Οι θησαυροί του Α.Π.Θ. (5)

Χαράλαμπος Θεοδωρίδης (1883-1958).

Φιλόσοφος και καθηγητής στη
Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ.
από το 1926 έως το 1946.
Με θαυμάσιες σπουδές στη Μεγάλη Σχολή του Γένους, στο πανεπιστήμιο Αθηνών
και στα πανεπιστήμια της Λειψίας
και του Μονάχου,
αρχικά εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση, όπου συνέγραψε το πρώτο αξιόλογο
εγχειρίδιο σχολικής ιστορίας από καταβολής ελληνικού κράτους
Τα πανεπιστημιακά έργα του
Εισαγωγή στη Φιλοσοφία (1933)
και Επίκουρος: η αληθινή όψη
του αρχαίου κόσμου (1954)
μύησαν γενιές νέων ανθρώπων
στις αρχές του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού.
Ο Θεοδωρίδης , στα μαύρα χρόνια της Κατοχής,
εκπλήρωσε το πατριωτικό χρέος του συνεργαζόμενος με την Αντίσταση.
Για το λόγο αυτό η Ελληνική Πολιτεία τον τίμησε καταλλήλως:
τον απέλυσε από τη θέση του, ενώ άφησε ανενόχλητους
συναδέλφους του που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές.
Η προσωπογραφία του φιλοτεχνήθηκε από το θαυμάσιο ζωγράφο
Πολύκλειτο Ρέγκο (1903-1984).

Paul Eluard : "Les animaux et leurs hommes" (6)

KOTA

Αλίμονο, αδελφή μου, ηλίθιο ζώο,
Δεν είναι εξαιτίας του τραγουδιού σου,
Του τραγουδιού σου για το αβγό
Που ο άνθρωπος σε θεωρεί καλή.

Αγοραίο απόφθεγμα

ΑΓΟΡΑΙΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ

Το 'πιασε το αυτί μου σε καφέ της πλατείας Αριστοτέλους,
σήμερα το πρωί:

"Δε νομίζω ότι ο Ζαχόπουλος πήδηξε στον ακάλυπτο
επειδή ξενοπηδούσε, αλλά επειδή έχασε την κουτάλα του!"

Ευχές

- Χρόνια πολλά, Πρόεδρε, και καλή χρονιά!

- Ευχαριστώ, Πολυζωγόπουλε! Δε μου λες,
τι συμβαίνει; Σαν να μάζεψες λιγάκι.
- Δε μάζεψα εγώ , Πρόεδρε, απλώς εσείς
ψηλώσατε μετά τον περιφανή θρίαμβό σας.
Και τώρα που νικήσατε το Βαγγέλη,
πώς σκοπεύετε να ασκήσετε την αντίπολίτευσή σας;
- Θα εξοντώσω όλους τους Βενιζελικούς!

Ευχές...

Ελληνίδες , Έλληνες,
εύχομαι το 2008 να είναι μια πραγματικά καλή
χρονιά για όλους μας.
Εσείς να είστε καλά για να δουλεύετε και να πληρώνετε
κι εγώ να είμαι πιο καλά ,
για να σας δουλεύω και να σας τα παίρνω.

Επιθυμίες

Τι θέλω να μου φέρει το 2008;
Την γκομενάρα Μπουμπού,
από το μπαλκόνι
της απέναντι πολυκατοικίας,
και τίποτα άλλο!

Επιθυμίες

Τι θέλω να μου φέρει ο χρόνος που έρχεται;
Μα , φυσικά, τα χρόνια
που φύγαν
και πάνε
και πίσω δε γυρνάνε,
τα άτιμα!

LAURA PAUSINI E ANDREA BOCELLI "DARE TO LIVE"-VIVERE

Try looking at tomorrow not yesterday
And all the things you left behind
All those tender words you did not say
The gentle touch you couldn't find

In these days of nameless faces
There is no one truth but only pieces
My life is all i have to give

Dare to live until the very last
Dare to live forget about the past
Dare to live giving something of yourself to others
Even when it seems there's nothing more left to give

Ma se tu vedessi l'uomo
Davanti al tuo portone
Che dorme avvolto in un cartone,
Se tu ascoltassi il mondo una mattina
Senza il rumore della pioggia,
Tu che puoi creare con la tua voce,
Tu, pensi i pensieri della gente,
Poi, di Dio c'e solo Dio.

Vivere, nessuno mai ce l'ha insegnato,
Vivere, non si può vivere senza passato,
Vivere è bello anche se non l'hai chiesto mai,
Una canzone ci sarà, qualcuno che la canterà

Dare to live searching for the ones you love
(Perché, perché, perché, perché non vivi questa sera?)
Dare to live no one but we all
(Perché, perché, perché, perché non vivi ora?)
Dare to live until the very last
(Perché, perché, perché la vita non è vita)
Your life is all you have to give (Perché)
non l'hai vissuta
Vivere!

Dare to live until the very last
(Perché, perché, perché Ia vita non è vita)
Your life is all you have to give (Perché)
non l'hai vissuta mai

I will say no (I will say yes)
Say dare to live
Dare to live

ΟΛΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ (4)

Vincent Van Gogh, Ο καλός Σαμαρείτης,1890.

1 Ιουνίου

Αρχίζουν οι πολυτήριες εξετάσεις της Γ΄ Τάξης . Ανάσες ελευθερίας. Καιρός βροχερός. Μολαταύτα εξορμήσεις εδώ κι εκεί με την Αναστασία και το Χανς. Αγορές , πλειστηριασμοί. Με τη βοήθειά τους αρχίζω και γίνομαι εξπέρ . Δανείστηκα κι άλλα χρήματα από την Αναστασία , για να τα βγάλω πέρα. Αν δεν μπορέσω να τα μαζέψω το καλοκαίρι , δε χολοσκάω. Θα πουλήσω κάποιον από τους "θησαυρούς" μου. Τηλεφώνησε από Θεσσαλονίκη η Γιάννα. Δεν πάει άλλο με τον Άγγελο. Χωρίζουν...

4

Η επιστροφή στην πραγματικότητα ήρθε μέσω της επιτακτικής ανάγκης να ξαλαφρώσω την κύστη μου. Ανοίγοντας τα μάτια διαπίστωσα με έκπληξη ότι ήμουν μόνος στο αυτοκίνητο. Μισοσηκώθηκα και κοίταξα απ’ το παράθυρο . Το αμάξι ήταν παρκαρισμένο δίπλα σε έναν ψηλό μαντρότοιχο. Από την άλλη άκρη του δρόμου μικρές συμπαθητικές μονοκατοικίες έδειχναν ότι βρισκόμασταν σε κάποια επαρχιακή πόλη .Είχα την αόριστη εντύπωση ότι το μέρος αυτό δε μου ήταν άγνωστο .
Φόρεσα με δυσκολία τα παπούτσια μου και βγήκα από το αμάξι . Προχωρώντας με αβέβαια βήματα στο πεζοδρόμιο εντόπισα μια βελανιδιά , που υψωνόταν σύρριζα στο μαντρότοιχο. Τη στιγμή όμως που ετοιμαζόμουν να κατεβάσω το φερμουάρ του παντελονιού μου, ακούστηκε ο ήχος ενός αμαξιού που πλησίαζε. Παραπαίοντας τράβηξα προς την άκρη του μαντρότοιχου και έστριψα στη γωνία αναζητώντας κάποιο βολικότερο χώρο.
Το θέαμα όμως που αντίκρισα με έκανε να τα χάσω. Βρισκόμουν μπροστά στην είσοδο του μουσείου του Fernand Leger , στη Μπιό!
Θυμόμουν πολύ καλά αυτό το χώρο, γιατί είχαμε επισκεφθεί με την Αρετή το μουσείο μόλις πριν από λίγους μήνες. Κατ΄ απαίτησή της είχαμε παρεκκλίνει από το πρόγραμμά μας και περάσαμε πολλές ώρες μπαινοβγαίνοντας στο εντυπωσιακό μοντέρνο οικοδόμημα, που στεγάζει σημαντικά έργα του καλλιτέχνη, όπως Οι οικοδόμοι , Η Τζοκόντα με τα κλειδιά, Το μεγάλο ρυμουλκό…
Είναι γεγονός ότι αρχικά γκρίνιασα, γιατί η επίσκεψη αυτή σήμαινε παράταση της διαμονής μας στην Κυανή Ακτή κατά μία μέρα. Δε μας έφταναν, είπα, τα μουσεία του Ματίς και του Σαγκάλ στο Σιμιέ , έπρεπε να ξεποδαριαστούμε βλέποντας πίνακες , που μετά από ένα μήνα θα τους είχαμε ξεχάσει; Αποδείχτηκε ότι δεν είχα δίκιο. Η επιμονή της Αρετής ήταν θαυμάσια , γιατί με έφερε σε επαφή με έναν καταπληκτικό καλλιτέχνη, που τον αγνοούσα παντελώς.
Έσπρωξα την πόρτα του κήπου. Η βλάστηση ακόμα και σε καιρό χειμώνα ήταν οργιαστική. Τεράστια δέντρα και πυκνοί θάμνοι δημιουργούσαν ιδανικούς κρυψώνες για την αποστολή μου. Κρύφτηκα πίσω από ένα μεγάλο θάμνο και ξαλάφρωσα επισκοπώντας το χώρο μήπως με πάρει το μάτι του φύλακα. Δεν είχα όρεξη να με τραβολογούν στην αστυνομία για βεβήλωση μνημειακού χώρου.
Η επιχείρηση ουρείν στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Ανακουφισμένος ετοιμάστηκα να βγω από την κρυψώνα μου και να γυρίσω στο αυτοκίνητο. Η πόρτα όμως του μουσείου που άνοιξε με πάταγο ματαίωσε το σχέδιό μου . Στο άνοιγμά της εμφανίστηκε η… Αναστασία συνοδευόμενη από έναν άντρα.
Ο τύπος φορούσε μαύρο παλτό. Ένα άσπρο κασκόλ, που του ’φτανε ως τα γόνατα, ήταν ριγμένο μποέμικα στο λαιμό του. Δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα σαράντα. Ξανθό μαλλί κουρεμένο κοντό. Όμορφο τευτονικό πρόσωπο αλλά σκληρό, βγαλμένο λες από ταινία νουάρ. Η Αναστασία κρατούσε ένα δέμα στα χέρια κι ο άντρας την αγκάλιαζε έχοντάς την πιασμένη σφιχτά με το δεξί του χέρι από τη μέση . Κατέβηκαν τα σκαλοπάτια κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο σαν ερωτευμένο ζευγαράκι.
Πέρασαν λίγα μέτρα μακριά από το θάμνο όπου ήμουν κρυμμένος. Πριν φτάσουν στην αυλόπορτα κοντοστάθηκαν. Το αυτί μου έπιανε θραύσματα από λέξεις και φράσεις στα γερμανικά, ήταν όμως αδύνατο να καταλάβω το περιεχόμενο της συνομιλίας τους. Το μόνο που μπόρεσα να ξεχωρίσω καθαρά ήταν η επανειλημμένη χρήση των λέξεων «Προσοχή» και «Ανυπερθέτως” καθώς και η φράση από τη μεριά του άντρα: “ Δώσ΄ τους να καταλάβουν ποιος κάνει κουμάντο, αλλά χωρίς να το ρισκάρεις . Με το μαλακό! ”.
Το ζευγαράκι έκανε μερικά βήματα πάνω στο βρεγμένο πλακόστρωτο κι ύστερα φιλήθηκαν περιπαθώς. Έσπρωξαν τη βαριά σιδερένια πόρτα και βγήκαν στο πεζοδρόμιο. Άκουσα τα βήματά τους στο πλακόστρωτο και μετά το θόρυβο της μηχανής αυτοκινήτου που ξεκινούσε.
Δε σάλεψα από τη θέση μου. Η Αναστασία προφανώς θα με αναζητούσε , μόλις θα ανακάλυπτε την απουσία μου από το αυτοκίνητο, και δεν ήθελα να προδώσω το στίγμα μου . Πράγματι, άκουσα τα τακούνια της να χτυπούν ξερά στο πεζοδρόμιο με κατεύθυνση την είσοδο του μουσείου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ευτυχώς όμως δεν ξαναμπήκε στον κήπο και ξαναγύρισε στο αυτοκίνητο . Μετά από λίγο είδα το Audi να περνάει έξω από την αυλόθυρα του μουσείου παίρνοντας την κατηφόρα.
Βγήκα ανακουφισμένος στο δρόμο και επέστρεψα όσο πιο βιαστικά μπορούσα στη θέση όπου βρισκόταν παρκαρισμένο προηγουμένως το αμάξι . Είχε αρχίσει να πέφτει το σκοτάδι. Τουρτούριζα από το διαπεραστικό κρύο, ενώ έντονοι πόνοι διαπερνούσαν τα σακατεμένα πλευρά μου, σε κάθε κίνηση που έκανα.
Ήμουν νευριασμένος με την ανεξήγητη στάση της . Έπρεπε να με είχε ενημερώσει από την αρχή για την πρόθεσή της να περάσει από το μουσείο του Leger. Τουλάχιστον ας μου άφηνε ένα σημείωμα , για να μην ανησυχήσω , στην περίπτωση που ξυπνούσα κατά την απουσία της . Κατά βάθος ήμουν χολιασμένος από την παρουσία του άγνωστου άντρα . Δεν μπορούσε να φύγει από το μυαλό μου το σφιχταγκάλιασμά τους, η ενδοτικότητα του σώματός της και η κτητική υποδήλωση του χεριού του στη μέση της . Ζήλευα κι αυτό αύξαινε το αφόρητο αίσθημα της παγωνιάς στο ταλαιπωρημένο μου κορμί .
Το Audi έκανε την εμφάνισή του ενώ με είχαν εγκαταλείψει και τα τελευταία αποθέματα της ψυχικής και βιολογικής μου αντοχής. Βιάστηκα να χωθώ στο αμάξι και να ξαπλώσω στο κάθισμα, χωρίς να απαντήσω στις διαμαρτυρίες της Αναστασίας και στις επίμονες ερωτήσεις της για την εξαφάνισή μου . Τα δόντια μου έπαιζαν καστανιέτες και ρίγη διέτρεχαν κορμί μου , σαφή προμηνύματα , ήμουνα σίγουρος, μιας επερχόμενης πνευμονίας.
Όταν μετά από αρκετή ώρα ηρέμησαν τα πάθη μου, ζήτησα ταπεινά συγγνώμη από την Αναστασία για τη λαχτάρα που της προκάλεσα. Δικαιολογήθηκα: « Κόντεψα να σκάσω! Κατέφυγα, λοιπόν , ως απελπισμένος ικέτης, σε ένα γειτονικό σπίτι και ζήτησα βοήθεια. Καλά που δε μου έκλεισαν οι άνθρωποι την πόρτα κατάμουτρα, αλλιώς θα τα είχα κάνει στο πεζοδρόμιο. Ας είναι καλά ! Να φανταστείς ότι εκτός από την τουαλέτα τους μου πρόσφεραν και καφέ…Μπορείς όμως να μου πεις πού πήγες και εξαφανίστηκες έτσι απροειδοποίητα και μ΄ άφησες στους πέντε δρόμους; Αγωνιούσες κι εσύ να βρεις τουαλέτα;».
Αμίλητη έβαλε μπρος τη μηχανή. Το διασκέδαζα. Ασφαλώς έψαχνε να βρει κάποια καλή δικαιολογία . Ήμουν περίεργος να ακούσω το σενάριο που θα μου ξεφούρνιζε. Τα λεπτά όμως περνούσαν χωρίς ανταπόκριση στο εύλογο ερώτημά μου. Αποφάσισα κι εγώ να την αγνοήσω και να ασχοληθώ με το προσωπικό μου πρόβλημα . Επιχείρησα να κάνω ένα νηφάλιο απολογισμό της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί μετά το στραπάτσο της Αντίμπ.
Είχα την εντύπωση ότι η επιχείρηση κάθαρση δεν πήγε ολότελα χαμένη . Μπορεί να επέστρεφα κακήν κακώς στη βάση μου, αλλά το κέρδος που αποκόμιζα ήταν η βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι που έψαχνα βρίσκονταν στην Αντίμπ. Πρέπει να πλησίασα πολύ κοντά τους κι αυτό τους έκαναν να χάσουν την ψυχραιμία τους. Το επεισόδιο που παίχτηκε έξω από το L΄ amour παραήταν καλοσκηνοθετημένο , για να είναι συνηθισμένη ληστεία . Η πιθανότητα να έπεσα τυχαία σε κάποια σπείρα μικροκακοποιών, που βρήκαν την ευκαιρία να γδύσουν τον αφελή τουρίστα, δε με έπειθε καθόλου.
Βέβαια, από κει και πέρα τα πράγματα γίνονταν εξαιρετικά δύσκολα. Από τη μια μεριά ο τραυματισμός μου απαιτούσε ένα αρκετά μακρύ διάστημα αποθεραπείας. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι απομακρυνόταν χρονικά η επιστροφή μου στην Αντίμπ για το οριστικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με τους δολοφόνους της Αρετής . Από την άλλη συνειδητοποιούσα πόσο δίκιο είχε ο Μανόλης όταν μου έλεγε ότι το να τα βάζει κανείς με τους εγκληματίες δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Αυτά συμβαίνουν μόνο στα βιβλία, όπου ο καλός νικάει στο τέλος τους κακούς. Μπουρμπούτσαλα!...
Σκεφτόμουν αποθαρρημένος μήπως κάτι τέτοιο ξεπερνούσε τις δυνάμεις μου, μήπως δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να βγω νικητής στη μάχη με τα καθάρματα . Αν ήθελα , είπα, να είμαι ρεαλιστής , όφειλα να ομολογήσω ότι είχα άγιο που τη σκαπουλάρισα μόνο με μερικά σπασμένα πλευρά .
Με κατέκλυσε ένα πελώριο κύμα αυτοϋποτίμησης. Με έστησα στον τοίχο και με πυροβολούσα αλύπητα: Γιατί θέλησες να το παίξεις Ράμπο; Μπαμ! Γιατί δε συνεργάστηκες με το Ρισάρ δίνοντάς του τα στοιχεία που είχες στη διάθεσή σου, αλλά είπες ένα σωρό ψέματα; Μπαμ! Μπαμ! Γιατί δεν είπες την αλήθεια στην Αναστασία, το μόνο άτομο που σε αγαπάει αληθινά; Μπαμ! Μπαμ! Μπαμ!
Ο τελευταίος πυροβολισμός δε μου πολυάρεσε και τον πήρα αμέσως πίσω . Παρατηρούσα μέσα από τα μισόκλειστα βλέφαρα το όμορφο κεφάλι της γυναίκας που οδηγούσε ήρεμα κρατώντας απαλά με το δεξί χέρι το τιμόνι. Ο αμυδρός φωτισμός από το ταμπλό του αυτοκινήτου πρόσθετε μιαν ακαταμάχητη γοητεία στη μεσογειακή κατατομή της. Αναρωτήθηκα για το λόγο που δεν της αποκάλυψα την αλήθεια. Τι ήταν εκείνο που με εμπόδισε να την εμπιστευτώ, σε στιγμές μάλιστα που ο καθένας ψάχνει ένα αποκούμπι, για να τα βγάλει πέρα; Γιατί δε στηρίχτηκα απάνω της , για να αντλήσω κουράγιο, ένα γλυκό λόγο , μια καλή συμβουλή;
Η πιο πειστική δικαιολογία που μπόρεσα να βρω ήταν ότι η γυναίκα αυτή απέπνεε κάτι το μυστηριώδες και αντιφατικό. Από τη μια με γοήτευε και από την άλλη με τρόμαζε. Η μεθυστική της θηλυκότητα και η υπερχειλίζουσα τρυφερότητά της θα κόλαζαν και έναν άγιο . Αν ήθελα να είμαι τίμιος, έπρεπε να παραδεχτώ ότι ποτέ δεν πόθησα γυναίκα τόσο πολύ , με εξαίρεση , βέβαια, την Αρετή στα πρώτα χρόνια του δεσμού μας. Η Αναστασία με καθήλωσε από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας στο Ντ. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου , τη στιγμή που έκανα έρωτα με την Αρετή, να φαντασιώνεται το είδωλό της. Όμως ως εκεί και μη παρέκει. Η στάση μου απέναντί της ήταν πάντοτε άμεμπτα φιλική, ή , για να ακριβολογήσω, σκόπιμα αποστασιοποιημένη. Την απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Η Αναστασία ήταν φίλη της Αρετής κι όχι δική μου. Έως το θανάσιμο τραυματισμό της πρώτης τίποτε στη στάση της δε μου έδωσε το δικαίωμα να σκεφτώ ότι ήμουν μέσα στην καρδιά της δεύτερης κάτι άλλο εκτός από ένας δευτεροκλασάτος φίλος. Η γυναίκα αυτή άρχισε να με πολιορκεί, ενώ η γυναίκα μου πάλευε με το θάνατο στο νοσοκομείο. Αυτό είναι που με ενοχλούσε. Μικροαστική , θα την αποκαλούσε κανείς, ηθική, μιας και τα αισθήματα , όπως κι ο βήχας, δεν κρύβονται, δεν είναι αντικείμενα που μπορείς να τα παραχώσεις κάπου και να τα ξεχάσεις για ένα διάστημα.
Εγώ όμως στο σημείο αυτό κολλούσα και δεν μπορούσα να το ξεπεράσω. Στην κατάσταση που ήμουν όφειλε να κρατήσει μια πιο διακριτική στάση, να περιμένει ώσπου να περάσει η μπόρα. Απλώς και μόνο επειδή ήταν η καλύτερη φίλη της Αρετής! Όχι πως όλο το φταίξιμο ήταν δικό της. Είχα κι εγώ μεγάλο μερίδιο ευθύνης, αφού με την ενδοτική στάση μου την ενθάρρυνα , κι αυτό ήταν ένα βάρος στην ψυχή μου.
Με πίεζε να της αποκαλύψω την αλήθεια. Αλλά πώς να άνοιγα την καρδιά μου σ’ έναν άνθρωπο που δεν τον ήξερα στην ουσία καθόλου; Εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο που σε εμπιστεύεται απόλυτα κι αυτός. Κι εγώ τι ήξερα γι΄ αυτήν; Στην ουσία τίποτε. Πίσω από το σαγηνευτικό είδωλό της το απόλυτο σκοτάδι! Μερικές μόνο αόριστες πληροφορίες για το παρελθόν της και σκόρπιες ψηφίδες της προσωπικής της ζωής. Ούτε στο σπίτι της είχα πάει ποτέ ούτε κάποιον δικό της άνθρωπο είχα συναντήσει. Δεν ήξερα καλά καλά τη φύση της εργασίας της , για να μπορώ να σχηματίσω μια σαφή γνώμη για το χαρακτήρα και τον κόσμο της.
Είχε εισβάλει σαν ανεμοστρόβιλος στη δική μου ζωή και διεκδικούσε επίμονα μερίδιο από τα μυστικά και τα αισθήματά μου. Όχι, είπα βάζοντας ένα τέλος στις σκέψεις μου , δεν έπρεπε να προχωρήσω πέρα από τα όρια της δικής μου ηθικής. Est modus in rebus! Έπρεπε να διασώσω τα υπολείμματα της αξιοπρέπειάς μου, να κρατήσω τις επιβαλλόμενες αποστάσεις. Δεν ήμουν έτοιμος να ανταποκριθώ. Κυρίως όφειλα να μη υποκύψω στη γοητεία αυτής της γυναίκας , που έμοιαζε με μαύρη τρύπα, έτοιμη να με καταπιεί.
Το αμάξι έκοψε ταχύτητα . Εμφανίστηκαν οι φωτεινές επιγραφές ενός βενζινάδικου της Aral και λίγες στιγμές αργότερα σταματούσαμε δίπλα σε ένα αντλιοστάσιο. Η Αναστασία άνοιξε την πόρτα γύρισε προς το μέρος μου.
- Πέτρε, πέτρα που κυλάει δε μαλλιάζει. Σήκω! Καιρός για ένα καλό σέρβις.
Ανταποκρίθηκα βογκώντας.
- Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ χρειάζομαι γενική επισκευή και … πέταμα!
- Εμπιστέψου το μάστορη για την επισκευή σου. Αν δε σε ικανοποιήσουν οι υπηρεσίες του, τότε δεν πληρώνεις .
Βγήκε από το αμάξι . Γέμισε το ρεζερβουάρ και έδωσε εντολή σ’ έναν υπάλληλο να ελέγξει τα λάδια και τον αέρα των τροχών . Ξαναμπήκε στο αυτοκίνητο και το έφερε μπροστά από την πόρτα του εστιατορίου.
"Καιρός του σπείρειν , καιρός του καταβροχθίζειν !", φώναξε θριαμβικά, βγάζοντας από μια σακούλα που ήταν στο κάθισμα του συνοδηγού ένα πέτσινο μπουφάν. Μου το πέταξε.
- Ein Geschenk από μένα για σένα! Tο δικό σου πετάχτηκε στα σκουπίδια ως ανεπίδεκτον επισκευής .
Γούρλωσα τα μάτια .
- Με φέρνεις σε δύσκολη θέση . Επαινετή η πρωτοβουλία σου να ντύσεις τον γυμνό , αλλά γιατί τόσο ακριβό δώρο; Απαιτώ στο εδώ και τώρα να μου πεις τι θέλεις ως αντίδωρο.
- Εσένα!, μου απάντησε κοιτάζοντάς με χαμογελαστά . Εσένα , όπως ήσουν άλλοτε. Γερός , δυνατός και όλο κέφι για τη ζωή!
Βγήκε από το αμάξι και προχώρησε προς την είσοδο.
Το φρεσκάρισμα στην τουαλέτα του μοτέλ και το καλό δείπνο που ακολούθησε επέδρασαν ευεργετικά στη διάθεσή μου. Με τη βοήθεια μιας φιάλης εκλεκτού οίνου από το Εξ αν Προβάνς μετέθεσα για άλλη ώρα τις δυσφορικές σκέψεις που με βασάνιζαν πριν από λίγο. Η Αναστασία έβγαλε από τη τσάντα της το χάρτη και υπολόγισε την απόσταση που μας απέμενε ως την Αβινιόν.
- Αν όλα πάνε καλά , σε δυο ώρες θα είμαστε στο κρεβατάκι μας.
Ο υπερτονισμός της κτητικής αντωνυμίας μας με ενόχλησε .
- Μα καλά, δεν έχεις κλείσει δύο ξεχωριστά δωμάτια;
- Αστειεύεσαι; Τέτοιες μέρες όλα τα ξενοδοχεία είναι υπερπλήρη. Είμαστε τυχεροί που πετύχαμε ένα δίκλινο.
- Γιατί δεν έκλεισες στο ΕΤΑΡ; Εκεί θα έβρισκες οπωσδήποτε .
- Ε όχι και στο ΕΤΑP . Δε σε χαραμίζω για τέτοιο χάνι! Νομίζω ότι απόψε δικαιούσαι σπέσιαλ περιποίηση .
- Δικαιούμαι; Τι πάει να πει δικαιούμαι;
- Πάει να πει ότι ο άντρας που απόψε κυκλοφορεί μαζί μου δεν είναι όποιος κι όποιος! Επομένως δικαιούται τα καλυτερότερα...
- Νομίζω ότι βιάζεσαι να τραβήξεις πολύ γρήγορα το σκοινί, είπα ξερά.
Ζάρωσε το μέτωπό της .
- Δε σε καταλαβαίνω. Για ποιο σκοινί μιλάς ;
- Ξέρεις πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάω.
- Ειλικρινά , δεν ξέρω!
- Άσε τις εξυπνάδες!
-Σου επαναλαμβάνω, δεν καταλαβαίνω καθόλου τι υπονοείς.
Κατέβασα με οργή το χέρι μου πάνω στο τραπέζι αναποδογυρίζοντας το μπουκάλι του κρασιού και κάνοντας τους λιγοστούς θαμώνες , που βρίσκονταν γύρω μας, να στραφούν με περιέργεια προς το μέρος μας.
- Πλήρωσε , σε παρακαλώ , να φύγουμε.
Σηκώθηκα απότομα από το τραπέζι,αλλά ένα κύμα πόνου με ανάγκασε να πέσω πάλι στην καρέκλα μου. Πετάχτηκε απλώνοντας τα χέρια για να με αγκαλιάσει, όμως αρνήθηκα τη βοήθειά της . Κάνοντας τεράστια προσπάθεια, κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου και τραβηξα τρεκλίζοντας προς την έξοδο .

Τι αξίζει ένα πτυχίο

Τι αξίζει ένα πτυχίο

Τι αξίζει ένα πτυχίο σήμερα; Σύμφωνα με Το Βήμα (23.12.2007), ένας στους δύο νέους διαβεβαιώνει ότι «αξίζει όσο ο κάτοχός του»... Η ικανότητα, ο ζήλος ή η σκληρή δουλειά αποτελούν για τους νέους και τις νέες της χώρας μας προσόντα που δεν έχουν καμία αξία στην αγορά εργασίας, όπου θριαμβεύουν οι γνωριμίες και τα πολιτικά μέσα.

Τα παραπάνω προκύπτουν από έρευνα του εκπαιδευτικού αναλυτή κ. Χρ. Κάτσικα που έγινε σε ένα πανελλαδικό δείγμα 700 μαθητών και φοιτητών. Μόνο ένα ποσοστό 6,5% του δείγματος τάσσεται υπέρ της άποψης ότι το «πτυχίο» γενικώς μπορεί να εξασφαλίσει τους όρους μιας επιτυχημένης επαγγελματικής πορείας στον κάτοχό του. Οι ερωτηθέντες απαντούν ότι οι «υψηλές επιδόσεις» και η «ικανότητα» μπορούν να παίξουν πολύ μικρό ρόλο στην επαγγελματική αποκατάσταση (4,5% και 8% αντίστοιχα). Αντίθετα ένα 51% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι «δουλειά βρίσκεις σήμερα μόνο με γνωριμίες και πολιτικό μέσον».

«Η άποψη ότι οι ανώτεροι τίτλοι σπουδών αποτελούν τα διαπιστευτήρια ενός υποψηφίου για την επαγγελματική του αποκατάσταση είναι μια αντίληψη πολύ παλιά και διαδεδομένη και θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ανήκει στα κατ' εξοχήν ανθεκτικά στοιχεία του συστήματος αξιών της ελληνικής οικογένειας» λέει σχετικά ο κ. Κάτσικας. «Πρόκειται βέβαια για πεποίθηση που χρωστάει τα οικοδομικά υλικά του σχηματισμού της σε μια προγενέστερη περίοδο στην οποία, πράγματι, οι πανεπιστημιακοί τίτλοι και τα διπλώματα αποκτούσαν τη λειτουργία που είχαν παλαιότερα οι τίτλοι ευγενείας. Ωστόσο η άποψη αυτή φαίνεται να έχει σήμερα ελάχιστους οπαδούς» καταλήγει.

Σήμερα υπάρχουν πανεπιστημιακές σχολές που μπορούν να εξασφαλίσουν στον πτυχιούχο τους μια θέση ισχύος και κύρους αλλά ταυτόχρονα μπορούν και να τον καταδικάσουν στην υποαπασχόληση και στην πολυετή ανεργία. Για παράδειγμα, τι προοπτικές έχει σήμερα ένας πτυχιούχος της Νομικής; Στην πλειονότητά τους οι φοιτητές που ρωτήθηκαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2006 (530 φοιτητές τμημάτων του Πανεπιστημίου Αθήνας, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Αιγαίου) θεωρούν ότι εκείνο το στοιχείο που μπορεί να κρίνει αν θα γίνει κάποιος μεγαλοδικηγόρος ή θα γεμίζει ράφια στα σουπερμάρκετ είναι η ύπαρξη ενός δικτύου γνωριμιών και πολιτικών σχέσεων.

Η μειονότητα των ερωτηθέντων συνδέει την «υψηλή βαθμολογία» (2%), την «τύχη» (5%) ή την «ικανότητα» (12,5%) με την επαγγελματική αξιοποίηση του τίτλου σπουδών. Αντίθετα, η συντριπτική πλειονότητα θεωρεί ότι οι δυνατότητες ενεργοποίησης των «γνωριμιών» και των «μέσων» (51%), καθώς και η «οικονομική επιφάνεια» (29%) του κατόχου του τίτλου σπουδών λειτουργούν με καθοριστικό τρόπο στην εξασφάλιση μιας επαγγελματικής θέσης αντίστοιχης με τον ανώτατο εκπαιδευτικό τίτλο.

e-paideia.net

Μια φορά κι ένα καιρό...

Αναγκαία όλο το χρόνο τα παραμύθια...

Δεν είναι μόνο για τα Χριστούγεννα. Τα παραμύθια χρειάζονται στα παιδιά -και όχι μόνον- όλο τον χρόνο. Ωστόσο, όπως κατέδειξε έρευνα στην οποία αναφέρεται η Καθημερινή (25.12.2007), οι περισσότεροι γονείς δηλώνουν ότι αφιερώνουν λιγότερο χρόνο από όσο θα επιθυμούσαν για να αφηγηθούν ένα παραμύθι στα παιδιά τους. Πάντως, η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών ηλικίας 3 έως 5 ετών ακούει παραμύθια τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα και σε αρκετές περιπτώσεις η αφήγησή τους γίνεται μέσω βίντεο ή DVD.

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα παραμύθι. Το παραμύθι αυτό ήταν πολύ αγαπητό από όλα τα παιδιά του κόσμου και κάθε σούρουπο οι γιαγιάδες μάζευαν τα εγγόνια τους γύρω από το τζάκι για να αρχίσει η αφήγηση... Τα χρόνια πέρασαν. Τα παιδιά άλλαξαν. Οι γιαγιάδες περνούν τον καιρό τους μπροστά από την τηλεόραση. Ομως, το παραμύθι συνεχίζει να κεντρίζει τη φαντασία των παιδιών και να αποτελεί ίσως ένα από τα τελευταία αναχώματα πριν από την απόλυτη επικράτηση της αυτοκρατορίας της εικόνας (...«που ζούσε σε ένα ψηλό κάστρο στην άκρη ενός απότομου γκρεμού»...).

Τον κυρίαρχο ρόλο που συνεχίζουν να διαδραματίζουν στην καθημερινότητα των παιδιών τα παραμύθια, καταδεικνύει έρευνα που διενεργήθηκε από γιατρούς της Παιδιατρικής Κλινικής του νοσοκομείου της Κω -σε συνεργασία με ιδιώτες παιδιάτρους και εκπαιδευτικούς- με τη συμμετοχή γονέων παιδιών ηλικίας 3 έως 5 ετών που κατοικούν στο νησί. Για τις ανάγκες της έρευνας διανεμήθηκαν 500 ανώνυμα ερωτηματολόγια -απαντήθηκαν τα 438- σχετικά με τις συνήθειες και τις προτιμήσεις των παιδιών όσον αφορά το παραμύθι.

Οπως κατέδειξε η έρευνα, τέσσερα στα δέκα παιδιά (ποσοστό 37,8%) ακούει κάθε ημέρα παραμύθια ενώ το 95% των παιδιών ακούει παραμύθια τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, γεγονός που επιβεβαιώνει τον κυρίαρχο ρόλο του παραμυθιού στην παιδική καθημερινότητα. Τον ρόλο του αφηγητή-αναγνώστη αναλαμβάνουν κυρίως οι γονείς (ποσοστό 84,3%) και δευτερευόντως οι νηπιαγωγοί-δασκάλες (54,8%), ενώ ακολουθεί ο αφηγητής από το βίντεο ή το DVD (39,7%). Οι παππούδες και οι γιαγιάδες αφηγούνται στα παιδιά παραμύθια σε ποσοστό 31,3%, τα μεγαλύτερα αδέλφια σε ποσοστό 10,6% και τρίτα πρόσωπα δηλαδή συγγενείς και φίλοι, σε ποσοστό 3,2%.


Τα κλασικά παραμύθια υπερτερούν σε συντριπτικό ποσοστό (80,6%) έναντι των σύγχρονων παραμυθιών, τόσο από τους γονείς όσο και από τα ίδια τα παιδιά, με την Κοκκινοσκουφίτσα και τη Χιονάτη να καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις της λίστας με τα πιό αγαπημένα παραμύθια.

Πάντως, η επιλογή των βιβλίων από τους γονείς γίνεται με πρώτο κριτήριο το θέμα-ιστορία (ποσοστό των σχετικών απαντήσεων 65,9%), δεύτερο κριτήριο είναι οι προτιμήσεις του ίδιου του παιδιού (46,5%) και ακολουθεί η εικονογράφηση (ποσοστό 24%). Το τελετουργικό του παραμυθιού που ορίζει ότι η αφήγησή του γίνεται το σούρουπο πριν από τον ύπνο φαίνεται ότι χάνεται, αφού μόνο το 17,4% των γονέων χρησιμοποιεί το παραμύθι σε μόνιμη βάση για να αποκοιμίσει το παιδί. Οπως σχολίασε στην εφημερίδα η κ. Πελαγία Τσιτσάνη, παιδίατρος, επιμελήτρια Α’ στην Παιδιατρική Κλινική του νοσοκομείου της Κω, και μία εκ των ερευνητών, «τα παιδιά σήμερα έχουν ανάγκη το παραμύθι, ίσως και περισσότερο σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Το σύγχρονο περιβάλλον των παιδιών χαρακτηρίζεται από εξορθολογισμό. Το πρόγραμμα που έχουν μπορεί να χαρακτηριστεί και ως στρατιωτικό και μέσω του παραμυθιού τα παιδιά δημιουργούν ένα είδος αντιπερισπασμού».

Σημειώνεται ότι η μέση ηλικία της μητέρας ήταν τα 33 έτη ζωής και του πατέρα τα 37. Οι γονείς σε ποσοστό 47,9% ήταν απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης και σε ποσοστό 38,7% απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης. Εννέα στα δέκα παιδιά έμεναν μακριά από τους γονείς τους όλο το πρωινό και σε ποσοστό 6,5% και το απόγευμα. Που σημαίνει ότι ένας πολύ μικρός αριθμός παιδιών (μόλις το 2,3%) δεν αποχωρίζεται τους γονείς του κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα περισσότερα παιδιά περνούν το πρωινό τους στους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία, ενώ οι παππούδες και οι γιαγιάδες απασχολούν τα παιδιά σε ποσοστό 28%. Πάντως, οκτώ στους δέκα γονείς δήλωσαν ότι άκουγαν και οι ίδιοι ως παιδιά παραμύθια. Σχεδόν όλοι οι γονείς θεωρούν το παραμύθι «αρκετά» έως «πολύ σημαντικό μέσο διαπαιδαγωγησης» (ποσοστό 92,2%) και πιστεύουν ότι έχει θετική ψυχολογική επίδραση στο παιδί 94%) Η πλειονότητα των γονέων (60%) παραδέχονται ότι αφιερώνουν λιγότερο χρόνο από όσο θα επιθυμούσαν για την ανάγνωση-αφήγηση παραμυθιών στο παιδί, αναδεικνύοντας και εδώ ένα κοινό πρόβλημα της εποχής: την έλλειψη ελεύθερου χρόνου.

Ενεργή είναι η συμμετοχή των παιδιών στη διαδικασία ενός παραμυθιού, αφού στην πλειονότητά τους είτε ζητούν περαιτέρω εξηγήσεις είτε διορθώνουν τον αφηγητή στην περίπτωση που αυτός αλλάξει την ήδη γνωστή ιστορία.

Σύμφωνα με την έρευνα, τα 2/3, (ποσοστό 66,8%) των 4χρονων, καθηλώνονται από τη γοητεία του παραμυθιού και ακούν με αφοσίωση τον αφηγητή-αναγνώστη. Επίσης, περίπου εννέα στα δέκα παιδιά (ποσοστό 87,6%), δεν συμβιβάζονται με το να είναι παθητικοί δέκτες των μηνυμάτων και παρεμβαίνουν ζητώντας επεξηγήσεις ή διορθώνοντας τον αφηγητή του παραμυθιού.

Το 48,4% των παιδιών, δείχνει ικανοποιημένο ή ανακουφίζεται με την τιμωρία του κακού ήρωα, ενώ συναισθήματα ευσπλαχνίας και λύπης δείχνει το 30,4% των παιδιών. Οπως επισημαίνει η κ. Πελαγία Τσιτσάνη, τα παιδιά φαίνεται να γοητεύονται από τους ξεκάθαρους ρόλους και τη βεβαιότητα ότι ο καθένας θα πάρει από τη ζωή ό,τι του αξίζει. Σημειώνεται ωστόσο πως στο 15% των παιδιών η αμείλικτη τιμωρία του κακού γεννά συναισθήματα φόβου.

Οπως κατέδειξε η έρευνα δύο στους τρεις γονείς χρησιμοποιούν το παραμύθι για να παραδειγματίσουν ή να πείσουν το παιδί τους για κάτι, ενώ οι μισοί γονείς (ποσσοτό 49,8%) προσφεύγουν στο παραμύθι για να καθησυχάσουν το παιδί τους. Τα ίδια τα παιδιά αναφέρουν ήρωες και περιστατικά των παραμυθιών -σποραδικά έως συχνά- σε ποσοστό 90%.

e-paideia.net

ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Για να μην ξεχνάμε τα έργα και τις ημέρες του πανίσχυρου Γ.Γ. του Υπουργείου Πολιτισμού.
21η Απριλίου 2005.
Με δική του απόφαση εξαναγκάστηκε το δουλικό του Κ.Α.Σ. να ακυρώσει την προγραμματισμένη από την Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων εκδήλωση των Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών κατά της Χούντας στο προαύλιο του διαβόητου Επταπυργίου . Παρά τις αλλεπάλληλες τηλεφωνικές εκκλήσεις του Προέδρου της Ε.Δ.Ι.Α. , Νίκου Καλογερόπουλου, και τις αγανακτησμένες "οχλήσεις" του Γενικού Γραμματέα της, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, παρέμεινε μουλαρωμένος στην άρνησή του, προβάλλοντας το γελοίο επιχείρημα ότι υπήρχε κίνδυνος πρόκλησης φθορών στο μνημείο από τους ...αντιστασιακούς και από το κοινό που θα παρακολουθούσε την εκδήλωση. Χρειάστηκε η προσωπική (προς τιμήν του) παρέμβαση του Πέτρου Τατούλη,
για να δοθεί ο χώρος λίγες ώρες πριν από την εκδήλωση και ύστερα
από την απειλή ότι αυτή θα πραγματοποιούνταν , έστω και χωρίς άδεια,
έξω από το Γεντί Κουλέ.
Ιδού λοιπόν μία από τις πολλές πλευρές

της πολιτείας του θλιβερού αυτού πολιτικού άνδρα.
Δεν είναι "ροζ", δε βρομάει χρήμα, αλλά είναι
σαφέστατο τεκμήριο της πολιτικής του ταυτότητας.

Οι θησαυροί του Α.Π.Θ. (4)

Γιώργου Μπουζιάνη (1885-1959):
Γιάννης Αποστολάκης, λάδι σε μουσαμά, 62 εκ. Χ 53 εκ.
Ο Γ. Αποστολάκης (καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής από το 1926 έως το 1941) ήταν ένας ελληνοκεντρικός διανοούμενος και κριτικός της λογοτεχνίας , άκρατος ιδεαλιστής , που εξιδανίκευσε το Σολωμό και τη λαϊκή παράδοση και απέρριψε κάθε
λόγιο έργο.
Κορυφαίο έργο του το δοκίμιο "Η ποίηση στη ζωή μας" (1923)

Paul Eluard : "Les animaux et leurs hommes" (5)

ΓΟΥΡΟΥΝΙ

Ήλιος στην πλάτη, ήλιος στην κοιλιά,
Το κεφάλι χοντρό και ασάλευτο
Σαν ένα κανόνι,
Το γουρούνι εργάζεται.

Robert Fripp και Brian Eno : " Meissa"

Κάνιστρο εκλεκτής Ποίησης- Νίκος Φωκάς

Alexej von Jawlensky (1864-1941), Τοπίο στο Μουρνάου,1909.

Σε συνομήλικο

Θα πεθάνουμε μια μέρα.
Σε είκοσι χρόνια το πολύ δεν θα υπάρχουμε πια.
Και τι 'ναι είκοσι χρόνια. Τίποτα!
Όσο το διάστημα από τα ιουλιανά
Περίπου μέχρι σήμερα- φρίκη, φρίκη να το σκεφτείς!
Ναι, μια μέρα, αύριο κιόλας 'ισως, θα πεθάνουμε.

Αυτό που ακούς σου είναι γνωστό φυσικά
Ανιαρά γνωστό μάλιστα, δεν το αρνούμαι΄
Είναι μια κοινότατη φράση που τη λέμε συνέχεια.
Αλλά όσο πιο γνωστό τόσο εγώ πιο πολύ
Το φέρνω μέσα μου σαν μυστικό.
Σαν μυστικό λοιπόν στο λέω τώρα.

ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ

Ζω πάντα στο παρόν

Christian Rohlfs (1849-1938), Κίτρινο θαλασσινό τοπίο, 1933.

ΑΤΙΤΛΟ
Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δεν το γνωρίζω. Το παρελθόν
δεν το έχω πια. Το ένα με βαραίνει σαν τη δυνατότητα για όλα,
και το άλλο σαν την πραγματικότητα του τίποτα.
Δεν έχω ούτε ελπίδες ούτε νοσταλγίες.
Γνωρίζοντας τι ήταν η ζωή μου μέχρι σήμερα- τόσες φορές και τόσο
έντονα αντίθετη προς τις επιθυμίες μου- δεν μπορώ να προβλέψω
για την αυριανή ζωή μου, παρά ότι θα είναι ακριβώς αυτό που δεν μπορώ να προβλέψω, αυτό που δεν επιθυμώ, αυτό που θα μου επιβληθεί
εκ των έξω, μέχρι και με τη μεσολάβηση της ίδιας μου της βούλησης.
Δεν υπάρχει τίποτε στο παρελθόν μου που να φέρνω ξανά
στη μνήμη μου με τη μάταιη επιθυμία να επαναληφθεί.
Δεν ήμουν ποτέ τίποτε παραπάνω από τα ίχνη και το ομοίωμα του εαυτού μου.
Το παρελθόν μου είναι ό,τι ακριβώς δεν κατόρθωσα να γίνω.
Ούτε οι αισθήσεις των περασμένων στιγμών δεν ξυπνούν
τη νοσταλγία μου: η αίσθηση κατέχει τη συγκεκριμένη στιγμή΄
όταν αυτή περάσει, γυρίζει η σελίδα κι η ιστορία συνεχίζει,
όχι όμως και το κείμενο.
Σκοτεινή και φευγαλέα σκιά ενός δέντρου της πόλης, ήχος ελαφρύς
του νερού που στάζει στη θλιμμένη λιμνούλα, κανονικότητα
του γρασιδιού - κήπος δημόσιος σ' ένα δειλινό διστακτικό-,
εσείς είστε αυτή τη στιγμή το σύμπαν ολόκληρο για μένα, γιατί
είστε το πλήρες περιεχόμενο της συνειδητής μου αίσθησης.
Δεν ζητώ τίποτα παραπάνω από τη ζωή από το να νιώθω να χάνεται,
αυτά τα απρόβλεπτα βράδια, ανάμεσα στα άγνωστα παιδιά που
παίζουν στους κήπους αυτούς, οι οποίοι οροθετούνται
από τη μελαγχολία των δρόμων που τους περιβάλλουν,
κάτω από τα ψηλά κλαριά των δέντρων και το γέρικο ουρανό
όπου τ' αστέρια ξαναρχίζουν.

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΟΑ (1888-1935)
Απόδοση: Άννυ Σπυράκου
Περιοδικό ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ,153-154

ίσχει δε με πορφυρέας αλός αμφιταρασσομένας ορυμαγδός.

Σιμωνίδης, 51 Β., 13 Αa D.

***

Με κυριεύει της σκοτεινής θάλασσας τ' ανταριασμένο βουητό.

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ!

ΜΕ ΑΠΑΤΗΣΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΕ,
ΚΙ ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΤΑ ΞΑΝΑΦΟΡΕΣΕ,
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ...

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΔΙΣΤΙΧΑ...

ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΑΛΛΙ, VIAGRA ΣΤΟ ΠΟΥΛΙ,
ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΗΜΙΚΗ!
***
ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΠΙΣΩ, ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ,
Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑ!
***
ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΣΟΥ!
***
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΤΥΝΕΣΑΙ ΣΑΝ ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ,
ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΒΑΘΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΛΕΡΑΣ!

XRONIA POLLA!

AFENTIKO GERONTAKOS LEEI
FYGEI LIGES MEROULES
XESKASEI MAKRIA.
EGW POLY MONOS STO SPITI.
XRONIA POLLA!

Maggina's Bar & AgnostouXpoliti's Vigla

Δύο χιλιάδες "αναψυκτήρια", λένε οι εφημερίδες, υπάρχουν
στην Ανατολική Αττική και δεκάδες χιλιάδες σε ολόκληρη τη χώρα.
Βιλάρες , φυσικά, με τα ούλα τους , τα σέα τους, τα μέα τους, τους βοηθητικούς
χώρους , τις πισινάρες και τις εκκλησίες για τα οικογενειακά ευχέλαια
υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αλησμόνητων
κλεφτών και αμαρτωλών προγόνων.
Το σύστημα λειτουργεί άψογα. Με αρκετό παραδάκι τα βολεύεις όλα.
Και φως παίρνεις και νερό έχεις και τηλέφωνο σου δίνουν.
Για τον καημένο τον μπαμπά που υποφέρει από την καρδιά του
και τη λατρεμένη τη μαμάκα , που έχει προβλήματα με τα νεφρουδάκια της.
Οι επώνυμοι γνωρίζουν τα πάντα , αλλά ουδείς ομιλεί, διότι
όλοι σχεδόν είναι μες στα σκατά βουτηγμένοι, μόνο κάποιοι "γραφικοί"
αριστεροί εξακολουθούν να φωνάζουν , αλλά ποιος τους δίνει σημασία.
Maggina's Bar ...

AgnostouXpoliti's Vigla...

Αυτά βλέπει και ο λιγότερο ή ο καθόλου επώνυμος
και τα παίρνει στο κρανίο.
Και τότε εν εξάλλω καταστάσει αναφωνεί βρυχόμενος:
"Πώς αυτοί, παρανομούν ασύστολα , ενώ από μένα απαιτούν
να πηγαίνω με τον πολεοδομικό σταυρό στο χέρι;
Μήπως οι δικοί τους κλέφτες και αμαρτωλοί πρόγονοι
ήταν καλύτεροι απ' τους δικούς μου;
Ε, όχι! Θα κάνω κι εγώ ό,τι γουστάρω και ας έρθουνε
μετά να μου πούνε αμάρτησες, κύριος!
Άσε που κανένας δε θα ασχοληθεί με την περίπτωσή μου,
αφού όλοι τους έχουνε χεσμένη τη φωλιά τους.
Πιάνω λοιπόν και κόβω το μπαλκόνι της πρόσοψης
στην πολυκατοικία όπου μένω στα δύο.
Χτίζω ένα καμαράκι στην προέκταση που δημιουργείται
και του ανοίγω ένα παράθυρο.
Έτσι γουστάρω , έτσι κάνω και σε όποιον δεν αρέσει,
να πάει να... αγαπηθεί!"

Σημείωση: Το αυθαιρετάκι επί της οδού Ηπείρου , στον Άγιο Παύλο,
διακόσια μέτρα από το... Δημαρχείο. Στη διπλανή πολυκατοικία
μόλις διακρίνεται η στέγη από ένα άλλο πιο καραμπινάτο
αυθαίρετο: ένα ολόκληρο διαμέρισμα που έχτισαν κάποιοι
αθεόφοβοι πάνω στην... ταράτσα!...

Βασιλάκης ο ματάκιας

"Είστε για καμιά καυτή διευθυνσούλα, τέκνα μου;"

Ο γαϊδουρολάτης Αη Βασίλης

"Βρε, κάνε ένα κλικ, ντεεε!"

Μεγάλη γκαντεμιά , φίλοι μου!
Όλα μπορούσα να τα περιμένω από τους ταράνδους μου,
αλλά να μου κάνουν απεργία μέσα στις γιορτές
ζητώντας επίδομα ανθυγιεινής εργασίας
και ένταξή τους στα βαρέα επαγγέλματα
ούτε μπορούσα να το φανταστώ!

Βασιλάκης ο πένης

Πολλή ακρίβεια, βρε παιδιά, έχει πέσει στην αγορά σας.
Κάνοντας μια προσεκτική έρευνα ,
αποφάσισα να σας μοιράσω δώρα του...χρόνου!
Καλά μου το 'λεγε η Βασίλω μου:
" Πάρε πρώτα τα δώρα σου από τους κινέζους
και μετά περνάς απ' την Ελλάδα.".
Εγώ ο βλάκας δεν την άκουσα και επέμεινα
να ψωνίσω ελληνικά. Πού να μου φτάσουν όμως
τα λεφτά που είχα στο πορτοφόλι μου!
Έτσι λοιπόν για φέτος δώρα γιοκ!

Νικολάε Τσαουσέσκου (1918-1989)

Πανίσχυρος Ρουμάνος κομμουνιστής πολιτικός.
Γενικός Γραμματέας του ΚΚΡ (1965), πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους (1967), Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1974).
Εγκαθίδρυσε ένα από το πιο αυταρχικά καθεστώτα στην Ευρώπη, αλλά χάρη στην "αιρετική" απέναντι στη Σοβιετική Ένωση πολιτική του κατάφερε να έχει ισχυρούς δεσμούς με τη Δύση, η οποία τον στήριξε ποικιλοτρόπως.
Η μεγαλομανία του, το τεράστιο εξωτερικό χρέος σε τράπεζες της Δύσης και η κατασπατάληση του εθνικού πλούτου της χώρας του σε έργα Φαραωνικού τύπου οδήγησαν το ρουμανικό λαό στη λιμοκτονία.
Όταν οι Ρουμάνοι εξεγέρθηκαν , η δικτατορία του κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και καμία Σεκουριτάτε ( φοβερή μυστική αστυνομία) δεν μπόρεσε να τον σώσει. Τον δίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και τον εκτέλεσαν μαζί με τη σύζυγό του σαν σήμερα, 22 Δεκεμβρίου 1989.
Στο βίντεο που αναρτούμε βλέπου σκηνές από την εποχή κυρίως της προσωπαλατρίας που είχε επιβάλει, όταν τον έγλυφαν και τον προσκυνούσαν δουλικά οι κομματικοί του εγκάθετοι.
Για να μην ξεχνιόμαστε, αναφέρουμε ότι το δικτάτορα αυτό τον θεωρούσαν "πρότυπο" μοντέρνου κομμουνιστή πολλοί διανοούμενοι και πολιτικοί της ξένης αλλά και της ντόπιας ανανεωτικής Αριστεράς.

Οι θησαυροί του Α.Π.Θ. (3)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΩΝ
ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ
ΓΙΑ ΕΞΕΧΟΥΣΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
Σπουδαίοι ζωγράφοι φιλοτέχνησαν τα πορτρέτα σημαντικών
ανθρώπων του πνεύματος και της επιστήμης ,
που δίδαξαν στο Α.Π.Θ.
Ανάμεσα στους ζωγράφους αυτούς διακρίνονται οι κορυφαίοι
εκπρόσωποί τους Γουναρόπουλος, Παρθένης , Μπουζιάνης, Γαλάνης,
Βιτσώρης, Κοντόπουλος, Βασιλείου, Παραλής Μόραλης, Λεφάκης ,
Κανέλλης, Φλωρά-Καραβία, Κόντογλου, Ρέγκος κ.α.
Επειδή πιστεύουμε ότι, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε,
είναι χρέος μας να ανατρέχουμε στις μεγάλες προσωπικότητες
που σημάδεψαν με το έργο τους αυτόν το τόπο,
παρουσιάζουμε μια σειρά από προσωπογραφίες
"φωτισμένων" δασκάλων του παρελθόντος,

καμωμένες από μεγάλους έλληνες δημιουργούς.

*Αλέξανδρος Δελμούζος (1880-1956).
Καθηγητής Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ.
(1928-1937 και 1945-1946), εμπνευσμένος παιδαγωγός,
πρωτεργάτης της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης επί
Ελ. Βενιζέλου, ιδρυτικό μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου,
διωχθείς από τους σκοταδιστές Διευθυντής
του "επαναστατικού" Ανώτερου Παρθεναγωγείου Βόλου,
Επόπτης Δημοτικής Εκπαίδευσης, Διευθυντής του Διδασκαλείου
Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Μαράσλειο, συγραφέας των
περίφημων έργων Δημοτικισμός και Παιδεία (1926)
και το Κρυφό Σχολειό (1950).
Την προσωπογραφία του φιλοτέχνησε η ζωγράφος
Αγλαΐα Παπά (1904-1984).

Paul Eluard : "Les animaux et leurs hommes" (4)

ΑΓΕΛΑΔΑ

Δεν οδηγούν την αγελάδα
Στο κουρεμένο και ξερό χορτάρι,
Στο χορτάρι δίχως χάδια.

Η χλόη που τη δέχεται
Πρέπει να είναι γλυκιά σαν ίνα από μετάξι,
Μια ίνα μεταξιού γλυκιά, όπως μια ίνα από γάλα.

Άγνωστη μάνα,
Για τα παιδιά δεν είναι το πρωινό,
Αλλά το γάλα στη χλόη

Το χορτάρι μπροστά στην αγελάδα,
Το παιδί μπροστά στο γάλα.

Τι συμβαίνει με τις επιθυμίες μου;

Οι επιθυμίες μου είναι οπλισμένες,
ευφάνταστε άγνωστε ,
από τα νιάτα μου ακόμη.
Κάτι όμως συμβαίνει και μια ολόκληρη ζωή δεν τα καταφέρνω στη σκοποβολή.
Ή το όπλο μου είναι στραβό ή οι επιθυμίες μου είναι γκαβές και δε βλέπουν το στόχο.

Τούτη η γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε' να μπούμε...

Ανήκαν σε διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα.

Το μίσος εκατέρωθεν αβυσσαλέο.

Γιώργος Τσαρουχάς: Ο ηρωικός βουλευτής της προδικτατορικής ΕΔΑ, αγρίως κακοποιηθείς από τους παρακρατικούς στα γεγονότα της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη,που πέρασε στην παρανομία επί Χούντας, για να συλληφθεί τελικά από τα όργανά της και να δολοφονηθεί , αφού πρώτα τον βασάνισαν απάνθρωπα.

Νικόλαος Μουσχουντής: Διοικητής Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, παθιασμένος
φίλος του λαϊκού τραγουδιού, φίλος και προστάτης των ρεμπέτηδων της πόλης,
κουμπάρος του Βασίλη Τσιτσάνη , στο μαγαζί του οποίου σύχναζε κάθε βράδυ
στα χρόνια της Κατοχής ( τα ανιστορεί τόσο ωραία ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης
στο βιβλίο του Ουζερί Τσιτσάνης...), μέγας κομμουνιστοφάγος επί Εμφύλιου,
σε τέτοιο βαθμό , ώστε να βρίσκεται στη λίστα προγραφών της ΟΠΛΑ...
Η παιγνιώδης μοίρα το έφερε να ταφούν αντικρυστά ο ένας από τον άλλο, στο
νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας , το μνημειακό πια χώρο,
όπου αναπαύονται ειρηνικά τόσοι και τόσοι επώνυμοι της μαρτυρικής αυτής πόλης.
Τώρα που έχουν καταλαγιάσει τα πολιτικά πάθη και η Ιστορία
κοιτάζει με το ψυχρό μάτι της απόστασης τα τεθνεώτα υποκείμενά της,
ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφθούμε ότι όσα ενώνουν
τους ανθρώπους είναι πιο πολλά απ' αυτά που τους χωρίζουν
και ότι τούτη η γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε' να μπούμε...
Για να μην ξαναπεράσουμε τα πάθια του Χριστού
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη, που λέει κι ο ποιητής.

Οι δυσώδεις μονομάχοι...

- Αναρωτιέμαι ποιος από τους τρεις είναι πιο θλιβερός : ο Φούστης,
ο Μακάκας ή ο Ζουλού;
- Δε βαριέσαι! Πάντως και οι τρεις
βρομάνε πατόκορφα. Μέχρι εδώ φτάνει η μπόχα τους.

Οι δυσώδεις φιλίες...

ΔΥΣΩΔΙΑ
[Θ. Βοσταντζόγλου , Αντιλεξικόν]

Ουσ. δυσωδία, αηδής-, δυσάρεστος -, δυσώδης - απόπνοια,
-δυσάρεστος οσμή, δυσοσμία, κακοσμία,
κοινώς βρόμα, λέσι, μπόχα.
αποκρουστική-, αποπνικτική-, ασφυκτική-,
βαρεία -, εμετική -, λιποθυμική δυσωδία κλπ.
*
ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΙΑ

1. "Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι". Ελληνική Παροιμία
2. "Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς.". Ελληνική Παροιμία
3."Κοινά γάρ τά των φίλων." (= Οι φίλοι τα έχουν όλα κοινά). Πλάτων
*
ΑΠΟΡΙΑ
Ο στρατηγός Ντε Γκολ έλεγε ότι κάθε άνδρας μπορεί να έχει φίλους, εκτός από τον πολιτικό άνδρα, όμως τι να σκεφθεί κανείς για έναν πρωθυπουργό
που μοιράζει τα οφίκια σε δυσώδεις τύπους με κριτήριο τη φιλία
που τον συνδέει με αυτούς;

Η παράνοια των Δελτίων

Μόνο με συναίνεση παιδοψυχολόγου

Αν υπάρχουν παιδιά στο δωμάτιο, παρακαλείστε να τα απομακρύνετε από την τηλεόραση. Η προειδοποίηση αυτή, σύμφωνα με την Καθημερινή (19.12.2007), θα έπρεπε να εμφανίζεται κάθε πέντε λεπτά σε ορισμένα δελτία και ενημερωτικές εκπομπές που αναφέρονται στην υπόθεση της παιδεραστίας στο Ιλιον. Τι λέει ο παππούς των παιδιών, τι λέει η γιαγιά, τι λέει ο γείτονας, τι λέει ο νεωκόρος, τι λέει ο αδελφός του άνδρα που ήταν ο φίλος της «μητέρας-τέρας», τι λένε τα δόλια τα αδελφάκια που βρίσκονται στο νοσοκομείο, παραδομένα στη φροντίδα των παιδοψυχολόγων. Αναρωτήθηκαν ποτέ οι αρχισυντάκτες των δελτίων τι μπορεί να λένε και τι να σκέφτονται τα παιδιά που δεν εκδίδονται αλλά έχουν την ατυχία να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο με τους μεγάλους την «ιερή ώρα» της ενημέρωσης;

«Μαμά, το ξέρω ότι έχουμε οικονομικές δυσκολίες, αλλά μην αρχίσεις να με νοικιάζεις με την ώρα στους κακούς κυρίους». «Μπαμπά, άμα δεν είμαι καλό παιδί, θα μου περάσετε ένα χαλκά και θα με βάλετε να περπατάω στα τέσσερα σαν το σκυλάκι;» «Θα με δώσετε στους ξένους να με φιλάνε και να με χαϊδεύουν;» «Μαμά, τι είναι το σπίτι με τα κόκκινα φωτάκια; Γιατί ένας γέρος έπαιρνε τα παιδιά και όλοι μαζί κρύβονταν πίσω από την κουρτίνα; Γιατί το κοριτσάκι αιμορραγούσε; Γιατί λιποθυμούσε;»

Ολες αυτές οι απορίες θα ήταν δικαιολογημένες, καθώς οι πιο πάνω λεπτομέρειες επαναλαμβάνονται με ανατριχιαστική εμμονή. Οι λέξεις «φρίκη», «αγγελούδια», «αποτροπιασμός», «βίτσια», «συγκλονιστικός», «νέες απίστευτες αποκαλύψεις» πέφτουν σαν χαλάζι, όχι αργά τη νύχτα, αλλά και μέρα μεσημέρι. Ισως οι ενήλικοι θα πρέπει να παρακολουθούν κάποια δελτία και ενημερωτικές εκπομπές, όπως άκουγαν οι πρόγονοί μας τις εκπομπές του BBC στα χρόνια της Κατοχής, δηλαδή σε υπόγεια, σε κατακόμβες, σε πλυσταριά, μακριά από τα αυτιά και το βλέμμα των παιδιών και των γειτόνων.

Ναι, το γράμμα του νόμου τηρείται, τα πρόσωπα εμφανίζονται θολά, τα ονόματα αποσιωπούνται, όμως ο τρόμος βρίσκει δρόμους και περνά και μας σαρώνει όλους, μεγάλους και μικρούς. Μια γέρικη, στριγκιά φωνή, που αναφέρεται στη μάνα-προαγωγό, ουρλιάζει: «Να σαπίσει στη φυλακή, να μη βγει ποτέ!» Παίξτε το ξανά. Η ευαισθησία δεν είναι συνώνυμη με το μελόδραμα, όμως δυστυχώς το μελόδραμα πουλάει ή μάλλον έχουμε εκπαιδευτεί στο να το καταναλώνουμε αμάσητο.

Δεν είναι απλώς θέμα τυπικής συμμόρφωσης των καναλιών με τους κανόνες της δεοντολογίας, αλλά είναι θέμα πολιτισμού με την ευρύτερη έννοια του όρου. Ο τηλεθεατής απαιτεί, η αλήθεια στο γυαλί! Και αλήθεια σημαίνει λεπτομέρειες. Καρέ καρέ πρέπει να μάθουμε τα γεγονότα, που μεταφράζεται σε «πόσες φορές», «επί πόσα χρόνια», «με πόσους». Είναι αυτονόητο ότι κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν με το όνομά τους και όχι με μπεμπεδίστικη γλώσσα ή περιφραστικά. Ο βιασμός είναι βιασμός, όμως εκτός από την ποινικά κολάσιμη ασέλγεια, υπάρχει και η ασέλγεια της φλυαρίας, όχι της παρουσίασης ή της ερμηνείας αλλά της εκμετάλλευσης της είδησης.

Νέο προειδοποιητικό σήμα πρέπει να προστεθεί στα δελτία, πλάι στα γνωστά μας τρίγωνα και στα τετραγωνάκια: ένα «ΠΨ» που θα σημαίνει «κατάλληλο, απαραίτητη η συναίνεση παιδοψυχολόγου».

e-paideia.net

Αγαπημένο μου σταυρόλεξο!

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟΛΑΓΝΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟΜΑΓΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟΜΑΝΙΑ

Σταυρόλεξο: το πιο γνωστό και το πιο διαδεδομένο πνευματικό παιχνίδι στον κόσμο, έχει σύντομη ιστορία . Τα πρώτα σταυρόλεξα εμφανίστηκαν στην Αγγλία το 19ο αιώνα και είχαν τη μορφή επιτραπέζιων παιγνιδιών τύπου Σκραμπλ.

Το πρώτο τυπωμένο σταυρόλεξο δημοσιεύτηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1913 , στην κυριακάτικη εφημερίδα New York World. Επινοητής του ένας δημοσιογράφος από το Λίβερπουλ ονόματι Arthur Wynne, ο οποίος του έδωσε το σχήμα του διαμαντιού, χωρίς να χρησιμοποιεί τα παρεμβαλλόμενα ανάμεσα στις λέξεις μαύρα τετράγωνα.
Δέκα χρόνια περίπου αργότερα το σταυρόλεξο διέσχισε τον Ατλαντικό και εμφανίστηκε στο Pearson's Magazine, το Φεβρουάριο του 1922.

Οι θησαυροί του Α.Π.Θ. (2)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΩΝ
ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ
ΓΙΑ ΕΞΕΧΟΥΣΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
Σπουδαίοι ζωγράφοι φιλοτέχνησαν τα πορτρέτα σημαντικών
ανθρώπων του πνεύματος και της επιστήμης ,
που δίδαξαν στο Α.Π.Θ.
Ανάμεσα στους ζωγράφους αυτούς διακρίνονται οι κορυφαίοι
εκπρόσωποί τους Γουναρόπουλος, Παρθένης , Μπουζιάνης, Γαλάνης,
Βιτσώρης, Κοντόπουλος, Βασιλείου, Παραλής Μόραλης, Λεφάκης ,
Κανέλλης, Φλωρά-Καραβία, Κόντογλου, Ρέγκος κ.α.
Επειδή πιστεύουμε ότι, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε,
είναι χρέος μας να ανατρέχουμε στις μεγάλες προσωπικότητες
που σημάδεψαν με το έργο τους αυτόν το τόπο,
παρουσιάζουμε μια σειρά από προσωπογραφίες
"φωτισμένων" δασκάλων του παρελθόντος,

καμωμένες από μεγάλους έλληνες δημιουργούς.

Μανόλης Τριανταφυλλίδης, καθηγητής Φιλοσοφικής ( 1926- 1934),
μέγας γλωσσολόγος και ακατάβλητος υπερασπιστής της Δημοτικής.
Έργο της Αγλαΐας Παπά (1904-1984).