ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

[κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση]

Τώρα

Κι όμως , Δημήτρη, ξανά πίσω δεν πρέπει να γυρίσουμε΄
χρέος μας είναι πια να μη γυρίσουμε.
Ας ξανατραγουδήσουμε πάλι κείνο το τραγούδι που λέγαμε στην αρχή΄
ας ξανασκεφτούμε τα ίδια πάλι πράγματα, όπως όταν ξεκινήσαμε.
Γιατί όλα, ξέρεις, πως τελειώνουνε, και μόνο ένα δεν τελειώνει.

Γιατί κ' η ίδια η ζωή , Δημήτρη, είναι κι αυτή όμορφη.

Μανόλης Αναγνωστάκης ,"Εποχές 1"

ΜΕΤΑ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ (ΠΕΡΙΠΟΥ) ΕΤΗ

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης εν μέσω δύο αγαπημένων του φίλων,
κατά την τελευταία επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη.
Ο Λεωνίδας Δ. και ο Ντίνος Η. υπήρξαν σύντροφοί του
στα ταραγμένα χρόνια του Εμφυλίου.
Η κοινή τους δράση στο πλαίσιο της ΕΠΟΝ Θεσσαλονίκης
τούς οδήγησε στο εδώλιο του Έκτακτου Στρατοδικείου,
το οποίο τους "φιλοδώρησε" με την ποινή του θανάτου,
το Γενάρη του 1950.
Η λήξη του Εμφυλίου και οι ανακατατάξεις στην πολιτική
ζωή εκείνης της εποχής τούς γλίτωσαν από το απόσπασμα.
Ο Αναγνωστάκης δεν έπαψε ποτέ να έχει αγαθές σχέσεις
με όλους τους παλαιούς συντρόφους του, μολονότι
πέρασε , για λόγους βιοποριστικούς, τα τελευταία τριάντα
χρόνια της ζωής του στο κλεινόν άστυ.
Η φωτογραφία αναρτάται με αφορμή
τη συμπλήρωση, σήμερα,
τριών χρόνων από το θάνατο του ποιητή.