Κι αποχαιρέτα την, την Εξουσία τη γλυκιά που φεύγει

Aπολείπειν ο θεός Aντώνιον
  ["Πειράζοντας" τον Καβάφη]
 
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
ο  θίασος  των απαισίων δανειστών να περνά
με μουσικές βραχνές , κραυγάζοντας  Antonis raus!-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια που επένδυσες σε Σόιμπλε και Μέρκελ 
και βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Εξουσία  που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Δεν ωφελούν μπροστά σ΄ένα Γκογιάλ*, σ΄ένα  Μαζούχ*,
που 'χουν βαλθεί τα φώτα των Ελλήνων να αλλάξουν.
Οι εντολές που έχουν πάρει είναι σαφείς:
δεν έχει  πλοίο πλέον  για σε δεν έχει οδό.
Σαν έτοιμος λοιπόν από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες αυτό που λαχταρούσες,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
τα απαίσια  όργανα του τυραννικού  θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Εξουσία τη γλυκιά   που χάνεις   

*Σημείωση (Gerontakos): Γκογιάλ και Μαζούχ: οι "σκληροί" εκπρόσωποι 
της Τρόικα.