ΤΙ ΔΙΝΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙ
Ι
Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει;
Όταν κάτω από το βάρος κάποιου σύννεφου
όλο το μέσα σου σώμα γέρνει
όταν ένα μόνο βλέμμα παλιές πληγές ξύνει
όταν μια νέα αναπηρία καινούργιες πληγές ανοίγει
όταν τα φανάρια τ΄ουρανού σε κοντινή απ΄το μέλλον σου απόσταση λάμπουν
κι όλα τ΄αποθέματα ζωής που ΄χεις συλλέξει δεν φτάνουν
όταν σε βασανίζει μια θλίψει που δεν ήρθ΄ακομα
όταν ο πόνος δεν έχει όνομα ούτε χρώμα
τοτε αγγίζει η ποίηση σα χέρι τρυφερό το μέτωπό σου
και σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι υψηλός ο σκοπός σου
ότι οι στίχοι σου δεν τελειώνουν με τη ζωή σου
ότι η ποίηση είναι η λογοδοσία της ψυχής σου.
ΙΙ
Πιάνεις τότε την πέννακαι νομίζεις πως γίνεσαι ένα
με την ωραιότητα και την αθανασία.
Όμως η ποίηση ποια σου ζητάει θυσία;
Τι θέλει για αντάλλαγμα;
Μονάχα ένα πράγμα.
Απ' τη Γη που κατοικείς
τίποτα μην απαιτείς.
Ούτε η πραγματικότητα να σε ανταμείψει
να σε πλουτίσει
μ΄αιώνια δεσμά να σε δέσει
ή να ΄ναι εκείνη όπως εσένα αρέσει,
Ένα μόνο να λαχταράς
να ΄ναι ακόμα γύρω σου η πραγματικότητα και να την αγαπάς
να ΄ναι εκεί
κι ας είναι αγέλαστη, ας είναι και στρυφνή.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
2 σχόλια:
Ωραιότατο ποίημα, από τα πιο αισθαντικά που έχω διαβάσει! Σ΄ευχαριστώ!
Γιάννα
Η Αγγελλάκη-Ρουκ όσο μεγαλώνει τόσο
πιο πολύ "γλυκαίνει" την ποίησή της με λέξεις αβρές, γεμάτες τρυφερότητα.
Το ποίημα αυτό είναι η καλύτερη "απάντηση" στο βασανιστικό ερώτημα της πεζότατης εποχής μας: "Σε τι χρησιμεύει η Ποίηση σήμερα;"
Δημοσίευση σχολίου