100 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΤΩΝ Δ.Υ.

100 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
  ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΤΩΝ Δ.Υ.

Εκατό χρόνια ζωής συμπληρώνονται φέτος από τη συνταγματική κατοχύρωση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων μας.

Είναι σε όλους γνωστή η μοίρα των απολύσεων και των προσλήψεών τους, ανάλογα με την συγκυριακή  ανάρρηση στη εξουσία των κομμάτων, γεγονός που έδωσε στην Πλατεία Κλαυθμώνος το σημερινό όνομά της , λόγω των θρηνωδών  διαμαρτυριών  των εκάστοτε απολυμένων.

Το απαράδεκτο φαινόμενο της φαυλοκρατικής αυτής  τακτικής των διεφθαρμένων κομμάτων, που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και την ατιμωτική ήττα του 1897, ήρθε να καταργήσει

ο ρηξικέλευθος αστός πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος, το 1911, δίνοντας μιαν ανάσα ζωής

και αξιοπρέπειας στους ταλαίπωρους κρατικούς υπαλλήλους. Αυτήν την αξιοπρέπεια απαιτούν σήμερα πολλοί λάτρεις του κανιβαλικού  καπιταλισμού να ρίξουν στα σκουπίδια , 

μεταβάλλοντας σε ανθρώπινα υποζύγια τους 

νεοπροσλαμβανόμενους κρατικούς υπαλλήλους.

Πρόσχηματά τους ο πελατειακός κομματισμός

που επέτρεψε στο Δημόσιο την από το παράθυρο είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων "ημετέρων" αλλά 

και ο μειωμένος ζήλος προς εργασίαν από 

ορισμένους επιλήσμονες του καθήκοντός τους δημόσιους λουφαδόρους.

Αν πονάει το κεφάλι σας , ποιος επιστήμονας θα σας συστήσει να το κόψετε, για να απαλλαγείτε από την ημικρανία σας, εκτός κι αν αυτός είναι παρανοϊκός; Οι νεοφιλελεύθεροι όμως δημοσιολόγοι του καφενείου δε διστάζουν να προτείνουν αυτή τη "θεραπεία" για την αβελτερία και τις δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης. Αντί δηλαδή να απαιτήσουν να αποκοπεί ριζικά ο ομφάλιος λώρος του Δημοσίου με τα κόμματα, αντί να συστήσουν την ενεργοποίηση των νόμων  περί αξιοκρατικής στελέχωσης των κρατικών θεσμών και αυστηρής αξιολόγησης  όλων των υπαλλήλων,οι εραστές του άγριου νεοφιλελευθερισμού ονειρεύονται την επιστροφή του Κράτους στην εποχή  των κυνηγών των δύσμοιρων δημοσιοϋπαλληλικών κεφαλών.
Η φρίκη σε όλη της την αγριότητα.

Άρθρον 102

Τα προσόντα των διοικητικών εν γένει υπαλλήλων  ορίζονται διά νόμου. Μετά την έναρξιν της λειτουργίας του Συμβουλίου της Επικρατείας οι υπάλληλοι ούτοι   από του οριστικού αυτών διορισμού εισί μόνιμοι, εφ΄όσον υφίστανται αι σχετικαί υπηρεσίαι' πλην δε των περιπτώσεων της παύσεων δυνάμει δικαστικής αποφάσεως, ούτε μετατίθενται  άνευ συμφώνου γνωμοδοτήσεως ούτε απολύονται ή υποβιβάζονται άνευ ειδικής αποφάσεως κατά νόμον ωργανωμένου και εκ μονίμων υπαλλήλων κατά τα δύο τρίτα τουλάχιστον αποτελουμένου συμβουλίου. Κατά της αποφάσεως ταύτης επιτρέπεται προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά τα εν νόμω ειδικώτερον οριζόμενα. [.........]