[...........]
Ο Γιάνης είναι, βέβαια, ιδιαίτερη περίπτωση. Είναι μια κυβέρνηση μόνος του, κάνει τη διαφορά πανευρωπαϊκά. Γοητευτικός, ευφυής, αβανγκάρντ, καλλιεργημένος, δυναμικός, πνευματώδης, ετοιμόλογος, διορατικός, ναρκισσευόμενος, «too much» ακόμα και για τον ίδιο, είναι από εκείνους τους χαρισματικούς τύπους που άνετα σε πείθουν ότι αύριο ο ήλιος θα ανατείλει δυτικά και τους πιστεύεις, επειδή βασικά γουστάρεις να το κάνεις. Όντας πολιτικός από σπόντα, είναι «ροκ», απολαμβάνει να ξεμπροστιάζει το παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι του χρέους και του καπιταλισμού-καζίνο, σνομπάρει καθωσπρεπισμούς και ειωθότα, θορυβεί υπερβολικά. Γι' αυτό εγχώριο κι ευρωπαϊκό κατεστημένο έχουν σκυλιάσει κι επιχειρούν να τον απαξιώσουν παντοιοτρόπως. Προσπαθώντας όμως να φυλαχτεί, στήνει μόνος του άλλες παγίδες: πολλή θεωρία, πολύ μπλα-μπλα, πολλά είπα-ξείπα, αδικαιολόγητες δικαιολογίες, διαψεύσεις ανυπόστατες. Επιπλέον, καθώς μάθαμε στη Φυσική, αν ένας υπέρλαμπρος αστέρας χάσει τη θερμική του ισορροπία, εκρήγνυται, οπότε η «φωτιά» θα απειλήσει μια ολόκληρη χώρα. Αντίθετα, για εκείνον, είτε παραμείνει υπουργός είτε συνεχίσει ως ακαδημαϊκός μπον βιβέρ, η κατάσταση είναι win-win. Εξακολουθούμε, οπότε, να στηρίζουμε; Ελλείψει αξιότερου, σίγουρα κριτικά. Κρατάμε όμως και τα λόγια του: «Πιστεύω ακράδαντα ότι η οικονομική "επιστήμη"... είναι η μοναδική όπου ένας νομπελίστας μπορεί κάλλιστα (δικαίως, ίσως) να θεωρεί τον άλλο τσαρλατάνο... Όμως καθένας δικαιούται να έχει άποψη για αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του, δεν αποτελούν μονοπώλιο καμιάς αυθεντίας»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ Πηγή: www.lifo.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου