Την πάντρεψαν στα δεκαοχτώ και της φόρτωσαν ένα τομάρι και μισό. Αυτός όλη τη μέρα λείπει από το σπίτι, δουλεύει, λένε, σ’ ένα συνεργείο.
Χυδαίος τύπος, της νεορεμπέτικης σχολής, όλο νεύρα και τσαμπουκά, μια καλημέρα δεν καταδέχεται να πει , ο αχώνευτος, στο γείτονα που συναντάει στο δρόμο.
Αυτή, όμορφη γυναίκα και συμπαθητικιά όταν είναι στις καλές της, τον περιμένει κλεισμένη χειμώνα καλοκαίρι στο δυάρι της. Παλεύει με την ανύπαρκτη σκόνη και ξεσπάει στα παιδιά της, δυο κοριτσάκια χαριτωμένα , που στόμα έχουν και μιλιά δε βγάζουν. Καμία τρυφερότητα , καμία γλυκιά κουβέντα για τα καημένα…
Απ’ το πρωί ως το βράδυ μαλακισμένα τα ανεβάζει κωλόπαιδα τα κατεβάζει, μερικές φορές μάλιστα , όταν φρενιάζει , σηκώνει ουρλιάζοντας το χέρι και τα μελανιάζει για ανύπαρκτα παραπτώματα: «Να, για να μάθετε, παλιοπουτάνες να ακούτε τη μάνα σας! Δε σας αντέχω, θα σας δώσω στο Άσυλο!».
Όταν τους μιλάει νομίζεις ότι εκδικείται τη μοίρα της, στα πρόσωπά τους βλέπει τη μαύρη και άραχλη ζωή της, που βρέθηκε αλυσοδεμένη νωρίς νωρίς, πριν προλάβει να χαρεί τα νιάτα της.
Γιατί δε γνώρισε τι θα πει ελευθερία η δόλια, μια ζωή υπό επιτήρηση ήταν η ίδια από τους νευρωτικούς γονείς της και, όπως έβλεπε από τα κάγκελα του μπαλκονιού της τα παιδιά της γειτονιάς να παίζουν αμέριμνα στην αλάνα , έτσι κάνει τώρα και στα δικά της αθώα πλασματάκια.Κόρη δεσμοφυλάκων- μητέρα δεσμοφύλακας!
«Κατά μάνα, κατά κύρη και ο γιος κι η θυγατέρα!», που έλεγε άλλοτε ο σοφός λαός…
2 σχόλια:
Ανατρίχιασα...
Γι αυτό πιστεύω ότι ενώ όλοι γεννοβολάν παιδιά, ούτε οι μισοί από αυτούς είναι άξιοι γι αυτό το έργο.
Και τα καημένα τα αθώα παιδάκια, ζώντας μέχρι την εφηβεία τους μέσα σε τρελές καταστάσεις και σε ψυχρούς ενδοοικογενειακούς πολέμους τι πιθανότητες έχουν να βγούν φυσιολογικά?
Ενώ όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να κάνουν παιδιά (και κατά μια έννοια να εγκληματήσουν μαυρίζοντας αθώες ψυχές), κανένα παιδί δεν μπορεί να βρει το δίκιο του, να προστατευτεί από μόνο του και να πάρει διαζύγιο από τους τυχόν τρελάρες φυσικούς γονείς του και εν συνεχεία να μεγαλώσει με αγάπη και στοργή δίπλα σε μη βιολογικούς γονείς.
Μπορεί να ακούγονται περίεργα όλα αυτά, αλλά είναι σκέψεις που περνάν συχνά απ το μυαλό μου όταν βλέπω βιαιότητα σωματική και ψυχολογική στα παιδιά
Εγώ, καλή μου, ανατριχιάζω κάθε μέρα με το φριχτό σκηνικό που στήνεται μπροστά στα μάτια μου.
Δυστυχισμένοι γονείς που βγάζουν τα απωθημένα τους πάνω σε αθώες, όπως πολύ σωστά γράφεις, ψυχές.
Δημοσίευση σχολίου