Η μπαλάντα των κυριών
Φρανσουά Βιγιόν* ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ | είναι η Φλώρα, η ωραία από τη Ρώμη, η Αλκιβιάδα, κι ύστερα η Θαΐς, η ξαδέλφη της με τη χρυσή κόμη; Ηχώ απαλή, σκιά σε λίμνη, τρόμοι των φύλλων, ροδοσύννεφα πρωινά, η εμορφιά τους δεν έδυσεν ακόμη. Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά; 
Πού 'ναι η αγνή και φρόνιμη Ελοΐς;Γι' αυτήν είχε τότε καλογερέψει ο Πέτρος Αμπαγιάρ. Άλλος κανείς όμοια στον έρωτα δε θα δουλέψει. Κι η βασίλισσα που έκαμε τη σκέψη κι έριξε στο Σηκουάνα, αληθινά, το σοφό Μπουριντάν για να μουσκέψει; Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά; Η ρήγισσα Λευκή, ρόδον αυγής, με τη φωνή της τη γλυκά ακουσμένη, η Βέρθα, η Βεατρίκη, η Αρεμβουργίς του Μαίν, η Σπαρτιάτισσα η Ελένη,  κι η καλή Ιωάννα από τη Λορραίνη, όλες ανοίξεως όνειρα τερπνά, η ανάμνησή τους ζωηρή απομένει. Πρίγκιψ, αν τις αναζητείτε τώρα, τάχα θα τις έβρετε πουθενά, τάχα θα υπάρχουν σε καμιά χώρα; Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά; |
*Φρανσουά Βιγιόν - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου