ΠΡΟΣΩΠΑ

Μελετώντας την πολιτική του διαδρομή, εύκολα
μπορείς να εντοπίσεις δύο στοιχεία του χαρακτήρα του:
την άκρα συντηρητικότητα και την άμετρη φιλοδοξία .
Δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να μαντέψει κανείς τι
διάβαζε όταν ήταν μικρός. Δύο νεανικά περιοδικά πρέπει
να σημάδεψαν την τρυφερή ψυχή του: "Η Ζωή του Παιδιού "
και "Ο Μικρός Ήρως". Δεν εξηγείται αλλιώς η φανατική
προσκόλληση στην Εκκλησία και η εμμονή του να "γράψει ιστορία",
προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην πατρίδα με τρόπο
κραυγαλέα ηρωικό και επιδεικτικά αλλαζονικό απέναντι
σε όσους έχουν μια διαφορετική αντίληψη για την έννοια
του πατριωτισμού και οι οποίοι συνήθως παίρνουν στα μάτια του
διαστάσεις βαρβάρων εισβολέων.
Πρέπει να το παραδεχτούμε: ο κύριος αυτός είναι πιο Έλληνας
από εμάς, το αίμα του κοχλάζει πιο πατριωτικά απ' το δικό μας .

Ο άνθρωπος όμως αυτός είναι και κλασικό παράδειγμα
αποτυχημένου πολιτικού, που έχει κάνει λάθη άκρως επικίνδυνα
για τον τόπο μας και την εύθραυστη δημοκρατία του.
Ως Υπουργός Εξωτερικών λ.χ. άνοιξε αφρόνως τα σύνορα
στις ορδές των Αλβανών, αν και στις τάξεις των οποίων υπήρχαν
χιλιάδες εγκληματίες- δραπέτες των φυλακών , ενώ η δική του
αδιαλλαξία δυναμίτισε όλες τις γέφυρες που προσπάθησε να στήσει
ο ρεαλιστής πρωθυπουργός του με τους σκοπιανούς.
Έφτασε μάλιστα να τον γκρεμίσει από το θώκο του, ελπίζοντας
σαν νέος Ιζνογκούντ, ότι σύντομα θα έπαιρνε τη θέση του.

Ο πολιτικός του τυχοδιωκτισμός τον έσπρωξε έξω από
από την κομματική στάνη , στην οποία όμως ξαναγύρισε
μετά από πολλά έτη, έχοντας κατεβασμένα τα αυτιά και
πολλές σόλες λιωμένες με το να κλωθωγυρίζει πολιτικά
άστεγος και πεινασμένος στους δρόμους της πολιτικής πιάτσας .

Η επιστροφή του τιμήθηκε με μία μόνο μικρή αμνάδα στη θέση
του μόσχου του σιτευτού, αλλά για αρχή καλή είναι κι αυτή.
Τώρα επιχειρεί να ξαναγράψει ιστορία, προσπαθώντας
να ενισχύσει το ηγετικό του προφίλ με προσεκτικές κινήσεις.
Αποφεύγει λοιπόν πόζες αρχηγικού τύπου, πίνει δημοσίως
νερό στο όνομα του Κωστάκη , προσεταιρίζεται
την Εκκλησία και τους πιο ακραίους κύκλους της,
υποχρεώνει με τον τρόπο του σε παραίτηση προοδευτικούς
διανοούμενους σε θέσεις- κλειδιά του πολιτισμού , κάνει δηλαδή
ό,τι του περνάει από το χέρι για να δείξει το ελληνοχριστιανικό του
προφίλ, ψυχανεμιζόμενος την άγρια μεταλλαγή που έχει
σημειωθεί στην ιδεολογία του μέσου και του λούμπεν Έλληνα.

Τα τελευταία μάλιστα χωρίς να βγάζει "κιχ" από το στόμα του.
Διαμαρτύρεται ο Γαβράς γιατί του έκοψε ο Παντερμαλής,
κατ' απαίτηση της Εκκλησίας, το φιλμάκι του; Τσιμουδιά αυτός!
Παραιτούνται ο Μάρκαρης και η Διβάνη από το ΕΚΕΒΙ; Μόκο αυτός!

Κυρίες και Κύριοι, ευτυχείτε!
Με τέτοιον μουγγό υπουργο Πολιτισμού οι λαμπρές μέρες
δε θα αργήσουν να έρθουν για τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό μας.
Και να φανταστεί κανείς ότι ο Αντώνης Σαμαράς
είναι δισέγγονος της βενιζελικής Πηνελόπης Δέλτα!
Αν το καλοσκεφθούμε όμως , από μία άποψη είμαστε
τυχεροί, γιατί θα μπορούσε να είναι εγγονός του Μεταξά.
Εξάλλου, τι να πουν ο κύριος Δένδιας, ο εκ του Μεταξικού
υπουργού Δένδια καταγόμενος, ή ο κύριος Σούρλας,
όστις σεμνύνεται για τον κουμμουνιστοφάγον αγωνιστήν Σούρλαν,
και πολλοί άλλοι εκ της παρατάξεώς του που έχουν ευδόκιμες
οικογενειακές περγαμηνές αυστηρότατου ελληνορθόδοξου ήθους;