Θα γίνουν οι BRICS ανάχωμα στην απορρυθμιστική πολιτική του Τραμπ;
Είναι αδιαμφισβήτητο πως μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ ζούμε σε μια εποχή όπου η θεωρητική έννοια της «αυτονομίας του πολιτικού», που διατυπωνόταν από πολλούς στοχαστές όπως οι Τρόντι, Αλτουσέρ μέχρι και τον Πουλαντζά και αναγνωρίζει μία σχετική ανεξαρτησία στη δράση της πολιτικής μέσα στον κύκλο της ανάπτυξης κι οικουμενικής επέκτασης στον καπιταλισμό, πλέον έχει αναιρεθεί τελειωτικά. Η «επιχειρηματικοποίηση» του αμερικανικού κράτους και της εκτελεστικής εξουσίας από τον ιδιόρρυθμο πρόεδρο μεγιστάνα αποτελεί έναν οδοστρωτήρα, που οι «σφαγές» κάθε είδους (οικονομικές και δασμολογικές, πολιτικές και πραγματικές), εν γένει η «αστάθεια» αποτελούν τη μόνη «σταθερότητα».
Μέσα σε τούτη την πορεία των συνεχών ανατροπών της διεθνούς τάξης αναγκαία είναι να υπάρξει ένα αντίβαρο για την ανασυγκρότησή της. Και καθώς, όπως συνέβαινε στην προηγούμενη εποχή του Ψυχρού Πολέμου, σήμερα η Κίνα, παρά το οικονομικό της μέγεθος, δεν διαθέτει το απαραίτητο ειδικό στρατιωτικό βάρος και την πολιτική επιρροή για να αποτελέσει το αντιστάθμισμα στην ανατρεπτική πολιτική του Τραμπ, η υπερεθνική δομή των BRICS+ είναι η μόνη παράμετρος που μοιάζει να έχει τις δυνατότητες να διακόψει τη γεωπολιτική κι οικονομική φρενίτιδα που προκαλεί η αλλοπρόσαλλη πολιτική του Τραμπ.

Γι’ αυτό άλλωστε και ένας από τους κλάδους της πολιτικο-οικονομικής πίεσης που ασκεί ο Αμερικανός πρόεδρος στόχο ακριβώς έχει να διαρραγεί η ενότητα του των BRICS, που έχουν εξελιχθεί σε μια γεωπολιτική δύναμη, η οποία λειτουργεί σε αυξανόμενη κλίμακα, εύρος και ταχύτητα. Με την πρόσφατη ένταξη της Αιγύπτου, της Αιθιοπίας, της Ινδονησίας, του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ, το μπλοκ αντιπροσωπεύει πλέον το 45% της ανθρωπότητας και το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Επιπλέον πάνω από άλλες 40 χώρες (μεταξύ αυτών και η Τουρκία) επιδιώκουν την ένταξη ή τη σύνδεση τους με τους BRICS: μια απόδειξη της μη αναστρέψιμης δυναμικής του, που απειλεί ακόμη και την ανατροπή του δολαρίου ως παγκόσμιας ανταλλακτικής σταθεράς.
Ο Τραμπ από την αρχή της θητείας του, έξω από τον άμεσο οικονομικό πόλεμο που έχει κηρύξει στην Κίνα, προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδυναμώσει την οικονομική συνεργασία των BRICS. Είτε με την πειθώ, είτε με τους υψηλούς δασμούς, αλλά και με υπονομεύσεις . Αυτό φανερώνει άλλωστε κι η τακτική που ακολουθεί για την προσέγγιση με τη Ρωσία για το Ουκρανικό ή το άνοιγμα προς το Ιράν για μία συμφωνία που αφορά τα πυρηνικά του, αλλά και η προσπάθεια, κυρίως με τη μεσολάβηση της Ιταλίας και της νεοφασίστριας πρωθυπουργού της Τζόρτζιας Μελόνι, για να προσελκύσει στη Δύση την Ινδία και δευτερευόντως τα ΗΑΕ. Στον τακτικό αντίποδα εγγράφεται επίσης και η ανήκουστη επίθεση, με τις εξωφρενικές δηλώσεις περί «γενοκτονίας» των λευκών αγροτών στη Νότιο Αφρική, που εξαπέλυσε στον πρόεδρο της χώρας Σίριλ Ραμαφόσα. Βέβαια η Νότια Αφρική είναι μία χώρα που πρωτοστάτησε στην προσαγωγή του μακελλάρη Νετανιάχου στο ΔΠΔ και που επίσης με την κυβέρνηση της οποίας βρίσκεται σε συνεχή διαμάχη ο αγαπημένος του Ίλον Μασκ.
Ο Τραμπ γνωρίζει πως οι BRICS δεν είναι μόνο μία οικονομική συνεργασία, που απλώς ανταποκρίνεται στα παγκόσμια γεγονότα διαμορφώνοντας τρόπους αντιμετώπισής τους στο εσωτερικό του μπλοκ των χωρών που τη συνιστούν. Αντίθετα, το μπλοκ έχει τη δυνατότητα, όπως το έχει αποδείξει στα χρόνια που η δυτική οικονομία κατέρρεε από την κρίση, να δείχνει ανθεκτικότητα και να διαμορφώνει ενεργά τα παγκόσμια γεγονότα. Η χρηματοδότηση υποδομών ύψους άνω των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Νέας Τράπεζας Ανάπτυξης -από ηλιακά πάρκα στην Ινδία έως αστικές συγκοινωνίες στη Βραζιλία- θα μπορούσε να είναι μόνο η αρχή. Το μπλοκ συζητά τώρα προτάσεις για νέα συστήματα πληρωμών και τεχνολογικές συνεργασίες μεταξύ των κρατών μελών για να αμφισβητήσει την κυριαρχία του δολαρίου και τους περιορισμούς πνευματικής ιδιοκτησίας στην καινοτομία, που προωθούν οι πολυεθνικές για να θησαυρίζουν.[................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου