Η
αθλητική αναγέννηση του Έλληνα έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.
Nίκος Γκάλης: "Ο άνθρωπος της ζωής μας
Ο Νίκος Γκάλης στο παρκέ ήταν το τέλειο στην απόλυτη διαστολή του και το ατόφιο σε μέγιστη καθαρότητα και συμπύκνωση. Τέλειος και ατόφιος αθλητής.
Ένας σταρ ασύλληπτης, αλλά και ζωτικής ακτινοβολίας για τον ελληνικό αθλητισμό, τον οποίο έβγαλε από το αναλογικό πλαίσιό του και τού έδωσε διαστάσεις ψηφιακές.
Είναι ένας ζωντανός θρύλος, μια άφθαρτη ανάμνηση σαν την Εμμονή της Μνήμης του Νταλί. Όσα ρολόγια κι αν λιώσουν στα χέρια μας, όσα χρόνια κι αν γραφτούν στη ράχη μας η εικόνα του ιπτάμενου Νίκου Γκάλη, του ανίκητου παιδικού ήρωά μας, θα μάς συντροφεύει ως ένα από τα ομορφότερα σουβενίρ της ζωής μας.
Είναι ο δικός μας Air, αλλά και ο δικός μας -πραγματικά άξιος για τον τίτλο του-Sir.
Εισήλθε στη ζωή μας σαν ουράνιο σώμα τη δεκαετία του '80. Μαρτύριο για τους αντιπάλους του. Προσέκρουαν πάνω στον αδάμαστο και απτόητο απ' τους αιθέρες "πλανήτη Γκάλη" σαν θραύσματα από κομήτες.
Διάλεξε τον Άρη, επειδή αγάπησε την απλωσιά των δρόμων της Θεσσαλονίκης, αλλά και επειδή πλήρωνε καλύτερα. Έπρεπε να συντηρήσει τη φτωχή οικογένειά του.
Οι γονείς του ήταν η έγνοια του. Ένας λόγος που η ομιλία του γίνεται πιο ζωηρή όταν αναφέρεται στον Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι αυτός: η κοινή αφετηρία των φτωχικών παιδικών χρόνων.
Ο ακριβοθώρητος “γκάνγκστερ” που εξακολουθεί να αποφεύγει τους λεκτικούς εκτροχιασμούς, αλλά και τα κοινότοπα λόγια παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στο SPORT24 και στον Παντελή Βλαχόπουλο.
Δεν μίλησε μόνο για τον Γιάννη, αλλά και για τους σταθμούς της αξιοθαύμαστης διαδρομής του, φυσικά για το Ευρωμπάσκετ του 1987, για το γεγονός ότι δεν υπήρχε άμυνα να τον σταματήσει και για τις κρίσιμες αποφάσεις του, αυτές που δεν θα άλλαζε ούτε σήμερα.
Αναφέρθηκε στους συνοδοιπόρους του και οραματίστηκε πώς θα ήταν η συνύπαρξή του στον Παναθηναϊκό με αυτόν που τον χαρακτήρισε "διάβολο", τον Ντράζεν Πέτροβιτς.
Γιατί ο Νίκος Γκάλης είναι ο άνθρωπος της ζωής μας και ως μπασκετικός Θεός ξέρει πάντα τι να κάνει τη μπάλα.
- Δεν ξέρω πώς να σας προσφωνώ. Μου είπατε να σας μιλάω στον ενικό, αλλά μου είναι δύσκολο.
Όπως μου μιλάει όλος ο κόσμος, άνετα. Νίκο να με λες.
- Είμαι εδώ και κάθομαι σε αυτή την θέση, γιατί εσύ ήρθες από την Αμερική και έπαιξες μπάσκετ στην Ελλάδα. Αν δεν ερχόσουν το 1979 εδώ να μας εμπνεύσεις, σίγουρα θα έκανα κάτι άλλο στην ζωή μου. Και όχι μόνο εγώ, αλλά πολλά παιδιά.
Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή. Όταν ήρθα το 1979 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Θεσσαλονίκη ήταν σαν χωριό, αλλά μου άρεσε τόσο πολύ.
Γεννήθηκα στη Νέα Υόρκη και μετά έζησα στο Νιού Τζέρσεϊ και εκεί είχε τόσο κόσμο, τόση φασαρία. Και ήρθα εδώ και στους κεντρικούς δρόμους κυκλοφορούσαν μόνο 30 αυτοκίνητα.[....................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου