Λουίς Σεπούλβεδα - Βικιπαίδεια
LUIS SEPULVEDA
Το τέλος της Ιστορίας
μτφρ.: Αχιλλέας Κυριακίδης
εκδ. Opera, σελ. 203
1917, Οκτωβριανή Επανάσταση «Μετά από μια διαταγή του πρώτου κομισάριου του λαού, ένας κόκκινος στρατιώτης απίθωσε πάνω στο τραπέζι μιαν ανατριχιαστική φωτογραφία που έδειχνε καμιά πενηνταριά εργάτες, απαγχονισμένους από τα κοζάκικα στρατεύματα στο Αικατερίνοσλαβ, και πρόσταξε τον αταμάνο να κοιτάξει τη φωτογραφία. Ο κοζάκος παραλίγο να σωριαστεί χάμω, αλλά τον συγκράτησαν δύο κόκκινοι στρατιώτες. Είχε μπροστά του μιαν ακατάρριπτη απόδειξη των πάμπολλων εγκλημάτων που είχαν διαπραχθεί κατά του ρωσικού λαού, κι εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι τον περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα». 21ος αιώνας «Γνώρισα τον Σλάβα το 1977, όταν ήταν νεαρό στέλεχος της Κα Γκε Μπε, επιφορτισμένος με τους Λατινοαμερικάνους που μαθαίναμε την τέχνη του πολέμου. Ο Σλάβα ήταν σκληρός αξιωματικός, αμείλικτος στις τιμωρίες του, με αθλητικό παράστημα και μαλλιά σαν αλμπίνου. Τώρα τον είχα απέναντί μου, στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, μεταλλαγμένο σε χοντρό αλκοολικό, και με δυνάμεις που έφταναν ίσα ίσα να σηκώνει το Rolex που άστραφτε στον αριστερό καρπό του». «Αποτραβηγμένος από τα εγκόσμια, ο Χουάν Μπελμόντε, ο παλαίμαχος επαναστάτης με το "όνομα ταυρομάχου", ο ελεύθερος σκοπευτής που εκπαιδεύτηκε στην καλύτερη στρατιωτική σχολή της Σοβιετικής Ένωσης, καλείται να επανέλθει στη δράση για να σκοτώσει έναν βασανιστή της χούντας του Πινοτσέτ που εκτίνει ποινή ισοβίων σε μια φυλακή πολυτελείας. Η απάντηση στο αστυνομικό ερώτημα αν θα τον σκοτώσει είναι στο μυαλό του συγγραφέα. Η απάντηση στο ηθικό ερώτημα αν πρέπει να τον σκοτώσει (στο οποίο ο Σεπούλβεδα έχει δηλώσει ότι αδυνατεί ν' απαντήσει), σ' αυτό του αναγνώστη».Πηγή: www.lifo.gr
Αστυνομικό μυθιστόρημα σαν μάθημα Ιστορίας
Υστερα από ένα αιφνιδιαστικό τηλεφώνημα, ο Χουάν Μπελμόντε αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη γαλήνη του απομονωμένου σπιτιού του στο Πουέρτο Κάρμεν και να επιστρέψει αιφνιδίως στο Σαντιάγο, όπου δεν θα αργήσει να μπλεχτεί σε μία καταδίωξη με Ρώσους πράκτορες, φανατικούς Κοζάκους εθνικιστές και μέλη του υποκόσμου της Χιλής. Γνωστός στους αναγνώστες του Λουίς Σεπούλβεδα από το μυθιστόρημα «Ονομα ταυρομάχου», ο ήρωας, που δανείστηκε το όνομά του από τον διάσημο Ισπανό ταυρομάχο, έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στη Σοβιετική Ενωση και «ψήθηκε» στις μάχες σώμα με σώμα στη ζούγκλα της Νικαράγουας, έχει από καιρό χάσει την όρεξή του για βίαιες συμπλοκές, όχι όμως και τη μαχητικότητά του, έτσι δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Μεγαλύτερος «εχθρός» αποδεικνύεται το ίδιο του το παρελθόν.
Εκτός από ένα απολαυστικό αστυνομικό θρίλερ, το νέο μυθιστόρημα του Χιλιανού συγγραφέα είναι συγχρόνως και ένα μάθημα Ιστορίας. Ο ίδιος φυλακίστηκε με την κατηγορία της προδοσίας, βασανίστηκε και έζησε για ένα διάστημα στην παρανομία μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ, το 1971, ενώ αργότερα συμμετείχε στην ταξιαρχία εθελοντών Σιμόν Μπολιβάρ, που πολέμησε στο πλευρό των ανταρτών στη Νικαράγουα. Η σχέση του Μπελμόντε και της συντρόφου του, Βερόνικα, έχει πολλά κοινά με τη σχέση του Σεπούλβεδα και της ποιήτριας Κάρμεν Γιάνιες , της «κρατούμενης 824», στην οποία είναι αφιερωμένο το «Τέλος της Ιστορίας». Παράλληλα, το βιβλίο ταξιδεύει τον αναγνώστη στον χώρο και τον χρόνο, από τo Mόναχο αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Βίλα Γκριμάλντι, όπου βασανίστηκαν χιλιάδες αντιφρονούντες στη διάρκεια της χιλιανής δικτατορίας, έως το σύγχρονο Σαντιάγο και τη Ρωσία του Πούτιν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αποκαλύψεις σχετικά με τους Κοζάκους της Ρωσίας, που τάχθηκαν στο πλευρό των ναζί ελπίζοντας ότι θα λάμβαναν ως ανταμοιβή μια έκταση για να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος. Τελικά επαναπατρίστηκαν καταναγκαστικά το 1945, παρά τις υποσχέσεις των Βρετανών για το αντίθετο.
ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου