγια, πουθενά.
Μια μέρα, άγγιξα τυχαία δεν ξέρω ποιο ελατήριο και να που άνοιξε μια μυστική πόρτα. Εισήλθα σε παράξενα και απέραντα διαμερίσματα. Οι βήμα προς βήμα ανακαλύψεις μου με συγκλόνιζαν . Ένιωθα καθώς, περιπλανιόμουν σε αυτά τα άγνωστα και τόσο μυστηριώδη δωμάτια, πως αυτά ήταν το πραγματικό σπίτι της ψυχής μου. "
Πωλ Βαλερύ (1871-1945) - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου