Στα παιδιά που την πάτησαν...(λαϊκό άσμα)

Το κορόιδο

Εσύ καλά μου τα 'λεγες μα εγώ δεν είχα ώτα,
στα κόμματα που έμπλεξα μ' αλλάξανε τα φώτα.
Πορείες, πλάνα και πλακάτ για τα ιδανικά,
στο τέλος σαν το ζήτουλα γυρεύω δανεικά.

Πολιτική, πολιτική είσαι μεγάλη πρέζα,
χασίκλες κάνεις τα παιδιά και τα ξαπλώνεις τέζα.

Και βλέπω τα χρονάκια μου δεντράκια ξεραμένα,
λαχτάρες , πόθοι , όνειρα λουλούδια μαραμένα .
Αυτά που έχασα ζητώ, μα δεν τα παίρνω πίσω,
στις τσέπες είναι αλλονών κι εγώ δεν έχω να ζήσω.

Πολιτική, πολιτική, που μας το παίζεις μάνα,
μας στύβεις , μας παραπετάς , ξετσίπωτη αλάνα.