Οι ιστορικές ευθύνες στην πλάτη της Αριστεράς
Βασίλης Γλέζος*
Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Γαλλία είναι ο καθρέφτης του μέλλοντος της Ευρώπης. Αυτό δείχνει οι όροι της πολιτικής αντιπαράθεσης πλέον έχουν φύγει από τα επίδικα της «σταθερότητας» ή της «ομαλότητας» μιας καθεστηκυίας τάξης που απλά οι από κάτω συναινούν ή συμμορφώνονται με την βία στα θέλω της.
Οι κοινωνίες βράζουν γιατί η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολη ενώ συνεχώς οι απαιτήσεις των από πάνω αυξάνονται εις βάρος των από κάτω. Το μέγα ερώτημα είναι όμως ποια κατεύθυνση θα πάρουν αυτές κοινωνικές συγκρούσεις που μαίνονται! Αυτή της χειραφέτησης και της κοινωνικής δικαιοσύνης ή της μισαλλοδοξίας και του φασισμού;
Η συνθήκη που ζούμε δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα των λάθος επιλογών των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που μεσουρανούσαν στην Ευρώπη αλλά και της Αριστεράς, η οποία ετεροκαθορίζονταν συνεχώς. Όπως και να έχει το δίλημμα παραμένει και σκοπός είναι να μην ζήσει η γενιά μας μια Ευρώπη της δεκαετίας του 1930.
Αν δούμε τα εκλογικά αποτελέσματα στη Γαλλία το RN συγκεντρώνει στο γενικό πληθυσμό το 31.4%. Ωστόσο, αν δούμε τα ποιοτικά στοιχεία, στους χειρώνακτες εργάτες συγκεντρώνει 58%, στους ανέργους 35%, σε αυτούς με οικονομικές δυσκολίες 37% ενώ σε αυτούς που έχουν τελειώσει την βασική εκπαίδευση 46%. Αυτό δείχνει ότι η Αριστερά και οι σοσιαλδημοκρατία ενώ ευαγγελίζονται ότι θέλουν να εκπροσωπούν αυτές τις κοινωνικές τάξεις ή έστω τμήματα τους, όχι μόνο δεν είναι κοντά στον στόχο αλλά οριακά δεν έχουν καν επαφή με αυτές.
Και αν ο στόχος είναι να ξανά γίνει η Αριστερά προνομιακός συνομιλητής με τις παραπάνω κοινωνικές κατηγορίες αυτό σίγουρα δεν θα γίνει αναζητώντας έναν νέο, καλύτερο και πιο θελκτικό ηγέτη από αυτούς που είχαμε μέχρι τώρα. Επίσης, δεν θα γίνει αν πιστεύουμε ότι το να πάμε σε έναν μέσω εργάτη που στις 15 του μήνα δεν έχει λεφτά να θρέψει την οικογένεια του και του μιλήσουμε για το πώς θα γίνει καλύτερη κατανομή στο κάθε ταμείο ανάκαμψης μέσω θεσμικών και τεχνοκρατικών παρεμβάσεων σε κάποιο μέλλον που εμείς θα είμαστε στο κράτος, τότε η Ακροδεξιά θα φαντάζει η μόνη διέξοδος.
Στόχος, κατά την εκτίμηση μου, οφείλει να είναι αφενός η συνειδητοποίηση ότι η περίοδος χάριτος για την Αριστερά έχει τελειώσει. Τα διεθνή πλέγματα αναδιατάσσονται - ο Σουλτς από τον Φεβρουάριο διακηρύσσει τον διπλασιασμό της παραγωγή όπλων στην Γερμανία ενώ η συζήτηση για τον «αμυντικό» ευρωομόλογο αποκτά ασφυκτικά χαρακτηριστικά - και ετοιμάζονται για να ξανά μοιράσουν την πίτα.
Η Αριστερά είτε θα μπορέσει να προτείνει μια δέσμη ριζοσπαστικών τομών δίνοντας όραμα για μια καλύτερη ζωή σε αυτούς που θέλει να εκπροσωπεί είτε θα φλερτάρει με την ενσωματώσει σε ένα σύστημα που συνεχώς βαδίζει στα δεξιά. Για να το πω απλά, είτε θα πείσουμε την εργατική τάξη ότι ο λόγος που ζουν χειρότερα χρόνο με το χρόνο είναι αυτοί που βγάζουν εκατομμύρια στις πλάτες της είτε θα πειστεί ότι για την ανεργία φταίνε οι μαύροι, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα και οι αριστεροί. Είναι επιτακτική η ανάγκη για ένα σχέδιο φορολογίας του πλούτου, για ένα σχέδιο ώστε να παρθούν πρωτοβουλίες για την ειρήνη με εμφατικό τρόπο, για ένα σχέδιο που θα ξανά κάνει την κοινωνία συμμέτοχη στην παραγωγή πολιτικής.
Εν κατακλείδι, η Αριστερά ας ξανά μιλήσει ανοιχτά, ριζοσπαστικά, άφοβα για ένα μέλλον που θα μας χωράει. Να βγούμε από την τρύπα της ηττοπάθειας και της τεχνοκρατίας και να μιλήσουμε με τον απλό κόσμο πείθοντάς τον για ένα μέλλον με κοινωνική δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου