Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Δεν ξέρω τι παθαίνουν, όταν έχει άσχημο καιρό..."

ΜΗΤΡΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΙΣ*

-Γιατί μαδιέσαι, πέρδικα, και κλαις με τόσο πόνο;
-Πώς να μην κλαίω, κυνηγέ, οπού βαστάς τουφέκι,
και θα 'βρεις τα παιδάκια μου, που παίζουνε παρέκει;
- Πες τι σημάδια έχουνε και δεν σου τα σκοτώνω.

-Άμα τα ιδείς αντίκρυ σου ευθύς θα τα γνωρίσεις:
Είναι περίσσια όμορφα και περπατούν με χάρη.
Άλλα περδίκια σαν αυτά δεν παίζουν στο χορτάρι.
Σκότωνε τ' άσχημα πουλιά, τά ' μορφα μην τ' αγγίσεις.

Δεν άργησε ο κυνηγός κοντά της να γυρίσει.
Είχε στα στο χέρι δυο μικρά περδίκια σκοτωμένα.
-Παιδάκια μου, τι μο 'μελε την έρημη εμένα,
να με γελάσει ο κυνηγός και να σας τουφεκίσει!

- Μόνη σου φταις κι η συμφορά , ω πέρδικα, σου πρέπει,
γιατί πιο άσχημα πουλιά δεν είδα στη ζωή μου.
- Της δόλιας, μου 'φυγε απ' το νου πως στ' ακριβό παιδί μου
εγώ θα βλέπω ευμορφιές που ο ξένος δεν τις βλέπει.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΚΕΛΑΣ (1835-1908)

*Το ποίημα αφιερώνεται στους 64.782 "λάτρεις της φύσης",
που πρόσφατα τίμησαν με την ψήφο τους
το "Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών,
το μόνο "πραγματικά οικολογικό κόμμα ".