Heil, Αυστρία!

Του Κώστα Βαξεβάνη
koutipandoras.gr

Ναι, υπάρχουν λόγοι που σπρώχνουν την Ευρώπη προς την ακροδεξιά ή την ακροδεξιά στην Ευρώπη. Η λιτότητα, η πραγματική εικόνα μιας Ευρώπης που ανήκει στις ελίτ και αντιμετωπίζει τις κοινωνίες όχι ως ανάγκες ανθρώπων αλλά ως ανάγκες δημοσιονομικής τακτοποίησης, οι αδικίες και η ισοπέδωση στην Ένωση των ανισοτήτων είναι οι αντικειμενικοί λόγοι πάνω στους οποίους φασίστες και ακροδεξιοί σπεκουλάρουν και φαντάζουν λύση.

Υπάρχουν όμως και ιστορικοί λόγοι. Όπου ο φασισμός δεν καταδείχτηκε αυτό που ήταν, η πιο απάνθρωπη πλευρά της Ιστορίας, κατάφερε να απενοχοποιηθεί και να αναβαπτιστεί στην κολυμπήθρα της λήθης και του καταναλωτικού κόσμου που εκπαιδεύτηκε να μην ασχολείται με βαριά και δυσάρεστα.
Αυτή η παράβλεψη της Ιστορίας είναι που σήμερα την κάνει εκδικητική, έτοιμη να κατασπαράξει και πάλι. Η Αυστρία, ανήκει στις χώρες στις οποίες ο ναζισμός πετάχτηκε κάτω από το χαλάκι, μαζί με τις ευθύνες των Αυστριακών για αυτόν. Γενέτειρα του Χίτλερ (οι Αυστριακοί επιμένουν πως ο Μότσαρτ ήταν Αυστριακός και ο Χίτλερ Γερμανός αλλά ισχύει ακριβώς το ανάποδο), δεν ευθύνεται μόνο για τη γέννηση του ανθρώπου που αιματοκύλησε την υφήλιο, αλλά υπήρξε μήτρα και των ιδεών του.
Εν αντιθέσει με τη Γερμανία που μπήκε υπό επίβλεψη Συμμάχων εξαιτίας του Ψυχρού Πολέμου και αναγκάστηκε έστω και φραστικά να αποποιηθεί το ναζιστικό παρελθόν, στην Αυστρία δεν έγινε ποτέ δημόσια συζήτηση για το ρόλο της στο Γ’ Ράιχ. Με τη σιωπή τους οι Αυστριακοί έδειχναν ως υπεύθυνους του Γερμανούς και φρόντισαν να φτιάξουν μια ισχυρή χώρα, η οποία όμως αναπτύχθηκε στη σκιά των ιδεών της ανωτερότητας των γερμανικών φύλων.
Ένας αυστριακός φίλος το καλοκαίρι, επέμενε πως οι Αυστριακοί σήμερα δεν είναι φιλοναζί, αλλά υπάρχουν πολλοί «nazi minds» , κάτι σαν σκουριασμένα μυαλά που δεν καταλαβαίνουν. Αυτά ακριβώς τα σκουριασμένα μυαλά όμως, δεν είναι τίποτα άλλο από τους ανθρώπους που αφού έκαναν ό,τι έκαναν, έζησαν τη ζωή τους και αφού δεν τιμωρήθηκαν δεν υπήρξε κανένας λόγος και να απολογηθούν.
Φυσικά στους απογόνους τους, δεν πέρασαν ατόφια τη λογική του Χίτλερ, αλλά σιγοψιθύριζαν θεωρίες για την ανωτερότητα των Αυστριακών, την κατωτερότητα όσων δεν μπορούν να ζήσουν με αυστηρούς κανόνες και το πόσο βρωμάει το κάρυ των μεταναστών (ναι τα αυστριακά δικαστήρια είχαν πολλές φορές να εκδικάσουν τέτοιες υποθέσεις).
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, συγκλονισμένος από όσα είχα διαβάσει για το ίδρυμα «Spiegelgrund», έκανα ένα ντοκιμαντέρ στην Αυστρία με ξεναγό έναν τρόφιμο του Ιδρύματος, τον κύριο Gross. Στο Spigelgrund, οι Ναζί είχαν συγκεντρώσει παιδιά τα οποία έπασχαν από νοητικές ή σωματικές ασθένειες. Σε αυτά τα παιδιά, μια ομάδα γιατρών με επικεφαλής των Heinrich Gross (τι τραγική σύμπτωση να έχουν θύτης και θύμα το ίδιο όνομα) έκανε φριχτά πειράματα. Διοχέτευε στον εγκέφαλό τους αέριο για να μπορέσει να τον καταγράψει με ακτίνες Χ. Άφηναν παιδιά να πεθάνουν στο βαρύ κρύο για να μετρήσουν τις αντοχές τους και να βγάλουν συμπεράσματα για την αντοχή των ναζί στρατιωτών στο μέτωπο της Ρωσίας. Τα μόλυναν με φυματίωση και κατέγραφαν την πορεία και τον θάνατό τους. Αφού σκότωναν τα παιδιά, ο Gross τεμάχιζε τον εγκέφαλό τους για να κατανοήσει τη λειτουργία του. Την εποχή που έκανα το ντοκιμαντέρ, στο παλιό ίδρυμα υπήρχαν ακόμη κλειδωμένοι σε δωμάτιο, μέσα σε βαζάκια με φορμόλη, οι εγκέφαλοι των δολοφονημένων παιδιών.
Ο Gross συνήθιζε να λέει πως είχε τη μεγαλύτερη συλλογή ανθρωπίνων εγκεφάλων. Μετά τον πόλεμο ο Gross φυσικά δεν τιμωρήθηκε. Τη δεκαετία του ‘70 η Αυστριακή Δημοκρατία τού απένειμε τίτλους τιμής και μετάλλια για το επιστημονικό του έργο.
Η δημοσιότητα που απέκτησε ο Gross, ξεσήκωσε τα θύματά του που είχαν επιβιώσει. Ο συνονόματος του Gross, κατέφυγε στη Δικαιοσύνη για όσα είχε υποστεί. Η Εισαγγελία ξεκίνησε έρευνα, αλλά ο Dr Θάνατος δεν καταδικάστηκε ποτέ, αφού οι δικηγόροι του εμφάνισαν έναν υπερήλικα μα άνοια που δεν μπορούσε να δικαστεί. Πέθανε σε πλήρη ησυχία και χωρίς τιμωρία στις 15 Δεκεμβρίου του 2005.
Στην Αυστρία υπήρξαν χιλιάδες Dr Gross, που δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Η Αυστρία συνέχισε τη μεταπολεμική της πορεία, χωρίς να καταδικάσει τους δολοφόνους και τη λογική τους. Αναπτύχθηκε ως μια χώρα με τάξη, δομές και απαιτητικούς πολίτες.
Το παρελθόν που δεν καταδείχθηκε, σήμερα ξυπνά και απειλεί. Η αλήθεια δεν επικράτησε,  όταν έπρεπε και τώρα απολογείται στις πιο φρικιαστικές θεωρίες που υπάρχει ο κίνδυνος να επικρατήσουν με τη μορφή και την ισχύ αλήθειας.
Θα μου πείτε δεν συνέβη μόνο στην Αυστρία. Και στην Ελλάδα, οι συνεργάτες των Γερμανών έφτασαν να την κυβερνήσουν,  και αυτοί που την απελευθέρωσαν κατέληξαν σε ξερονήσια και φυλακές. Ο γιος του βασανιστή της Χούντας Σκαλούμπακα, αγκαλιά με τον Άδωνη στο twitter, θυμίζει όσα η «Δεξιά δεν πρέπει να ξεχνάει». Ανάμεσα σε όσα αναβιώνουν τον ναζισμό, πέρα από τις άλλες αιτίες, ας μην ξεχνάμε τη λήθη.