Για το Νίκο Χουλιαρά (του Νότη Μαυρουδή, 21/7/2015) by mavroudistar

Ο Νίκος Χουλιαράς υπήρξε πάνω απ’ όλα ποιητής της ζωής! Ζωγράφισε, έγραψε διηγήματα, στίχους, ποιήματα, τραγούδησε, ασχολήθηκε με τη ζωή και το βάθος των νοημάτων της, τόσο που ό,τι δικό του κι αν διαβάσεις ή δεις, θα διαπιστώσεις πως αφορά όλους μας, επειδή η παντός είδους φιλοσοφία είναι Ποίηση και αυτή σημαδεύει αποκλειστικά τον άνθρωπο και την πορεία του…

Έζησε εβδομηνταπέντε χρόνια ζωής, από τα οποία περίπου τα οχτώ τελευταία κατάκοιτος, εγκλωβισμένος σε έναν άλλον κόσμο, όχι σε εκείνον για τον οποίο ζωγράφιζε και κατέγραφε τις λεπτομέρειες της ψυχής του…

Τον γνώρισα για καλά μέσα στο κλίμα της δεκαετίας του ’60 (το 1968) όπου και συνδεθήκαμε συνεργαζόμενοι, εγώ στην κιθάρα, εκείνος στα πρώτα του βήματα ως ερμηνευτής-τραγουδιστής σε τραγούδια δικά του, με διασκευές κιθαριστικές πάνω σε ηπειρώτικα τραγούδια που δούλεψα εκείνη την εποχή των μπουάτ της Πλάκας όπου και εμφανιζόμασταν. Υλικό που κατεγράφη σε δίσκους βινυλίου με την προτροπή του αείμνηστου και επίμονου Αλέξανδρου Πατσιφά (της εταιρείας Lyra). Σκωπτικός και χιουμορίστας ο Χουλιαράς, είχε πάντα ένα καινούργιο ανέκδοτο να πει στην παρέα. Στην κιθάρα έπαιζε τρείς-τέσσερις συγχορδίες, αρκετές όμως να στηρίξουν τη φαντασία του και να φτιάχνει μελωδίες τρυφερές, λυρικές, που ακουμπούσαν την ψυχή… (Θυμηθείτε οι παλαιότεροι: «Δεν είχε το νησί κατάρτια», «Το πέτρινο χαμόγελο», «Οι σαρανταπέντε» κλπ). Μαζί του ενορχήστρωσα και διασκεύασα δυο δίσκους με Ηπειρώτικα τραγούδια όπου τραγουδάει με το άψογο ύφος ενός τροβαδούρου. Μαζί του εμφανιστήκαμε σε μπουάτ και βιώσαμε θετικές εμπειρίες σ’ εκείνη τη δημιουργική περίοδο, θεωρώ δε πως ο κύκλος τού Νέου Κύματος που ξεκίνησε δισκογραφικά το 1964, κλείνει με τη δισκογραφική παρουσία της Αρλέτας και του Νίκου Χουλιαρά, έως το 1969. Μετά από αυτή τη χρονολογία, η δημιουργικότητα για τραγούδια κατάλληλα, στο κλίμα της εποχής, παίρνει την κατιούσα, αφού το όλον της περιόδου μετά το ’70, αλλάζει άρδην τα χαρακτηριστικά των τραγουδιών, με κύριο γνώμονα την εμπορευματοποίηση του είδους και του κλίματος…

Πολλά μπορεί να αναφέρει κανείς τόσο για την προσωπικότητά του, όσο και για την προσωπική του τέχνη σε όλες τις μορφές. Πολλά από τα βιβλία του έγιναν μεταφέρθηκαν σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σειρές με μεγάλες ακροαματικότητες και θεαματικότητες. Μαθαίνοντας κι εγώ για το τελευταίο ταξίδι του εχθές στις 20/7 θέλησα να τον αποχαιρετήσω για τελευταία φορά, αυτόν τον παλαιό φίλο και βαθύ γνώστη της τέχνης του και της πολυπραγμοσύνης του. Αυτές οι λιγοστές γραμμές ας είναι η δική μου κατάθεση μνήμης στον ποιητή της ζωής μας…