ΔΥΣΟΣΜΙΑ

Μετά το έγκλημα τι;

Πώς μπορεί να γελάσει ξανά ένα παιδί 11 ετών που εκδιδόταν από την ίδια του τη μητέρα από την ηλικία των έξι; Πώς μπορεί να νιώσει ασφάλεια, να πιστέψει ότι μπορεί και για το ίδιο να υπάρξει ένα «φυσιολογικό» μέλλον, μια «φυσιολογική» ζωή;

Η υπόθεση παιδεραστίας και έκδοσης τριών ανηλίκων από την ίδια τους τη μητέρα στο Ιλιον της Αθήνας, που αποκαλύφθηκε την Παρασκευή, δεν είναι δυστυχώς η μοναδική περίπτωση στην Ελλάδα. «Ζούμε σε πολύ σκληρά χρόνια και δυστυχώς είναι αρκετές οι ανάλογες περιπτώσεις που μπορεί κανείς να θυμηθεί, ακόμη κι από το πρόσφατο παρελθόν», τονίζει στον «ΑτΚ» η ψυχολόγος της οργάνωσης «Χαμόγελο του παιδιού» στη Βόρεια Ελλάδα, Ράνια Βατσκαλή.

Ανεξάρτητα από τη δικαστική πορεία της υπόθεσης και πέρα από τον προβληματισμό που μπορεί να προκαλέσει η είδηση στην κοινή γνώμη, αμέσως μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, θα παραμείνει ένα ερωτηματικό: ποιο είναι το αύριο αυτών των παιδιών;

«Σε αυτές τις περιπτώσεις, με εντολή εισαγγελέα ανηλίκων, τα παιδιά απομακρύνονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Το πρόβλημα, όμως, είναι πού θα πάνε. Oι χώροι οι οποίοι ενδείκνυνται για αυτά τα παιδιά είναι γεμάτοι και δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες. Από την άλλη, δεν υπάρχουν ανάλογες εξειδικευμένες υπηρεσίες για παιδιά που έχουν υποστεί σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση. Ετσι, το παιδί μετά από την ταλαιπωρία που πέρασε, μπαίνει σε μια άλλη επίπονη διαδικασία: την αναζήτηση χώρου», εξηγεί η κ. Βατσκαλή.

Σύμφωνα με την ίδια, ήδη το «Χαμόγελο», που διαθέτει τέτοιους χώρους, έχει αναγκαστεί να πει 750 «όχι» σε αιτήματα φιλοξενίας κακοποιημένων παιδιών σε όλη την Ελλάδα. «Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και όλοι το θυμούνται, όταν γνωστοποιείται μια τέτοια φρικιαστική ιστορία. Oλοι όμως όσοι ασχολούμαστε φωνάζουμε και ζητάμε επί χρόνια να δείξουμε εμπράκτως μεγαλύτερη ευαισθησία σε τέτοια ζητήματα», προσθέτει η ψυχολόγος.

Χαρακτηριστικό πάντως του μεγέθους του προβλήματος είναι το γεγονός ότι ανάλογος χώρος φιλοξενίας που θα αρχίσει να λειτουργεί, από το «Χαμόγελο του παιδιού», το Φεβρουάριο στην περιοχή του Φοίνικα στη Θεσσαλονίκη, έχει ήδη... γεμίσει, πριν καν ξεκινήσει η λειτουργία του. «Εχουμε ήδη περισσότερα από 52 αιτήματα τόσο από την Εισαγγελία ανηλίκων όσο και από την Πρόνοια. Δυστυχώς, ακόμη και τέσσερις ανάλογους χώρους να είχαμε, δε θα επαρκούσαν», επισημαίνει η κ. Βατσκαλή.

Στο δικαστήριο

Σύμφωνα με την ίδια, αξιοσημείωτο στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών είναι και ο «δεύτερος βιασμός» που το παιδί καλείται να ζήσει στο δικαστήριο.

«Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη στην οποία, αν το παιδί είναι πάνω από 13 ετών, καλείται να καταθέσει στο δικαστήριο! Δε φτάνει δηλαδή που το πέρασε όλα αυτά τα χρόνια, τα πιο «τρυφερά» της ζωής του, καλείται να το ξαναζήσει, ενώπιον ακόμη περισσότερων ανθρώπων, στις αίθουσες του δικαστηρίου. Ακόμη και στην περίπτωση τη συγκεκριμένη στο Ιλιον, η 11χρονη ενδεχομένως να οδηγηθεί στο δικαστήριο για να καταθέσει, αν ληφθεί υπόψη ότι σίγουρα η δίκη θα καθυστερήσει», εξηγεί η ψυχολόγος.

Αντίθετα, σε χώρες του εξωτερικού, το παιδί εξετάζεται από ειδικό ψυχολόγο, μαγνητοσκοπούν τη συνέντευξη και όταν γίνει η δίκη προβάλλουν ορισμένα κομμάτια, χωρίς το παιδί να βρίσκεται καν στην αίθουσα.

Η «γειτονιά»

Εντύπωση, πάντως, προκαλεί η σιωπή, που πολλές φορές χαρακτηρίζει το γειτονικό περιβάλλον. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η τοπική κοινωνία δεν μιλά, δεν καταγγέλλει, παρόλο που αντιλαμβάνεται ότι κάτι πάει στραβά.

«Δυστυχώς», σχολιάζει η κ. Βατσκαλή, «στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης δεν έχουμε πάντα εμφανή σημάδια. Τα σημάδια είναι στην ψυχή του παιδιού και γι' αυτό είναι δύσκολο οι πληγές να επουλωθούν. Ετσι, σπάνια οι γείτονες είναι σίγουροι για κάτι και συνήθως δεν μπλέκουν, όταν δεν έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις. Από την άλλη, πολλές φορές υπερισχύει ο φόβος».

Σύμφωνα πάντως με την ίδια, περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών συνέβαιναν και στο παρελθόν, απλώς ο κόσμος έφτανε πιο δύσκολα στην καταγγελία. «Σήμερα, που σαφώς υπάρχουν περισσότεροι φορείς να μιλήσει κανείς, και όχι μόνο η Αστυνομία, οι καταγγελίες έχουν αυξηθεί», επισημαίνει.

Την τραγική αλήθεια έρχονται να επιβεβαιώσουν οι αριθμοί: σεξουαλική και σωματική κακοποίηση έχει υποστεί το 15% των μαθητών ηλικίας 8 - 12 ετών στη χώρα μας, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ο θύτης είναι κάποιος από το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού. Τα ανησυχητικά στοιχεία προκύπτουν από πανελλαδική έρευνα του Ιδρύματος Ελληνισμού, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα. ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
16/12/2007 - Σελίδα: 32