Όταν περνάς από ένα χωράφι σπαρμένον σιτάριν, κοίταξε καλά,
και θέλεις ιδείν κάποια στάχυα να είναι σηκωμένα ψηλά, και να στέκονται ορθά
και όμορφα, ωσάν τα κεριά. Άλλα θέλεις ιδείν να είναι διπλωμένα και να
κλίνουσιν κάτω. Αφόντις ιδείς τέτοιας λογής διαφοράν των ασταχύων, πάραυτα
γνωρίζεις ότι τα αστάχυα οπού στέκονται ορθά, δεν έχουν μέσα των πολύν σιτάρι,
μόνον ολίγον ή ουδετίποτες καρπόν, αμή τα διπλωμένα και πεσμένα κάτω είναι
γεμάτα καρπόν.
Έτζι και το
χωράφι του κόσμου τούτου, βλέπεις όλους τους ανθρώπους ωσάν τα στάχυα.
Νεόφυτος Ροδινός " Εξήγησις εις την ωδήν της
Θεοτόκου, Ομιλία πέμπτη 1636.(Απόσπασμα)
Γ. Βαλέτας, Νεόφυτος Ροδινός. Κυπριακή δημοτική
πεζογραφία. Εκδόσεις «Πηγής», 1979. 102.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου