Μετέφρασε λογοτεχνία και θεατρικά, ενώ συνέδεσε το όνομά της με τη μετάφραση στα ελληνικά του θρυλικού «Φύλακα στη σίκαλη» του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ
«Έφυγε» από τη ζωή σήμερα η ποιήτρια και μεταφράστρια Τζένη Μαστοράκη.
Η Τζένη Μαστοράκη γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1949 στην Αθήνα και σπούδασε βυζαντινή και μεσαιωνική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ανήκει στη Γενιά των Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών που άρχισαν να δημοσιεύουν τα έργα τους κατά τη δεκαετία του 1970, και ειδικότερα προς το τέλος της Χούντας των Συνταγματαρχών και τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η πρώτη εμφάνιση ποιήματος της έγινε το 1971. Το ποίημα αυτό συμπεριλήφθηκε στην «Αντι-ανθολογία» του Δημήτρη Ιατρόπουλου. Το πρώτο της βιβλίο, με τίτλο «Διόδια», εκδόθηκε το 1972.
Τα ποιητικά έργα της κίνησαν το ενδιαφέρον του Γιάννη Ρίτσου και της Νανάς Καλλιανέση, ενώ τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες και δημοσιεύθηκαν σε ανθολογίες και περιοδικά ανά τον κόσμο.
Παράλληλα, εξίσου σημαντικό ήταν το μεταφραστικό της έργο. Μετέφρασε λογοτεχνία και θεατρικά, ενώ συνέδεσε το όνομά της με τη μετάφραση στα ελληνικά του θρυλικού «Φύλακα στη σίκαλη» του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ.
Το 1989 βραβεύθηκε από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια με το βραβείο Thornton Niven Wilder για το μεταφραστικό της έργο. Επίσης, το 1992 έλαβε βράβευση από τη Διεθνή Επιτροπή Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ, International Board on Books for Young People) για τη μετάφραση του παιδικού βιβλίου
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
.
Μ' ένα στεφάνι φως
Μαστοράκη Τζένη
1989
Τον εραστή των φαντασμάτων, των ταξιδευτών, κι όσων
εφύγαν πάρωρα, αυτόν καλούσε,
μες στο σκοτάδι που διαβαίνει μοναχός, στις ερημιές που
διάβαινε ωραίος, απ’ τον καιρό λιωμένος, σέρνοντας τη
λύπη του, χλομό κοράσι.
Και σιγανά τού κρένει, και δεν άκουγε, πού περπατείς,
ψιθύριζε, και δεν τον φτάνει, στις ρεματιές δροσίζεται,
στο αγκαθινό, σε κλίνη ανεσκαμμένη απ’ άκρη σ’ άκρη,
και στα λινά μιας παραδείσου, τού ψιθύριζε, ήσουν καλός,
και δεν ακούς, και μη λυπάσαι, όνειρο ήταν και περνά,
μη σκιάζεσαι,
εκεί που νυχτοπερπατείς σε ξένους ύπνους.
Πάντοτε νύχτα ταξιδεύουν τα μεγάλα χαίρε, τα έχε γεια,
καλότυχοι οι νεκροί που ξαγρυπνάνε, τις κορυφές,
τ’ ακροκεραύνια περιπλέοντας, τις λόχμες μιας
απύθμενης υπνολαλίας,
κι όπως λιοντάρι στα στενά δε χόρτασε, το συννεφάκι
αυτό τους σημαδεύει, την κόψη ανάβοντας,
το ανάστημα, μελαχρινό, το βλέμμα που ήταν—
Σαν να πεθύμησαν τη δροσερή φυγή, το αλγεινό
των αρωμάτων σε κλεισμένους χώρους, τον ταπεινό
αιγιαλό,
τη φοβερή φωλιά του ύπνου φεύγοντας, το λίγο
των ονείρων.
II.
Έγιναν κρίματα και βάρυναν πολύ, κι ό,τι πονά,
για πάντα εδώ, για πάντα μένει, κακό φιλί, για
πάντα το κακό σημάδι του, παραφροσύνη δίχως
γυρισμό, φοβέρα σκιάζει,
μια ιερή σαρκοφαγία που εξαντλεί.
Κι ό,τι πονά, κι αν λησμονιέται την αυγή, μια νύχτα
άλλη, πλανήτης βάσκανος, ραγίζει η ανατολή,
κι ανάρια λάμποντας το πέρασμα του στο σκοτάδι,
σαν ερπετό, μεγάλη σαύρα που βουτά, θα ’ρθει,
μετά την αγωνία στα στενά, σώμα καμένο και χλωρό
κεφάλι, θα ’ρθει, κατάχλωρος απ’ τη φωτιά, κι ό,τι
εξαντλεί, σαΐτα, βόλι και κακό φιλί,
ο μάγος έρωτας, ο τρόμος έρωτας το φέρνει πάλι.
Περισσότερα ποιήματα από την ίδια συλλογή
Μ'ένα στεφἀνι φως / En couronnes de lumière
************************
ΜΝΗΜΗ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ ΕΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙ
Επτάλεπτη συνέντευξη της Τζένης Μαστοράκη . Πραγματοποιήθηκε από μαθητές της Ελληνογαλλικής Σχολής Αγίας Παρασκευής στο πλαίσιο της Γιορτής της Ποίησης στο Lfh, στις 26 Απριλίου 2007. Υποτιτλισμένη στα Γαλλικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου