Το θράσος της διαφθοράς
Αρχικά απορεί κανείς με το θράσος του προφυλακισμένου για την κατηγορία του βιασμού κατά συρροή τέως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου (και μόνο ο συνδυασμός κατηγοριών και ιδιότητας προκαλεί θλίψη για την κατάντια μας). Κι όμως, αν θυμηθεί κανείς τα γεγονότα που έχουν προηγηθεί εδώ και χρόνια, αυτό το θράσος, όση ενόχληση κι αν προκαλεί, δεν δικαιολογεί απορίες.
Ο εν λόγω κύριος υπήρξε ανέκαθεν μετριότατος ηθοποιός και κάκιστος σκηνοθέτης, που απολάμβανε όμως ασυλίας από την κριτική τις περισσότερες φορές (εξαιρείται ίσως το ελεεινό «Βάτρα-Χ», που αν το είχε κάνει λιγότερο παραχαϊδεμένος σκηνοθέτης μάλλον θα αποτελούσε και το πρόωρο τέλος της καριέρας του). Έχοντας μια μάλλον συμπαθητική φωνή, παρ’ όλα τα προβλήματα άρθρωσης, θα μπορούσε ίσως να διαπρέψει ως εκφωνητής: δείγμα της τέχνης του μπορεί κανείς να απολαύσει στο βίντεο «Η Συνεισφορά του ΕΣΠΑ στον Ελληνικό Πολιτισμό», παραγγελίας της τότε γραμματέως του ΥΠΠΟ Λίνας Μενδώνη το 2014, το οποίο μας υπενθύμισε η Δέσποινα Κουτσούμπα.
Κατά τ’ άλλα, για να μην απαριθμήσω τα πολλαπλά υποκριτικά και σκηνοθετικά του ατοπήματα, θα περιοριστώ στα πρόσφατα: τον «Μακμπέθ» του, ο οποίος -παρ’ όλο που κατά τα φαινόμενα ήταν ρόλος που του ταίριαζε- μόνο θυμηδία προκαλούσε, και τους «Πέρσες», όπου ο ασπασμός του στο φαιδρό ομοίωμα του Παρθενώνα είναι το μόνο που θα μείνει στη μνήμη γιατί απλούστατα τίποτε άλλο αξιομνημόνευτο δεν υπήρξε -εκτός ίσως από την άφιξη του πρωθυπουργού στην Επίδαυρο με ελικόπτερο προκειμένου να τους παρακολουθήσει!
Σε τι λοιπόν οφείλεται η αλαζονεία και το θράσος του; Αφενός στις πλάτες που του προσέφερε η κυριαρχία του νεποτισμού σε όλες τις σφαίρες της δημόσιας ζωής στην Ελλάδα. Αφετέρου, στην εναγώνια προσπάθεια της κυβερνώσας παράταξης να εφεύρει την ύπαρξη μιας δεξιάς κουλτούρας σε έναν χώρο όπου μειονεκτεί τραγικά. Αλλά κυρίως στην ανοχή και τον λιβανωτό μεγάλης μερίδας συναδέλφων του πολιτιστικού ρεπορτάζ. Ουδείς τον στρίμωξε όταν δήλωνε πως οι διαγωνισμοί για τις διευθυντικές θέσεις είναι περιττοί, καθώς αυτές ανήκουν δικαιωματικά σε αυτόν και στην παρέα του - αγνοώ αν του είχε ήδη ανατεθεί κρυφίως η διεύθυνση του Εθνικού, ή αν απλώς εισακούστηκε.
Ουδείς εξανέστη όταν απειλούσε να μας «εκπολιτίσει» στη συνέντευξη Τύπου του ως διευθυντής. Ετσι τώρα ο ανθυπομέτριος στηλιτεύει ως μέτριους τους εκλεγμένους στο ΣΕΗ συναδέλφους του - ενδεχομένως επειδή εισάκουσαν τις καταγγελίες εναντίον του, ή και επειδή αντιστάθηκαν σθεναρά στη συστηματική του προσπάθεια ως διευθυντή να «σπάσει» το καθεστώς των πεντάμηνων συμβάσεων στο Εθνικό. Δεν ξέρω και δεν θα ήθελα να μάθω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του.
Συνάδελφοι: Μελέτη, Σκορδά και Καινούργιου μάς έβαλαν τα γυαλιά. Ευτυχώς διέσωσαν την τιμή μας -καθυβριζόμενες- η Ελενα Ακρίτα και η Ναταλί Χατζηαντωνίου.
* δημοσιογράφος, σκηνοθέτης, μεταφραστής και Επαγγελματίας Ομοφυλόφιλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου