gerontakos

«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)

Τρίτη, Δεκεμβρίου 01, 2015

Στον απέραντο κόσμο της επιστημονικής φαντασίας

Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΥ

(MICROCOSMIC GOD)*

Θίοντορ Στέρτζον

(Theodore Sturgeon)

Διασκευή: Βασίλης Κ. Μηλίτσης

Η ιστορία που θα σας πω αφορά έναν άνθρωπο που είχε πάρα πολλή δύναμη, και έναν άλλο που συσσώρευε πάρα πολλά. Ο πρώτος που είχε λεγόταν Τζέιμς Κίντερ και ο άλλος ήταν ο Κόναντ, ο τραπεζίτης του. Ο Κίντερ ήταν ένας ωραίος τύπος. Ήταν επιστήμονας και ζούσε ολομόναχος σ’ ένα μικρό νησί λίγο έξω από τις ακτές της Νέας Αγγλίας. Δεν ήταν ο κοντός και δύσμορφος τρελός επιστήμονας που συνήθως ακούμε. Η ευχάριστη απασχόλησή του δεν ήταν το προσωπικό του κέρδος, κι ούτε ο ίδιος ήταν μεγαλομανής, με δυσκολοπρόφερτο ρωσικό όνομα και χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Δεν ήταν ύπουλος, ούτε καν ανατρεπτικός. Κούρευε τακτικά τα μαλλιά του κι έκοβε τα νύχια του διατηρώντας τα πάντοτε καθαρά, ζούσε και σκεφτόταν σαν κάθε λογικός άνθρωπος. Είχε ένα μάλλον μωρουδίστικο πρόσωπο και του άρεσε να ζει σαν ερημίτης. Ήταν κοντός και παχουλός, αλλά ευφυέστατος. Η ειδικότητά του ήταν η βιοχημεία, και ήθελε να τον φωνάζουν κύριε Κίντερ, ούτε δόκτωρ ούτε κύριε καθηγητά. Απλά κύριε Κίντερ. Ήταν ένα άτομο ανέκαθεν sui generis. Δεν αποφοίτησε ποτέ από κανένα κολλέγιο ή πανεπιστήμιο γιατί τα θεωρούσε υπερβολικά οπισθοδρομικά για την εξυπνάδα του και υπερβολικά άκαμπτα ως προς την εκπαιδευτική τους προσέγγιση. Αμφισβητούσε αυτά που έλεγαν οι καθηγητές του. Πάντοτε έθετε ερωτήματα και δεν τον ένοιαζε και πολύ όταν αυτά σ’ έβαζαν σε αμηχανία. Θεωρούσε τον Γκρέγκορ Μέντελ ως έναν αδέξιο ψεύτη, τον Δαρβίνο διασκεδαστικό φιλόσοφο και τον Λούθερ Μπέρμπανκ λαϊκιστή. Ποτέ δεν άνοιγε το στόμα του χωρίς ν’ αφήσει το θύμα του εμβρόντητο. Εάν μιλούσε με κάποιον γνώστη καινούριων πραγμάτων, τον συναναστρεφόταν μόνο για να μάθει απ’ αυτόν, κι έφευγε αφήνοντάς κι αυτόν άφωνο. Εάν πάλι συζητούσε με κάποιον που οι γνώσεις του ήταν ήδη στην κατοχή του Κίντερ, το μόνο που έκανε ήταν να ρωτάει επανειλημμένα, πώς το ξέρεις; Η μεγάλη του τέρψη ήταν να κάνει φέτες ένα φανατικό οπαδό της ευγονικής επιχειρηματολογώντας μαζί του. Κατά συνέπεια ο κόσμος τον απέφευγε και ποτέ, μα ποτέ, δεν τον καλούσε για τσάι. Ήταν ευγενικός αλλά όχι διπλωμάτης. Είχε κάποια χρήματα, με τα οποία μίσθωσε το νησί και μόνος του έστησε και εξόπλισε ένα εργαστήριο. Αν και βιοχημικός, του άρεσε να χώνει τη μύτη του και σ’ άλλους τομείς. Και δεν είναι καθόλου παράξενο όταν έκανε ένα διανοητικό αποτόλμημα αρκετά ευρύ, ώστε να τελειοποιήσει μια μέθοδο αποκρυστάλλωσης και παραγωγής της βιταμίνης Β1 με τον τόνο, πράγμα που του επέφερε πολλά λεφτά. Χωρίς να χάσει καθόλου καιρό, αγόρασε το νησί και έβαλε οχτακόσιους ανθρώπους να επεκτείνουν το εργαστήριο και τον εξοπλισμό του σε μια περιοχή έξι στρεμμάτων. Άρχισε να πειραματίζεται με ίνες αγαύης και ανακάλυψε μια μέθοδο παραγωγής ενός υλικού από το οποίο κατασκεύασε ένα ανθεκτικότατο σχοινί, που δεν κοβόταν ποτέ. Και απόδειξη αυτού είναι το εγχείρημα πάνω από τον Νιαγάρα. Έβαλε να δέσουν το καινούριο σχοινί από τη μια όχθη του ποταμού στην άλλη πάνω από τον καταρράκτη και να κρεμάσει από το κέντρο του ένα φορτηγό δέκα τόνων που ακουμπούσε σε άκρες, κοφτερές σαν ξυράφια, πάνω στο σχοινί. Να γιατί τώρα τα πλοία δένονται στην προκυμαία, όχι με χοντρά παλαμάρια, αλλά με κάτι που μοιάζει με σχοινί ανύψωσης, όχι χονδρύτερο από το πάχος ενός μολυβιού, το οποίο μετά τη χρήση μπορεί να τυλιχτεί σε κουλούρες σαν λάστιχο ποτίσματος. Ο Κίντερ έβγαλε λεφτά με το τσουβάλι. Τότε ο Κίντερ με ένα μέρος απ’ αυτά πήγε και αγόρασε ένα κύκλοτρο. Μετά απ’ αυτό, τα χρήματα δεν ήταν πια χρήματα. Ήταν αριθμοί με πολλά ψηφία σε τραπεζικά βιβλιάρια.

Ο Κίντερ χρησιμοποιούσε λίγα ποσά για να παραγγέλνει τρόφιμα και εξοπλισμό, αλλά μετά από λίγο καιρό, το σταμάτησε κι αυτό. Η τράπεζά του έστειλε έναν αγγελιοφόρο με υδροπλάνο να δει αν ο Κίντερ ήταν ζωντανός. Ο υπάλληλος επέστρεψε μετά από δυο μέρες σε μια κατάσταση σύγχυσης και δεινής κατάπληξης, για πράγματα που είχε δει εκεί πέρα.

Ο Κίντερ όχι μόνο ήταν ζωντανός, αλλά παρήγε πλεόνασμα τροφίμων καλής ποιότητας σε εκπληκτικά απλοποιημένη συνθετική μορφή. Η τράπεζα του έγραψε αμέσως ζητώντας να μάθει εάν, με νόμιμο φυσικά συμφέρον, θα ήθελε να κοινοποιήσει την μυστική του καθαρή παραγωγή τροφίμων. Ο Κίντερ συμφώνησε με μεγάλη προθυμία, και έστειλε τους χημικούς τύπους. Σε υστερόγραφο πρόσθεσε ότι δεν είχε στείλει τις σχετικές πληροφορίες πριν, επειδή είχε την εντύπωση πως κανείς δεν θα ενδιαφερόταν. Και τούτο από έναν άνθρωπο που προκάλεσε τη μεγαλύτερη κοινωνιολογική αλλαγή στην αγροτοβιομηχανία κατά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα. Τούτο τον έκανε ακόμη πλουσιότερο, ή μάλλον έκανε την τράπεζά του πλουσιότερη. Ο ίδιος δε νοιαζόταν για τα λεφτά του.

Ο Κίντερ δεν είχε στην πραγματικότητα αρχίσει τις εφευρέσεις του παρά μόνο μετά την επίσκεψη του αγγελιοφόρου. Σαν βιοχημικός που δεν ήθελε καν να λέγεται δόκτωρ, τα πήγε πολύ καλά.

Ιδού ένας κατάλογος από μερικές εφευρέσεις του:

- Μια μέθοδος, εμπορικά εφαρμόσιμη στις οικοδομές, για την κατασκευή ενός κράματος αλουμινίου ανθεκτικότερου και από το ισχυρότερο ατσάλι.

- Μια αντλία απορρόφησης του φωτός και συγκέντρωσής του σε μια ευθεία δέσμη.

- Παραγωγή συνθετικής χλωροφύλλης με το βαρέλι.

- Ένας προωθητικός μηχανισμός αεροσκαφών που τρέχει οχτώ φορές πάνω από την ταχύτητα του ήχου.

- Μια φτηνή κόλλα η οποία, μετά την επίστρωσή της πάνω σε παλιά μπογιά, σκληραίνει την μπογιά και τραβώντας την βγαίνει σαν λουρίδες υφάσματος.

- Αειφόρο μεταστοιχείωση του ισοτόπου του ουρανίου U-238, που είναι αφθονότερο από το συνηθισμένο U-235.

Αυτά προς το παρόν.

Ο Κίντερ προφανώς δεν είχε ιδέα του γεγονότος ότι ζώντας ολομόναχος στο νησάκι του είχε στα χέρια του τόση δύναμη που θα μπορούσε να γίνει κυρίαρχος του κόσμου. Όμως αυτός απλά δεν σκεφτόταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Εφόσον τον άφηναν στην ησυχία του να κάνει τα πειράματά του, ήταν πλήρως ευχαριστημένος ν’ αφήσει κι αυτός τον υπόλοιπο κόσμο στις δική του αδέξια και πρωτόγονη τεχνολογία. Δεν είχε καμιά επικοινωνία με τον έξω κόσμο εκτός μόνο με την τράπεζά του μέσω ενός ραδιοτηλεφώνου δικής του επινόησης. Μια αντίστοιχη συσκευή ήταν κλειδωμένη σε μια κρύπτη της τράπεζάς του, στη Βοστόνη. Ο εξαιρετικά ευαίσθητος πομπός αντιδρούσε μόνο στις δονήσεις του κορμιού του Κόναντ. Ο Κίντερ είχε δώσει εντολές στον Κόναντ να μην τον ενοχλεί παρά μόνο όταν είχε να του μηνύσει κάτι πολύ σπουδαίο. Οι ιδέες του Κίντερ και οι ευρεσιτεχνίες γίνονταν γνωστές με ψευδώνυμα, και μόνον ο Κόναντ ήξερε την αλήθεια, γιατί ο Κίντερ δεν νοιαζόταν.

Το αποτέλεσμα, φυσικά, ήταν η εμφάνιση των πλέον καταπληκτικών επιτευγμάτων από την αυγή του πολιτισμού. Ο έθνος ωφελείτο, ο κόσμος ωφελείτο, αλλά κυρίως ωφελείτο η τράπεζα, που άρχισε όλο και να απλώνεται και να χώνει τα δάκτυλά της και σ’ άλλες πίτες. Έβγαλε κι άλλα δάχτυλα στα χέρια της και έπρεπε να ψηθούν περισσότερες μεταφορικές πίτες. Και πριν περάσουν πολλά χρόνια, αναπτύχθηκε τόσο πολύ που, με τη βοήθεια των πολλών επιτευγμάτων του Κίντερ, έγινε σχεδόν εφάμιλλη στη δύναμη με τον Κίντερ.

Ο Κίντερ ήταν ομολογουμένως μια μεγαλοφυΐα. Αλλά, αν και μεγαλοφυής, δεν ήταν δημιουργικά ρηξικέλευθος. Στην ουσία ήταν μαθητής. Εφάρμοζε ό, τι ήξερε, ό, τι έβλεπε κι ό, τι μάθαινε. Έχοντας επίγνωση τούτου, κάθισε και σκέφτηκε τα εξής:

«Όλα όσα ξέρω είναι το μαθησιακό αποτέλεσμα των λεγομένων και των γραπτών άλλων ανθρώπων που έχουν μελετήσει τα λεγόμενα και τα γραπτά άλλων πριν από τους ίδιους, και πάει λέγοντας. Περιστασιακά κάποιος σκοντάφτει σε κάτι καινούριο και αυτός ή κάποιος εξυπνότερος χρησιμοποιεί την ιδέα και τη διαδίδει, κι έτσι η επιστήμη προχωράει. Θα μάθαινα περισσότερα αν θα μπορούσα να κάνω ένα άλμα στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου. Και χρειάζεται υπερβολικά πολύς χρόνος να περιμένεις να γίνει κάποιο τυχαίο συμβάν που θα επαυξήσει την ανθρώπινη γνώση – τη δική μου γνώση. Αν είχα τώρα την ικανότητα να βρω έναν τρόπο να ταξιδεύω μπροστά στο χρόνο και να περνάω γρήγορα πάνω από την επιφάνεια του μέλλοντος, να στέκομαι όταν θα βλέπω κάτι ενδιαφέρον και να βουτάω να το πάρω. Κάτι τέτοιο όμως δε γίνεται. Τι απομένει λοιπόν;

»Λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να επιταχύνει τη διανοητική εξέλιξη έτσι που να μπορεί να παρατηρήσει τι θα συμβεί. Η θεωρία αυτή φαίνεται αναποτελεσματική, γιατί κανένα ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να φτάσει σε τέτοιο βαθμό εξέλιξης, ούτε και το δικό μου.

»Έχω νικηθεί. Δεν μπορώ να επιταχύνω εξελικτικά ούτε το δικό μου ούτε το μυαλό άλλων. Υπάρχει άραγε εναλλακτική λύση; Πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί μια λύση».

Έτσι σκέφτηκε ο Τζέιμς Κίντερ και στρώθηκε να βρει μια λύση. Επειδή ήταν πρακτικός άνθρωπος, εύρισκε το πρόβλημα κάπως μεταφυσικό. Όμως άρχισε να το διαχειρίζεται με τη χαρακτηριστική του σχολαστικότητα, βάζοντας σ’ εφαρμογή τη δική του ιδιαίτερη λογική. Για πολλές μέρες περιφερόταν άσκοπα εδώ κι εκεί στο νησί, πετώντας βότσαλα στους γλάρους και βρίζοντας σαν μαουνιέρης. Μετά άλλαξε διάθεση, μη βγαίνοντας καθόλου έξω, και έπεσε σε βαθιά συλλογή. Και ξαφνικά άρχισε να δουλεύει πυρετωδώς. Εργαζόταν στον δικό του τομέα, τη βιοχημεία, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη γενετική και στο ζωικό μεταβολισμό.

Μάθαινε και καταχωρούσε στον ακόρεστο εγκέφαλό του πολλά πράγματα άσχετα με το εν λόγω πρόβλημα. Όμως πρόσθετε λίγο-λίγο σ’ αυτά που ήξερε ή μάντευε, και τελικά συγκέντρωσε αρκετές σταθερές που μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Η προσέγγιση στο θέμα ήταν ανορθόδοξη. Ήταν σαν να πολλαπλασίαζε μήλα με αχλάδια.

Έκανε λάθη, αλλά μόνο μιας κατηγορίας. Περνούσε τόσες πολλές ώρες στο μικροσκόπιο που αναγκάστηκε να διακόψει την έρευνά του για δυο μέρες για ν’ απαλλαχθεί από την παραίσθηση πως η καρδιά του έστελνε το αίμα του μέσα στο μικροσκόπιο. Δεν ακολουθούσε καθόλου τη μέθοδο της δοκιμής και του σφάλματος γιατί την αποδοκίμαζε σαν τσαπατσούλικη. Στο τέλος είχε αποτελέσματα. Ήταν τυχερός που εφάρμοσε και ακόμη τυχερότερος όταν τυποποίησε το νόμο των πιθανοτήτων και τον ανήγαγε σε τόσο συγκεκριμένους όρους που ήξερε σχεδόν επακριβώς τι πειράματα ν’ αποφύγει. Όταν μια θολή, παχύρευστη βλέννα άρχισε να κινείται στην αντικειμενοφόρο πλάκα του μικροσκοπίου, ήξερε ότι ήταν στον σωστό δρόμο. Και όταν αυτή η βλέννα άρχισε ν’ αναζητά τροφή από μόνη της, άρχισε να ενθουσιάζεται. Όταν διαιρέθηκε και μετά από λίγες ώρες διαιρέθηκε εκ νέου, και τα νέα της κομμάτια διαιρέθηκαν πάλι, τότε ένιωσε απερίγραπτο θρίαμβο, διότι είχε δημιουργήσει ζωή.

Φρόντισε τα πνευματικά του δημιουργήματα, μόχθησε και ίδρωσε να τα περιθάλψει, και τα εξέθεσε σε διάφορες δονήσεις. Τα εμβολίασε, χορήγησε δόσεις ουσιών ψεκάζοντάς τα. Και μέσα από τις δεξαμενές του, τους δοκιμαστικούς σωλήνες και τας εκκολαπτήρια, προήλθαν κάτι μονοκύτταρα αμοιβαδοειδή πλάσματα, τα οποία κατόπιν έγιναν τριχοφόρα πρωτόζωα. Κατόπιν με γρηγορότερο ρυθμό αναπτύχθηκαν σε ζωάρια με ψευδοοφθαλμούς και νευρικές κύστες, και ύστερα – ω, θρίαμβος! – εμφανίστηκαν πραγματικά πολυκύτταρα βλαστόποδα. Με αργότερο ρυθμό τώρα αναπτύχθηκαν γαστρόποδα, και άπαξ ο Κίντερ τα είχε στη διάθεση του, δεν του ήταν δύσκολο να του δώσει ειδικευμένα όργανα, το καθένα κληρονομήσιμο.

Μετά εμφανίστηκαν οργανισμοί που έμοιαζαν με μαλάκια, και πλάσματα με εξελιγμένα βράγχια. Κι όταν έφτασε η μέρα που ένα ακαθόριστο ζωάριο αναδεύτηκε πάνω στο κεκλιμένο επίπεδο μιας δεξαμενής, μετέτρεψε τα βράγχιά του σε πτερύγια και αδύναμα ανάσανε αέρα, ο Κίντερ έκανε παύση από τη δουλειά του, πήγε στην άλλη άκρη του νησιού και μέθυσε μέχρι αηδίας. Ανεξάρτητα από τον επακόλουθο πονοκέφαλο της κραιπάλης του, επέστρεψε σύντομα στο εργαστήριό του, παραλείποντας φαγητό και ύπνο, απασχολούμενος μόνο με το πρόβλημά του.

Χρησιμοποιώντας μια άλλη επιστημονική μέθοδο, έλυσε θριαμβευτικά το μεγάλο πρόβλημα του επιταχυνόμενου μεταβολισμού. Απόσταξε και διύλισε διεγερτικά εκχυλίσματα σε οινόπνευμα, κοκαΐνη, ηρωίνη και ινδική κάνναβη.

Μετά από ενδελεχείς αναλύσεις, ανακάλυψε πως μόνο το οξαλικό οξύ ήταν ο ενεργός παράγων. Ο Κίντερ λοιπόν απομόνωσε τους επιταχυντές και επιβραδυντές, τα διεγερτικά και τα κατασταλτικά στοιχεία, σε κάθε ουσία που υπονόμευσε ποτέ την ανθρώπινη ηθική και εκτέλεσε ένα ευγενές πείραμα. Στην πορεία ανακάλυψε ένα άχρωμο ελιξίριο – τόσο απαραίτητο για τον ίδιο – που τον απήλλαξε για πάντα από την ανάγκη του ύπνου, για να μη χάνει χρόνο. Μετά απ’ αυτό, συνέχιζε τη δουλειά του επί εικοσιτετράωρης βάσης.

Συνέθεσε ουσίες οι οποίες εκτιθέμενες σε δονήσεις και ακτινοβολίες επιτάχυναν τους καρδιακούς παλμούς των μικρών ζωντανών του υπάρξεων με αναλογία είκοσι προς ένα.

Τα πλάσματα αυτά έτρωγαν είκοσι φορές περισσότερο, αυξάνονταν είκοσι φορές γρηγορότερα και πέθαιναν είκοσι φορές νωρίτερα από το κανονικό τους.

Ο Κίντερ έκτισε έναν τεράστιο και ερμητικά σφραγισμένο θάλαμο. Πάνω απ’ αυτόν, στο ίδιο μήκος και εύρος, αλλά χαμηλότερο κατασκεύασε έναν άλλο, χρησιμοποιούμενο σαν θάλαμο ελέγχου. Τον μεγάλο θάλαμο τον χώρισε σε τέσσερις σφραγισμένους τομείς, καθέναν τους εξοπλισμένους με λιλιπούτειους γερανούς και μηχανισμούς χειρισμού κάθε τύπου. Είχε επίσης σε διάφορα σημεία προσαρμόσει καταπακτές με ενδιάμεσα αεροστεγή τμήματα που συγκοινωνούσαν με τον κάτω θάλαμο.

Στο άλλο εργαστήριο τώρα είχε εξελίξει ένα θερμόαιμο, τετράποδο με δέρμα ερπετού, του οποίου ο κύκλος ζωής ήταν εκπληκτικά ταχύς: Μια γενεά κάθε οχτώ μέρες, και προσδόκιμο ζωής δεκαπέντε. Όπως τα ταχυγλωσσιδή, το πλάσμα ήταν ωοτόκο και θηλαστικό. Η κύηση διαρκούσε έξη ώρες, η εκκόλαψη των αυγών τρεις, τα νεαρά έφθαναν σε σεξουαλική ωριμότητα σε τέσσερις μέρες. Κάθε θηλυκό γεννούσε τέσσερα αυγά και ζούσε τόσο όσο χρειαζόταν να φροντίσει τα μικρά μετά την εκκόλαψη. Κατά κανόνα το αρσενικό πέθαινε δυο με τρεις ώρες μετά το ζευγάρωμα. Τα πλάσματα αυτά ήταν πάρα πολύ προσαρμοστικά σε κάθε περιβάλλον.

Ήταν μικρά – όχι μεγαλύτερα από οχτώ εκατοστά σε ανάστημα και πέντε εκατοστά από τους ώμους μέχρι τα πόδια. Τα χέρια τους είχαν τρία δάχτυλα και έναν αντίχειρα με τρεις αρθρώσεις. Ζούσαν αναπνέοντας μια ατμόσφαιρα με μεγάλη περιεκτικότητα αμμωνίας. Ο Κίντερ εξέθρεψε τέσσερα στελέχη από τα πλάσματα και έβαλε μια ομάδα σε κάθε τμήμα του σφραγισμένου θαλάμου.

Κατόπιν ελέγχοντας τις ατμόσφαιρες των τμημάτων, διαφοροποιούσε τη θερμοκρασία, την περιεκτικότητα σε οξυγόνο, σε υγρασία κλπ. Εξόντωσε πολλά σαν μύγες με υπερβολική, επί παραδείγματι, περιεκτικότητα διοξειδίου του άνθρακος, αλλά όσα επιβίωσαν ανέπτυξαν φυσική αντίσταση στις επόμενες γενεές. Κατά περιόδους αντάλλασσε τα αυγά μ’ εκείνα των άλλων τμημάτων και έτσι δημιουργούσε μια βιοποικιλότητα. Και κάτω από τέτοιες συνθήκες, τα πλάσματα άρχισαν να εξελίσσονται.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο λύθηκε το πρόβλημά του: Δεν κατόρθωσε να επιταχύνει τη διανοητική πρόοδο του ανθρώπου έτσι που να μπορεί να μάθει πράγματα που το απίστευτο μυαλό του λαχταρούσε. Δεν μπόρεσε να επιταχύνει ούτε και το δικό του μυαλό. Όμως δημιούργησε μια καινούρια φυλή – μια φυλή που έμελε να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί τόσο γρήγορα που θα ξεπερνούσε τον ανθρώπινο πολιτισμό. Και από τη φυλή αυτή θα μάθαινε αυτά που ήθελε.

Τα πλάσματα ήταν κάτω από τον πλήρη έλεγχο του Κίντερ. Η φυσιολογική ατμόσφαιρα θα τα δηλητηρίαζε, και γι’ αυτό φρόντιζε κάθε τέσσερις γενεές να τους το δείχνει για να μην τους μπαίνουν ιδέες να ξεφύγουν από τον έλεγχό του. Έμελε να ζήσουν τη ζωή τους, να προοδεύσουν και να πειραματιστούν με τη μέθοδο δοκιμής και σφάλματος εκατοντάδες φορές γρηγορότερα από τον άνθρωπο. Πλεονεκτούσαν έναντι των ανθρώπων γιατί είχαν τον Κίντερ να τους καθοδηγεί. Η ανθρωπότητα χρειάστηκε έξη χιλιάδες χρόνια ν’ ανακαλύψουν την επιστήμη και άλλα τριακόσια να την εφαρμόσουν. Τα πλάσματα του Κίντερ χρειάστηκαν μόνο διακόσιες μέρες να φτάσουν τα πνευματικά επιτεύγματα του ανθρώπου. Και έκτοτε η σπασμωδική απόδοση του Κίντερ έκανε τον μεγάλο, αείμνηστο Θωμά Έντισον να φαντάζει σαν ένας απλός χειροτέχνης.

Ο Κίντερ ονόμασε τα παιδιά του Νεωτερικούς, και τα έβαλε να δουλεύουν για λογαριασμό του. Ο Κίντερ ήταν επινοητικός με ιδεολογικό τρόπο: δηλαδή, φανταζόταν απίθανα προβλήματα τα οποία ο ίδιος δεν μπορούσε να επιλύσει. Για παράδειγμα, έβαλε τους Νεωτερικούς να επινοήσουν μόνοι τους πώς να κατασκευάσουν κατοικίες από πορώδες υλικό. Δημιούργησε αυτή την ανάγκη για τέτοιες κατοικίες υποβάλλοντας ένα από τα τμήματα σε μια νεροποντή υψηλής πίεσης, η οποία τους ισοπέδωσε. Οι Νεωτερικοί αμέσως επινόησαν αδιάβροχες στέγες από το λεπτό αδιάβροχο υλικό που βρήκαν σωριασμένο σε μια γωνιά. Ο Κίντερ αμέσως κατέστρεψε τις σαθρές αυτές κατασκευές παρασύροντάς τις με ένα δυνατό φύσημα κρύου ανέμου. Οι Νεωτερικοί τη φορά αυτή τις ξανασήκωσαν καθιστώντας τις ανθεκτικές τόσο στον άνεμο όσο και στη βροχή.

Άλλη φορά πάλι ελάττωσε τη θερμοκρασία τόσο απότομα που να μην αντέχουν τα σώματά τους στο ψύχος. Ζέσταναν τις κατοικίες τους με μικροσκοπικά μαγκάλια. Κατόπιν ο Κίντερ ανέβασε τη θερμοκρασία τόσο όσο να ψηθούν από τη ζέστη. Μετά από μερικούς θανάτους κατόρθωσαν να κτίσουν μια πλήρως μονωμένη οικοδομή χρησιμοποιώντας ένα ελαστικοειδές κοντραπλακέ με πάρα πολύ διάτρητο εσωτερικό στρώμα για να δημιουργήσουν μικροσκοπικούς αεροθυλάκους.

Με τέτοιες τακτικές ο Κίντερ τους ανάγκασε να αναπτύξουν έναν εξαιρετικά προηγμένο λιλιπούτειο πολιτισμό. Προκάλεσε ξηρασία σ’ ένα τμήμα και πλεόνασμα νερού σ’ ένα άλλο, και κατόπιν άνοιξε το χώρισμα ανάμεσα στα τμήματα. Διεξήχθη ένας εντυπωσιακός πόλεμος ανάμεσα στις δυο ομάδες, και ο Κίντερ γέμισε ολόκληρα σημειωματάρια με πληροφορίες σχετικές με πολεμικές τακτικές και όπλα.

Κατόπιν τα μικρά αυτά πλάσματα ανέπτυξαν ένα εμβόλιο κατά του κοινού κρυολογήματος – και αυτός είναι ο λόγος που εξαλείφτηκε εντελώς το συνάχι από τον κόσμο μας σήμερα, πράγμα που ο Κόναντ έσπευσε να το εκμεταλλευτεί δεόντως. Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα πήρε τον Κίντερ ο Κόναντ στο ραδιοτηλέφωνο μιλώντας με φωνή τόση βραχνή από λαρυγγίτιδα φωνή που ο Κίντερ του έστειλε αμέσως ένα μπουκαλάκι με το εμβόλιο λέγοντάς του θυμωμένα να μην τον ξανακαλέσει με μια τέτοια αηδιαστικά αγνώριστη φωνή. Ο Κόναντ το έστειλε για ανάλυση και ξανά οι λογαριασμοί του Κίντερ εκτοξεύτηκαν στα ύψη.

Στην αρχή ο Κίντερ παρείχε στους Νεωτερικούς μόνο τα υλικά που θεωρούσε απαραίτητα, αλλά όταν αυτοί ανέπτυξαν ευφυΐα τέτοια που να παράγουν τα δικά τους υλικά από τα στοιχεία που είχαν πρόχειρα, τότε αυτός εφοδίασε κάθε τμήμα με ένα απόθεμα πρώτων υλών.

Η διαδικασία παραγωγής πραγματικά ανθεκτικού αλουμινίου επιτεύχθηκε όταν τοποθέτησε ένα τεράστιο έμβολο σ’ ένα τμήμα από την μια άκρη του στην άλλη και το προγραμμάτισε να κατεβαίνει δέκα εκατοστά τη μέρα μέχρι να συνθλίψει οτιδήποτε θα έβρισκε στο δάπεδο του τμήματος. Οι Νεωτερικοί βρισκόμενοι σε θανάσιμο κίνδυνο χρησιμοποίησαν όσα ανθεκτικά υλικά είχαν στη διάθεσή τους για ν’ αποφύγουν τον αμείλικτο θάνατο που τους απειλούσε. Ο Κίντερ όμως είχε φροντίσει να έχουν μόνο οξείδιο του αργιλίου και υπολείμματα άλλων στοιχείων, συν άφθονη ηλεκτρική ενέργεια. Στην αρχή ανήγειραν δεκάδες στήλες αλουμινίου. Όταν αυτές οι στήλες συνθλίφτηκαν ή παραμορφώθηκαν, αυτοί επιχείρησαν να τις διαμορφώσουν έτσι που το μαλακό μέταλλο να αντέχει περισσότερο βάρος. Όταν απέτυχαν εκ νέου, αμέσως κατασκεύασαν δυνατότερες, και όταν το έμβολο τελικά αναχαιτίστηκε, ο Κίντερ αφαίρεσε μία στήλη και την ανέλυσε. Είδε ότι ήταν ενισχυμένο αλουμίνιο, ανθεκτικότερο και σκληρότερο από το μολυβδαινιούχο ατσάλι.

Η πείρα δίδαξε τον Κίντερ πως έπρεπε να κάνει ορισμένες αλλαγές για να αυξήσει τον έλεγχό του πάνω στους Νεωτερικούς πριν αυτοί γίνουν πολυμήχανοι και ξεφύγουν από την επιρροή του. Ο Κίντερ ήταν περίεργος για το τι μπορούσαν οι Νεωτερικοί να κάνουν με την ατομική ενέργεια, αλλά δεν ήταν ακόμη πρόθυμος να εμπιστευτεί τους μικρούς του υπερεπιστήμονες. Γι’ αυτό καθιέρωσε τον κανόνα του φόβου. Η παραμικρότερη παρέκκλιση από αυτό που ο ίδιος θεωρούσε σωστό θα είχε σαν αποτέλεσμα τον άμεσο θάνατο της μισής φυλής. Εάν για παράδειγμα πειραματιζόταν να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος που θα λειτουργούσε με μια ντιζελομηχανή χωρίς σφόνδυλο/γεννήτρια και κάποιος ευφυής νεαρός Νεωτερικός χρησιμοποιούσε κάποια από τα υλικά αυτά για αρχιτεκτονικούς σκοπούς φερειπείν, θα πέθαινε αμέσως η μισή φυλή.

Φυσικά είχαν αναπτύξει μια γραπτή γλώσσα, επινόημα του Κίντερ. Σε κάθε γωνιά των τμημάτων του κάτω θαλάμου, περιβαλλόμενη από γυαλί, υπήρχε μια συσκευή τηλέτυπου. Η γωνιά αυτή για τους Νεωτερικούς ήταν ιερός χώρος – κάτι σαν βωμός. Κάθε οδηγία που δινόταν στη συσκευή, έπρεπε να ακολουθηθεί πιστά, ειδάλλως … Μετά από αυτήν την καινοτομία, η δουλειά του Κίντερ έγινε πολύ πιο απλή. Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση παρερμηνειών. Ό, τι ήθελε, γινόταν. Όσο απίθανες ήταν οι προσταγές του, σε τρεις με τέσσερις γενεές οι Νεωτερικοί εύρισκαν έναν τρόπο να τις πραγματοποιήσουν.

Ιδού ένα απόσπασμα από ένα γραπτό που ανακάλυψε η υψηλής ταχύτητας τηλεσκοπική κάμερα του Κίντερ. Το έντυπο αυτό κυκλοφόρησε μεταξύ των νεαρών Νεωτερικών:

«Τα ακόλουθα διατάγματα θα ακολουθούνται από κάθε Νεωτερικό, η δε ανυπακοή θα συνεπάγεται την ποινή θανάτου, η οποία θα επιβάλλεται από τη φυλή προς προστασία της.

»Θα δίδεται προτεραιότητα στις προσταγές που θα εμφανίζονται στη λεκτική μηχανή προς το συμφέρον της φυλετικής και ατομικής προσπάθειας.

»Κάθε κατάχρηση υλικού ή ισχύος, ή χρήση αυτών για σκοπούς άλλων απ’ αυτούς που αναφέρονται στις προσταγές της λεκτικής μηχανής, εκτός κι αν δεν αναφέρεται κανένας σκοπός, θα τιμωρούνται με θάνατο.

»Κάθε πληροφορία, ιδέα ή πείραμα σχετικά με το προς αντιμετώπιση πρόβλημα, θα είναι περιουσία της φυλής.

»Κάθε άτομο που δε θα συμμετέχει στη φυλετική προσπάθεια, ή θα θεωρηθεί ένοχος για τη μη εξάντληση όλων των προσπαθειών του στο κοινό έργο ή θα θεωρηθεί ύποπτος φυγοπονίας, θα υπόκειται στην ποινή του θανάτου».

Ο Κίντερ εντυπωσιάσθηκε από αυτό το έγγραφο τόσο διότι του παρείχε πλήρη κυριαρχία πάνω στους Νεωτερικούς όσο και για το γεγονός ότι τούτο συντάχτηκε εντελώς αυθόρμητα και αποτέλεσε το Πιστεύω τους για το δικό τους καλό.

Κι έτσι τελικά ο Κίντερ εκπλήρωσε τον σκοπό του. Κουρνιασμένος στον πάνω θάλαμο, πηγαίνοντας από τηλεσκόπιο σε τηλεσκόπιο, εξετάζοντας φιλμ σε αργή κίνηση από τις υψηλής ταχύτητας κάμερές του, βρέθηκε να κατέχει άκρως προσβάσιμη και δυναμική πηγή πληροφοριών. Στεγασμένος στο μεγάλο τετράγωνο κτήριο με τα τέσσερα διαμερίσματά του, το καθένα δύο στρέμματα σε επιφάνεια, υπήρξε ένα νέος κόσμος, ένας κόσμος όπου ο Κίντερ ήταν θεός.

[Συνεχίζεται...]