Οφείλουμε να επισημάνουμε στον υπουργό Εξωτερικών ότι αν οι Βόρειοι γείτονές μας μας έχουν παραχωρήσει την αποκλειστικότητα στα Γαυγάμηλα, αυτό οφείλεται στη Συμφωνία των Πρεσπών. Εκεί διευθετήθηκε αυτό. Αλλά τη Συμφωνία των Πρεσπών ο Ν. Δένδιας την έχει καταψηφίσει ως επιζήμια για τη χώρα. Και το κόμμα του άφριζε, τότε, από «πατριωτική» αντιπολιτευτική λύσσα.
Δεν είναι κακό που ο Κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του έχουν προσγειωθεί στον ρεαλισμό σε σχέση με τις Πρέσπες. Το εξοργιστικό είναι ότι το κάνουν σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα.
Σαν να μην καβάλησαν ένα πρωτοφανές κύμα μίσους, σαν να μην κατέβηκαν ποτέ σε διαδηλώσεις δίπλα στους συντεταγμένους Κασιδιάρηδες, σαν να μην υποκίνησαν και να μην χρηματοδότησαν συγκεντρώσεις που προσπάθησαν να καταλάβουν το Κοινοβούλιο, σαν να μην κάλυψαν εκατοντάδες τραμπουκισμούς και επιθέσεις. Μπορεί ο Δένδιας όχι. Το κόμμα του όμως ναι.
«Πώς θα πάτε στη Θεσσαλονίκη, κύριε Τσίπρα;» αναρωτιόταν όλο χαιρεκακία στη Βουλή ο Κ. Μητσοτάκης έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι έτσι υποκινεί εκδηλώσεις βίας από τους φανατικούς «μακεδονομάχους» της Ν.Δ.
Ούτε μισή κουβέντα δεν είπε η Ν.Δ. για να καταδικάσει τις επιθέσεις, τους τραμπουκισμούς κατά πολιτών, το κάψιμο ενός υπό κατάληψη σπιτιού, τις μπογιές, τις πέτρες και τις μολότοφ στα γραφεία και τα σπίτια Μακεδόνων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Αντέδρασε μόνο όταν το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο διαμαρτυρήθηκε για τη βεβήλωση του εβραϊκού μνημείου στη Θεσσαλονίκη. Διότι γίνονταν και τέτοια στις διαδηλώσεις για το μακεδονικό, με τους παράγοντες της Ν.Δ. στην πρώτη γραμμή. Για να θυμόμαστε ποιοι κατέβηκαν με τον φασισμό σε κοινά συλλαλητήρια.
Τώρα ο Μητσοτάκης δίνει τα χέρια με τον Ζάεφ και οι ομόλογοι υπουργοί Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας συναντώνται σαν να μην τρέχει τίποτα. Και πολύ καλά κάνουν.
Απλώς αποδεικνύουν ότι όλη αυτή η ολοκληρωτική επίθεση μίσους, λαϊκισμού και πατριδοκαπηλίας που εξαπέλυσαν τότε δεν έγινε παρά μόνο για μικροπολιτικούς λόγους. Κι αυτό λέει πάρα πολλά για την πολιτική ποιότητα και το ήθος του κόμματος που κυβερνά σήμερα. Και πρώτα απ’ όλα του Κ. Μητσοτάκη.
Ίσως θα ήταν χρήσιμη για τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό μια ελάχιστη κουβέντα αποδοκιμασίας για όσα συνέβησαν τότε. Έστω και εκ των υστέρων. Αλλά δεν την περιμένουμε. Αντ’ αυτού, βλέπουμε τον Ν. Δένδια να επαίρεται ότι την είπε στον Βορειομακεδόνα ομόλογό του για τα Γαυγάμηλα. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου