Τα όνειρα δεν αλλάζουν

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι - Ποιήματα

Владимир Владимирович Маяковский (1893-1930):Ρώσος ποιητὴς καὶ
θεατρικὸς συγγραφέας



Σύννεφο με παντελόνια



Την  σκέψη

στο πλαδαρό μυαλό σας που ονειρεύεται,

σαν υπηρέτης λαίμαργος σε καναπὲ λιγδιάρικο

μe την καρδιὰ κουρέλι ματωμένο θα ερεθίσω·

χορταστικὰ χλευαστικός, ξεδιάντροπος και καυστικός.

Ούτε μια γκρίζα τρίχα δεν έχω στην ψυχή,

μήτε των γηρατειών την στοργή!

Μέγας ο κόσμος με της φωνής τη δύναμη

έρχομ᾿ όμορφος,

στα εικοσιδυό μου χρόνια.

Τρυφεροί μου!

Αφήστε τον έρωτα στα βιολιά.

Είναι βάρβαρο στα τύμπανα νὰ μένει.

Και δεν μπορείτε να φέρετε τα πάνω κάτω όπως εγώ,

ώστε να μείνουν μόνο τα χείλη.

Ελάτε νὰ μάθετε -

απ᾿ τὸ βελούδινο σαλόνι

του τάγματος των αρχαγγέλων το πρωτόκολλο

που ήρεμα τὰ χείλη ξεφυλλίζει

όπως η μαγείρισσα το βιβλίο των συνταγών.

Πηγαίνετε -

Η  σάρκα πάει να με τρελάνει

-κι όπως αλλάζει χρώμα ο ουρανός-

Πηγαίνετε -

θὰ είμαι άψογα τρυφερός,

δεν είμαι άντρας εγώ, είμαι ένα σύννεφο με παντελόνια!

Πως η ολάνθιστη Νίκαια υπάρχει δεν πιστεύω!

Και πάλι θὰ υμνήσω

τους αραχτοὺς σα νοσοκομεία ἄντρες

και τις παλιὲς σαν παροιμίες γυναίκες.



Ποίημα απὸ τὴ συλλογὴ «Σύννεφο με παντελόνια»,



Εισ.-μτφρ.: Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, ἐκδόσεις Ἁρμός, 2008






Ονειρεύεται" -Τι κάνει;
-Ονειρεύεται.
-Ακόμα;
-Ναι, γυρίζουν τα μάτια του, κάτω από τα κλειστά του βλέφαρα. Σίγουρα ονειρεύεται ακόμα.
-Απόλυσέ τον.
-Μάλιστα, κύριε.
-Τώρα τι κάνει;
-Ονειρεύεται πάλι.
-Σίγουρα;
-Μάλιστα, κύριε.
-Πάρ' του το σπίτι.
-Μάλιστα.
-Τώρα τι κάνει;
-Ονειρεύεται ακόμα, κύριε.
-Μα πώς είναι δυνατόν;
-Δεν ξέρω, κύριε.
-Άσ' τον νηστικό.
-Μάλιστα, κύριε.
-Τι κάνει;
-Πάλι ονειρεύεται, κύριε...
-Βγάλ' του τα μάτια!
-Του τα 'βγαλα, κύριε. Ακόμα ονειρεύεται.
-Μπες μέσα στ' όνειρό του.
-Μάλιστα, κύριε.
-Τι βλέπει;
-Θάλασσες, ποτάμια, βουνά... Ταξιδεύει...
-Πούλα τα.
-Τα πούλησα κύριε.
-Τώρα;
-Ονειρεύεται. Αγκαλιές, φιλιά, φίλους, αγαπημένους.
-Απομόνωσέ τον.
-Μάλιστα.
-Τι κάνει;
-Τραγουδάει κύριε, τραγουδάει.
-Κόψ' του τη γλώσσα.
-Χτυπάει στα χέρια ένα ρυθμό κι ονειρεύεται πάλι.
-Κόψ' του τα χέρια.
-Χορεύει, κύριε. Χορεύει και ονειρεύεται ακόμα.
-Κόψ' του τα πόδια.
-Το αίμα του έγινε ποτάμι, κύριε. Κυλάει με ορμή. Και μέσα βούτηξαν γυμνοί κι άλλοι με βάρκες, κρατώντας τύμπανα, νταούλια και γκρανκάσες, και τούμπες και τρομπόνια και κορνέτες. Φωνές κι αλαλαγμοί. Τραγουδούν. Έρχονται κατά 'δω.
-Τι θέλουν;
-Εσάς, κύριε. Εσάς γυρεύουν.
-Σώσε με. Σώσε με, πιστέ μου λακέ.
-Δεν μπορώ, κύριε, ακούω το τραγούδι τους...

Κείμενο-μουσική
Δ.Μ
Αθήνα 2020