Diamanda Galas: "Gloomy Sunday"

Sadly one Sunday, I waited and waited
With flowers in my arms, for the grief I'd created
I waited 'til dreams like my heart were all broken
The flowers were all dead and the words were unspoken
The grief that I knew was beyond all consoling
The beat of my heart was a bell that was tolling
Saddest of Sundays

Then came the Sunday when you came to find me
They brought me to church and I left you behind me
My eyes would not see what I wanted to love me
The earth and the flowers of the lover above me
The bell tolled for me and the wind whispered 'never'
But you I have loved and I bless you forever
Last of all Sundays

Κι όμως , υπάρχουν και χειρότερα...

India Driving!

Τύποι της πόλης μου

Συμπολίτης κρεατέμπορος περιπατών μετά της συζύγου του
εις την κεντρική πλατεία του Μάαστριχτ.
Ο διακεκριμένος οικονομικός παράγων ασχολείται με εισαγωγές
χοιρινών αποκλειστικά από την Ολλανδία,
διότι, ως γνωστόν, η συνεχής αύξηση των διοξινών στη χώρα αυτή
είναι εγγύηση για το νόστιμο κρέας των γουρουνιών της.

Ο ερανιστής: Α. Καρκαβίτσα, " Μιλτιάδης" , αι φυλακαί του Ναυπλίου ( Εστία,1892) Μέρος 3ο.

Ανδρέα Καρκαβίτσα
ΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

[περιοδικό ΕΣΤΙΑ, τχ.16, 1892, σελ.241-245]

Μέρος 3ο

[Συνέχεια 3]
Εφθάσαμεν εις τη άλλην άκρην της γεφύρας. Σκύφτω κάτω ΄σκοτάδι. Όταν εσυνήθισαν τα μάτια μου, βλέπω εις στενήν αυλήν, τριών πηχών μάκρος και μιας μόνον πλάτος, είκοσι εικοσι-πέντε ανθρώπους, ελεεινούς, αγρίους, πατείς με πατώσε, τον ένα κοντά εις τον άλλο. Και αυτή ήτο η αυλή όπου τους έβγαζαν να ιδούν το φως της ημέρας! Και μέσα εις το ντουβάρι, ωσάν δύο σπηλιές, ήσαν δύο δώματα όπου τους εμαντάλωναν την νύκτα. Όσοι ήσαν έξω την ώραν εκείνην ήσαν από το ένα μόνο δώμα ΄του άλλου ήσαν κατάκλειστοι. Διότι από τους συχνούς καυγάδες των, οι ίδιοι εζήτησαν να μένη από μισήν ημέρα κάθε δώμα ανοικτόν, διά να μη σμίξουν και πετσοκοπούν καμμιά ώρα.
- Κ' εδώ βάζομε όσους δεν κάνουν φρόνιμα΄μου είπεν ο αξιωματικός.
- Πώς περνούν την ημέρα τους΄τον ερώτησα.
- Όσοι ξέρουν τέχνη κάτι κάνουν΄οι άλλοι έτσι γυρίζουν.
- Διαβάζουν τίποτε;
- Μπα . Μια φορά τους έφεραν ιερά βιβλία από την βασίλισσα΄μα τα έσχισαν αμέσως. Κ' εγέλασεν, ο καλός άνθρωπος, κατακρίνων αυτούς.
Μα εγώ δεν εγέλασα ούτε τους κατακρίνω. Πώς θέλετε να διαβάσουν και τι Θεό να δοξάσουν, οι δύστυχοι εκεί μέσα; Ο άνθρωπος διαβάζει και δοξολογεί τον Θεόν διότι τον αφίνει και ζη και χαίρεται το φως και τα καλά του, όταν έχη ήσυχο το μυαλό. Τι ήσυχον όμως μυαλό θα έχουν αυτοί , που άλλοι κάθε ώρα και κάθε στιγμή του ύπνου τους βλέπουν απάν' από το κεφάλι τους τον Αμοιραδάκη* με τη φοβερή του μηχανή και άλλοι λογαριάζουν πως δεν θα έβγουν εκείθε παρά νεκροί, πως δεν θα ιδούν ποτέ πλέον, ποτέ ούτε πατρίδα , ούτε συγγενείς και φίλους, ούτε θα σφίξουν εις την αγκαλιά τους γυναίκα, ούτε θ' αναστήσουν παιδιά; Και θέλετε οι άνθρωποι αυτοί να μην είνε ανήμεροι, να μην έχουν μοναχή των φροντίδα πώς να ελευθερωθούν. Να ελευθερωθούν όχι μόνον από τα σίδερα αλλά και από την βρώμα, από την ψείρα, από την υγρασία που τους σκάβει νυχταήμερα τα κουφάρια. Ένα βρώμιο σώμα, πώς θέλετε να έχη τον νουν του εις τον αμόλυντο δημιουργό, και να κυττάζη με αγαθό μάτι τον έξω κόσμο; Βρώμιο σώμα, βρώμια θα κάμη και την ψυχή. Ας έλθη εκείνο το αφηρημένο σκίασμα του Νόμου να γίνη διά μία στιγμή άνθρωπος ωσάν αυτούς και τότε τα 'μιλάμε.

[Συνεχίζεται...]

* Σημείωση Γεροντάκου: "φοβερή μηχανή": Με τη φράση αυτή υπονοείται η λαιμητόμος (γκιλοτίνα). Στην Ελλάδα εισήχθη επισήμως στις 26 Οκτωβρίου 1846 και χρησιμοποιήθηκε ως τις αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν στημένη στις φυλακές του Παλαμηδιού, στο Ναύπλιο. Με γκιλοτίνα εκτελέστηκε ο δολοφόνος του Πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη, Κώστας Γερακάρης, το 1906. Αγνοούμε την ιδιότητα του Αμοιραδάκη.

Αρχεάνασσαν έχω!

ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗΣ ΕΚ ΣΑΜΟΥ (3ος αι. πΧ.)

Αρχεάνασσαν έχω, ταν εκ Κολοφώνος εταίραν,
ας και επί ρυτίδων ο γλυκύς έζετ' Έρως.
α νέον ήβης άνθος , αποδρέψαντες ερασταί
πρωτοβόλου, δι' όσης ήλθετε πυρκαϊής.

***

Έχω στην αγκαλιά την Αρχεάνασσα,
την εταίρα από τον Κολοφώνα*,
που και στις ρυτίδες της ακόμα θρονιάζει ο γλυκός Έρωτας.

Α, εσείς εραστές , που κόψατε της ήβης της το άνθος,
όταν έβγαζε τα πρώτα πέταλα, μέσα από πόση φωτιά περάσατε!

*Κολοφών : Αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας, που ιδρύθηκε από Ίωνες.

Κάνιστρο εκλεκτής Ποίησης-Τάσος Λειβαδίτης

Tάσος Λειβαδίτης
(1922-1988)

Έξοδος

H τελετή γινόταν στη μεγάλη σάλα, μόλις μ' είχαν ξεκρεμάσει απ' το ηλιοβασίλεμα, με τύλιξαν μ' ένα σεντόνι, μα οι πληγές φάνηκαν στον τοίχο, το πλήθος συνωστίζονταν στις σκάλες, ζητούσε ν' αναστηθώ, μα εγώ έπρεπε να μείνω αγνός από θαύματα, και κρυβόμουν πίσω απ' τα παλτά των ξένων στο διάδρομο, τρώγοντας τα φύλλα από παλιά ημερολόγια,
το ξημέρωμα ήταν ωχρό πίσω απ' τις μπουκάλες, βγήκα στο δρόμο και γονάτισα στον πρώτο περαστικό, «γιατί το 'κανες;» με ρωτούσε ο Θεός, «είναι ο καιρός της βασιλείας μου, Kύριε, πώς ν' αρνηθώ;» και τότε ο Θεός μού 'βαλε στο χέρι αυτό το κλειδί, έτσι μπορώ τώρα ν' ακούω ήρεμος το ανελέητο βήμα πίσω απ' τον τοίχο, αθέατος μέσα σε όποια θεία εικόνα.
Ήμουν τόσο μονάχος, που τα σκυλιά που με γάβγισαν στο δρόμο ανέβαιναν τώρα μαζί μου στον ουρανό.

Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, τ. ΙΙ, Kέδρος 1987

"Μπρός γκρεμός και πίσω κρέμα"

«Μπρος γκρεμός και πίσω κρέμα»

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

Το ψάρι βεβαίως βρομάει από το κεφάλι, όμως συχνά, πιο συχνά απ' όσο φανταζόμαστε, η δυσωδία θριαμβεύει και ενδιαμέσως ΑΛΛΑ και στην ουρά. Κι επειδή όλοι ξέρουμε πως ο φιλολογικός εκπαιδευτικός κόσμος ΔΕΝ είναι και τόσο αγγελικά πλασμένος, σήμερα παρακάμπτω τις προσωπικές μου ανησυχίες για να φιλοξενήσω την περιπέτεια ενός σημαντικού συγγραφέα, του Ανδρέα Μήτσου, που πέρα από συγγραφέας είναι και εκπαιδευτικός φιλόλογος, δηλαδή «δάσκαλος», που ομολογώ πολύ θα ήθελα να ήμουν μαθητής του. Ετσι, λοιπόν έχουν τα πράγματα κι ας τα μάθουν και οι καινούργιοι άρχοντες, να 'χουν να τα διηγούνται αργότερα στα εγγόνια τους, δίπλα στο τζάκι ή έστω στο φούρνο μικροκυμάτων. Μου εξιστορεί ο Ανδρέας Μήτσου: γραπτώς και ενυπογράφως:

"Πιστεύω πως είναι χρήσιμο να εκθέσω δημόσια την εμπειρία μου από τη «συνέντευξη» και τη διαδικασία, γενικότερα, επιλογής σχολικών συμβούλων-φιλολόγων, η οποία περατώθηκε τέλη Αυγούστου του 2007, λίγο πριν από τις εκλογές.
Είμαι φιλόλογος, υπηρετώ στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση 30 χρόνια (τα 29 στην τάξη). Εχω δύο πανεπιστημιακά πτυχία, διδακτορικό με άριστα στη Φιλοσοφία, μονοετή μετεκπαίδευση ΣΕΛΜΕ, δημοσιεύσεις κ.ά. Με βάση δηλαδή τα λεγόμενα «αντικειμενικά» προσόντα, θα επιλεγόμουν ως σύμβουλος. Επρεπε, όμως, να ακολουθήσει και η «συνέντευξη». Συνέντευξη, η οποία φρόντισαν να καθορίζει βαθμολογικά απόλυτα και να ακυρώνει τα όποια αντικειμενικά προσόντα (έως 30, περίπου, βαθμούς το ανώτατο στα προσόντα, 20 η συνέντευξη).
Πρέπει επίσης να προσθέσω πως είμαι συγγραφέας με 9 βιβλία πεζογραφίας, μεταξύ άλλων, τα τελευταία 25 χρόνια και έχω τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 1996 (μυθιστορήματος) και με το Βραβείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (Ουράνη) για το διήγημα το 2002. Κορυφαίες διακρίσεις στα Γράμματα, που δεν έτυχε να έχει άλλος στην Εκπαίδευση.
Παρουσιάστηκα λοιπόν ενώπιον 6μελούς Επιτροπής, η οποία όφειλε να αποφανθεί για τη φιλολογική μου επάρκεια, αλλά και την εν γένει παιδεία μου. Από την οποία επιτροπή, δύο μόνο μέλη ήταν φιλόλογοι, οι άλλοι 4 θετικών επιστημών.
Η εξέταση διήρκεσε 11 λεπτά και απήντησα σε έξι συνολικά ερωτήσεις. Οι 3 ερωτήσεις αφορούσαν όμως στον τίτλο και στην «υπόθεση» του βιβλίου μου «Ο Κύριος Επισκοπάκης», το οποίο τότε είχε κυκλοφορήσει -τέλη Ιουνίου- και επ' αφορμή τιμητική εκδήλωση, τον ίδιο καιρό, προς το πρόσωπό μου, από την Π.Ε.Φ. (Πανελλήνια Ενωση Φιλολόγων), σε δύο ακόμη ερωτήσεις ζητούσαν τη γνώμη μου για τα καινούργια βιβλία λογοτεχνίας του Γυμνασίου και μία, την τελική, που αφορούσε τους λόγους για τους οποίους ήθελα να γίνω Σύμβουλος Φιλολόγων. Εξέλαβα τις πρώτες ερωτήσεις ως ένδειξη αβρότητας και αναγνώρισης στο πρόσωπό μου, παρ' όλο που βοούσε ο τόπος για στημένες επιλογές.
Σύντομα διαπίστωσα ότι η λογοτεχνική ιδιότητα αντιμετωπιζόταν ως κουσούρι αθεράπευτο. Και δεν υπερβάλλω καθόλου. Ενώ αιτιολογούσα διακριτικά τον τίτλο και την υπόθεση του βιβλίου μου, όπως μου είχε ζητηθεί, πράγμα για το οποίο δεν ήμουν βέβαια υποχρεωμένος, ο μαθηματικός, πρόεδρος της Επιτροπής, με διέκοπτε με παρατηρήσεις, όπως: «αυτά είναι κοινοτοπίες» ή «όσα λες είναι στερεότυπα». Με αντιμετώπιζε ως μαθητή Δημοτικού της δεκαετίας του '50. Μάταια επιχειρούσα να εξηγήσω ότι ο τίτλος και η υπόθεση είναι προφάσεις της αφήγησης και ότι η αξία του κάθε έργου έγκειται στη διαχείριση του υλικού του, στη γλωσική του αρτίωση, τη μορφή και το ύφος του, τα οποία και συνιστούν την αλήθεια και το βάθος του. Δεν έδειχνε διατεθειμένος να καταλάβει τίποτα.
Οσον αφορά στα καινούργια βιβλία λογοτεχνίας, εξέφρασα αρνητικές θέσεις, με ήπιο και αποδεικτικό λόγο, προς φανερή δυσφορία της φιλολόγου μέλους της Επιτροπής, η οποία έγραψε στα επίσημα πρακτικά: «Εχει αρνητικές θέσεις για τα βιβλία! Οι απόψεις του για την Εκπαίδευση είναι παράξενες!».
Και τούτο γιατί εισηγήθηκα οι σύμβουλοι που επρόκειτο να επιλεγούν, να παραμένουν δύο μέρες στην τάξη και τρεις να ασκούν το συμβουλευτικό έργο τους, ώστε να μην αποκόβονται από την εκπαιδευτική διαδικασία και να μπορούν έτσι να λειτουργήσουν ως παράδειγμα.
Η μεγάλη πλειοψηφία των συμβούλων έχουν 10, 15 ή και 20 ίσως χρόνια να μπουν σε τάξη με μαθητές τους, διαμορφώνοντας έναν ανθρωποτύπο γραφειοκράτη και όχι δασκάλου.
«Αφού μελαγχολείς να αποχωριστείς τους μαθητές σου, εσύ να παραμείνεις στην τάξη σου», με ειρωνεύτηκαν.
Βαθμολογήθηκα με τους μικρότερους δυνατούς βαθμούς, ούτως ώστε να απορριφθώ.
Φιλόλογοι με πολύ λιγότερα τυπικά προσόντα από εμένα και με μικρότερη βαθμολογία, με ξεπέρασαν επειδή «αρίστευσαν» και εκτιμήθηκαν άλλα προσόντα και δεξιότητές τους στη συνέντευξη.
Γράφουν και στα επίσημα ακόμα πρακτικά, για να αντιληφθείτε την αισθητική τους, φράσεις όπως: «Πετάει στα σύννεφα!!!» (τα θαυμαστικά δικά τους), «Είναι ανέτοιμος!!!» και άλλους απερίγραπτους χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπό μου, που δεν είχα ποτέ εισπράξει στη ζωή μου. Μέλη με παρόμοια τουλάχιστον τυπικά προσόντα με εμένα.
«Είμαστε ό,τι μπορούμε να εννοήσουμε», έλεγε ο Heiddeger. Η Πολιτεία, όμως, που αναγορεύει σε αυτοσχέδιους ψυχαναλυτές τα μέλη της Επιτροπής, θα έπρεπε να καθορίζει επακριβώς το πεδίο, τα όρια και το αντικείμενο της συνέντευξης. Λογικό είναι, επομένως, να υποθέτει κανείς ότι η συνέντευξη είναι πρόφαση για ξεκαθάρισμα και επιλογή των ημετέρων.
Καθοριστικό ρόλο έπαιξε ακόμα, πιστεύω, στην απόρριψή μου και ένα άλλο «κουσούρι» μου. Το γεγονός ότι είμαι υποψήφιος στη συνδικαλιστική παράταξη «Δ. ΓΛΗΝΟΣ», που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Λυπάμαι που το δηλώνω αυτό. Βγαίνοντας κάθιδρος από τη «συνέντευξη» ψέλισα ως ξόρκι του στίχους του Διονύση Σαββόπουλου: «Του Θεού η χάρη να μας φυλάει από το σουξέ κι ο ουραγκοτάγκος από τα θεϊκά εφέ».
Χέρι χέρι με τον ουραγκοτάγκο μου, λοιπόν, καταφεύγω και πάλι στην τάξη, εκεί όπου θα αντιμάχομαι τα λίγα χρόνια που μου απομένουν πριν από τη σύνταξη, με βιβλία ευτελή και με καταστάσεις άσχημες και όπου, όμως, θα βλέπω την κάθε μέρα τα γελαστά πρόσωπα των μαθητών μου, ελπίζοντας ότι αυτοί θα αποτινάξουν το κακό που μας περιζώνει και πως θα αναπολήσουν ίσως αργότερα κι εμένα κάποια στιγμή, όταν θα κοιτάζουν «το χιόνι να πέφτει αθόρυβα από το πρωί, σαν κάποιος να τινάζει το σπόγγο του παλιού σχολείου», όπως λέει ο αγαπημένος Τάσος Λειβαδίτης, γιατί αυτή είναι η προοπτική του δασκάλου: ο σπόγγος, η τάξη, ο πίνακας και η νοσταλγία τους.

Ανδρέας Μήτσου

Και πάλι χαιρετίσματα στην εξουσία γιατί, όπως λέει και η ποιήτρια κυρία Σαλιάγκου: «Πολλοί γινήκαν εκφραστές των εθνικών ονείρων σαν μάθαν πως τον έπαιρνε παλιά κι ο λόρδος Βύρων».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/09/2007

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ

Ομιλώ για την Εκπαίδευση.
Τους φύτεψαν εν μία νυκτί, με το διαβόητο Νόμο Παυλόπουλου (2004).
Και άρχισαν να διαιρούν και να βασιλεύουν.
Στη συντριπτική πλειοψηφία τους χωρίς προσόντα,
ατάλαντοι, άμουσοι και κομπλεξικοί.
Το μόνο τους προσόν η κομματική τους βούλα,
τα μόνα τους όνειρα η εξουσία και η ρεβάνς.
Μ' αυτούς πορεύτηκε η Εκπαίδευση επί τρία χρόνια
και μ' αυτούς θα πορευτεί τα επόμενα τέσσερα.
Τυφλή, ακαθοδήγητη, αναχρονιστική.
Μην ακούτε τις παπαριές τους περί "μεταρρύθμισης".
Η περίπτωση του Ανδρέα Μήτσου είναι ενδεικτικότατο
παράδειγμα για το τι συμβαίνει στον ταλαίπωρο χώρο της Παιδείας.
Όπου κατά εκατοντάδες παραιτούνται οι φωτισμένοι
εκπαιδευτικοί.
Από αηδία για όσα βρομερά συντελούνται ανερυθρίαστα μπροστά τους.
Πάνω απ' όλα για να μη νομιμοποιήσουν τα δοτά ανδρείκελα,
που καμώνονται τους Διευθυντάδες , τους Προϊσταμένους
και τους , τάχα μου τάχα μου, Συμβούλους.
Πώς μπορείς να συγχρωτίζεσαι και να παίρνεις εντολές
από ανθρώπους που δεν είναι άξιοι ούτε της περιφρόνησής σου;
Είναι γνωστό το τίμημα της αξιοπρέπειας σ' αυτόν τον τόπο,
από καταβολής του Ρωμαίικου, για να είμαστε ξηγημένοι...
Οι περί "αξιοκρατίας" υποσχέσεις είθισται να ακούγονται μόνο
τη μέρα των προγραμματικών δηλώσεων της εκάστοτε νέας κυβέρνησης.
Μετά ρίχνονται στον κάλαθο των αχρήστων, που θα τον παραλάβει
η επόμενη κυβέρνηση. Και ούτω καθεξής...

Ατάκες: Τι είναι πολιτισμός

Camille Pissaro: "Stage coach"

" Πολιτισμός όμως δεν είναι μόνο τα αρχαία.
Και, βεβαίως, πολιτισμός δεν είναι μόνο
οι εντυπωσιακές κινήσεις για να κόβονται
κορδέλες.
Πολιτισμός είναι να έχεις και ορχήστρες,
είναι να έχεις κινηματογράφο.
να έχεις καλό θέατρο,
να έχεις λογοτεχνία.
Πολιτισμός είναι να έχεις σύγχρονους θεσμούς
και να χρησιμοποιείς τους σωστούς ανθρώπους,
πέρα από κομματικές εντάξεις.
Και το κυριότερο:
να μαθαίνεις τα παιδιά ήδη από το σχολείο
ότι με ένα καλό βιβλίο ή με ένα ωραίο τραγούδι
ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος.
Α, ναι. Κι ότι
Υπουργείο Πολιτισμού δεν είναι μόνο το υφυπουργείο Αθλητισμού.

Ανταίος Χρυσοστομίδης, Η Αυγή της Κυριακής, 30/9/07

Pete Doherty (Babyshambles) : " Delivery"

Μεγάλωσε σε ένα φυσιολογικό οικογενειακό περιβάλλον,υπήρξε αριστούχος μαθητής, μπήκε στη Φιλολογική Σχολή της περίφημης Οξφόρδης και ξαφνικά... τον πήρε η κάτω βόλτα.
Η παλιά ιστορία ξαναζεί στην περίπτωση του ταλαντούχου 28χρονου βρετανού μουσικού Pete Doherty: ναρκωτικά με το τσουβάλι, καυγάδες και ξυλοδαρμοί εν μέση οδώ, επεισοδιακοί έρωτες με "ιέρειες" του top modelling, γράψιμο ποιημάτων με αλαλούμ περιεχόμενο, ζωγράφισμα πινάκων πιτσιλισμένων από το αίμα του, φυλακίσεις για οπλοφορία, κλοπές διαμερισμάτων και κλοπές αυτοκινήτων, συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων πασπαλισμένες με τσιτάτα από τον Όσκαρ Ουάιλντ.
Τώρα αποτοξινώνει το σώμα του σε κάποια από τις πανάκριβες κλινικές, φτιαγμένες ειδικά για VIPS, όμως το πνεύμα είναι εκείνο που ζητάει βοήθεια , την οποία, απ' ό,τι φαίνεται, δεν μπορεί να του τη δώσει ουδείς , πλην του εαυτού του. Διότι όσο θα υποστηρίζει ότι "Ίσως κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται κάτι, αλκοόλ, ναρκωτικά, οτιδήποτε θα τους ξεκολλήσει από μια γαμημένη κανονικότητα", τόσο θα παίζει με τον θάνατο.
Φυσικά το Σύστημα διαχειρίζεται τη ζωή του ως συνήθως. Οι εταιρείες , ο σκανδαλοθηρικός τύπος και τα τηλεορασοφαγεία κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τα κονομήσουν προβάλλοντας επιδέξια το είδωλό του στις μάζες που διψούν για σκάνδαλα και αποθεώνουν τους "καταραμένους".
Το τραγουδάκι που αναρτούμε σκαρφάλωσε άνετα στην πρώτη θέση των επιτυχιών της πατρίδας του, πριν ακόμα κυκλοφορήσει ο δίσκος του.
Σ' αυτό ο πιο διάσημος μαστούρας της Βρετανίας κάνει delivery συμβουλών κατευθείαν απ' την καρδιά της δυστυχίας του, όπως λέει, μιλάει περιφρονητικά για τα "αριστερά σχολεία" (άκουσον άκουσον "αριστερα" σχολεία!) της πατρίδας του...
Συμπέρασμα: Το τραγουδάκι είναι συμπαθητικό, αλλά οι στίχοι του τσατιστικοί. Όχι και να μας παραδίδει μαθήματα ηθικής ένα ανθρώπινο ερείπιο. Αρκετά προβλήματα έχουμε να αντιμετωπίσουμε σ' αυτόν τον πλανήτη, μη φορτώνει στην πλάτη των κανονικών ανθρώπων τις δικές του ενοχές. Ξηγηθήκαμε, dear friend Pete?

By, oh by, the way
Of an explanation
Cast adrift
Off the shores of Shotter’s Nation
I had a look in,
Cave my skull in like a prick
Oh now
What use am I to anyone?
Forlorn, frozen,
Beneath the summer
Don’t sing along
Or you’ll get what I’ve got, oh

Here comes a delivery
Straight from the heart of my misery
So, comes a delivery
Straight from the heart, to you.

Yeah you, now you, now you
You’ve finally left school
Oh what on earth
Do you intend to do?
See if you can,
Take the man, go round town
Where all your Skins, and Mod’s
You get together
Make pretend
It’s 1969 forever
Find a girl, have a drink,
Have a dance and play

The song that’ll deliver me
Straight from the harshness of misery
Cos this songs a delivery
Straight from the heart to you

Yes here comes a delivery
Straight from the heart of my misery
Oh that song that’ll deliver me
Straight from the heart, to you

So here comes a delivery
Straight from the heart of my misery
Here comes a delivery
Straight from the heart, to you

Τύποι της πόλης μου

Συνήθης σκηνή στο κέντρο της πόλης μου.
Δύο οδηγοί πανηγυρίζοντες [ κάντε κλικ στην εικόνα] ,
διότι πέτυχαν τον άθλο
να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους,
ο μεν πρώτος πάνω σε διάβαση ατόμων με ειδικές ανάγκες,
ο δε δεύτερος μπροστά σε στάση αυτοκινήτων.

Τύποι της πόλης μου

Αβάπτιστον της διπλανής πολυκατοικίας.
Έως ότου βαπτισθεί, θα έχει στείλει
στη νευρολογική κλινική "Τα ατσάλινα νεύρα"
τη μισή Νεάπολη και μέρος των Συκεών (περιοχή Κόκορας).

Τύποι της πόλης μου

Η κυρία Σουργέλω, φανατική θαυμάστρια της Πάνια.
Ευελπιστεί ότι κάποτε θα κληθεί από την αγαπημένη της,
για να δείξει το ταλέντο της πανελληνίως.

Τύποι της πόλης μου

Σαλόνι μέσου τηλεθεατή της πόλης μου ,
λίγο πριν από
το μηνιαίο γενικό καθαρισμό του.
Από την άλλη μεριά του καναπέ
αναμένουν την καθαρίστρια 75 κυτία
πίτσας οικογενειακού μεγέθους.
Ο μέσος τηλεθεατής απουσιάζει ευλόγως
από τη φωτογραφία
λόγω ύπνου.

Ατάκες

"Το ερμάρι της ιστορίας ποτέ δεν άνοιξε με την χρήση ενός και μόνο κλειδιού."

«Ως η διψώσα έλαφος...», [Συνέντευξη, 1988].
Κ.Θ. Δημαράς και Νίκος Σβορώνος,
Η μέθοδος της Ιστορίας. Εκδόσεις Άγρα, 1995. 24.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ

Σοφή η παρατήρηση του μεγάλου νεοελληνιστή, αλλά ποιος
να την ακούσει από τους ανιστόρητους και μονοδιάστατους
κουφούς νταβατζήδες αυτού του τόπου, που θεωρούν τον εαυτό τους
κάτοχο του μοναδικού κλειδιού που ξεκλειδώνει
το ερμάριο της Ιστορία μας;

Ο ερανιστής: Α. Καρκαβίτσα, " Μιλτιάδης" , αι φυλακαί του Ναυπλίου ( Εστία,1892) Μέρος 2ο.

Ανδρέα Καρκαβίτσα
ΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

[περιοδικό ΕΣΤΙΑ, τχ.16, 1892, σελ.241-245]

Μέρος 2ο

[Συνέχεια 2]
Βλέπω ένα και μου σηκώνει εις ψηλό κοντάρι το κουτάκι του γεμάτο από κεντητούς σουγιάδες και πίπες. Άλλος ψηλώνει ένα κοντάρι με καρέλι εις την κορφήν και σύρων το σχοινί μού ανεβάζει το καλαθάκι του γεμάτο από κοκκαλένια πόμολα και σουγιάδες και χιλάλια. Άλλος μου ρίχνει το μαντήλι του μ' ένα κόμπο΄λύνω τον κόμπο κ' ευρίσκω ένα βούρδουλα ομορφοπλεμένον από λεπτό άσπρο σύρμα. Κ' έμεναν όλοι όρθιοι ΄ εκείνος με το καλάθι, ζωσμένο κρατών το σχοινί εις την μέση του΄ο άλλος με το κοντάρι στηριγμένο εις τα στήθη του εμισότρεμε αλλά έστεκε κολώνα μέσα εις την αυλή κ' επερίμενεν. Οι άλλοι με τα μαντήλια μού έγνεφαν να τους τα ρίξω με άλλον κόμπον , της επιθυμίας των, ενώ τ' άσπρα τους πρόσωπα, και τα χείλη τους τα ψημένα μου εχαμογέλων δίχως όρεξι και οι λοιποί εκύτταζαν μ' ενδιαφέρον το τι θα κάμω και τι θα δώσω. Και ο καλός αξιωματικός που έστεκεν εις το πλευρό μου έλεγεν ότι όλοι εκείνοι ήσαν διά θάνατον είτε ισοβίως καταδικασμένοι και μ' έδειχνε έναν έναν, με τ' όνομά του και τα πικρά του κατορθώματα.
- Να , εκείνος είναι ο Σπανός, ο ληστής. Εκείνος ο Ρεντίφης από το Χέλι. Τούτος είνε 'πιζωήτης ΄ τούτος θανατηφόρος.
Εις μία γωνιά της αυλής βλέπω την θύρα μανταλωμένη και τρία κεφάλια που κύτταζαν από το στριγγυλό σιδηροφραγμένο παραθύρι. Λιοντάρια μέσα εις το κλουβί δεν θα κύτταζαν έτσι.
- Αυτούς γιατί τους έχετε κλεισμένους; ερώτησα τον αξιωματικόν.
-Εκεί είνε ο Αράπης΄ όποιοι κάνουν άτακτα τους βάνουμ' εκεί. Αυτοί επιάστηκαν προχθές με τους άλλους μέσα 'ς τη Στενή.
- Γιατί πιάστηκαν;
- Για τα πολιτικά΄έχουν κόμματα κ' εδώ μέσα ΄είνε παρέες παρέες και μη γυρεύης τι τραβούμε κάθε ημέρα. Χθες μαχαίρωσαν ένα.
Κ' η Στενή ποια είνε;
- Να την.

[Συνεχίζεται...]

Sanvean (I am your shadow) - Lisa Gerrard

Σατιρικοί στίχοι- Αθανάσιος Χριστόπουλος

[κάνε "κλικ" σε εικόνα και κείμενο]

Λύρα. Ανθολογία της νεωτέρας ελληνικής ποιήσεως,
υπό Ιωάννου Πολέμη, Εν Αθήναις,
Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία 1910, σελ. 328.

Σπονδή στην Αφροδίτη

Η Αφροδίτη του Πραξιτέλη ( 4ος αι. π.Χ)
δημιούργησε κανόνα για το γυναικείο γυμνό στη γλυπτική.
Σπουδαιότερο από τα αγάλματα αυτού του είδους
θεωρείται η Κνιδία ( Κνίδος: δωρική πόλη της Καρίας) Αφροδίτη,
ρωμαϊκό αντίγραφο της οποίας διασώζεται
στο μουσείο του Βατικανού. Το ελληνικό πρωτότυπο καταστράφηκε
σε πυρκαγιά που ξέσπασε το 475 στην Κωνσταντινούπολη.
***
Αγνώστου

Στο άγαλμα της Αφροδίτης της Κνίδου

Γυμνήν είδε Πάρις με, και Αγχίσης και Άδωνις΄
τους τρεις οίδα μόνους΄ Πραξιτέλης δε πόθεν;

Παλατινή Βιβλιοθήκη, 168

***

Γυμνή με είδαν ο Πάρις, ο Αγχίσης και ο Άδωνις.
Αυτούς τους τρεις ξέρω μοναχά. Μα από πού ο Πραξιτέλης;

William A. Bouguereau: La naissance de Vénus, 1879.

Μιγκέλ Θερβάντες ( 29 Σεπτεμβρίου 1547- 22 Απριλίου 1616)

Η ζωή του υπήρξε μία διαρκής περιπέτεια, η απλή και μόνο εξιστόρηση
της οποίας αρκεί για να την κάνει συναρπαστική.
Τι να πεις για τον άνθρωπο που ενσάρκωσε στην εντέλεια
το πνεύμα της ιπποσύνης σε μια εποχή τέλειας παρακμής της;
Ότι πολέμησε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου , όπου έχασε ένα χέρι;
Ότι τον έπιασαν Αλγερίνοι πειρατές και τον κράτησαν αιχμάλωτο επί πέντε έτη;
Ότι ανέλαβε τη γενική τροφοδοσία της Ισπανικής Αρμάδας;
Ότι αφορίστηκε και έμεινε στη φυλακή στα χρόνια των μεγάλων διώξεων
των "αιρετικών" από την καθολική εκκλησία;
Ότι έγραψε πολλά διηγήματα, τραγωδίες , κωμωδίες και μυθιστορήματα ,
ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει ο αριστουργηματικός ,
για το φινετσάτο χιούμορ και την οξεία κοινωνική
και πολιτική σάτιρά του, Δον Κιχώτης της Μάντσα;
Ο ήρωας του Θερβάντες έγινε έκτοτε το διαχρονικό πρότυπο μιας ορισμένης συμπεριφοράς, που δεν αφορά μόνο τη λογοτεχνία αλλά εκφράζει τη ζωή των ανθρώπων που είναι στρατευμένοι σε ένα ανέφικτο ιδανικό.
Οι όροι δονκιχωτικός» και «δονκιχωτισμός» χαρακτηρίζουν όλους εκείνους τους ονειροπόλους (άτομα ή κοινωνικές ομάδες) που , σε πείσμα των καιρών, κυνηγούν με ανιδιοτέλεια και πείσμα να νεκραναστήσουν πεθαμένα πρότυπα και στάσεις ζωής.
Πολλοί συγγραφείς και καλλιτέχνες επηρεάστηκαν από το αριστούργημα του Θερβάντες και ενσωμάτωσαν μέσα στο έργο τους στοιχεία της προσωπικότητάς του.
Στη χώρα μας ο Κώστας Καρυωτάκης έγραψε ένα θαυμάσιο ποίημα, με το οποίο
εκφράζει την προσωπική του άποψη για τη μοίρα που έχουν στη ζωή οι αγνοί ιδεαλιστές.

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ

Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη

του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.

Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ

για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.



Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων,

αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσής του δρόμου.

Ο Σάντσος λέει "δε σ' το λεγα;" μα εκείνοι των μεγάλων

σχεδίων αντάξιοι μένουνε και : "Σάντσο, τ' άλογό μου!".



Έτσι αν το θέλει ο Θερβαντές - εγώ τους είδα μέσα

στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες

άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,

με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν' απαρνηθούν τις πρώτες.



Τους είδα πίσω να ΄ρθουνε - παράφρονες, ωραίοι

ρηγάδες που επολέμησαν γι' ανύπαρχτο βασίλειο -

και σαν πορφύρα νιώθοντας χλευαστικιά πως ρέει,

την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!

Roy Fox Lichtenstein

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο του προικισμένου καλλιτέχνη της Ποπ Αρτ, του ζωγράφου που πίστεψε όσο λίγοι στην αξία του σχεδίου των κόμικς και της διαφήμισης ...

Roy Fox Lichtenstein
(1923-1997)

Η ευφορική γελάδα

Οι προγραμματικές δηλώσεις του Κωστάκη
έχουν τονώσει το ηθικό μου λίαν.
Νιώθω ένα γαργαλητό σούπερ στους μαστούς μου!
Έτσι μού 'ρχεται να πιω απ' το ίδιο μου το γάλα και να το στερήσω από το καρτέλ του γάλακτος.
Εγώ το 'λεγα: αυτό το παιδί έχει σχέδιο , έχει όραμα και είναι αποφασισμένο να μας προοδεύσει λίαν.
Δεν τον ενδιαφέρει το ζην , αλλά το ευ ζην , γι' αυτό θα μας αυξήσει την μπενζίν!
Ούτε θα ορρωδήσει προ του κράτους, αλλά θα το συρρικνώσει υπέρ του παρακράτους!
Κανένας φόρος πια στις μερικές συναλλαγές, αλλά ένας και μοναδικός χωρίς φοροαπαλλαγές!
Η σύνταξη ποτέ πια δε θα δίνεται πρόωρα , αλλά μετά τα εκατό ολίγον πάρωρα.
Την ανεργία ως νέος Δίας θα διεμβολίσει, αφού για το καλό μας λίγα χρονάκια μάς σουβλίσει.
Την ιστορία την παλιά στα σκουπίδια έχει πετάξει και το πατριωτικό μας φρόνημα σκοπεύει ν' ανατάξει.
Από τα άκρα ο Κωνσταντής δε θ 'ανεχθεί κανένα εκβιασμό,
εκτός του ΛΑ.Ο.Σ τον γλυκό τον κοασμό.
Γενικώς θα κάνει ό,τι επιτάσσει ο κάργα φιλελευθερισμός μας!
Κι όποιος αντέξει, όταν θ' αρχίσει να βαράει ο συναγερμός μας!
Αχ! τι γλύκα λίαν μού προξενούν τα λόγια του Κωστάκη τα μεγάλα,
για περαιτέρω ηδονή θα κάνω ένα αφρόλουτρο στο ίδιο μου το γάλα!

Η φάρμα των ζώων

-Είσαι γουρούνι!
- Άντε, ρε γάιδαρε!
- Γουρούνι!
-Γάιδαρε!
- Εγώ λέω να χαμηλώσουμε τους τόνους!
-Κι εγώ!
-Λιπόν , ξεκινώ: Νικήτα μου!
-Κι εγώ απαντώ: Γιώργο μου !
- Άντε πνίξου , ρε Νικήτα!
-Αει να χαθείς , ρε Γιώργο!
-Μα είσαι και πολύ Νικήτας!
- Καλά, είσαι και πολύ Γιωργάκης!

Ελπίς αεί βιότου κλέπτει χρόνον...

Ιούλιος Πολύαινος ο Σάρδιος
(1ος αιώνας π.Χ.)

Ελπίς αεί βιότου κλέπτει χρόνον΄η πυμάτη δε
ηώς τας πολλάς έφθασεν ασχολίας.

Παλατινή Βιβλιοθήκη. ΙΧ 8

***

Η ελπίδα πάντα κλέβει χρόνο απ' τη ζωή' η τελευταία όμως
αυγή μάς προλαβαίνει με πολλά σχέδια στο μυαλό .

Nouvelle Vague : "Dance with me"

Let's dance little stranger
Show me secret sins
Love can be like bondage
Seduce me once again

Burning like an angel
Who has heaven in reprieve
Burning like the voodoo man
With devils on his sleeve

Won't you dance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility

Like an apparition
You don't seem real at all
Like a premonition
Of curses on my soul

The way I want to love you
Well it could be against the law
I've seen you in a thousand minds
You've made the angels fall

Won't you dance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility

Come on little stranger
There's only one last dance
Soon the music's over
Let's give it one more chance

Won't you dance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility

Take a chance with me
In my world of fantasy
Won't you dance with me
Ritual fertility

Μέγαρον χωρίς τον παίδαρον; Μάλιστα , κύριε!

Σημαντικές εκδηλώσεις στο Megaron Plus

Το πρώτο τρίμηνο των εκδηλώσεων του Megaron Plus είναι από μόνο του μια «πινακοθήκη» προσωπικοτήτων και ιδεών, αναφέρει η Ελευθεροτυπία (27/9/2007). Μία μικρή περιήγηση... Πώς να αισθάνθηκε ο Τσάρλι Ντιουκ, μέλος του Apollo 16, τη στιγμή που πάτησε στη Σελήνη, το '72; Θα ακούσουμε κι αυτό κι άλλα πολυπλοκότερα για τη «Μεγάλη περιπέτεια στο Διάστημα». Γιατί μαζί του συζητούν οι Ντέιβιντ Μάλιν (αστροφωτογράφος), Θανάσης Οικονόμου (συνεργάτης της NASA και ερευνητής στο Εργαστήριο Αστροφυσικής Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου του Σικάγο), Αντώνης Κονταράτος (ομότιμος καθηγητής των Πανεπιστημίων Πατρών και Τζορτζ Ουάσινγκτον και πρώην συνεργάτης της NASA) και Τζον Στόουκ (εκπρόσωπος του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου). Συντονίζει ο διευθυντής του Πλανηταρίου, Διονύσης Σιμόπουλος (5/10). Ο Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, Μπερνάρ Τσουμί, έχει πολλά να πει κι αρκετά να ακούσει. Τα εγκαίνια του μουσείου θα περιμένουν βέβαια μέχρι το 2009, αλλά ήδη οι συζητήσεις για το καινούργιο κτήριο και τα νεοκλασικά της Αρεοπαγίτου έχουν ανάψει. Θα τις σβήσει ή θα τις αναθερμάνει η διάλεξή του; (8/10, προλογίζει ο Μ. Φιλιππίδης). Οι «μαύρες τρύπες» και το Big Bang έχουν απασχολήσει από αστροφυσικούς και φιλοσόφους μέχρι συγγραφείς και σκηνοθέτες. Στους πρώτους ο Ζαν-Πιερ Λιμινέ είναι διάσημος ερευνητής. Και... αστέρας. Το όνομά του δόθηκε το 1991 στον αστεροειδή 5523. Είναι ο κατάλληλος να μας εξηγήσει για τις «Μαύρες Τρύπες στο Τσαλακωμένο Σύμπαν» (9/10). Ο Χάρολντ Βάρμους, πρόεδρος του Μεμόριαλ, πήρε Νόμπελ Ιατρικής το 1988 για τις έρευνές του για τη θεραπεία του καρκίνου. Θα συναντήσει τον Φώτη Καφάτο, καθηγητή στο Imperial του Λονδίνου κι από τους πρώτους που εισήγαγαν τη μοριακή βιολογία στη μελέτη της ανάπτυξης. Και θα συνομιλήσουν για την «Επιστήμη ως παγκόσμιο παραγωγικό εγχείρημα» (12/10). Ο κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Θεοδόσης Πελεγρίνης δεν μιλά απλώς για τον Αριστοτέλη. Εμπνέεται μια ολόκληρη παράσταση, σε σκηνοθεσία Γ. Μανιώτη, με τους Ι. Γούνα και Π. Μουρούζη (16/10). Είναι στα ξένα αλλά κι από εκεί τους χαιρόμαστε και τους διαβάζουμε. Οι λογοτέχνες Βασίλης Αλεξάκης (Γαλλία), Αρης Φιορέτος (Σουηδία), Θοδωρής Καλλιφατίδης (Σουηδία), Πάνος Καρνέζης (Μ. Βρετανία) και Περικλής Μονιούδης (Γερμανία) συνομιλούν μεταξύ τους και με τη Μικέλλα Χαρτουλάρη (23/10). Ποιος είναι ο Γάλλος συγγραφέας που έχει προκαλέσει τις μεγαλύτερες εντάσεις τα τελευταία χρόνια στη γαλλική λογοτεχνική κοινότητα, τους κριτικούς και τους κύκλους των μουσουλμάνων της Γαλλίας; Ο Μισέλ Ουελμπέκ έρχεται και τον παρουσιάζει ο Νίκος Μπακουνάκης (25/10). Η Κική Δημουλά σπάνια δίνει συνεντεύξεις. Ευκαιρία να την ακούσουμε να μιλάει για το έργο της. Την παρουσιάζει ο Γιώργος Αρχιμανδρίτης (29/10). Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, πάλι, σπάνια εγκαταλείπει τη Θεσσαλονίκη. Τον έπεισε ο Νάσος Βαγενάς -που επιμελείται τις βραδιές ποίησης (2/11). Ο ένας (Πίτερ Γκέι από το Γέιλ) θα μιλήσει για την ψυχαναλυτική προσέγγιση της ιστορίας και ο άλλος (Οτο Κέρνμπεργκ από το Κορνέλ) για το θάνατο. Δύο κορυφαίοι ψυχαναλυτές και μαζί τους ο Νίκος Κουρέτας (6/11). Για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Αγγελου Τερζάκη, το συμπόσιο με διακεκριμένες συμμετοχές (Δ. Τερζάκης, Αγγ. Αφρουδάκης, Γ. Βαρβέρης, Κ. Γεωργουσόπουλος, Σ. Ευαγγελάτος, Σ. Ζουμπουλάκης, Μ. Καραϊτίδη, Αγγ. Καστρινάκη, Ελ. Κοτζιά, Μ. Κουμανταρέας, Ι. Μάνος, Π. Μπίστα) και συνδιοργανώτρια την «Εστία» (23/11). «Αγριόκυκνοι: τρεις κόρες της Κίνας». Η Γιουνγκ Τσανγκ έκανε παγκόσμιο μπεστ-σέλερ την ιστορία της και της Κίνας προ και επί Μάο. Ερχεται μαζί με το σύζυγό της, ιστορικό Τζόνι Χαλιντέι και συνεργάτη της στη βιογραφία «Μάο: Η άγνωστη χώρα» (που αναμένουμε από την «Εστία»). Στη συζήτησή τους (30/11) με τον Ηλία Μαγκλίνη θα αποκαλύψουν πολλά για τον άγνωστο Μάο. Μετά θα δουν τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου στην (αγγλική) τηλεόραση. Μουσεία και 21ος αιώνας. Ενα, αυτό που δημιουργείται στη Μασσαλία και θα αφορά τις Τέχνες και τις Παραδόσεις κυρίως των μεσογειακών χωρών. Ενα, ακόμα, το πρωτοποριακό Musee du quai Branly, που είναι αφιερωμένο στους πολιτισμούς Αφρικής, Ασίας και Ειρηνικού. Κι ένα τρίτο, το «Μπομπούρ». Τρεις οι διευθυντές, οι Μισέλ Κολαρντέλ, Ζαν-Πιερ Μοέν και Αλφρέ Πακμάν, αντίστοιχα. Μαζί και οι δικοί μας, Μαρίνα Λαμπράκη (Πινακοθήκη) και Δημήτρης Παντερμαλής (Νέο Μουσείο Ακρόπολης), εξετάζουν τη νέα μουσειολογική αντίληψη (3/12). Σχεδιασμός του Ολυμπιακού Χωριού στη Νέα Υόρκη, το νέο καπιτώλιο της Αλάσκας. Ο Τόμας Μέιν, δηλαδή. Χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο για το «τρομερό» παιδί της αρχιτεκτονικής της γενιάς του '60; (4/12). Κι επί πλέον, Γκούσταβ Κλιμτ, Εγκον Σίλε, Οσκαρ Κοκόσκα και ακόμα 14 ζωγράφοι της «αυστριακής άνοιξης», καταμεσής του αθηναϊκού φθινοπώρου. Μια σημαντικότατη πρεμιέρα για τη σεζόν του Megaron Plus, που φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα 70 έργα των διασημότερων εκπροσώπων της βιεννέζικης «Απόσχισης» (Sezession) και μάλιστα κατ' ευθείαν από τη συλλογή του Μουσείου Λέοπολντ της Βιέννης. (23/10-30/12)

Για γέλια ή για κλάματα;

Στο εμπόριο η αποσυρθείσα Ιστορία της ΣΤ΄Δημοτικού

Νέα... θητεία, στα βιβλιοπωλεία αυτή τη φορά, θα κάνει το βιβλίο της Ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού που αποσύρθηκε. Πληροφορίες της Καθημερινής (27/9/2007) αναφέρουν ότι το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία από εκδοτικό οίκο το προσεχές διάστημα. Το βιβλίο θα περιέχει τις διορθώσεις που έγιναν ώστε να διαφανούν οι διαφοροποιήσεις από τις προτάσεις της Ακαδημίας Αθηνών. Και αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις. Ήδη, η συγγραφική ομάδα επανεξετάζει την ηλεκτρονική του δημοσιοποίηση (πιθανότατα στην ιστοσελίδα του ΑΠΘ όπου διδάσκει η επικεφαλής των συγγραφέων κ. Μαρία Ρεπούση) λόγω του φόβου ηλεκτρονικής επίθεσης από χάκερ. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και πολλοί υποστηρικτές του βιβλίου. Οξύτατη ήταν η αντίδραση των περίπου 1.000 πανεπιστημιακών που είχαν τοποθετηθεί υπέρ του διαλόγου για τις αλλαγές στα πανεπιστήμια. Εκφράζουν λύπη «για το πρώτο δείγμα γραφής της νέας κυβέρνησης και του υπ. Παιδείας» και κάνουν λόγο για μικροκομματικές σκοπιμότητες. «Παρά την αντίθετη γνώμη της ακαδημαϊκής κοινότητας και των ιστορικών απέσυραν το βιβλίο αφού εκμαίευσαν εσπευσμένα σχετική γνώμη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Η απροσχημάτιστη περιφρόνηση των θεσμών, η προσβολή της νοημοσύνης και του έργου ακαδημαϊκών δασκάλων, η παραπλάνηση της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινής γνώμης και η υποχώρηση σε ακραίες πολιτικές πιέσεις εθνικιστών και αδαών περί τα επιστημονικά ζητήματα υποσκάπτει, αν δεν δυναμιτίζει από την αρχή, οποιαδήποτε απόπειρα σοβαρής πολιτικής στον εκπαιδευτικό χώρο. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη να θωρακίζει τους εκπαιδευτικούς θεσμούς και όχι να τους εξευτελίζει», λένε. Με καταιγισμό δηλώσεων καταγγέλλουν την κυβέρνηση για «οπισθοδρόμηση και συντηρητισμό» και ότι τα «άκρα βρίσκονται εγκατεστημένα για τα καλά στην κυβέρνηση» (Αντ. Λιάκος) «για «πολιτική σκοπιμότητα» (Θ. Βερέμης), για «εμπαιγμό και σκοταδισμό» (Κ. Μπόικος, ΟΛΜΕ), για «σοβαρό θεσμικό και πολιτικό ολίσθημα» και υποχώρηση σε «ακραίες και ανεύθυνες προτροπές» (Μ. Ρεπούση). «Οι πρόοδοι της επιστήμης δεν περνούν ποτέ στο σχολείο. Είναι το πιο σημαντικό η νέα γνώση να περάσει στην εκπαίδευση», είπε στην εφημερίδα ο αν. καθηγητής στο Παν. Αιγαίου κ. Γεώργιος Κόκκινος, του οποίου το βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου το 2001 δεν έφτασε καν στα σχολεία λόγω αντιδράσεων. «Αλήθεια, γιατί είμαστε τόσο φοβικοί ως κοινωνία; Η αγωνία μου είναι ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το σύμπλεγμα ότι όλοι συνωμοτούν εναντίον μας», είπε. Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ο νομικός κ. Αλέξανδρος Λυκουρέζος είπε, μεταξύ άλλων: «Ενοχλήθηκαν, ταράχθηκαν και οργίσθηκαν τόσο η κ. Ρεπούση με τη συγγραφική της ομάδα όσο και οι υποστηρικτές του... πρώην... βιβλίου Ιστορίας κ. Αντώνης Λιάκος, Θ. Βερέμης, Στ. Πεσμαζόγλου και άλλοι, με τη γενναία και ορθή απόφαση του υπ. Παιδείας κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη να αποσύρει το πόνημα αυτό. Θα ήθελα να κάνω τις παρακάτω επισημάνσεις. «Ολίσθημα» είναι η απόφαση για την απόσυρση του βιβλίου ή ο «συνωστισμός» στο λιμάνι της Σμύρνης, η «απομάκρυνση» των Ιταλών στο αλβανικό Επος, η κατοχή της Κύπρου που βαπτίζεται «διχοτόμηση» ή «διαίρεση» και οι χλωμές και φτωχές αναφορές στον ελληνισμό του Πόντου, στον Μακεδονικό Αγώνα, στους ήρωες του 1821 κ.λπ.; ». Και πρόσθεσε «θα πρέπει να μας απαντήσουν οι «προοδευτικοί» ιστορικοί που ανησυχούν για τους θεσμούς του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, ποιο ήταν το κίνητρο και ο στόχος των συγγραφέων; Ισως μας απαντήσουν: Η σταδιακή ιστορική εξομάλυνση - συμφιλίωση με την Τουρκία και τους άλλους γείτονες. Θα δεχόμουν μια τέτοια εξήγηση κάτω από δύο αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις. Χωρίς την κακοποίηση και παραμόρφωση των γεγονότων που οδηγούν στην αποδόμηση της εθνικής μας ταυτότητας και την υπονόμευση των ιστορικών μας κεκτημένων και υπό τον όρο της αμοιβαιότητας. Ας φέρουν, λοιπόν, τα βιβλία της Ιστορίας που διδάσκονται στα σχολεία της Τουρκίας και τότε όλοι θα διαπιστώσουμε ότι οι Τούρκοι ιστορικοί όχι μόνο δεν ακολουθούν το παράδειγμα της κ. Ρεπούση, αλλά αντίθετα προκαλούν. Θα περίμενα, λοιπόν, αντί να λιθοβολούν οι καθηγητές - υποστηρικτές της κ. Ρεπούση τον πρωθυπουργό και τον υπ. Παιδείας να ζητήσουν από τους Τούρκους συναδέλφους τους να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία των 340.000 Ελλήνων του Πόντου, να αποδεχθούν τον εμπρησμό και τις σφαγές της Σμύρνης. Μετά βλέπουμε. Τέλος, στο... μικροσκόπιο των επαϊόντων έχει τεθεί και το παλαιό βιβλίο που θα αντικαταστήσει το αποσυρθέν. Στη σελίδα 27 αναφέρει ότι «Ο σουλτάνος παραχωρεί «προνόμια» στους υπόδουλους Ελληνες» και πολλοί... αναρωτιούνται εάν είναι ορθό.

Ο ερανιστής: Α. Καρκαβίτσα, " Μιλτιάδης" , αι φυλακαί του Ναυπλίου ( Εστία,1892) Μέρος 1ο.

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ
Το ντοκουμέντο που ακολουθεί φέρει την υπογραφή του Ανδρέα Καρκαβίτσα , πρωτοπόρου δημοτικιστή και κορυφαίου εκπροσώπου του ηθογραφικού διηγήματος, στα τέλη του 19ου αιώνα.
Αρχικά, με την ιδιότητα του γιατρού στα πλοία και από το 1896 ως ιατρού στο στρατό ξηράς επισκέφθηκε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας , συλλέγοντας πληροφορίες και ερχόμενος σε επαφή με ανθρώπους του λαού, η σκληρή και βασανισμένη ζωή των οποίων τον συγκινούσε ιδιαίτερα .
Καρπός των επαφών αυτών είναι πάμπολλα κείμενα : ταξιδιωτικές εντυπώσεις, διηγήματα, νουβέλες, ,πολιτικοκοινωνικά και λαογραφικά άρθρα.
Ο Καρκαβίτσας επισκέφθηκε τη διαβόητη φυλακή βαρυποινιτών του Ναυπλίου και συγκλονίστηκε από την αθλιότητα των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων. Στο ρεπορτάζ που δημοσίευσε ευθύς αμέσως στο εβδομαδιαίο περιοδικό Εστία περιγράφει , βαθιά συγκινημένος, τις εντυπώσεις του.
Το κείμενο του Καρκαβίτσα, που θα αναρτήσουμε σε συνέχειες , δίνει μια σαφέστατη εικόνα της κατάστασης στην οποία βρισκόταν το σωφρονιστικό σύστημα στην Ελλάδα, στα τέλη του 19ου αιώνα.
Σκοπός του συστήματος αυτού δεν ήταν η τιμωρία των εγκληματιών και η επανένταξή τους στην κοινωνία μετά την έκτιση της ποινής τους , αλλά η πλήρης και μέχρι εκμηδενισμού καταρράκωση της προσωπικότητάς τους.
Οι φυλακισμένοι του Μιλτιάδη δεν αντιμετωπίζονταν ως άνθρωποι αλλά ως υπάνθρωποι . Η μεταχείριση αυτή συγκίνησε βαθύτατα τον εικοσιεπτάχρονο συγγραφέα και τον ώθησε να γράψει το γεμάτο συμπόνια
για τα φυλακισμένα ερείπια της ζωής.
Η μεταγραφή του κειμένου διατήρησε τους ορθογραφικούς κανόνες του Καρκαβίτσα ως τεκμήριο της γλωσσικής ταυτότητας ενός εκ των πρωτοπόρων δημοτικιστών.
Για λόγους τεχνικούς, τα πνεύματα και οι τόνοι παραλείφθηκαν.

Ανδρέα Καρκαβίτσα
ΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

[περιοδικό ΕΣΤΙΑ, τχ.16, 1892, σελ.241-245]

Μέρος 1ο

Πρώτη μου δουλειά , όταν έφθασα εις το Ναύπλιον, ήτο να ιδώ το Παλαμήδι. Με μισοκομένα γόνατα ανέβην τα χίλια οκτακόσια ογδόντα σκαλοπάτια του κ' έφθασα εις την κορφή.Έστριψα αριστερά κάτω από μία πύλη, πώχει τον λέοντα των Βενετσάνων επάνω της κ' ετράβηξα ίσα 'ς του Μιλτιάδη. Βέβαια σύμπτωσις, αλλά λυπηρά σύμπτωσις είνε οι φοβερές αυτές φυλακές να έχουν το όνομα του άμοιρου στρατηγού των Αθηναίων, ο οποίος και αυτός εις τα σίδερα εξεψύχησε.

Και τι φοβερές φυλακές΄τι κρύο και άψυχο κτίριο, αλήθεια! Φαντάζομαι τι ανατριχίλα θα πιάνη τον δυστυχισμένο κατάδικο όταν διά πρώτην φοράν το βλέπει απ' έξω. Το λιοντάρι με τον τρανό βρυχηθμό του΄η τίγρις με το αναμαλλιασμένο πρόσωπο και τα φλογερά μάτια της΄αυτός ο δράκος του παραμυθιού με το φοβερόν όγκος του και τα τροχισμένα δόντια του όταν τ' άνοιγε τριγύρω κ' έλεγεν- ωχ, ωχ! ανθρώπινο αίμα μυρίζει! όχι δεν εφόβιζε τόσον όσον το κτίριον αυτό με την ερημία και την σιωπή του. Στέκεται ολόρθο και βαρύ, εκπληκτικό, με τα πλατειά στήθη του εμπρός κατά το Άργος, με μια σιδερένια πύλη 'ς τη μέση, με ζωνάρι επάνω κ' επάλξεις οδωντοτάς ωσάν ένα επίγειο στόμα της Κολάσεως, ολάνοικτο.

Ο σκοπός μού άνοιξε την πύλη κ' εμπήκα εις μία μικρή λιθοστρωμένη αυλή. Δεξιά όρθιο εψήλωνε το τείχος, αριστερά σκάλα πέτρινη ανέβαινεν εις το επάνω δώμα, όπου το φυλακειον κ' έφθανε τας επάλξεις γύρω. Έξω από το φυλακείον εκάθητο ο αξιωματικός με τον επιστάτη και 'ς την ξύλινη γέφυρα ποτ έβγαινεν από τον ένα τοίχο εις τον άλλον επηγαινοήρχετο άλλος σκοπός με το όπλον εις το χέρι.

Επήγα ίσα εις την γέφυρα, έσκυψα κ' είδα διά πρώτην φοράν τους φυλακισμένους. Οι περισσότεροι ήσαν έξω, εις την τετράγωνη μικρή αυλή. Τα δώματα ανοίγουν από τες επτά ώρες το πρωί έως τες πέντε το βράδυ και βλέπουν λίγη μέρα και παίρνουν λίγην αναψυχή οι κατάδικοι. Άλλοι επεριπάτουν απάνου κάτου, με μικρά μουδιασμένα βήματα, δύο δύο ή τρεις τρεις μαζί΄άλλοι καταμόναχοι, με χαμηλωμένο κεφάλι, συλλογισμένοι΄άλλος έπαιρνε νερό΄ένας με ποδιά, κάμνων τον παντοπώλην εκεί μέσα, έδιδε καφέδες επάνω εις στραβοχειλιασμένο δίσκο΄άλλοι καθισμένοι εις τα πεζούλια επριόνιζαν ξυλάκια είτ' έγλυφον κόκκαλα διά την τέχνην τους΄ένας έστριβε αλύσια΄άλλος έπλεκε καλτσοδέτες και τρεις άλλοι εις τη γωνιά απάνου εις μία σανίδα , μισόγυμνοι εσαπούνιζον τ' ασπρόρρουχά τους!

Κάποιος εσήκωσε το κεφάλι του και μ' είδε. Μεμιάς όλα τα μάτια , γαλανά και μαύρα και μπιρμπιλά μάτια, εστηλώθησαν όλα επάνω μου. Κ' ευθύς άρχισαν ομάδι , αλλόι εδώ, άλλοι εκεί, να τρέχουν εις τα δώματα και να ετοιμάζουν τα εργόχειρά τους.

[Συνεχίζεται...]

Ιδού η Ρόδος...

Υποτροφίες

-Η πρεσβεία της Δημοκρατίας της Kορέας ανακοίνωσε την χορήγηση υποτροφιών σε Έλληνες υπηκόους για μεταπτυχιακές σπουδές καθώς και για σπουδές διδακτορικού επιπέδου. Καταληκτική ημερομηνία υποβολής αιτήσεων 28 Σεπτεμβρίου 2007
για περισσότερες πληροφορίες από την Πρεσβεία της Δημοκρατίας της Κορέας στην Αθήνα ,τηλ. 210 6984080

- Η πρεσβεία της Ρουμανίας ανακοίνωσε την χορήγηση υποτροφιών για διδακτορικό και ερευνητικό επίπεδο με την ονομασία " Ευγένιος Ιονέσκου" οι οποίες διατίθενται από τα Ρουμανικά Πανεπιστήμια σε αλλοδαπούς υπήκοους. Καταληκτική ημερομηνία υποβολής αιτήσεων 30 Σεπτεμβρίου 2007
για περισσότερες πληροφορίες http://www.europe-centrale-orientale.auf.org/article200.html

- Η πρεσβεία της Ελβετίας ανακοίνωσε την χορήγηση υποτροφιών σε Έλληνες υπηκόους, οι οποίοι επιθυμούν να πραγματοποιήσουν διδακτορικές σπουδές ή ερευνητικό πρόγραμμα στην Ελβετία κατά το ακαδημαικό έτος 2008-2009.
Καταληκτική ημερομηνία υποβολής αιτήσεων 9 Νοεμβρίου 2007.
Περισσότερες πληροφορίες http://www.bbw.admin.ch/html/pages/bildung/stipendien/eskas-d.html

http://www.uoc.gr

Ένα άκρως ενδιαφέρον συνέδριο!

1ο Διεθνές Συνέδριο Κριτικής Παιδαγωγικής: Δημοκρατία, Εκπαίδευση και Πολιτισμός Βόλος, 5-6 Οκτωβρίου 2007

αρχική πρόγραμμα επιτροπές εγγραφή διαμονή βιογραφικά επικοινωνία

Tο 1ο Διεθνές Συνέδριο Κριτικής Παιδαγωγικής, με θέμα "Δημοκρατία, Εκπαίδευση και Πολιτισμός", θα πραγματοποιηθεί στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (αμφιθέατρο Κορδάτου) από το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής στις 5 και 6 Οκτωβρίου 2007. Πρόκειται για συνέδριο διεθνούς εμβέλειας και σημαντικότητας, αφού αφορά στην προώθηση της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού μέσω μιας ριζοσπαστικής, εναλλακτικής και προοδευτικής παιδαγωγικής στην εκπαίδευση. Το συνέδριο αφορά κυρίως την εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας, καθώς και τους φοιτητές. Λόγω της σημαντικότητας του θέματος αναμένεται μεγάλο ενδιαφέρον και προσέλευση από το ευρύ κοινό, στο οποίο είναι ανοικτό. Προσκεκλημένοι ομιλητές είναι οι παρακάτω: Noαm Chomsky, Nita Freire, Peter Trifonas, Donaldo Macedo, Henry Giroux, Peter McLaren. Susan Searls- Giroux, Παναγιώτα Γούναρη, Ανδρέας Καζαμίας, Μαίρη Μπόση, Αθανάσιο Γκότοβος, Βασίλης Κουλαϊδής, Γιώργος Πασιάς, Μαρία Νικολακάκη. Οι διεθνείς ομιλητές του συνεδρίου είναι διάσημοι διανοούμενοι του κόσμου, που είναι πρωτοπόροι και έχουν επηρεάσει την εξέλιξη της εκπαιδευτικής θεωρίας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Οι περισσότεροι έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και αποτελεί γεγονός ο ερχομός τους.

Από το σημειωματάριό μου

9. Βλέπω το δράμα που περνάει το ΠΑΣΟΚ και σκέφτομαι την προδιαγεγραμμένη μοίρα των κομμάτων εξουσίας στον τόπο μας :γέννηση από έναν "εμπνευσμένο" ηγέτη, καλό ρήτορα και άσο στον τακτικισμό, που το διοικεί όπως ο βιομήχανος την επιχείρησή του- μεσουράνημα με την άνοδο στην εξουσία και την αλαζονεία του ηγέτη να έχει χτυπήσει κόκκινο- αντιδράσεις κάποιων στελεχών στη δικτατορία του ενός - απομάκρυνση ή θάνατος του ηγέτη και λυσσασμένος αγώνας από τους δελφίνους για τη διαδοχή, με πιθανή διάσπαση του κόμματος - νέος ηγέτης στο κόμμα που έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από τους αντιπάλους του, και τις ίντριγκες των συντρόφων του , με επικρεμάμενο συνεχώς τον κίνδυνο της εκπαραθύρωσής του ή της διάσπασης του κόμματος.Γι' αυτό πρέπει να φέρνει μόνο νίκες, αφού η ήττα δεν είναι ανεκτή, Όπως συμβαίνει δηλαδή με τους προπονητές, που απολύονται μετά το... πρώτο ατυχές αποτέλεσμα...
10. Καταπληκτική η γελοιογραφία στο Ποντίκι αυτής της εβδομάδας, με τους βουλευτές να διαμαρτύρονται σύσσωμοι στον Γιώργο, που επιχειρεί να τους υποβάλει σε...ΠΑΠ- ΤΕΣΤ.
11.Μία καινούρια Ιδέα εξ αφορμής της προαναφερθείσης γελοιογραφίας : οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ , καθισμένοι μέσα σε ένα παμπάλαιο λεωφορείο που γράφει
ΤΟ ΟΛΟΝ ΠΑΣΟΚ, διαμαρτύρονται στον Γιώργο που θέλει να υποβάλει το λεωφορείο σε... CRASH TEST : " Γιώργο μη! Θα διαλυθούμε!"

Σατιρικοί στιχοι 32-Γιάννης Τσακασιάνος

Γιάννης Τσακασιάνος

(1853-1908)

Σταυρώσατέ τηνε*!... Τέτοια είν’ η γη μας·
σήμερα ας παίξουμε όλοι μ’ αυτή·
αύριο ίσως παίζουνε άλλοι μαζί μας!
ποιος ξεύρ’ η μοίρα του τι του κρατεί;


«Ο γάμος της τρελής», 37-40. Βασική Βιβλιοθήκη,σελ. 364, «Αετός» Α.Ε., 1953.

*Σημείωση : Ο ποιητής αναφέρεται στη ρατσιστική

συμπεριφορά των ανθρώπων μιας

επαρχιακής κοινωνίας απέναντι σε κάποια

τρελή γυναίκα.