ΑΙ ΕΡΩΤΟΠΛΗΚΤΟΙ ΔΕΣΠΟΙΝΑΙ ΤΟΥ ΡΟΪΔΗ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ

 "Κατά τον γέροντα Πλούταρχον, του αληθούς έρωτος

ουδέ την σκιάν γνωρίζουσιν αι γυναίκες΄εγώ δε φρονώ

μάλλον ότι ούτος είναι παρ΄αυταίς παράσιτός τις νόσος

(=κάποια παρασιτική αρρώστια), πηγάζουσα εκ της πλήξεως

και μοναξίας, ως αι φθείρες (= ψείρες) εκ της ρυπαρότητος.

Αι γυναίκες του κόσμου (=κοσμικές) αφ΄ενός εις άλλου ανδρός την
αγκάλην μεταβαίνουσαι καθ΄εσπέραν (εις τον χορόν εννοώ) ούτε να 

στενάζωσιν έχουσι καιρόν ούτε ν΄αγαπήσωσιν άλλο τι πλην

του ριπιδίου (= της βεντάλιας) των. Ομοιάζουσι τον όνον εκείνον,

όστις έμενε νήστις (=νηστικός) εν μέσω τεσσάρων σωρών

τριφυλλίου, μη γνωρίζων ποίον πρώτον να προτιμήση.

Πιθανόν ν΄απατώμαι, αλλ΄όσας ερωτολήπτους (= επιρρεπείς

στον έρωτα) εγνώρισα, ήσαν ή κατάκλειστοι ή κορασίδες,

φρουρούμεναι υπό αγρύπνων γονέων ως τα μήλα των Εσπερίδων,

ή πολύπειροι δέσποιναι, αριθμούσαι περισσότερα έτη παρά οδόντας"

Εμμανουήλ Ροΐδης (1836-1904), " Η Πάπισσα Ιωάννα"