ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

Το παρακάτω κείμενο εκφράζει με απόλυτα ξεκάθαρο τρόπο το όργιο 

εκβιασμών , που γίνονται με ωμό τρόπο από γιατρούς

που συνεργάζονται με  ιδιωτικές κλινικές, σε βάρος

ασθενών και συγγενών τους , όταν οι τελευταίοι

για διάφορους λόγους αναγκάζονται να εισαχθούν

σε ιδιωτικά θεραπευτήρια.

Έζησα από κοντά την απώλεια αγαπητών φίλων,

που άφησαν  στους συγγενείς τους μεγάλα χρέη  προς τους  αλιτήριους

"θεράποντες" ιατρούς τους,  οι οποίοι τους απομυζούσαν

συστηματικά και αφορολόγητα επί μήνες υποσχόμενοι θαύματα.

Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει βιώσει

παρόμοια οδυνηρή κατάσταση από τα μαφιόζικα κυκλώματα

που λυμαίνονται τις υπηρεσίες υγείας.

Και φυσικά μέσα σ΄ αυτά τα μαφιόζικα κυκλώματα ενεργότατη 

είναι η παρουσία πάμπολλων  εφοριακών τσακαλιών, που πουλάνε

"προστασία" και θησαυρίζουν  εκβιάζοντας τους  κλεφταράδες 

με τις άσπρες μπλούζες. Η επί δεκαετίες ατιμωρησία αυτών

των διεφθαρμένων όντων τούς έχει αποθρασύνει σε τέτοιο

βαθμό , ώστε τολμούν να πρωτοστατούν σε διαμαρτυρίες και απεργίες
για την , όπως λένε ανερυθρίαστα,  ...υπεράσπιση της τιμής και της υπόληψής τους .  

Μεγάλη φοροδιαφυγή γιατρών που συνεργάζονται με ιδιωτικές κλινικές

Της Τέτης Ευγερίδη

tovima.gr, 14/1/12

Κολιός και κολιός, λέει ένα λαϊκό γνωμικό, από πολλά βαρέλια. Ολες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Οι γιατροί, που εξυπηρετούν τους έλληνες πολίτες, είναι άξιοι, πολύ χρήσιμοι και κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αλλά υπάρχει και μια μερίδα από αυτούς που πίνει το αίμα του λαού. Παράλληλα φοροδιαφεύγουν εκατομμύρια κάθε μήνα. Το θέμα έχει ως εξής:

Παρ' όλη την οικονομική κρίση της χώρας, οι Ελληνες συνεχίζουν να εξυπηρετούνται από τον ιδιωτικό τομέα υγείας.

Οι ιδιωτικές κλινικές, συνήθως, δεν έχουν μόνιμο ιατρικό προσωπικό, αλλά συνεργάζονται με γιατρούς που είτε εργάζονται αλλού (πανεπιστήμια, δημόσια νοσοκομεία) είτε διατηρούν ιδιωτικά ιατρεία.

Επειδή, ως γνωστόν, η εξυπηρέτηση στα δημόσια νοσοκομεία παίρνει χρόνο και η παροχή της ιατρικής βοήθειας δεν είναι η επιθυμητή, όσοι ανησυχούν πολύ για την υγεία τους (έχουν δεν έχουν λεφτά) και αυτοί που έχουν κάποια οικονομική άνεση πηγαίνουν στις ιδιωτικές κλινικές για μικρές ή μεγάλες επεμβάσεις.

Η παραπομπή σε μια ιδιωτική κλινική, γίνεται πάντα, μέσω του γιατρού που κουράρει τον ασθενή. Αυτός λέει π.χ. στον ασθενή : «Χρειάζεστε χειρουργική επέμβαση. Εγώ χειρουργώ στην τάδε κλινική». Ο ασθενής ρωτά : «Πόσο θα κοστίσει;». Ο γιατρός λέει ένα ποσό στο οποίο δε γίνεται κανένα παζάρι. Αν ο ασθενής (ή οι δικοί του) μπορεί να καταβάλει τα ζητούμενα, ο άρρωστος πηγαίνει στην ιδιωτική κλινική που συμφωνήθηκε και κάνει την επέμβαση.

Κατά την εισαγωγή του ασθενούς στην κλινική λαμβάνονται όλα τα προσωπικά στοιχεία του. Γίνεται η επέμβαση, παραμένει ο ασθενής στην κλινική λίγο ή πολύ χρόνο και ύστερα φεύγει.

Προτού όμως φύγει, υποχρεούται να περάσει από το λογιστήριο, όπου του χρεώνουν (α) τη χρήση του χειρουργείου, (β) τα νοσήλια και (γ) τα φάρμακα. Αν τύχει και είναι ασφαλισμένος σε ταμείο, του ζητούν το βιβλιάριο από το οποίο εισπράττουν αυτά που πληρώνει η ασφάλειά του και αυτός καταβάλλει τη διαφορά.

Ως προς την αμοιβή του γιατρού, λένε στον ασθενή: αυτή θα την κανονίσετε με τον γιατρό σας.

Ο ασθενής πληρώνει στον γιατρό του το συμφωνηθέν ποσό χωρίς να πάρει απόδειξη. Αν αυτός ζητήσει απόδειξη, τότε του λέει ο γιατρός: εγώ δεν έχω αποδείξεις ή στην καλύτερη περίπτωση, αν η αμοιβή είναι μερικά χιλιάρικα ευρώ, του δίνει μια εικονική ενός μικρότατου ποσού. Ο ασθενής δύσκολα μπορεί να αντιδράσει, γιατί είναι ακόμη στα «χέρια» του γιατρού, για αλλαγές και περαιτέρω παρακολούθηση.

Δυο τυπικές περιπτώσεις, μια μεγάλη, μια μικρή.

- Ηλικιωμένη γυναίκα σε χωρίο της Αττικής σηκώνεται στις 3 τα χαράματα από το κρεβάτι. Πέφτει και σπάει το μηριαίο. Ουρλιάζει από τους πόνους και η κόρη της παίρνει το 166. Οι ώρες περνούν, αλλά ασθενοφόρο δεν φαίνεται. Τηλεφωνεί σε ιδιωτική κλινική και σε μισή ώρα η ασθενής βρίσκεται στο χειρουργείο. Γίνεται η επέμβαση και όλα πάνε καλά.

Μετά από δέκα μέρες μπορεί να φύγει. Η κόρη πηγαίνει στο λογιστήριο και πληρώνει ένα σεβαστό ποσό για το οποίο παίρνει απόδειξη. Εκεί της λένε ότι για την αμοιβή του γιατρού θα πρέπει να μιλήσεις μαζί του. Αυτός ζητά 4.000 ευρώ, αλλά λέει ότι δεν κόβει απόδειξη. Η κόρη συναινεί γιατί τον έχει ανάγκη και το θέμα κλείνει εκεί. Για τον γιατρό ούτε γάτα ούτε ζημιά.

· Πενηντάρα γυναίκα πηγαίνει σε δερματολόγο για εξέταση μιας «ελιάς». Αυτός της λέει ότι πρέπει να «καεί». Πού θα γίνει η επέμβαση, γιατρέ; Την άλλη εβδομάδα στις 8 το πρωί στην ιδιωτική κλινική Χ. Πόσο κοστίζει; 500 ευρώ.

Πράγματι, όλα γίνονται όπως συμφωνήθηκαν. Φεύγοντας η γυναίκα καλείται στο λογιστήριο, όπου καταβάλλει 500 ευρώ, αλλά παίρνει απόδειξη για 180 ευρώ. Για τα υπόλοιπα, της λένε, θα συζητήσετε το θέμα με τον γιατρό σας. Αν είδατε εσείς απόδειξη, είδε και η κυρία.

Λύση του προβλήματος : Οι εφοριακοί εργάζονται μέχρι τις 3. Όσοι θέλουν να βγάλουν έναν δεύτερο μισθό αναλαμβάνουν στη συνέχεια μια ιδιωτική κλινική, στην οποία πηγαίνουν και καταγράφουν από το λογιστήριο όλες τις επεμβάσεις, εισαγωγές και εξαγωγές της ημέρας, καθώς και τους υπεύθυνους γιατρούς κάθε ασθενούς.

Στη συνέχεια συναντώνται με τον κάθε γιατρό και ζητούν το διπλότυπο της πληρωμής, που έκανε ο ασθενής σε αυτούς. Αν η απόδειξη περιέχει πενταροδεκάρες, τότε τσεκάρεται και ο ασθενής.

Μπορεί ο εφοριακός να κοστίσει κάποια χρήματα, αλλά επειδή ο γιατρός είναι υψηλός εισοδηματίας, τα έσοδά του φορολογούνται με τον υψηλό συντελεστή του 45%, οπότε αυτά που θα μαζεύει κάθε μέρα ο εφοριακός θα είναι χιλιάρικα.

Αν δεν είναι εφικτό να εργαστούν οι εφοριακοί, τότε η υπηρεσία ας προσλάβει νέους λογιστές των ΤΕΙ και των πανεπιστημίων, σε χαλαρή σχέση εργασίας ή με ποσοστά επί των περιπτώσεων, που θα εξετάζουν.