ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ 2

Οι επικοινωνιολόγοι τού δίνουν "΄Αριστα" με τόνο για τις μεθόδους του. Οι εχθροί του πτοούνται επί τη εμφανίσει του, ενώ οι ομογάλακτοι κυβερνητικοί του φίλοι νιώθουν αμηχανία με τις δημόσιες δηλώσεις του.

Το φαινόμενο του ανδρός-γάτα , που λατρεύεται από πολλούς θεσσαλονικείς και τον μιμούνται οι λαϊκιστές πολιτικοί των Αθηνών, είναι ικανό να παράξει στο μέλλον τουλάχιστον δέκα Διδακτορικά και καμιά εκατοστή σωσίες.

Συνεχώς διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι είναι λαϊκό παιδί και άντρας με παντελόνια,
όχι σαν κάτι ξενέρωτους πολιτικούς της Αθήνας,
ονόματα δε λέμε…

Οι ειδικοί εξηγούν ότι είναι κατανοητή αυτή η στάση σε ανθρώπους με "φτωχό" βιογραφικό σπουδών και έκδηλη αδυναμία να επικοινωνήσουν ισότιμα με ανθρώπους του πνεύματος και της επιστήμης, αλλά δε μας μιλούν για την ταμπακέρα, πώς δηλαδή ο άνθρωπος αυτός είναι επί τόσα χρόνια στον αφρό.
Τι αγαπά πιο πολύ ο Παναγιώτης μας;
Ασφαλώς την πατρίδα του, τη θρησκεία του και την οικογένειά του.
Για τη σημαία του (παρεμπιπτόντως κάποιος συνεπώνυμος, πιθανόν συγγενής του, πουλάει σημαίες στη Βασ. Ηρακλείου) θα έδινε ακόμα και τη ζωή του,
Όχι σαν κάτι ξενέρωτους ψευτοδιανοούμενους της Αθήνας,
ονόματα δε λέμε…

Και τι μισεί πιο πολύ;
Εκτός από τους διανοούμενους, πρώτα βδελύσσεται τους Τούρκους , μετά τους Σκοπιανούς , τέλος τους Αλβανούς ( ιδιαίτερα τους σημαιοφόρους μαθητές)
αλλά και τους "ανιστόρητους ιστορικούς" ( ευρωπαίους και δικούς), που διαδίδουν τα γνωστά γελοία ψέματα
για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Αλεξάνδρου . Αν τον αποκαλέσεις ρατσιστή και αδιάβαστο, είναι ικανός να ενώσει τα τρία ποδάρια της αυθαιρετομάνας Χαλκιδικής σε ένα (a propos κάπου εκεί έχει... αυθαιρετήσει για τη μανούλα του).
Έχει την τάση των αερίων, καταλαμβάνει δηλαδή όλους τους χώρους. Εμφανίζεται παντού: σε εγκαίνια, διαλέξεις ,λιτανείες (πάντα διαγκωνιζόμενος με άλλους ευσεβείς πολιτικούς για το ποιος θα κρατήσει από μπροστά την εικόνα)
συγκεντρώσεις, κηδείες, συνάξεις, συνεδριάσεις, συνεντεύξεις, συναθροίσεις, αγρυπνίες ,
παρακλήσεις, διαμαρτυρίες , πορείες, παράθυρα καναλιών
και γενικώς όπου υπάρχουν πάνω από δύο άνθρωποι.
Του αρέσει επίσης να βλέπει βιβλία αντεθνικών συγγραφέων να καίγονται έξω από βιβλιοπωλεία,
αλλά εξίσου γουστάρει να κάνει βόλτες στην κεντρική αγορά και να τσιμπολογά τους μεζέδες των καταστηματαρχών, να γεύεται

τις όρνιθες επί της πυράς
και τα μπινελίκια της Μοδιάνο
και ίσως, το κυριότερο, να άδει άσματα
καψούρικα.

Ο άνθρωπος είναι εκπληκτικός . Δεν υπάρχει κοινωνική τάξη ή επαγγελματική ομάδα που να διαμαρτύρεται και να μην έχει ένα καλό λόγο για το δίκαιο των αιτημάτων της. Κατανοεί, λόγου χάρη, την αγανάκτηση των ταλαίπωρων θυμάτων του ΟΑΣΘ , αλλά διαφωνεί με την απόφαση του Λιάπη να εξοριστούν από τις λεωφορειολωρίδες οι ταξιτζήδες, μεγάλη πληγή του κυκλοφοριακού.

Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του του χαρίζουν άνετα το Όσκαρ υποκριτικής: Λυσσαλέος αντίπαλος του Ανδρέα εν ζωή και άνετος υμνολόγος του μετά θάνατο, φανατικός ακροδεξιός από τη μια και σθεναρός υπερασπιστής της Αριστεράς για τα εγκλήματα του Σταλινισμού εν Ευρώπη από την άλλη.

Αν τον ρωτούσατε, λένε χαιρέκακα οι αντίπαλοί του, ποια είναι η αγαπημένη του ταινία,
θα σας έλεγε ανεπιφύλακτα: Ένα βότσαλο στη λίμνη , γιατί
του αρέσει... να ρίχνει βότσαλα στο Θερμαϊκό, μια και δεν παράγει καθόλου έργο.

Πολλοί διατείνονται ότι το πιο σημαντικό του έργο ως Νομάρχη είναι... όλες οι παραπάνω... αρετές, δηλαδή ένα στρογγυλό μηδενικό, παρά τις στεντόρειες διακηρύξεις του περί αγώνα μέχρι εσχάτων για τα δίκαια της Θεσσαλονίκης, όπως π.χ. για τη σχολική στέγη που όλο χτίζεται και αίθουσες δε βλέπουν.

Οι εχθροί του τον κατηγορούν για ανεπάρκεια που "βγάζει μάτι" , αλλά αυτός δεν πτοείται καθόλου, αφού είναι σίγουρο ότι οι θεσσαλονικείς "τον πάνε" και τον θεωρούν σάρκα εκ της σαρκός τους.
Ο Παναγιώτης , οφείλουμε να το ομολογήσουμε, έχει πάψει να φαντάζει στα μάτια των συνδημοτών του ως γελοίος ή γραφικός και έχει ενσωματωθεί στην καθημερινότητά τους, όπως η φραπεδιά και τα Σπορ του Βορρά στο καφενείο της γειτονιάς τους...