Στα καζίνο της Γευγελής η Ελλάδα αναστενάζει και ο Κάφκα ντρέπεται
Νίκος Γιαννόπουλος
Ένα οδοιπορικό στην πόλη της Βόρειας Μακεδονίας που επισκέπτονται οι Έλληνες για να ακουμπήσουν ζεστό χρήμα.
Σπάνιες οι φορές στη ζωή που η πραγματικότητα την οποία
έχεις φανταστεί για ένα μέρος που δεν έχεις επισκεφτεί ποτέ,
ξεδιπλώνεται μπροστά σου όπως ακριβώς την έπλασες μέσα από διηγήσεις και
σκόρπια διαβάσματα.Για τα καζίνο που εδρεύουν στη Γευγελή, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τα σύνορα της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία, η διαδεδομένη περιγραφή είναι μια δυστοπική εικόνα με λεπτομέρειες βγαλμένες από τα έργα του Κάφκα. Η πραγματικότητα επιβεβαίωσε τις περιγραφές σε τέτοιο βαθμό, που και ο ίδιος ο Κάφκα θα ντρεπόταν που δεν κατάφερε όσο ήταν εν ζωή να συλλάβει ένα τέτοιο σκηνικό και να το μεταφέρει στο χαρτί. Έτσι και αλλιώς, η ζωή με την ωμότητά της πολλές φορές ξεπερνά ακόμα και την πιο οργιώδη φαντασία.
Το ταξίδι από την πόλη των Σκοπίων μέχρι τη Γευγελή είναι μάλλον βαρετό. Πρόκειται για 120-130 χιλιόμετρα χωρίς την παραμικρή επαφή με οικιστικό ιστό και αστικό τοπίο. Το Βέλες το αφήσαμε στα δεξιά μας, η νύχτα σιγά-σιγά έπεσε και τη μονοτονία των στιγμών έσπαγαν μόνο οι πολλές στάσεις για τα διόδια.
Ήταν μία εκ πρώτης όψεως αδιάφορη Πέμπτη. Η οδηγός μας, πάντως, στοιχημάτιζε ότι παρά το γεγονός ότι η μέρα ήταν εργάσιμη και το κρύο σχετικά τσουχτερό για την εποχή, τα καζίνο θα ήταν σχεδόν γεμάτα. Σε λίγα λεπτά θα φτάναμε και θα δικαιωνόταν πανηγυρικά. Στο πάρκινγκ υπήρχαν πάνω από 100 αυτοκίνητα με ελληνικές, ελληνικότατες, πινακίδες που αντιστοιχούσαν σε πολλούς νομούς της Βόρειας Ελλάδας. Αυτοκίνητα από τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, την Πιερία, την Κοζάνη, την Ημαθία, ακόμα κι από τον Έβρο.
Πριν μπούμε, δεν γινόταν να μην προσέξουμε τις πινακίδες και τις αφίσες, οι οποίες θα μπορούσαν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες. Σ' αυτές που προπαγάνδιζαν συναυλίες Ελλήνων τραγουδιστών που θα πραγματοποιούνταν στο χώρο τις αμέσως επόμενες μέρες (Χριστοδουλόπουλος -πατήρ και υιός- Στάμος, Τριαντάφυλλος, Μαραγκόζη) και σ' αυτή (μία ήταν) που διαφήμιζε ένα οδοντιατρείο που βρισκόταν μόλις 100 μέτρα πιο μακριά. Στη Γευγελή, κοντολογίς, μπορείς να συνδυάσεις το μπλακ τζακ και τα φρουτάκια με τα σφραγίσματα και τις απονευρώσεις. Όλα αυτά, σε ιδιαίτερα προνομιακές τιμές για τα ελληνικά δεδομένα.
Μπήκαμε κάπως μουδιασμένα, όπως μπαίνει κάποιος κάπου για πρώτη φορά. Είχαμε ένα μικρό δισταγμό, ίσως και μία συστολή. Η υπάλληλος με τα σπαστά ελληνικά, μας ενημέρωσε ότι πρώτα θα έπρεπε να βγάλουμε κάρτα εισόδου. Στηθήκαμε, λοιπόν, μπροστά από το φακό και μέσα σε λίγα λεπτά οι κάρτες με τη φωτογραφία και τα στοιχεία μας είχαν εκτυπωθεί. Τα σπαστά ελληνικά μας έκαναν εντύπωση. Κακώς, πολύ κακώς. Πρόκειται για τον κανόνα.[.............................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου